ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF],,,,,2pm,,,,, cauz i love you

    ลำดับตอนที่ #1 : ให้ผมปล้ำพี่เถอะนะ -,,,,- [Chan X Ho]

    • อัปเดตล่าสุด 13 มิ.ย. 53


    วู้ว~ เรื่องแรกมาชื่อเรื่องก็ช่างบ่งบอกนิสัยของไรท์เตอร์ซะจริง!

    ฮ่าๆๆ ไม่ได้แต่งเอ็นซีไว้น้ะ แต่ถ้าใครอยากอ่านก็บอก

    ได้เสมอ คึคึคึคึคึ

    เม้นกันด้วยนะจ้ะที่ร๊ากกก จ๊วฟฟฟฟฟ~

     

     

    ให้ผมปล้ำพี่เถอะนะ -,,,,-    << สาบานได้ว่านี่คือชื่อเรื่อง - -+

     

    ,,[Chan X Ho],,

     

    “ไอ้ชาน ไอ้เด็กบ้า นั่นมันกล้วยของช้านนน~

    ลี จุนโฮโวยวายพร้อมกับทำการฆาตกรรมหมีที่ตัวเท่าควายเหตุเพราะ มันแย่งกล้วย - -+

    “อ้ออ๋ออินอ่อยไอ้อ้ายอึ๊ไอ อ๊กอิงๆ”

    ชานซองวิ่งหนีพร้อมพูดพล่ามภาษามองโกเลีย ทั้งยังเคี้ยวกล้วย(ที่ขโมยมา)ตุ้ยๆ

    “เอาคืนมา เอาคืนม๊า~~~

    ทั้งคู่วิ่งไล่กันเหมือนเด็กๆที่ไม่รู้จักโต(พวกแกโตจนเลือกตั้งได้แล้วนะ - -)

     

    พรืด ~ โครม!!

    แล้วการเล่นแบบเด็กปัญญาอ่อนก็จบลง เมื่อจุนโฮล้มหลังฟาดพื้นดังโครม อันเนื่องมาจากซากกล้วยที่หมีควายกินเสร็จแล้วโยนทิ้งเพราะเกือบถูกคนตาตี่วิ่งตามทัน

    “เฮ้ย พี่จุนโฮ เป็นอะไรรึเปล่าๆๆๆ” คนทำผิดรีบหันกลับมาขอโทษแล้วแบกสังขารเพื่อนร่วมวงตัวเองลุกขึ้น

    “ฮือๆ ไอ้ชานซอง ไอ้บ้า ไอ้ ฮือๆๆๆ” จุนโฮโวยวายทั้งร้องไห้ทั้งๆที่ไม่ได้มีน้ำตาสักหยด -0- แล้วกระหน่ำทุบตีไอ้ตัวต้นเหตุ

    “ขอโทษคร้าบๆๆๆๆๆ แล้วพี่จะให้ผมทำยังไงล่ะ”

    “เอากล้วยฉัน กล้วยช้านนนนน T^T

    นี่พี่เค้าห่วงแต่จะกินกล้วยรึไงฟะเนี่ย - -;;

     

    “เอ้ากล้วย เอาไป” อูยองทนเห็นภาพจุนโฮสติแตกไม่ไหวเลยโยนกล้วยของตัวเองให้ แล้วจุนโฮก็รับมันมาแกะกินแล้วยิ้มอย่างดีใจเหมือนลิงได้กล้วย (แล้วมันไม่ใช่เหรอ ?)

    “พี่ครับเอ่อ ” ชานซองอ้ำอึ้งที่จู่ๆตัวเองก็โดนลดความสนใจไปซะงั้น

    “อาหร่อย ^____^” จุนโฮหันมาชูเปลือกกล้วยให้ดูแล้วยิ้มตาตี่

    อ๊ากกกก น่ารัก > <

    “ฉันขอนอนตักนายนะชานซอง อิ่มจริงๆเลยยยยยยย”

    ว่าแล้วหัวแหลมๆของจุนโฮก็วางตุ้บลงบนตักมักเน่ แล้วหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข

    “น้อยๆหน่อยเซ่ะ นี่พวกฉันอยู่ด้วยนะจุนโฮ” จุนซูบ่นอย่างอารมณ์เสีย อย่าทำให้พวกฉันอิจฉาได้ม้าย คนไม่มีคู่เซงว้อย!

    “งั้นเราเข้าห้องกันเถอะที่รัก” ชานซองอุ้ม(แบก)จุนโฮขึ้นบนไหล่แล้วพาเข้าห้องนอนไป

    “เออ ยังงี้ค่อยยังชั่ว ฮ่าๆๆ” คุณหัวเราะร่า เพื่อ ??

     

    ทางด้านภายในห้องนอน ..

     

    จุนโฮและชานซองกำลังตบตีกันเพราะไอ้หมีมันกำลังจะปลุกปล้ำโฮจัง - -+

    “ไอ้บ้า นายจะทำอาร้ายยยยยยย” จุนโฮถีบๆเตะๆเต็มแรง

    “จะปล้ำพี่คร้าบบบบบบบบบบ~

    “เด็กเวร!” ในที่สุดจุนโฮก็ถีบชานซองออกไปสำเร็จ

    เด็กยักษ์เดินหนีไปนั่งเก้าอี้แล้วทำหน้ามุ่ยไม่พอใจ

    “ชานซองนายเป็นอะไร” จุนโฮเดินไปถาม

    “เป็นสามีพี่”

    “เอออออ! ไอ้เราก็อุตส่าห์ห่วงนึกว่าเป็นอะไร”

    “แง้ๆๆๆๆ ผมเป็นๆๆๆ” ชานซองงอแงแล้วก็เตะขาไปในอากาศ

    หมีเอ้ย แกคิดว่าแกน่ารักใช่มั้ยนั่น - -+

    “เป็นไร”

    “พี่ไม่สนใจผมๆๆๆๆๆ แง้ พี่ไม่ยอมสนใจผม พี่ไม่ยอมให้ผมปล้ำ พี่มันใจร้าย!

    “ชานซอง โตแล้วนะ -0-

    “ก็รู้~~ ผมถึงจะปล้ำพี่งาย นะๆๆๆๆ” ทำหน้าออดอ้อน

    ผมชักอยากจะถีบมันซะแล้วสิ ไอเด็กคนนี้ มันคิดว่าตัวเองแอ๊บแบ๊วแล้วน่ารักหรือยังไงนะ

    “ไปตายไป ฮวางชานซอง”

    “งั้นผมขอแค่จูบก็ได้ นะๆๆๆ นะคร้าบ ภรรยาสุดสวย”

    “จะ จะบ้าเหรอ -////- จุนโฮปฏิเสธหน้าแดง ใครเค้าขอกันโต้งๆอย่างนี้ฟะ ไอ้หมีนี่มันบ้ารึเปล่า

    “ไม่สนละ พี่อยากน่ารักเองทำไม” ชานซองจัดการกดจุนโฮหงายลงบนเตียง แล้วตัวเองก็ขึ้นคร่อมตาม

    “เฮ้ย นายจะทำอะ

                    ริมฝีปากหนาประกบปิดริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว มือหนาลูบไล้ซอกคอบางระหงอย่างรักใคร่ ปากบางเผยออกเล็กน้อยเปิดช่องทางให้ลิ้นหนาสอดเข้าไปควานหารสหวานในโพรงปากที่คุ้นเคย ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวกันอย่างเร่าร้อน ร่างหนากดท้ายทอยคนข้างล่างให้ใกล้เข้ามามากยิ่งขึ้น

    “อื้อ อื้อออ” เมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ จุนโฮก็ทุบอกเป็นสัญญาณให้กับชานซองเบาๆ ชานซองจึงจำต้องละริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย

    “อ่า ยังหวานเหมือนเดิม”

    “บ้า” จุนโฮตีชานซองแรงๆ หน้าแดงไปถึงหู

    “ผมทำต่อได้มั้ย”

    “ไม่เอา พอแล้ว!” จุนโฮจะลุกหนี แต่ก็ไม่อาจสู้แรงควายๆของมักเน่ได้

    “น่า~ นะ~

    “ไม่อะ อุ๊บส์”

    ชานซองจัดการปิดปากคนขี้บ่นด้วยริมฝีปากอีกครั้ง แต่หลังจากนี้ มันจะไมได้มีแค่จูบน่ะสิ หึหึหึหึ อยากน่ารักเองดีนัก มันก็ต้องโดนรักซะให้เข็ด

    ยิ่งหลวมตัวเข้าห้องมากับฮวางชานซองแล้ว อย่าคิดว่าจะรอดไปได้นะคร้าบ ลีจุนโฮสุดสวย คิคิคิคิ ^______^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×