คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 6 Secret
“กลับมาแล้วฮะ” เสียงแทมินพูดขึ้นอย่างสดใส หลังจากที่เดินเข้าบ้าน
“พวกพี่ไปนั่งทำอะไรตรงนั้นน่ะ” แทมินถามพี่ชายแล้วเพื่อน(สาว -..-) สนิทที่กำลังนั่งพื้นอยู่
“เปล่านี่ เออ ได้ข่าวว่าน้องพี่ไปบ้านไอ้จง :)” อนยูพูดแล้วลุกขึ้นมาตบไหล่น้องชายเบาๆ แล้วไปกินน้ำ
“….” แทมินหันหน้าหนี เพราะกลัวว่าพี่ชายตนจะรู้ว่าไปทำอะไรมา
“เอ้อ แทมิน วันนี้ฉันนอนนี่นะ ^^” คีย์พูดอย่างสดใสพร้อมเดินไปหาแทมิน
พรวดดด!!!
อนยูได้ยินดังนั้นก็ นั่นแหละ - - ตอนนี้น้ำที่ยู่ในปากอนยูมันเปลี่ยนไปอยู่ที่หน้าแทมินซะงั้น (น้องแทมโดนตลอดเลยฮะ:แทมๆ)
“ย๊า พี่อน ทำไรเนี่ย” แทมินพูดแล้วไปหยิบผ้าเช็ดหน้าเพื่อมาเช็ดน้ำที่อยู่ตามตัวๆเอง
“พอดีว่าพ่อกับแม่คีย์ไปต่างประเทศเดือนนึง งั้นขออยู่นี้ซักเดือนนึงนะ น๊า” คีย์พูดแล้วทำหน้าอ้อนวอน
“เอาไงดีพี่อน” แทมินถามพี่ชาย เพราะเกรงว่าจะเป็นปัญหา (คีย์ไม่ได้เป็นปัญหาซะหน่อย >[]<:คีย์)
“งั้นก็ได้ ….” อนยูตอบด้วยสีหน้าราบเรียบแต่ในใจอยากจะไปประกาศให้คนทั้งโลกรู้ซะ ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไปเงียบๆคนเดียว
“แล้วที่นอน เสื้อผ้าคีย์ล่ะ” แทมินพูดพร้อมชะโงกหน้าหาของของเพื่อน
“เอ่อ…คีย์เอาแต่เสื้อผ้ามาอ่ะ กะว่าจะนอนกับแทม ได้มั๊ย..?” คีย์พูดพร้อมทำหน้าให้น่าสงสาร
แทมินหัวเราะกับพฤติกรรมของเพื่อนเบาๆ “ฮะๆๆ ได้ๆ ฮ่าๆๆๆ” แทมินพูดแล้วทำท่ากุมท้องตัวเองก่อนที่จะดิ้นไปมาบนโซฟา ก็มันตลกนี่เนอะ
“แทมินนน >o<” คีย์ตะโกนพร้อมทำปากยื่นออกมาให้รู้ว่า งอนแล้วนะ
“อ่า ฮะๆ โทษที ไหนล่ะเสื้อผ้าของคีย์”
“อยู่หน้าบ้าน” คีย์เดินไปหยิบถุงเสื้อผ้าออกมา แล้วก็ “แทมินช่วยคีย์ด้วยดิ” แทมินเลยรีบไปช่วยถือของช่วยเพื่อนรักทันที
“นี่ คีย์” แทมินพูดขณะกำลังถือของขึ้นไปบนห้องของตัวเอง “อะไรเหรอ” คีย์ถามด้วยสีหน้าสงสัย
“นายรู้จักพี่จงฮยอนด้วยเหรอ” แทมินถามแล้วหันหน้ามาหาคีย์อย่างจับผิด
“คือ….” คีย์พยายามพูดให้แทมินฟังและ เล่าไปเรื่อยๆๆๆ (ไม่ต้องรู้หรอกเปลืองเนื้อที่ -_____-)
“ห๊า…จริงๆเหรอ พี่จงฮยอนเป็นญาตินายงั้นเรอะ” แทมินพูดขึ้นอย่างตกใจ
“อื้ม พี่จงฮยอนอยู่กับฉันมาตั้งเด็กๆแล้ว” คีย์พูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ถึงห้องแล้ว เอาของวางไว้นี่แหละ เอ่อ ห้องมันเล็กไปใช่มั๊ย” แทมินพูดพร้อมใช่มือพาดที่ท้ายทอย
“คีย์จะไปนอนห้องพี่อนยูมั๊ยล่ะ” แทมินถามเพื่อนซี้ด้วยแววตาจริงใจ (เพื่อ - -!)
“มะ ไม่เป็นไร แคบแค่ไหนคีย์ก็นอนได้อยู่แล้วแหละ”
แทมินได้แต่มองเพื่อนแล้วอมยิ้มกับท่าทีเขินอายของคีย์
Onew’Part
เว้ยยย! ดีใจจริง น้องคีย์จะมาอยู่บ้านผมด้วย โอ๊เย๊.. (เฮีย เก็บอาการหน่อย - -“) เอ่อ เว่อร์เชียวเรา ครับผม! ทุกคนคงรู้แล้วใช่มั๊ยว่าน้องคีย์ (ของผม คึๆ) เป็นป๊อปปูล่าในโรงเรียน มีคนมาตามจีบน้องมากมาย ทุกวันผมคอยมองแต่น้อง ผมล่ะเหนื่อยแทน ที่มีคนมาสารภาพรักกับน้อง แต่ผมก็มีนะ มีคนชอบผมเยอะจะตาย -.,- แต่ผมปฏิเสธไปเฉยๆ เพราะในใจของผมมีแต่น้องคีย์เท่านั้น!
แกร๊ก!
ผมเปิดประตูห้องออกมาก่อนที่จะสอดส่องสายตาไปรอบๆบ้าน อ๊ะ น้องคีย์อยู่ในห้องกับแทมินนี่ ห้องอยู่ติดกันซะด้วย หุๆ -,.- (เฮียหื่นว่ะ:ไรเตอร์+รีดเดอร์) บ้า ผมไม่ได้คิดอย่างที่ทุกคนคิดนะ
ในเมื่อเป็นทางสะดวก(?) ผมเลยเดินลากเท้าเสียงดังๆหวังให้น้องคีย์หันมามอง แต่ผิดคาดครับ
ตึง! ผมลื่นล้มซะงั้น
แต่ไม่ต้องห่วง ผมชินชากับเรื่องนี้มานานแล้วแหละ แต่เรื่องที่ต้องห่วงคือ น้องคีย์หันมา (ก็แกอยากให้หันมาไม่ใช่เรอะ) มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ T[]T
น้องคีย์ทำท่าจะเดินมาหาผมแต่ต้องชะงักเพราะแทมินดึงตัวน้องเขาไว้
“ไม่ต้องห่วงหรอก นั่นมันเป็นงานอดิเรกพี่เขาน่ะ -_______- “
โธ่ แทมิน เพื่อนมาบ้านทั้งทีก็ชมหน่อยเป็นไรไป TT
แทมินพูดจบ สองคนนั้นก็หัวเราะคิกคักกันยกใหญ่ ผมละอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีไปแล้ว!
ตอนเย็น~
“พี่อนยู ข้าวเย็นล่ะ ข้าวเย็น” หลังจากสองคนนั้นจัดแจงห้องเสร็จก็มาซวยที่ผมอีก เง้อ~
“เดี๋ยวพี่ไปซื้ออยู่เซเว่นให้ จะเอาอะไรเพิ่มอีกมั๊ยล่ะ” ผมถามขณะกำลังค้นกระเป๋าตังค์ตัวเองอยู่
“งั้น..ไม่มี เอ้อ คีย์จะเอาอะไรมั๊ย ไปกับพี่อนยูสิ เผื่ออยากได้อะไรเพิ่ม” แทมินพูดกับคีย์ ทำให้คีย์สะดุ้งเบาๆ ก่อนที่หน้าน้องเขาจะเปลี่ยนสีเป็นสีแดง น่ารักชะมัด -//-
“ไม่เป็นไร ให้คีย์อยู่กับแทมินเถอะ คีย์ยังทำการบ้านไม่เสร็จเลย” คีย์พูดแล้วทำท่านั่งอ่านหนังสืออย่างเคร่งเครียด มันทำให้ผมอดใจสั่นไม่ได้กับความน่ารักของคิบอมคนนี้
“ไม่ๆๆๆ คีย์ตั้งใจเรียนเกินไปแล้ว แทมินจะอยู่คนเดียว” ทุกคนคงสงสัยสินะ ว่าทำไมน้องชายของผมถึงพยายามให้คีย์ไปกับผมให้ได้ จะให้ผมเฉลยเหรอ ง่ายไปมั๊ย เดี่ยวทุกคนก็รู้เองครับผม ซึ่งแผนการนี้ไอ้จงเป็นคนชวนผมกับแทมินให้ร่วมด้วย อีกไม่นานมันคงมาที่บ้านผม
“นะคีย์ นะๆๆๆ” ผมทำท่าอ้อน ทำให้คีย์กับแทมินหลุดขำออกมา มันน่าขำตรงไหนฮะ =[]=
“เอ่อ ก็ได้ฮะ” คีย์พูดพร้อมเอียงตัวเล็กน้อยพอน่ารัก มันทำให้ผมสั่นไปทั้งตัวเลยทีเดียว
KEY’Part
ฮู่ว~ ยังไงผมก็ต้องไปสินะ
วันนี้มันคุ้นๆยังไงไม่รู้
ช่างเถอะ…
หลังจากซื้อของเสร็จ
“เออน้องคีย์ จะเอาอะไรเพิ่มมั๊ย” พี่อนยูถามพร้อมหันหน้ามาช้าๆ มันทำให้ผมอยากหลบหน้าผู้ชายคนนี้จริงๆ รอยยิ้มที่อบอุ่นนี้ ผมขอเก็บมันไว้ได้มั๊ยฮะ หือ! ไม่ได้ เราคิดอารายยยยย >o<
“อะ….ไม่แล้วล่ะฮะ” ผมพยายามตอบให้ปกติที่สุด ยังไงก็ล้มเหลวสินะ -____-
“งั้นพี่เลือกให้นะ” ผมยังไม่ตอบที่อนยูก็รีบดิ่งไปที่ร้านเค้ก
ตอนนี้ผมอยู่คนเดียว…
“ เฮ้อ~”ผมถอนหายใจกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะไปนั่งที่ม้าหินอ่อนข้างๆร้านเค้ก แล้วก็คอยชำเลืองมองพี่อนยูที่คุยกับพนักงาน ด้วยหน้าตาแจ่มใส ตอนนี้ผมอยากรู้ว่าพี่เขากำลังคุยอะไรอยู่ (หึงล่ะสิ:ไรเตอร์) ผมไม่ได้หึงนะ ผมกับพี่อนยูเป็นแค่พี่ชายน้องชายกันเท่านั้นเอง
‘พี่ชายกับน้องชาย’
พอผมนึกถึงคำนี้มันทำให้ผมน้อยใจตัวเองอย่างบอกไม่ถูก
มันปวดร้าว มันเจ็บจี๊ด เหมือนมีมีดนับพันเล็กพุ่งตรงมายังหัวใจเล็กๆของผม แต่รอยยิ้มของพี่อนยูกลับทำให้หัวใจของผมพองโตขึ้นได้อีกครั้ง
“มาแล้วๆ” พี่อนยูพูดพร้อมเดินออกมาจากร้านเค้กซึ่งในมือพี่อนยูมีกล่องเค้กหนึ่งกล่อง พี่อนยูซื้อมาทำไมนะ
ในขณะที่ผมคิดอยู่เพลินๆ ก็มีมือหนึ่งมาจับที่มือของผม ตอนนี้ผมไม่กล้าหันไปมองหรอกว่าเป็นใคร รู้แต่ว่าผมอยากหยุดเวลานี้ไว้อีกสักพัก
อีกด้าน
TaeMin’Part
“ ไง แทมิน” เสียงคุ้นหูนี่มัน..
“พี่จงยอน” ผมอุทานออกมาเบาๆด้วยความตกใจ
“อื้ม พี่นี่แหละ แล้วตอนนี้คีย์กับไอ้หู้ไปซื้อของอยู่ใช่มั๊ย” พี่จงฮยอนพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้
“คะ ครับ” ผมตอบเสียงสั่นๆขณะที่พยายามถยหนีร่างนั้นอยู่
“งั้นก็ทางสะดวกนะสิ” พี่จงฮยอนพุ่งมาที่ผมอย่างรวดเร็วพร้อมรวบตัวผมไปกอดหน้าตาเฉย ม่ายยย >o<
“อ๊า พี่จงปล่อยแทมนะ” ผมพยายามดิ้นรนเพื่อที่จะปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากอ้อมกอดของพี่จงฮยอน
“อ้าว ทำไมล่ะ ชอบพี่ไม่ใช่เหรอ เห็นเขียนอยู่ในกระดาษนิ ^^” พี่จงฮยอนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
..
อ๊ะ ใช่สิ ช็อคโกแล็ตนั่น ที่ผมเขียนจดหมายไว้บนกล่องมันหลุดออกไปเองเหรอเนี่ย ><
“ไม่นะ พี่จะทำอะไรผมน่ะปล่อยยยยยย” ผมลากเสียงยาวก่อนที่ร่างนั้นใช้มือเชยคางผมพร้อมเอาหน้ามาใกล้
“จูบแรกของแทมินคือใครล่ะ” พี่จงฮยอนกับซิบข้างๆหูผมก่อนที่จะโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆอีก
“พี่อย่าถามผมแบบนี้สิ” ผมเบือนหน้าหนี แต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะมือแข็งแกร่งของพี่จงฮยอนก็เชยคางผมขึ้นมาอีก
“งั้นพี่ขอเป็นจูบที่สองของแทมินด้วยนะ” พี่จงฮยอนพูดพร้อมดันหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆๆๆ
ขณะนี้ทุกอย่างในตัวผมมันว่างเปล่า เป็นสีขาว ไม่มีความรู้สึก ไม่มีความสุข พร้อมกับไม่มีความทุกข์ ไม่ร้อน ไม่หนาว แต่ผมพึ่งบอกไปว่าไม่ร้อน แต่ทำไมมันร้อนที่หน้าแปลกๆแบบเน๊!!!
ก๊อกๆๆๆ
พี่จงฮยอนปล่อยผมออกไปอย่างอิสระก่อนที่ริมฝีปากของพวกเราจะบรรจบกัน ผมรีบวิ่งหนีออกห่างเขาที่กำลังยืนหัวเราะอยู่คนเดียว (เป็ด แกบ้าไปแล้ว!!:ไรเตอร์) ผมรีบปิดไฟก่อนที่ผมจะไปเปิดประตูให้พวกพี่อนยู
แอ๊ดด
“อ๊ะ.. “ คีย์ตกใจเบาๆที่ภายในห้องมืดสนิท
“คีย์ ออกไปข้างนอกก่อนนะ” พี่จงฮยอนพูดพร้อมกับเดินมาที่คีย์ แล้วคีย์ก็ทำตามแต่โดยดี โดยที่ผมออกมากับคีย์ด้วย
ถ้าอยากรู้ว่าพี่จงฮยอนมีแผนอะไร ช่วยติดตามตอนหน้าด้วยนะฮะ ^^
Talk:
อันนี้รู้สึกว่าจะยาวกว่าตอนอื่น 555 ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว อย่าลืมเม้นด้วยนะจ๊ะ >,<
ความคิดเห็น