[SF]2U2KIM

ลำดับตอนที่ #1 : 2U:Meet[Part Yuchun]

Title : Meet

Couple: 2U

Part Yuchun

Yunho say…..พรุ่งนี้เจอกันนะครับคนดีของพี่ ฝันดีครับ^^

Yuchun say…..ฮะ ฝันดีฮะพี่ยุน>////< อยากให้พรุ่งนี้เร็วๆจัง

...ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก...ขณะนี้เวลา 12.30น.

นี่ก็เที่ยงครึ่งแล้วทำไมยังไม่มาอีกนะ...ร่างบางก้มมองดูนาฬิกาข้อมือเรือนสวยของตน พร้อมกับบ่นพึมพำไปด้วย วันนี้เป็นครั้งแรกที่เค้านัดพบกับใครบางคน ใครบางคนที่เป็นคนพิเศษ ใครบางคนที่ทำให้เค้าตกหลุมรักทั้งๆที่ยังไม่เคยแม้แต่จะพบหน้ากัน ใครบางคนที่เค้าเฝ้าอยากจะเจอมาตลอดเวลา 6เดือนที่คบกันมา ร่างบางกังวลใจเมื่อคิดไปว่า เจอกันครั้งแรกเค้าควรจะทำตัวเช่นไรดี

“อ๊ะ!!!!!” ยูชอนสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือของใครบางคนมาจับที่ไหล่ของเค้า ขณะที่กำลังคิดอะไรไปคนเดียว ร่างบางหันหน้ามองไปตามมือๆนั้น สายตาหยุดอยู่ที่ใบหน้าหล่อของใครบางคนที่ยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวเกือบจะทุกซี่เรียงกันเป็นระเบียบ ดวงตาเรียวเล็กที่มองลงมายังตัวเค้า อีกทั้งจมูกโด่งคม ใบหน้าเรียวสวย

“ยูชอนใช่มั้ยครับ??? พี่ยุนโฮนะ..” เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยขึ้น พร้อมกับยิ้มให้อีก

“ชะ..ชะ ใช่ครับ” ร่างบางตอบอย่าเขินอาย เค้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า พี่ยุนของเค้าจะหล่อขนาดนี้ เค้ารู้เพียงว่า ร่างสูงมักจะมีสาวๆมาตามให้ของเป็นประจำ เพราะร่างสูงมักจะบ่นอยู่เสมอว่า วันนี้ได้อะไรมา และตนจะเอาไปคืนเด็กพวกนั้นยังไงดี ตายแล้วยูชอน แค่คิดว่าจะได้เจอก็เขินจะตายอยู่แล้ว ยิ่งพี่ยุนหล่อขนาดนี้แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย >//////<

“มานานรึยังครับ พี่ขอโทษนะ พี่พึ่งทำธุระเสร็จเลยมาช้า ยูชอนอย่าโกรธพี่นะครับ พี่รีบมาแล้วแต่ว่ารถมันติด แล้วยังหลงทางอีกนิดๆ” ร่างสูงเอ่ยขอโทษขอโพยร่างบางเป็นการใหญ่ พร้อมกับทำหน้ารู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรฮะ ยูชอนไม่โกรธพี่ยุนหรอกฮะ ยูชอนก็พึ่งมาเหมือนกัน^^” ร่างบางตอบกลับพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆไปให้ นัดกันไว้12.00 ที่จริงเค้ามารอพี่ยุนตั้งแต่ยังไม่11โมงด้วยซ้ำ แต่ขืนบอกไปว่ามารอตั้งแต่ยังไม่11โมง ก็ได้อายยิ่งกว่าเก่าสิ พี่ยุนคงจะหาว่าเค้าตื่นเต้นเกินไปแน่ๆเลย

“จริงนะครับ ไม่โกรธพี่แน่นะ” ร่างสูงเอ่ยถามอีกครั้ง พร้อมกับจ้องตาร่างบางไปด้วย

“จ..จะ จริงๆฮะ ” ร่างบางหลบตาอีกคนเป็นพลันวัน โอ๊ยยย พี่ยุนกำลังแกล้งเค้าเล่นรึเปล่าเนี่ย ทำไมชอบทำให้เขินนะ

“ฮ่าๆ ยูชอนเขินน่ารักดีนะครับ^^ ป่ะ ไปหาอะไรกินกัน” ว่าจบยุนโฮก็คว้ามืออีกคนไว้ แล้วพาเดินไปด้วยกัน

“เอ่อ.. พี่ยุน..มือ??” ยูชอนพยายามยื้อข้อมือตัวเองไว้ และเอ่ยเรียกร่างสูง แต่ดูเหมือนยุนโฮจะไม่ได้สนใจจะฟังเค้าเลย อีกทั้งแรงของยุนโฮกับเค้าดูจะต่างกันเหลือเกิน พี่ยุนนะพี่ยุนก็รู้อยู่ว่าเค้าเขิน ยังจะมาทำให้เขินกว่าเดิมอีก ยูชอนจึงต้องจำใจเดินหน้าแดง หูแดงตามร่างสูงไปเงียบๆ

....ติ๊งต่องงงงงงง....

เฮ้อออ ในที่สุดก็มาถึงซะที ร่างสูงพาเค้าเข้ามานั่งในร้านกาแฟเล็กๆที่ข้างๆสวนสาธารณะที่นัดเจอกันเมื่อครู่ เป็นร้านกาแฟเล็กๆ ที่บรรยากาศดีไม่เลว มีพนักงานต้อนรับยิ้มแย้มดี กลิ่นเค้กหอมจางๆภายในร้าน อีกทั้งผู้คนที่ไม่มากนักจึงทำให้เค้ารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาน้อยๆ หลังจากที่เดินตัวเกร็งมาจากสวนสาธารณะ ไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกไปเองว่ามันไกล หรือเพราะว่าร่างสูงจงใจเดินมาให้ช้าๆกันแน่ ยูชอนรู้สึกว่าเวลาที่เดินมากับพี่ยุนช่างนานเหลือเกิน อีกทั้งมือที่กุมกันไม่ยอมปล่อยนั้นอีก คิดแล้วหน้าก็ร้อนอีกแล้ว 

“สั่งอะไรดีครับ” ยุนโฮเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นเมนูเล่มเล็กๆไปให้คนตรงหน้า

“อ่า ยูชอนเอาอะไรก็ได้ฮะ พี่ยุนสั่งมาเถอะ ^^” เค้าเอ่ยกลับไปพร้อมกับมองชื่นชมบรรยากาศในร้านต่อไป โต๊ะที่พวกเค้าเลือกนั่งเป็นโต๊ะโซฟาเล็กๆ เกือบจะด้านในสุดของร้าน เค้าพึ่งสังเกตเห็นว่าด้านในของร้านยังมีน้ำตกเล็กๆตั้งอยู่อีกด้วย ทำให้บรรยากาศสดชื่นขึ้นอีก

“งั้นเอาเค้กสตอเบอรี่กับวานิลา แล้วก็เอาชาร้อนมา2ที่นะครับ ” ร่างสูงหันไปสั่งกับพนักงาน หลังจากที่พนักงานเดินออกไปจากโต๊ะซักพัก ยูชอนก็ต้องตกใจตาโต เมื่ออยู่ดีๆยุนโฮย้ายที่นั่งมานั่งโซฟาตัวเดียวกับเค้าแทนที่เดิมของตัวเอง

“พี่ยุนย้ายที่นั่งทำไมหรอฮะ??O_O” ร่างบางก้มหน้าเอ่ยออกมาเบาๆ “อ๊ะ!!” แล้วก็ต้องตกใจมากขึ้นไปอีก เมื่อร่างสูงเลื่อนมืออีกข้างมาโอบที่เอวบางของเค้า

“เอ่อ ..พี่ยุนจะ ทะ..ทำอะไรฮะ” ยูชอนเอ่ย พร้อมกับมองหน้าใครอีกคนที่ยังคงแสร้งทำหน้านิ่งๆอยู่อีก

“พี่แค่อยากนั่งใกล้ยูชอนไงครับ รู้มั้ยพี่รอจะเจอยูชอนมานานแค่ไหน” เอ่ยพร้อมกับก้มหน้ามองตาร่างบาง

“ย..ยูชอนก็...” พูดได้แค่นั้น ริมฝีปากหยักสวยของใครอีกคนก็ทาบทับเข้ามาทีริมฝีปากอิ่มของเค้าอย่างรวดเร็ว ทำให้ยูชอนตกใจเป็นอย่างมาก ที่อยู่ๆคนตัวโตก็จู่โจมเข้ามาแบบนี้ ทำให้ไม่ทันได้ระวังตัว ร่างสูงจึงสามารถส่งลิ้นร้อนๆของตัวเองเข้าไปในปากอีกคนได้อย่างง่ายดาย จูบที่แสนหวานของยุนโฮทำให้ยูชอนตัวอ่อนลงไปทันตา ร่างบางหลับตาพริ้มรับจูบของอีกคนต่อไป โดยที่ไม่สามารถต้านทานได้เลย เค้ากำลังเคลิ้มไปกับสิ่งที่ไม่เคยได้รับจากใครที่ไหนมาก่อน โดยร่างสูงตรงหน้าเป็นผู้มอบให้ ปากประกบปาก แขนแกร่งโอบที่เอวบาง ดึงร่างอีกคนเข้ามาแนบชิด การจูบดำเนินไปได้ซักพัก ยูชอนเริ่มหายใจติดขัด ยุนโฮจึงได้ละริมฝีปากออกมาจากปากอิ่มของร่างบาง

“หวานแบบนี้ คืนนี้พี่ไม่ให้กลับบ้านนะครับ” ร่างสูงเลื่อนริมฝีปากมากระซิบที่ใบหูของยูชอน พร้อมทั้งขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเลื่อนตัวไปนั่งในท่าเดิมอย่างหน้าตาเฉย

ยูชอนที่ตอนนี้ นั่งหอบหายใจ หน้าแดงก่ำ ทั้งเขินทั้งอาย ทั้งหายใจไม่ทัน ทั้งร่างสูงมาพูดอะไรแบบนั้นอีก ได้แต่นั่งก้มหน้านิ่ง พี่ยุนจูบเค้าได้ยังไง แล้วถ้าเมื่อกี้มีคนเห็นหล่ะ ถึงจะนั่งอยู่โต๊ะเกือบจะด้านใน แต่ถ้าเมื่อกี้มีพนักงานเดินเข้ามาเห็นหล่ะ คิดได้เท่านี้น้ำตาของร่างบางก็ไหลลงมาอาบแก้มเนียนเบาๆ เค้าไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงดี ความรู้สึกตอนนี้ทั้งเขินอาย ทั้งอับอาย ทั้งไม่กล้าสู้หน้าอีกคน ยูชอนอยากหายไปจากตรงนี้เหลือเกิน

ยุนโฮเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งเงียบไปนาน จึงหันหน้ากลับมาดูอีกคน แล้วก็ต้องเป็นฝ่ายตกใจมั่ง เมื่อเห็นว่าร่างบางตรงหน้ากำลังร้องไห้อยู่เงียบๆ “ยูชอน โกรธพี่หรอครับ ร้องไห้ทำไมคนดี” เอ่ยอย่างตกใจ พร้อมกับใช้มือเชยคางอีกฝ่ายขึ้นมา เพื่อให้สบตากับตน

ร่างบางยังคงไม่ตอบ ได้แต่นั่งก้มหน้าร้องไห้ต่อไป ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกคนแม้แต่น้อย เค้าไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง อายเกินกว่าที่จะสู้หน้าคนตัวโต

“ยูชอนอย่าเป็นแบบนี้สิครับ บอกพี่สิ เราเป็นอะไร” ยุนโฮยังคงเอ่ยซักร่างบางต่อไป พร้อมกับใช้มืออีกข้างซับน้ำตาให้ เมื่อเห็นว่าร่างบางยังคงนิ่งเงียบอยู่เช่นเดิม ยุนโฮจึงจำเป็นต้องขู่ไปอีก ซึ่งก็ดูเหมือนมันจะได้ผลดีซธด้วย“ถ้ายังไม่ตอบพี่จะจูบอีกนะ”

“ปะเปล่าฮะ ยูชอนแค่..เอ่อ..แค่อายฮะ” ยูชอนเอ่ยตอบใครอีกคนไปอย่างรีบร้อน เนื่องจากเค้ากลัวที่จะเกิดเหตุการณ์แบบเมื่อครู่อีก เพราะดูท่าทางพี่ยุนคงจะเอาจริงเป็นแน่

ได้ยินเช่นนั้นยุนโฮจึงดึงตัวร่างบางเข้ามากอดแนบอก แล้วลูบหัวอีกคนเบาๆเป็นการปลอบประโลม “พี่ขอโทษนะยูชอน ก็ยูชอนน่ารักจนพี่อดใจไม่ไหวหนิครับ พี่รอจะเจอกับยูชอนมาตลอด6เดือนที่คบกันมา พี่เฝ้ารอให้ถึงวันนี้มาตลอด วันที่พี่จะได้กอดยูชอนจริงๆ จูบยูชอน พี่ไม่รู้ว่าพี่หลงรักคนที่ไม่เคยเจอหน้ากันได้ยังไง คุยกันก็แค่ผ่านทางตัวหนังสือ พี่กลัวว่าถ้าเจอกันแล้วยูชอนจะไม่เป็นเหมือนที่เราคุยกัน แต่ยูชอนก็ยังเป็นเหมือนเดิม มันเลยทำให้พี่อดใจไม่ไหว พี่ขอโทษนะครับคนดี พี่รักยูชอนมากนะครับ” ร่างสูงเอ่ยความรู้สึกที่ตนมีทั้งหมดออกมาให้ร่างบางได้รับรู้

สิ่งที่ยุนโฮเอ่ยออกมาทำให้ยูชอนถึงกันอึ้ง เนื่องจากเค้าก็กลัวเหมือนกับร่างสูง กลัวเหลือเกินว่าถ้าเจอกันแล้วคนตรงหน้าจะไม่ใช่คนเดียวกับที่คุยกันมาตลอด6เดือน เฝ้าฝันอยากเดินเคียงค้างคนตรงหน้านี้ อยากพูดคุยพบเจอ อยากสัมผัส อยากทำทุกๆอย่างเหมือนที่คนรักกันปกติเค้าทำกัน “ยูชอนก็รักพี่ยุนฮะ” เอ่ยได้เท่านั้น ยุนโฮก็ประกบจูบลงมาที่ปากอิ่มของอีกคนอีกครั้ง ถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้แก่กันและกัน โดยที่ยูชอนไม่ได้ขัดขืนหรือเกรงกลัวในจูบครั้งนี้เลยแม้แต่น้อย......

.

.

.

.

.

“เฮ้อ=_= แล้วเมื่อไหร่ตูจะได้ไปเสิร์ฟซักทีวะ” เสียงบ่นของใครบางคนลอยแผ่วเบามาจากที่มุมหนึ่งของร้าน

The end.