คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 ฉันมันโง่!
สองคนนั้นไปไหนกันนะ?
สองคนนั้นทิ้งผมไว้ที่นี่
สองคนนั้นจงใจจะแกล้งผมเหรอ...
ผมอยากจะลุกออกจากตรงนี้
ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว
เพราะพี่คนเดียว...
พี่จงฮยอน...
ฮือ...
ตอนนี้น้ำตาของผมที่อัดอั้นไว้นานตั้งแต่เจอพี่จงฮยอน มันไม่สามารถห้ามไว้ได้แล้ว
ถ้าผมอ่อนแอขนาดนี้ ผมน่ะ
ไม่คู่ควรกับพี่หรอก...
“แทมิน อย่าร้องไห้สิครับ”
พี่จงฮยอนพูดเชิงปลอบแล้วปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองของผม พี่จงฮยอน...
“ผมไม่ได้ร้องไห้นะ ผมน่ะ ชะ..”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย พี่อยากรู้ว่าทำไมแทมินต้องหนีพี่ด้วย แทมินเกลียดพี่จริงๆเหรอ”
ฮึก...ฮืออ พี่จงฮยอน เลิกพูดแบบนี้ทีเถอะ ผมอยากจะบอกพี่ว่าผมน่ะ..รักพี่..นะ
หนุ่มน้อยแทมินน้ำตาไหลอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อได้ยินคำว่า ‘เกลียดพี่ จริงๆเหรอ’ แทมินรู้สึกเหมือนหัวใจของตัวเองกำลังถูกกรีดด้วยมีดแห่งความห่วงใยของจงฮยอน
คีย์...
พี่อนยู..
พวกพี่อยู่ที่ไหน ?
ผมน่ะ อยากไปจากที่นี่ ไม่อยากอยู่แล้ว
“......” ไร้ซึ่งคำตอบจากแทมิน ตอนนี้หัวใจของเขา เหมือนกำลังสลายไปแล้ว
“อย่าเงียบสิครับ” จงฮยอนพยายามพูด
RrrrRRrrrrrrr
“ฮัลโล สวัสดีครับ แปปนะแทมิน” จงฮยอนรับโทรศัพท์แล้วออกจากบ้านทันที
ตอนนี้เหลือเพียงร่างบางของแทมิน ที่กำลังร้องไห้อยู่บนโซฟา เขาพยายามหยุดการกระทำที่ตัวเองกำลังทำอยู่ แต่ไม่ได้ผล เขายิ่งหลั่งน้ำตาออกมามากกว่าเดิม
กลับมาทีเถอะ พี่อนยู คีย์....
KEY’Part
ตอนนี้ผมกับพี่อนยูกำลังท่องเที่ยวอยู่กับความร้อน = = เฮ้อ!
“พี่อนยูฮะ เรากลับกันเถอะ” ผมชวนพี่อนยูกลับบ้านเนื่องจากอากาศมันร้อนมาก
“ก็ดีนะ =w=” พี่อนยูฝืนยิ้มให้ ผมน่ะ ชอบรอยยิ้มของพี่เขาที่สุดเลยฮะ...เมื่อกี้ผมคิดอะไรน่ะ
....ผมชอบพี่อนยูเหรอ
....ทำไมผมถึงใจเต้นแรงขนาดนี้ละ
....พี่เขาจะชอบเราหรือเปล่า
....ฝ่ายที่รักข้างเดียวคือเราหรอกเหรอ
End KEY’part
.
.
.
.
“แทมิน!!!!”
อนยูรีบวิ่งเข้าบ้านไปกอดน้องชายที่ร้องไห้ฟูมฟายอยู่บนโซฟา
“พี่ฮะ ผมรักพี่นะ” แทมินพูดทั้งน้ำตา อนยูยิ้มเล็กน้อย แล้วลูบหัวร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอด
“ทำไมแทมินถึงร้องไห้ ไอ้เป็ดมันทำอะไรแทมิน”
“พี่จงฮยอนไม่ได้ทำอะไรหรอกฮะ แทมินแค่...” พูดยังไม่จบประโยค น้ำตาก็ไหลออกมาอีกแล้ว คีย์เริ่มเดินเข้ามานั่งข้างๆแทมิน
“แทมินใจเย็นๆนะ พวกเราเป็นห่วง รู้มั๊ย” คีย์พูดเบาๆ แทมินปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วยิ้มให้ทั้งสองคนก่อนวิ่งขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็ว
JongHyun’Part
ตอนนี้ผมกำลังพา ‘ยุนอา’ แฟนสาวของผมไปเดินเล่นที่สวนสนุก เธอเป็นคนนัดผมออกมา ซึ่งผมไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก
“พี่จงฮยอนคะ...” ฝ่ายหญิงพูดออกมาเบาๆ
“อะไรเหรอ”
“ขอโทษนะคะ....เลิกกับฉันเถอะค่ะ ฉันไม่อยากทำร้ายพี่ เราไม่คู่ควรกันหรอก ฉันน่ะ...” ยุนอาพูดอย่างแผ่วเบา แต่สายตาของเธอกำลังเจ็บปวด ผมรู้... ว่าเธอต้องพูดแบบนี้..
“พอทีเถอะ!!!”
“...”
“เธอน่ะ..ไม่รักฉันตั้งแต่เราคบกันแล้ว ฉันรู้ เธอไม่เคยเป็นห่วงฉันเลย แทบจะทำเหมือนฉันเป็นส่วนกินของเธอด้วยซ้ำไป”
“.....”
“ใช่สิ ฉันมันไม่ดีเหมือนมันหนิ ‘ไอ้มินโฮ’ ทำไมล่ะ ถ้าเธอชอบมันแล้วทำไมต้องมาคบกับฉันด้วย”
สิ่งผมทำต่อหน้ามินโฮ...ใช่..ผมแค่เสแสร้งไม่อยากให้มันรู้ต่างหากว่าในใจผมน่ะ อยากจะเอามันมาฆ่าให้ตาย
นายคงสนุกมาใช่มั๊ย ชเว มินโฮ!!!
“...ค่ะ ฉันยอมรับ แต่ตอนนั้น่ะฉันระ...”
“หยุดพูดซักที!!!”
ผมเดินออกจากสวนสนุกแล้วรีบขับรถกลับบ้าน
ฉันมันโง่
ที่ไปรักเธอ
ฉันน่าจะรู้อยู่แล้ว
ว่าเธอไม่ได้รักฉัน!!
Talk:
สั้นอีกแล้ววว เว้ยย จะทำยังไงถึงจะแต่งได้ยาวๆ
ตอนแต่งนี่คีย์บอร์ดเกือบพัง
ปล.เราใส่อารมณ์ในการแต่งเกินไปรึ =..=
ปล2.อุตสาห์ใส่เม้าส์อนยู
A!NG aing
ความคิดเห็น