คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 5 The first kiss (Up 100%)
TAEMIN’part
วันนี้ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะไปสารภาพรักกับพี่จงฮยอนให้ได้ จะได้เลิกทำตัวบ้าๆแบบนี้ซะที
ผมเลยเตรียมช็อคโกแล็ตที่ผมทำเองให้พี่จงฮยอน
เมื่อวันก่อน
“....คิดดีแล้วเหรอ แทมิน” คีย์ขึ้นมาบนห้องเพื่อถามคำถาม
“ฉันพร้อมแล้ว ไม่ว่า..คำตอบจะ..เป็นยังไงก็ตาม ฉันไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วง โดยเฉพาะพี่จินกิ” แทมินตอบเรียบๆ พร้อมกับน้ำใสๆที่ออกมาจากดวงตาคู่หนึ่งของเห็ดน้อย
อย่างที่ว่านั่นแหละครับ ผมยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขึ้น เพียงแค่นี้ มันคงไม่ยากสำหรับผม ใช่มั๊ย?
.
.
.
บ้านของจงฮยอน ขณะที่แทมินกำลังเดินเข้าบ้าน...
“พี่จงฮยอ...”
แทมินแทบช็อคในสภาพของจงฮยอนตอนนี้
....หน้าซีด
“พี่จงฮยอน!!!”
“....”
แทมินไม่รอช้ารีบดิ่งเข้าไปหาจงฮยอน “พี่จงฮยอนเป็นอะไรครับ” แทมินพูดอย่างเป็นห่วง แต่คนข้างหน้ายังคงนิ่งเฉย เหมือนไม่มีความรู้สึก ร่างบางเห็นดังนั้นก็ยิ่งร้อนใจ เป็นห่วงมากยิ่งขึ้น
“พี่จงฮยอน ตอบผมหน่อยเถอะ ผมน่ะ...เป็นห่วงพี่นะ” ร่างบางเริ่มมีน้ำไหลซึมออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง จงฮยอนหันหน้ามาช้าๆ “พี่โดนแฟนทิ้ง ฮือ...” ร่างสูงปล่อยน้ำตาออกมาบ้าง แทมินโผกอดคนข้างหน้าทันทีด้วยความเป็นห่วง “ผมรักพี่นะ พี่จงฮยอน” แทมินพูดพลางกัดริมฝีบางบางเพื่อลบเสียงสะอื้น จงฮยอนยิ้มบางๆก่อนที่จะ...
จงฮยอนใช้ริมฝีปากแตะเบาๆลงบนริมฝีปากบางของร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า ถึงจะเวลานี้ก็เถอะ แทมินก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้ ทั้งสองต่างก็อึ้งในการกระทำของตัวเองและอีกฝ่าย
...แทมิน
...พี่รู้ว่านาย
....จะอยู่ข้างพี่เสมอ
...ใช่มั๊ย
“ผมไปก่อนนะฮะ..” แทมินพยายามหลบหน้าร่างสูง แล้ววิ่งออกไปทันที
ส่วนจงฮยอน กว่าจะรู้ตัวอีกฝ่ายก็หายไปไหนแล้วไม่รู้
...เมื่อกี้
....เราทำอะไรลงไปวะ
...แล้วเราจะไปจูบน้องเค้าทำไม ?
“แม่งเอ๊ย” จงฮยอนสบถกับตัวเองเบาๆ แล้วก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“เฮ้อ~ ไม่ได้ให้อยู่ดี” แทมินถอนหายใจพรืดออกมา เพราะช็อคโกแล็ตที่จะให้จงฮยอนก็
ไม่ได้ให้...
ร่างบางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ก็อมยิ้มเพราะความน่ารักของอีกฝ่าย เขาเป็นอะไรของเค้านะ
‘เขาเป็นอะไรของเขานะ...’
แทมินร้อนใจมากขึ้น เมื่อนึกถึงคำๆนี้ ใช่สิ เขาเป็นอะไรนะ
“พี่โดนแฟนทิ้ง”
ใช่สิ พี่จงฮยอนเค้าโดนแฟนทิ้ง พี่จงฮะ ให้ผมน่ะ
เป็นคนดูแล...หัวใจ..
ของพี่ได้ไหม..
--------------------------------------
อ๊า ขอโทษนะค๊า เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพต่อ วันนี้เหนื่อมากจริงๆ
---------------------------------
อีกด้าน...
“ผมว่าพี่เลิกจ้องหน้าผมได้แล้วนะ” เสียงหวานพูดขึ้นอย่างเขินอายเพราะคนข้างหน้าเอาแต่มองตัวเอง
“....” ไม่ตอบ อนยูยังคงจ้องหน้าคีย์อยู่
“พี่อนยูฮะ” คีย์พูดเพื่อเรียกสติของคนข้างหน้า
“ค..ครับบ O.O” อนยูตื่นจากภวังค์ทันทีที่น้องคนสวยเรียก (คึๆ)
“พี่ไม่สบายเหรอ” ไม่พูดเปล่า คีย์เอามือไปแตะหน้าผากอีกฝ่ายที่แก้มกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดง “เอ่อ..เปล่าพี่แค่ร้อน”
“ห๊ะ...ทำไมผมหนาวล่ะทีนี้” ร่างเล็กพูดพร้อมกอดอกและถูแขนเบาๆ
“แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะ ให้ทำอย่างนี้เหรอ...” เต้าหู้พูดแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัยต์ ยังไม่ทันทีคีย์จะตั้งตัว อนยูก็บุกไปกอดคีย์ซะงั้น ร่างเล็กตกใจนิดหน่อย แล้วหน้าแดงไปพักใหญ่
“หายหนาวหรือยังล่ะ” อนยูถามแล้วหันหน้ามาคีย์ ทำให้ปลายจมูกของคนที่กอดไปแตะที่แก้มขาวของร่างเล็กเบาๆ
“ห...หายแล้วว >o<” คีย์พูดด้วยท่าทางเคอะเขิน ทำให้เต้าหู้หัวเราะออกมาไม่น้อย พร้อมกับปล่อยตัวประกัน (?) ที่อยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง
..พี่ฮะ
...อย่าทำ
...ให้ผมหวั่นไหว
...แบบนี้อีกนะฮะ
ในใจก็คิดแบบนั้น แต่ก็อยากให้อนยูกอดไปอีกนานๆ ลังเลจังนะคีย์
RrrrRrrrrRrrrrr
“แบบนะคีย์.......ฮัลโล” อนยูเดินไปรับโทรศัพท์ ปล่อยให้คีย์เขินอายอยู่อย่างนั้น
/ไง อนยู/
“มีอะไรไอ้เป็ด - -“
/ฉันโดนแฟนทิ้งว่ะ/
“สมน้ำหน้า...อ่า.. ไปทำอีท่าไหนถึงไปโดนทิ้งมาล่ะ”
/ยุนอาบอกเลิกกับฉันเอง/ น้ำเสียงของจงฮยอนดูเรียบๆ แต่ในใจของเขา มันเหมือนจะสลายออกไปแล้ว
“แล้วโทรมาบอกฉันเพื่อ..?”
/แค่โทรมาระบายเท่านั้นเอง เออ เมื่อกี้น้องแกมาหาฉันที่บ้าน/
“อ่าวเหรอ ว่าอยู่ว่าเห็ดน้อยมันหายไปไหน”
/...../
“แกลืมเรื่องยุนอาไปเถอะ ยังไงก็จบๆไปแล้ว แล้วไม่ต้องไปมีเรื่องกับไอ้โฮมันล่ะ เดี๋ยวมันจะยุ่ง”
/....อืม/
“งั้นแค่นี้แหละ บาย”
อนยูปิดโทรศัพท์แล้วหันหลังมา
“เฮ้ยย”
ตอนนี้คีย์กำลังทับอยู่บนตัวอนยู หน้าแทบจะชนกันอยู่แล้ว อนยูรีบส่ายหัวเพื่อสลัดความคิดออกไป (หือ -..-)
“อ่า...เอ่อ ผมขอโทษ ><” คีย์หลับตาปี๋เพื่อไม่ให้เห็นสิ่งข้างหน้า อนยูหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วช้อนตัวร่างเล็กออกจากตัวของตัวเอง มันทำให้คีย์เขินไม่น้อย
“เมื่อกี้เด็กน้อยมาแอบฟังพี่เหรอ” อนยูพูดแล้วทำหน้าดุๆ
“เปล่าซะหน่อย คีย์ไม่ใช่เด็กน้อยนะฮะ แล้วคีย์แค่....ไปกินน้ำเท่านั้นเองฮะ” คีย์พยายามหลบหน้าชายหนุ่มที่กำลังซักถามตัวเองอยู่ ซึ่งอนยูรู้ดีอยู่แล้วว่าคีย์แอบฟัง แต่น่ารักขนาดนี้ ใครจะกล้าทำโทษล่ะ ใช่มั๊ย รีดเดอร์ หึๆๆๆ (มันใช่หนังผีนะไรเตอร์!!!) เออ ลืมไปแหะๆ
“อ่า พี่อย่ามองผมอย่างนี้สิ”
ผมน่ะ...
ทำตัวไม่ถูกแล้วรู้มั๊ย...
เราเจอกันแค่วันเดียว...
แล้วทำไมผมต้องเขินด้วยล่ะ...
Talk
ความคิดเห็น