คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 บ่อเกิดของเรื่อง
ท่ามกลางฝูงชนของโรงเรียนคริสตัลอินคอลเปอร์เรชั่น ที่มีประชากรในโรงเรียนมากมาย สองสายตาประสานกันทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่กลับมองกันด้วยความห่วงหาและอาทร ดุจดังมีโซ่มาคล้องใจของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ดวงตาสีน้ำตาลของหญิงสาว ผมตรงสลวยสีดำแกมมีเส้นผมสีน้ำตาลมาร่วมด้วย ที่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่นั้นมันช่างดูมีเสน่ห์นัก ซึ่งทำให้สายตาของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาในโรงเรียนไม่สามารถหยุดจับจ้องกับสายตาที่ดูมีเสน่ห์ขนาดนั้นได้ สองสายตาประสานกันไปชั่วครู่จนทั้งสองเริ่มรู้ตัวและตื่นขึ้นจาก พวังแห่งความหวัง ที่คิดว่าคงจะมีโอกาสที่จะได้พบกันอีกครั้ง
“กริ๊ง !!!!!!!!!!!!!!!....(เสียงระฆังตอนเช้าที่เตือนให้รู้ว่าได้เวลาเข้าแถวแล้ว)”
“เอมิ!!!!!!!!”เสียงดังมาจากเด็กหญิงคนหนึงที่กำลังเรียกสาวน้อยที่กำลังเดินไปเข้าแถว
“เอ้าแจ๊ส วันนี้เธอมาสายหรอเนี่ย”
“อย่างน้อยก็ยังมาทันเข้าแถวนะ”
“เอ่อ เอาเถอะไปเข้าแถวกันก่อน เดี๋ยวจะไม่ทัน”
แล้วเด็กสาวทั้งสองก็เดินไปเข้าแถว
หลังจากกิจกรรมเข้าแถวเสร็จแล้วทั้งสองก็ต้องไปเรียนที่ตึกสามของโรงเรียน
“อะไรกัน อะไรกัน เรียนอีกแล้วหรือเนี่ย ช่างเป็นวันที่หดหู่จริงๆ” แจ๊สพูดด้วยความเบื่อหน่าย
“เอาน่า อย่างน้อยวันนี้ก็มีอะไรดีๆเหมือนกันนะ”เอมิพูดพลางยิ้มแบบเขินๆ
“เอ๋!!!!!!!!!!!!!! อะไรที่ดีหรอเรายังไม่เจออะไรดีๆเลย รึว่า.....”
“ไม่มีอไรซะหน่อย แจ๊ส ก็”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ ”
ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานเอมิไม่ทันระวัง ก็เดินไปชนกับใครคนหนึ่ง แต่เมื่อเห็นใบหน้าคนที่ตนเองชนเข้าแล้ว ก็ต้องตกใจ
“คุณ!!!.............”เอมิพูดด้วยความตกใจ
“ฉ.....ฉันขอโทษด้วยนะคะ ไม่ทันระวังเองค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้ แต่เมื่อเช้าก็ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ จองคุณซะนานเลย”
“ค่ะ ฉันเองก็จองคุณซะนานเหมือนกัน”
“เอ่อ ว่าแต่คุณชื่ออะไรครับ”
“เอมิค่ะ แล้วคุณล่ะคะ”
“ผมเดวิลนะครับ”
“เอมิ จะได้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ”
“งั้นฉันไปก่อนนะ”
“อืม”
“เอมิ+++ นี่ใช่มั้ยเรื่องดีๆที่เธอบอก”
“เปล่า.........”แล้วเอมิก็หลบสายตา
“ว้าวเพื่อนฉันจะมีความรักก็คราวนี้ล่ะนะ”
“อะไรกัน แจ๊ส ฉันพึ่งเจอกับเขานะ”
“นี่แหล่ะเขาเรียก รัก แรก พบ” แจ๊สพูดพลางจะยั่วโมโห
“แล้วไหนเธอบอกว่าจะเข้าเรียนแล้วไง”
“ป่าว ฉันล่อเล่น”
“นี่ ฉันโมโหแล้วนะ”
ทั้งสองคน วิ่งไล่กันไปถึงห้องเรียน และก็รอดมาอย่างเฉียดฉิ่ว เพราะ หลังจากที่ทั้งสองเขามาในห้องเรียน ยังไม่ทันครบ 1 นาที อาจารย์ ก็เข้ามาสอน ทั้งสอง มองหน้ากัน พร้อมพลางคิดในใจว่า ถ้าเราไม่วิ่งไล่กันขึ้นมา ปานนี้คงจะ โดนทำโทษแล้ว โชคช่วยจริงๆ แล้วการเรียนในคาบวิชา ภาษาต่างประเทศก็ผ่านไปด้วยดี จนมาถึงเวลาพักทานอาหาร เอมิกับแจ๊สเดินไปที่โรงอาหารของโรงเรียนที่เต็มไปด้วยผู้คนทันใดนั้นแจ๊สก็เหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีลักษณะหน้าตาและท่าทางเหมือนเดวิล ที่กำลังเดินควงกับเด็กสาวคนหนึ่งอยู่ อย่างเปิดเผย และท่าทีที่พูดคุยกันก็ดูเหมือนจะเป็นมากกว่าคำว่า “เพื่อน”
“เอมิ เอมิ ผู้ชายคนนั้นมันใช่ไอ้คนที่แกชนเมือเช้ารึป่าว ไอ้คนที่ ชื่อ อะไรนะ เอ่อ คนที่ชื่อ เด อะไรเนี่ยแหละ ฉันจำไม่ได้”
“เอ่อ เดวิล น่ะหรือ”
“ใช่ๆ คนนั้นนั่นล่ะ”
“ตรงไหนล่ะ” เอมิพูดพลางตืนเต้น
“ตรงนั้นไง ก็ผู้ชายที่ควงสาวอยู่น่ะ” แล้วแจ๊สก็ชี้ไปทางเดวิล
เมื่อ เอมิ เห็นเดวิล กำลังควงคู่กับหญิงสาวคนหนึ่งอยู่นั้นใบหน้าที่ดูร่าเริง เปี่ยมไปด้วยความสุข ของเอมิ ก็กลับกลายเป็นใบหน้าที่เศร้า ไร้ความรู้สึก เหมือนเพิ่งได้พบกับความผิดหวัง
แจ๊สรับรู้ถึงความรู้สึกของเพื่อนที่กำลังเศร้าอยู่ แต่ ก็ไม่รู้ว่จะทำอย่างไรดี
“ไปทักเขากัน”เอมิพูดขึ้นแล้วก็จูงมือแจ๊สไปทางเดวิล
แจ๊สตกใจมากที่เพื่อนมำอย่างนั้นแต่ก็ไม่สามารถขัดขืนอะไรได้ แต่เมือรู้สึกตัวอีกที ก็พบว่าเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าของเดวิลแล้ว
“ไง เดวิล”เอมิทักอย่างร่าเริง
“เอ่อ..........อืม”เดวิลพูดตะกุกตะกัก
“แฟนหรอ น่ารักจังนะ” เอมิพูดทั้งๆทีน้ำตาลก็เกือบจะไหลออกมาอยู่แล้ว
“อ........อ...อืม”เดวิลไม่กล้าพูดให้ชัด
“ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อ”
“ไม่น่าเชื่ออะไรกัน”
“ก็คน อย่างเดวิลจะมีแฟนน่ารักขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้”เอมิทำท่าทีสนิทสนมกับเดวิลต่อหน้าแฟนสาวของเดวิล
//เดวิลเอามือลูบหัวตัวเอง
“นี่ เดวิลน่ะ แฟนน่ารัก ขนาดนี้แล้วอย่าปล่อยให้หลุดมือนะ”
“ครับ ท่านพี่”เดวิลพูดตอบกลับอย่างสนิทสนม
“เอ่อ ลืมไปเลย เธอชื่ออะไรน่ะ”เอมิหันไปหาหญิงสาวที่มากับเดวิล
“ฉันชื่อ มุก ค่ะ”
“โอ้โห้ ชื่อน่ารักจังเลย ยินดีที่รู้จักนะ ฉันเอมิ นะ มีอะไรปรึกษากันได้”
“จ๊ะ เอมินี่ น่า รักจังเลยนะค่ะ”
“อุ๊ย!!!!!!!!!!! เขินจังไม่มีใครชมฉันมาก่อนเลยน่ะเนี่ย”
“งั้นฉันไปก่อนนะ”เอมิพูดพลางทำท่าส่งจูบให้ เดวิล
แล้วเอมิก็เดินออกมา พร้อมกับแจ๊ส ด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเลห์ และสายตาแห่งความอาฆาตที่จะไม่ยอมให้ทั้งสองคนได้คบกันแน่นอน
“เอ่อ เอมิ จะดีแล้วหรือที่เราทำอย่างนี้”
“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่”
แล้วทั้งสองก็เดินไปในทางเดินที่เข้าเลือกซึ่งยังไม่รู้ว่าทางที่ทั้งสองเลือกเป็นจุดเริ่มต้น แห่งเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้อนต่อจากนี้
ติดตามตอนที่สองด้วยนะค่ะ
จะพยายามแต่งให้เสร็จภายในเร็วๆนี้ค่ะ
แสดงความคิดเห็นเพื่อจะได้นำไปปรับปรุงด้วยนะค่ะ
เพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรกค่ะ
ความคิดเห็น