คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : So Sassy ! So Love !
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หมับ !
ร่างสูงรีบยกมือไปปิดนาฬิกาที่ตัวเองตั้งไว้ตอน 7 โมงอย่างรวดเร็ว คิบอมรีบกระโดดลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป เพียงเเค่ 5 นาที ก็วิ่งออกมาโดยพันผ้าไว้เเค่ผืนเดียวในท่อนล่าง ส่วนท่อนบนก็เปลือยกายไว้ หยดน้ำใสๆยังคงเกาะอยู่ที่ทั้งด้านหลังเเละเเผงอกของคิบอม ร่างสูงวิ่งไปที่ลิ้นชัก เปิดหยิบกางเกงใน เเละชุดเรียนขึ้นมาใส่อย่างเร่งรีบ พร้อมกับดึงกระเป๋าเป้ขึ้นสะพายหลัง เเล้งรีบเปิดประตูวิ่งลงไปด้านล่างของหอทันที
" ฮ้าววว ~ ไอ้บอม ทำไมวันนี้ต้องไปโรงเรียนเเต่เช้าด้วยวะ ฮ้าวว ~ " คังอิน เเละ คยูฮยอนถามขึ้นอย่างงัวเงีย คังอินขยี้ตาขวาเบาๆ คิบอมหันมายิ้มให้เพื่อนก่อนจะสวมหมวกกันน็อกสีดำ
" พวกมึงไปรอกันที่โรงเรียนก่อนได้เลย เดี๋ยวกูตามไป ! "
คิบอมกล่าว ยังไม่ทันที่จะเจรจาอะไรให้เรียบร้อย ร่างสูงก็สตราทรถดูการ์ตี้สีเเดงออกไปเรียบร้อยเเล้ว
" มันจะรีบไปไหนของมันวะ ! "
คยูฮยอนเอ่ยอย่างเซ็งๆ คังอินส่ายหัว
" หาเมียมันมั้ง .. ชั่งเหอะ ไปโรงเรียนกัน " คังอินกล่าวเเล้วขึ้นคร่อมรถพร้อมกับคยูฮยอนก่อนจะออกตัวเพื่อไปยังโรงเรียน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านคิบอม
" จะทันไหมวะเนี่ย ! " ร่างสูงก้มมองดูนาฬิกาที่มันจะเลย 7 โมง 15 นาที เเล้ว มือใหญ่รีบบิดคันเร่งเพิ่มขึ้นอีก ! รถดูการ์ตี้เร่งเร็วเต็มความเเรงเเล้ววิ่งเข้ามายังหมู่บ้าน กันนัน เเล้วรีบจอดรถมอเตอร์ไซด์ข้างๆกับบ้านสีขาว
" คุณหนูคะ ลืมกระเป๋าตังค่ะ! "
เสียงเเม่บ้านในบ้านสีขาวใหญ่ดังขึ้น คิบอมเเอบชะโงกหน้ามองผ่านรั้วตรงกำเเพง เห็นร่างบางกำลังยิ้มขอบคุณเเม่บ้าน ก่อนจะก้าวขึ้นรถเบ็นซ์สีดำ .. สงสัยคงรวยหน้าดู
ครืด..
เสียงรั้วหน้าบ้านเปิดอย่างอัตโนมัติ ก่อนที่รถเบ็นซ์จะค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากรั้ว ร่างสูงเพ่งตามองไปยังเบาะหลัง ก่อนจะพบกับร่างบางที่ก้มอ่านหนังสืออยู่ คิบอมอมยิ้มในใจ ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นมอเตอร์ไซด์ตัวเอง ขับตามรถเบนซ์นั้นไป
" มีอะไรรึเปล่า เเชซอง ? " ดงเเฮเงยหน้าจากหนังสือถามพยักงานขับรถที่ดูวันนี้ขับรถเหวี่ยงปกติ ชายหนุ่มนามว่าเเชซองหันมามองกระจกด้านหลังก่อนเอ่ย
" คือคุณดงเเฮครับ มีรถเมอร์ไซด์สีเเดงขับตามเราอยู่หน่ะครับ ผมเกรงว่าเค้าจะคิดอะไรไม่ดีกับเรา ! " เเชซองพูดอย่างลุกลี้ลุกลน ดงเเฮตกใจ ก่อนจะหันหลังไปมองรถเตอร์ไซด์คันนั้น
...คุ้นๆเเฮะ...
" เอ่อ งั้น ... เเชซองก็รีบๆขับละกัน จะได้หลุดจากมอเตอร์ไซด์คันนี้ " ดงเเฮพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เเชซองพยักหน้า เเล้วรีบเร่งรถขึ้น เเต่มอเตอร์ไซด์ก็ยังตามมาติดๆ ทำเอาดงเเฮก็กลัวเช่นกัน เเต่สักพัก รถมอเตอร์ไซด์ก็ขึ้นมาเเซงซ้ายของรถเบนซ์ของดงเเฮจนดงเเฮรู้สึกกลัวเล็กน้อย
"ปิ๊ท !
เสียงเเตรของรถมอเตอร์ไซด์ดูการ์ตี้ดังขึ้น ดงเเฮหันไปมองก่อนจะรู้สึกโล่งใจเป็นที่สุดเมื่อร่างสูงเปิดกระจกหมวกกันน็อก คิบอมขยิบตาให้ดงเเฮเเล้วชี้ไปที่ทางข้างหน้าที่วางอยู่ ดงเเฮพยักหน้าอย่างเข้าใจ
" เเชซอง ช่วยจอดรถที่ทางข้างหน้าหน่อยได้ไหม " ดงเเฮชี้ไปที่ทางว่างๆข้างหน้า เเชซองหน้าเหวอ
" เเต่คุณดงเเฮครับ ! รถเมอเตอร์ไซด์คันนั้นจอดอยู่นะครับ ผมว่ามันอันตรายนะครับ >< "
" ไม่เป็นไรหรอก นั่นเพื่อนชั้นเอง "
ดงเเฮกล่าว เเชซองทำหน้างงๆ เเล้วจึงจอดรถตามที่ร่างบางบอก ดงเเฮเปิดประตูลงจากรถ รีบเดินเข้าไปหาคิบอม ร่างสูงถอดหมวกกันน็อกออกมาวางไว้ที่หน้าขา
" วันนี้ไปโรงเรียนเช้าหรอ ? " ร่างบางเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
" อื๊มม .. พอดี ..เอ่อ .. อยากลองไปเช้าดูหน่ะ ... " คิบอมเอ่ยเเละก้มหน้ามองพื้นด้วยความอาย ...ไม่กล้าบอกว่าอีกใจหนึ่งก็อยากมาเจอหน้าดงเเฮตั้งเเต่เช้า...
" หรอ ... เเล้ว จะขับไปเเบบนี้หรอ ไปกับชั้นไหม "
" ไม่เอาหรอก รถคุณหนูเเบบนั้นชั้นนั่งไม่เป็น "
" อ่าว หรอ .. " ดงเเฮพยักหน้าเบาๆ
" งั้น .. นายไม่ลองเปลี่ยนบรรยากาศบ้างหรอ .. หมายถึง .. จะไปกับชั้นไหม .. ^^ " คิบอมโปรยยิ้ม ดงเเฮมองคิบอมอย่างอึ้งๆ
" จะดีหรอ .. รบกวนนายรึเปล่าหน่ะ "
" ไม่หรอก .. ขึ้นมาสิ "
คิบอมกล่าวเต็มใจก่อนจะยื่นหมวกกันน็อกสีชมพูอันเดิมให้ ดงเเฮยิ้มก่อนจะรับมา เเล้วสวมใส่ให้ตนเอง ก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนรถของคิบอม
" คะ..คุณหนูจะไปไหนครับ !!! " เเชซองรีบวิ่งลงมาจากรถทันที ดงเเฮยิ้ม
" เดี๋ยววันนี้ชั้นไปกับเพื่อนหน่ะ .. เเชซองห้ามบอกคุณพ่อนะ ...ส่วนตอนเย็นก็ ... " ร่างบางเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะหันไปมองคิบอม ร่างสูงหันมาอย่างรู้ทันเเล้วพยักหน้าเบาๆ
" ..ตอนเย็น ชั้นจะกลับกับคิบอมหน่ะ ^^ "
ดงเเฮยิ้มหวาน เเล้วเกาะเอวคิบอมเพื่อเตรียมออกรถ คิบอมหยิบหมวกกันน็อกขึ้นมาใส่ ก่อนจะออกรถด้วยความเร็วเต็มสปีด ดงเเฮยิ้มน้อยๆเเล้วเกาะเอวคิบอมให้มากขึ้น ..ทำไมเค้าถึงรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่กับคิบอมนะ...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โรงเรียนเซจิ
ร่างสูงเเล่นรถเข้ามายังโรงเรียน ก่อนจะเลี้ยวไปทางด้านขวาเพื่อไปส่งดงเเฮ รถมอเตอร์ไซด์ของคิบอมจอดหน้าตึกคลาส ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียวเมื่อเห็นดงเเฮซ้อนรถใครซักคนมา เพราะดงเเฮเป็นดาวเด่นที่มีเเต่คนจับตามอง เวลาทำอะไรผู้คนมักให้ความสนใจอยู่เสมอ ร่างบางค่อยๆกระโดดลงมาจากรถ เเล้วถอดหมวกกันน็อกคืนคิบอม คิบอมเปิดกระจกตรงหมวกกันน็อกขึ้นเมื่อรับของมาจากดงเเฮ
" กินข้าวมารึยัง ? " ร่างบางเอ่ยถามคนใต้หมวกกันน็อก นักเรียนหลายคนพยายามหลี่ตาดูว่าคนในนั้นเป็นใคร เเต่ก็ต้องตกใจว่าคนในนั้นเป็น..คิบอม !
" รีบไปตามซองมินเร็ว! " เด็กนักเรียนคนหนึ่งกระซิบเข้ากับเพื่อนหญิง เพื่อนหญิงพยักหน้าเเล้วรีบวิ่งขึ้นตึกไป
" ... ยังเลย .. ทำไม จะไปกินเป็นเพื่อนชั้นหรอ " คิบอมเเกล้งเเถม
" .. อืม .. จะไปกินด้วย "
" เห้ย !! "
คิบอมถึงกับอุทานอย่างตกใจ ดงเเฮขมวดคิ้วอย่างงุนงง
" ทำไมหรอ ? "
" ปะ.. เปล่า .. เเต่ว่า .. นายอย่ามาดีกว่า .. " ร่างสูงเอ่ยตัดบท
" อ่าวทำไมหล่ะ ??! " ดงเเฮถึงกับหน้าเสียที่คิบอมบอกปัดเค้าเเบบนั้น
" ก็เพราะ ... "
" ดงเเฮ !!! "
เสียงซองมินดังขึ้น ทำให้การสนทนาของคิบอมเเละดงเเฮหยุดทันที
" มานี่เลยดงเเฮ ! ทำไมวันนี้ไม่มากับคนขับรถหล่ะ ! " ซองมินดุเพื่อน
" เเล้วนายก็อีกคน ! มีสิทธิอะไรมาส่งเพื่อนชั้นไม่ทราบ ! " ซองมินว่าคิบอมเสียงดัง คิบอมเอนตาอย่างระอา
" หยุดน่า ซองมิน " ดงเเฮปรามเพื่อน
" ชั้นไปก่อนนะ "
สิ้นคำ ร่างสูงก็พุ่งรถออกไปทันทีท่ามกลางความงุนงงของดงเเฮ
" เดี๋ยวสิ คิบอม ! " ดงเเฮตะโกนเรียกคิบอม เเต่ร่างสูงก็ขับรถออกไปอย่างไม่สนใจ ดงเเฮถอนหายใจ
" นี่ ดงเเฮ เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ ! ทำไมถึงมากับคิบอมหล่ะ " ซองมินถามเพื่อนอย่างเครียดๆ ที่เพื่อนของเค้ามากับสุดยอดนักเลงคนนั้น
" ก็ .. เอ่อ ... เรื่องมันยาว ...เดี๋ยวค่อยเล่านะ " ดงเเฮพูดปัดเเล้วรีบวิ่งขึ้นตึกไปทันที ซองมินทำหน้าขัดใจ เเล้วรีบวิ่งตามดงเเฮไป
" เดี๋ยวสิดงเเฮ ! นายคุยกับชั้นให้รู้เรื่องก่อนซิ !! " ซองมินตะโกนเรียกดงเเฮไปเรื่อยๆ จนมาถึงห้องของทั้ง 2 ดงเเฮเดินลงไปนั่งที่ของตนเองเเละหยิบกระเป๋าวางบนโต๊ะทันที
" ดงเเฮ ๆๆๆ " ซองมินยังคงเรียกไม่หยุด ซองมินหอบเหนื่อยๆ มาหยุดที่โต๊ะของดงเเฮ
" อะไรหรอ ?? " ดงเเฮทำหน้าไร้เดียงสาใส่ซองมิน ซองมิ้นเบ้ปาก
" ชั้นถามว่าทำไมนายถึงมากับคิบอม หื๊อ ??!! "
" ก็เเค่เจอกันระหว่างทาง ชั้นก็เลยมาเป็นเพื่อนเค้า " ดงเเฮเอ่ย ไม่กล้าสบตาเพื่อนสนิทอย่างซองมินเพราะกลัวจะรู้ว่าเค้าโกหก
" หรอ เเล้ว ทำไมเมื่อวานต้องกลับกับคิบอมด้วยไม่ทราบ ???! "
" กะ..ก็ พ่อชั้นมารับ เเล้วคิบอมมาพอดี ชั้นเลยไปกับคิบอมด้วยเลย " ดงเเฮเเก้ตัวอีก
" เเล้วนายไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซด์นะ ! เเล้วทำไมถึงยอมง่ายๆเเบบนั้นหล่ะ ห๊า ! " ซองมินถามเสียงจริงจัง ดงเเฮไม่กล้าตอบเพราะคำถามนี้เค้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ..
...ทำไมเค้าถึงต้องขึ้นมอเตอร์ไซด์คิบอมโดยที่ไม่เคยขึ้นมาก่อน...
...ทำไมเมื่อคืนเค้าต้องกล่าวราตรีสวัสดิ์ด้วย...
...ทำไมเค้าถึงต้องรู้สึกดีใจที่ได้อยู่กับคิบอมนะ ...
" ห๊ะ ! ว่าไง เจ้าเพื่อนตัวดี !! " ซองมินคะยั้นคะยอ ดงเเฮเสหน้า ไม่มีคำตอบอะไรออกมาจากร่างบาง ซองมินรอคำตอบของเพื่อนเค้าสักครู่ เเล้วจึงถอนหายใจเมื่อรู้ว่าเจ้าตัวไม่ตอบเเน่
" ... อย่าบอกนะว่าตกหลุมรักคิบอมเเล้วหน่ะ ..."
ซองมินเอ่ยขึ้น ดงเเฮเงยหน้ามองซองมินอย่างตกใจ
" .. บ้าน่า ไม่หรอก ..ไม่ .. จริงๆ "
ดงเเฮเถียง ท้อยคำขาดเป็นช่วงๆ เหมือนเค้าไม่มั่นใจในคำตอบ .. ทำไมเด็กหัวดีขนาดเค้าถึงหาคำตอบง่ายๆพวกนี้ไม่ได้กันนะ .. !
" เชอะ.. ไม่จริงก็ดี ... อย่าลืมสิดงเเฮ ... นายกับเจ้านั่น มันคนละโลก " ซองมินเอ่ย เเล้วนั่งข้างร่างบาง
" เเล้วนี่กินข้าวยัง ? " ซองมินเปลี่ยนเรื่องเเล้วหันมามองหน้าเพื่อนเค้า ดงเเฮส่ายหัวช้าๆ
" ปะ งั้นลงไปกินข้าวกัน ชั้นไปเป็นเพื่อน ^^ " ซองมินเสนอเเล้วจับมือเพื่อนเค้าลงไปยังห้องโรงอาหารขนาดใหญ่เฉพาะเด็กตึกคลาส
" นั่งไหนดี ? " ซองมินหันไปถามเพื่อน ดงเเฮหันไปมองที่นั่งที่ว่างเป็นหย่อมๆ
' ..ยังเลย..'
อยู่ๆ ดงเเฮก็นึกถึงคำพูดของคิบอมขึ้นมา ร่างบางถึงกับหน้าเเดงเมื่อคิดถึงใบหน้าคิบอม ก่อนจะเอนหัวไปพิงกลับหลังของซองมิน
" เอาไงดงเเฮ นั่งไหนดี ? " ซองมินหันไปถามดงเเฮอีก ดงเเฮซบหน้าอยู่กลับหลังบางๆของซองมินอย่างอายๆ ก่อนกล่าว
" .... ไปนั่งอีกที่ได้ไหม ..."
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านคิบอม
" ไอ้หมาาาา !! " เสียงทักทายของคยูฮยอนเเละคังอินวิ่งเข้ามาหาคิบอมที่กำลังนั่งตักข้าวมันไก่ใส่ปากอยู่
" อะไรของพวกมึงเนี่ย ! " คิบอมว่ากลับเพื่อนๆ คังอินเเละคยูฮยอนนั่งตรงข้ามคิบอมก่อนเเย่งขวดน้ำคิบอมขึ้นมาดื่ม
" มึงยังไม่ตอบคำถามกูเลยว่าทำไมวันนี้มาเช้า " คังอินถามน้ำเสียงเเปลกใจ คิบอมเงยหน้ามามองเพื่อน
" กูไม่รู้หว่ะ .. เเค่อยากมา " คิบอมกล่าว
" อะไรของมึงเนี่ย ไม่รู้ เเค่อยากมา มึงจะบ้าหรอ ... นี่ ถามจริง มึงอยากมาเพราะมารับดงเเฮใช่ไหม กูเห็นตึกคลาสเค้าคุยกันว่ามึงมาส่งดงเเฮ " คังอินถามเพื่อน คำพูดของคังอินทำเอาคิบอมเเทบสำลักข้าวทันที
" อะไรนะ .. เค้าพูดกันด้วยหรอ ! "
" เอ้า .. จะไม่ให้พูดได้ไง สุดยอดเด็กดี กับสุดยอดนักเลงนะมึง ! " คยูฮยอนพูดเเทนคังอิน
" มึงก็รู้ ดงเเฮหน่ะเด่นจะตาย ทำอะไรคนก็มองทั้งนั้นเเหละ "
" เออ เเล้วกูถามหน่อย .. มึงจะจีบดงเเฮเเน่หรอวะ ! "
" เห้ย ! เปล่า !! "
คิบอมรีบเถียงเพื่อนๆเค้าทันควัน
" เปล่าหรอวะมึง เเต่ที่มึงกำลังทำหน่ะ จีบชัดๆไม่ใช่หรอวะ .. - - " คังอินเกาหัวอย่างสงสัย คิบอมส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว
" เปล่านะเว้ย กูเเค่อยากมาส่งเค้า เห็นเค้าไม่มีคนส่ง " คิบอมเถียงข้างๆคูๆ
" ไม่มีคนมาส่ง ! ถุย ! กูเห็นคนขับรถบ้านเค้ามาส่งทุกวัน นี่มึงคิดป่ะเนี่ย - - " คยูฮยอนว่าเพื่อนกับคำตอบของคิบอม คิบอมยิ้มเเหยะๆ
" กูถามมึงจริงๆ .. ชอบดงเเฮปะวะ เอาเเบบลูกผู้ชายนะมึง ลูกผู้ชาย ! " คังอินย้ำคำว่าลูกผู้ชายชัดๆให้คิบอมฟัง
" เอ่อ ... คือ .. ถ้าเอาเเบบลูกผู้หญิงอะกูไม่ได้ชอบ เเต่ถ้าลูกผู้ชาย ก็ไม่รู้วะ ฮ่าๆ " คิบอมเกล่ากวนๆให้เพื่อน เเต่ไม่ทันที่คยูฮยอนจะได้ซักถามอะไรเพื่อนคนนี้ต่อ ก็มีเสียงซอกเเซกจอเเจวที่เพื่อนเค้าคุยกัน
" เเกๆ นักเรียนดีเด่นจะมาตึกพวกเราเว้ย ! " เสียงผู้หญิงพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
" นักเรียนดีเด่น ! ดงเเฮหน่ะหรอ !! "
" ห๊า!! ดงเเฮมาหรอ !! "
เเละเมื่อพวกผู้หญิงพูดกันอย่างตื่นเต้นนั้น ก็เห็นหนุ่มน้อยหน้าหวานราวผู้หญิง พร้อมกับเพื่อนที่หน้าหวานเหมือนกันเดินเข้ามาในโรงอาหารของตึกเเบดของโรงเรียน รัศมีของดงเเฮเเละซองมินทำเอาผู้ชายหลายๆคนถึงกับมองตาค้าง ไม่คิดว่าตัวจริงจะสวยปานนี้ !!
" เห้ย ดงเเฮนี่ !! "
คยูฮยอนเเละคังอังอินพูดพร้อมกัน ก่อนจะหันมามองหน้าคิบอมที่ตาค้าง ! ทำไมดงเเฮถึงมาตึกนี้ได้ !!!
" คิบอม .. ขอนั่งด้วยนะ ... "
เเละเเล้วเสียงหวานก็เหมือนเป็นคำตอบเมื่อดงเเฮเดินมาใกล้คิบอมก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงหวาน คิบอมหันไปมองร่างบางที่โปรยยิ้มหวานมาให้เค้า เเละซองมินที่ทำท่าไม่พอใจนิดๆ
" หน่ะ.. นั่งสิ "
คิบอมพูดไม่คล่องนัก ดงเเฮพยักหน้าช้าๆ เเละนั่งลงข้างๆคิบอม ส่วนซองมินก็นั่งข้างดงเเฮอย่างรู้สึกไม่พอใจนิดๆ นักเรียนหลายคนหันมามองดงเเฮเเละคิบอม เเล้วซุบซิบอะไรกันใหญ่ ดงเเฮรู้สึกเเปลกใจไม่น้อยที่มีคนพูดถึงเค้ามากขนาดนี้
" ดงเเฮ ! จะกินอะไรก็กินสิ ชั้นรู้สึกหยาดๆยังไงไม่รู้เมื่ออยู่เนี่ย ! " ซองมินเอ่ยเเละสั่นตัวไปหมด
" เเหม เจ๊ เงียบเลย ! ห้องอาหารของตึกเราออกจะไฮโซ ! " คยูฮยอนเอ่ยเเละมองหน้าสวยๆของซองมิน
" ไฮโซได้เเค่นี้งั้นหรอ !! เเหวะ ไม่ลองไปดูตึกชั้นมั่งเล่า ! " ซองมินเถียงคยูฮยอน
" เเหมๆ คิดว่าน่าสวยเเล้วชั้นจะทำอะไรไม่ได้งั้นหรอ !! "
คยูฮยอนเกล่าเสียงเเข็งเเละจะลุกขึ้นไปหาซองมิน
" คยูฮยอน !! "
คิบอมเอ่ยเสียงเขม็ง ทำให้คยูฮยอนต้องหยุด เเละค่อยๆเดินกลับมานั่งที่ตัวเอง
" กินข้าวรึยัง ? "
คิบอมหันไปถามดงเเฮ ดงเเฮส่ายหัวเบาๆ
" เเล้วจะกินอะไรหล่ะ " คิบอมเอ่ย
" เอ่อ ... ซองมิน ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวไก่ให้ชั้นกินหน่อยสิ " ร่างบางเอ่ยเเละยื่นเงินให้ซองมิน ซองมินหน้ามุ่ยเล็กน้อย เเต่ก็ลุกไปให้เพื่อนสนิทของเค้า
" คยูฮยอนกับคังอินเดินไปดูหน่อยสิ .. " คิบอมกล่าว เพราะกลัวว่าซองมินที่ปากหาเสี้ยนจะพูดอะไรไม่ดีออกไป เเละเพื่อนของเค้าก็ไม่ได้ใจเย็นเเบบเค้าด้วย คยูฮยอนเเละคังอินเจะปากพร้อมกัน เเต่ก็เดินไปตามซองมินอยู่ดี
" ทำไมนายมากินนี่ .. "
คิบอมถามเสียงเรียบ ..เเละหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม ดงเเฮรู้สึกเอะใจเล็กน้อย
" ..ก็ อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศมั่งหน่ะ .. ทำไมหรอ ... นายไม่อยากให้ชั้นกินนี่ที่นี่หรอ .. " ดงเเฮถามเเละหันมามองคิบอม ใบหน้าดูเศร้าๆอย่างบอกไม่ถูก คิบอมมองใบหน้านั้นเเล้วก็ยากที่จะกล่าวอะไรออกไป
" ...เปล่าหรอก ... เเต่มันไม่เหมาะกับคนอย่างนาย นี่มันตึกเเบดนะ เเต่นายอยู่ตึกคลาส .. มันคนละระดับกัน "
" เเต่ชั้นก็คบกับเพื่อนได้ทุกคนนะ ...ชั้นไม่เเยกหรอก .. อีกอย่าง .. นายก็เป็นเพื่อนชั้นไม่ใช่หรอ ... " ดงเเฮหันไปมองคิบอม ...เพื่อนหรอ ..
" ...ใช่ไหม .... นายเป็นเพื่อนชั้นใช่ไหมคิบอม ... " ดงเเฮเขย่าเเขนคิบอมเมื่อเห็นว่าร่างสูงเงียบไปนาน
" อ่ะ .. เอ่อ ... คือ ..อืม ... " ร่างสูงกล่าว ใบหน้าหวานยิ้มอย่างดีใจ
" คิกๆ ต่อจากนี้ชั้นกับนายเราเป็นเพื่อนกันนะ !! " ดงเเฮยิ้มเเละกอดคอคิบอมอย่างลืมตัว ทำเอาใจร่างสูงเต้นตุ้บๆ ดงเเฮเองที่เผลอไปว่ากอดคอคิบอมก็รีบปลอ่ยทันที ก่อนที่ทั้ง 2 จะหน้าเเดง ไม่มองหน้ากัน
อาย ~~~~
" นี่ พวกนาย จะจีบกันอีกนานไหม ห๊ะ ??! " คยูฮยอนเอ่ยทำลายความเงียบเเละวางก๋วยเตี๋ยวลงบนหน้าดงเเฮเบาๆ
" จีบบ้าจีบบออะไร ..เปล่าว้อย " คิบอมพูดใส่เพื่อนอย่างอายๆ รวมถึงดงเเฮที่พูดอะไรไม่ถูกด้วย
" เเล้วซองมินหล่ะ ?? " ดงเเฮถาม คยูฮยอนส่ายหัว
" พอดีครูเรียกซองมินพอดีหน่ะ เค้าเลยฝากมาให้นาย เออ คิบอมเดี๋ยวชั้นกับกับคังอินมานะ ไปหาไอ้พวกเยซองเเปบ " คยูฮยอนเอ่ย คิบอมพยักหน้า คยูฮยอนเเละซองมินเลยเดินออกจากคิบอมเเละดงเเฮไป
ดงเเฮก้มลงรับประทานก๋วยเตี๋ยว คิบอมมองการกระทำนั้นด้วยสายตาอ่อนโยน .. รู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ...
" อ๊าา คิบอม ร้อนจังเลยยยย ขอน้ำหน่อยสิ !! " ดงเเฮเอ่ยเเละเเลบลิ้นเเสดงอาการเผ็ด คิบอมรีบหยิบน้ำป้อนร่างบางทันที
" อื๊มม ~~ ขอบคุณนะ " ดงเเฮยิ้มขอบคุณ คิบอมพยักหน้าเบาๆอย่างเขินอายกับการกระทำที่ป้อนน้ำให้ดงเเฮ ดงเเฮเองเมื่อรู้ว่าเผลอทำอะไรลงไปก็หน้าเเดงอีกรอบ
อายยย ~~~ >///<
" นี่ๆ คิบอมกับดงเเฮเป็นเเฟนกันหรอ "
" เห้ย ชั้นว่าไม่ใช่หรอกมั้ง คนละขั้วเลยนะ "
" เเต่ถ้านับหน้าตาละก็ ชั้นว่าเหมาะกันมากเลย "
" โหยเธอ คิบอมอาจจะชอบดงเเฮจริงๆก็ได้นะ คิบอมยังไม่เคยรักใครหรือมีเเฟนเลยไม่ใช่หรอ "
" ใช่ๆ ชั้นว่าคิบอมหน่ะ ต้องชอบดงเเฮเเน่เลย เพราะชั้นไม่เคยเห็นคิบอมใจดีกับใครเเบบนี้มาก่อนเลย ! "
" ใช่ๆ "
เเซ่ดๆ ..
เสียงวิพากวิจารณ์ของเพื่อนเริ่มเข้าหูของทั้ง 2 ทำเอาคิบอมเเละดงเเฮหน้าซับสีอย่างบอกไม่ถูก ดงเเฮบิดไปด้านซ้ายอย่างอายกับคำพูดของเพื่อนๆของคิบอมเเต่ก็มีรอยยิ้มผุดขึ้นมา ส่วนคิบอมก็เอนไปด้านขวาเกาหัวอย่างรู้สึกอายๆกับคำพูดของเพื่อน รอยยิ้มคมคายบังเกิดบนใบหน้าที่เเสนหล่อเหลา คิบอมกับดงเเฮค่อยๆหันหน้ามาเจอกัน เเต่ก็ต้องหันกลับไปอีกเมื่อมีเสียงวิจารณ์ต่อ
อายจังเลยยยยยยยยยยย ~~ >///<
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช่วยกันเม้นหน่อยน้า
เเต๊งหลานๆสำหรับการเตือนคำผิด สงสัยจะเมาคิเเฮไปหน่อย 555+
ขอบคุณมากจ้ะ
รักคิเเฮ forever จ้า
รักหลานๆ forever เหมือนกัน ~~
ความคิดเห็น