ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ◘ สมาชิกใหม่ ◘ 100%
4
"หือ o.-" เอริลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะ เธอเผลอหลับไปและเธอก็รู้สึกหนักที่ตัก เอริจึงลืมตามองและเอริก็ต้องตกใจเมื่อ มีคนมานอนหนุนตักเธอ
"ว้ายย !! เอนัส ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ" เอริตะโกนใส่หูเอนัสซึ่งกำลังหลับฝันดีอยู่บนตักของเธอ
"อื้ม ขออีก 10 นาที" เอนัสลืมตาขึ้นมาเเล้วพูดเสียงงัวเงีย
"บอกให้ลุกไงเล่า !!!" เอริตะโกนอีกครั้ง เอนัสจึงต้องลุกขึ้นจากตักของเอริ โธ่ นอนหน่อยนึงก็ไม่ได้ - -;
"ยัยงก" เอนัสพูดกับตัวเองเบา ๆ แต่ดูเหมือนคนข้างๆจะได้ยิน
"เมื่อกี้นายว่าไงนะ" เอริถามเขาเพื่อความแน่ใจ
"เปล๊า" เอนัสตอบเสียงสูง และเขาก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินกลับห้องเรียนของเขาหลังจากถูก อาจารย์ ทำโทษนั่น ทำให้เอริลุกตามเขาไป เธอเดินตามเขา พลางคิดในใจว่า เอนัสนิก็ น่ารักดีเหมือนกันนะ สูง หน้าตาดี ทันสมัย และที่สำคัญ น่าหมั่นไส้ สุด ๆ
"เฮ้ ! เดินช้าเป็นเต่าเลยนะยัยงก" เอริส่ายหัวเพื่อไล่ความคิดบ้าๆ ออกไปจากสมอง นี่เธอ คิดอะไรอยู่เนี่ย !! ไม่เหมาะกับเธอเลย
เอริเร่งฝีเท้าเพื่อจะเดินตามเขาให้ทัน เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงหน้าห้องทั้งสองคน จึงเดินเข้าไปเรียนกันตามปกติ
กริ๊งงง ...(เลิกเรียน)
เอริ เดินออกมาจากห้องเรียนเพื่อที่จะกลับบ้านของเธอ แล้วอยู่ๆ เอนัสก็ขอเดินมาด้วย
"ขอไปด้วยคนได้มั้ยคับ ^^" เอนัสถามเธอ
"ไม่ได้ !!" เอริตอบเสียงดุ แค่นี้ก็ต้องดุด้วยหรอ เชอะ
"ยัยงก ไม่คิดจะเเนะนำทางให้เพื่อนใหม่เลยหรอ" เอนัสถามเธอ ทำท่างอลนิดหน่อยนั้นทำให้เอริยอมใจอ่อนกับความเป็นเด็กๆของเขา
"วันนี้ วันเดียว โอเคป่ะ ?"
"โอเค คร้าบบ !" แล้วเอริกับเอนัสก็เดินไปถึงหน้าโรงเรียน พอเดินไปถึงหน้าโรงเรียนเอนัสเห็น คุณปู่ยืนรอรับอยู่หน้าโรงเรียนพร้อมกับเด็กๆซึ่งคาดว่าคงจะไปรับมาก่อนหน้านี้
"พี่เอนัส !!" ข้าวตัม วิ่งเข้ามาหา เอนัสซึ่งกำลังบอกลาเอริอยู่
"อ้าว ! ข้าวต้ม ไม่ต้องวิ่งมาก็ได้เดี๋ยวยังไงพี่ก็ต้องเดินไปหาคุณปู่อยู่ดี" เอนัสบอกเด็กน้อยพลางเอามือลูบหัวอย่างอ่อนโยนเหมือนปกติ ข้าวต้มได้แต่ยิ้มเขินๆ แล้วข้าวต้มก็หันไปหาเอริ ที่ยืนมองเหตการณ์อยู่ แล้วทำหน้า งง ประมาณว่าคนนี้ใคร
"พี่เอนัส พี่สาวคนนี้แฟนพี่หรอ ? ><" ข้าวต้มถามเอนัส เอนัสจีงรีบปฏิเสธทันที
"อุ้ย !! ไม่ใช่คับๆ นี่เพื่อนพี่เอง ชื่อ 'เอริ' เอรินี่ 'ข้ามต้ม' " หลังจากที่ทั้งคู่แนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อยเเล้ว คุณปู่ซึ่งรออยู่ที่รถนานแล้วจึงเดินมาตาม ข้ามต้ม และ เอนัส
"เอนัส !! ข้าวต้ม !! กลับบ้านกันได้แล้ว " คุณปู่ตะโกนบอกทั้งสองคน เอริเหลือบไปเห็นคุณปู่ที่กำลังเดิรมาทางนี้แล้วก็ต้องตกใจเพราะ คุณปู่นั้นเคยเลี้ยงเธอมาเหมือนกันและ ท่านก็มีบุญคุณกับเธอมากๆเลย
"คุณปู่ !!!! " เอริตะโกนเรียกคุณปู่อย่างดีใจ พร้อมกับ วิ่งเข้าไปหาคุณปู่
"เอริ !!! " ทั้งคู่โผเข้ากอดกันเป็นการใหญ่ เอนัส กับ ข้าวต้ม จึงเกิดอาการ งง เล็กน้อย
"คุณปู่ มาได้ไงเนี่ย หนูคิดถึงคุณปู่จังเลย ^^" เอริบอกคุณปู่ พร้อมกับมีน้ำตาคลอนิดหน่อย
"ปู่ก็คิดถึงหลานเหมือนกันนั่นแหละ ^^" คุณปู่บอกเอรินั้นทำให้เอริกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จึงปล่อย โฮ ออกมาคุณปู่ตกใจ จึงรีบผละตัวเธอออกจากอ้อมกอดนั้น "ร้องไห้ทำไมจ๊ะ หลานรักของปู่" คุณปู่ถามอย่างเอ็นดู
"สงสัยคงจะซึ้งกันมาก ฮ่า ๆๆ" เอนัสพูดแซวเธอ นั้นทำให้เธอหันมาจ้องหน้าเอนัส
"พี่สาว ๆ อย่าร้องไห้สิครับ" ข้าวต้มซึ่งยืนดูอยู่นานพูดขึ้น
"พี่ไม่ร้องแล้วๆ ข้าวต้มใช่มั้ย ? " เอริถามเด็กหนุ่มเพราะเธอกลัวเรียกชื่อผิด
"ครับ ^^" ข้าวต้มยิ้มเขินๆ ให้กับเธอ นั้นทำให้เธอหยุดร้องไห้ทันที
"เอริ พ่อแม่ บุญธรรมของเธอเค้าเป็นยังไงบ้างหละ" คุณปู่ถามเอริ คำถามนั้นทำให้เอริหน้าสลดไปนิดหน่อยก่อนจะตอบ
"ท่านเสียไปแล้ว รถคว่ำ ตอนนี้หนูอยู่ที่บ้านคนเดียว" เอริตอบ หน้าตาดูสีหน้าไม่ค่อยดีเมื่อพูดถึง พ่อแม่บุญธรรมของเธอ
"งั้นหลานกลับไปอยู่กับปู่เหมือนเดิมนะ" คุณปู่พูดพลางเอามือลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน นั้นทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาก
"แต่.. "
"ไปเถอะ ไม่มีใครมาทำอะไรเอริของปู่ได้อีกแล้ว" คุณปู่พูดนั้นทำให้เอริยอมใจอ่อน
"ก็ได้ค่ะ งั้นหนูขอไปเก็บของก่อนนะค่ะ ^^" เอริ ยิ้มอย่างดีใจ ที่จะได้กลับไปอยู่กับคุณปู่
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวปู่ให้คนไปเอาของมาให้ ไปขึ้นรถเถอะ เอริ เอนัส ข้าวต้ม"
"ครับ/ค่ะ" แล้วทั้งสี่คนก็เดินไปที่รถตู้คันใหญ่ที่มีพี่มวลเป็นคนขับรถ และพอทุกคนขึ้นรถกันหมดแล้ว พี่มวลก็ออกรถทันที และในระหว่างทางเอริก็คอยลอบมอง เอนัสเป็นระยะๆ นี่เธอต้องนอนบ้านเดียวกับเอนัสหรอเนี่ย แล้วเอนัสรู้จักคุณปู่ได้ไงละ และไม่กี่นาทีรถตู้คันใหญ่ก็เลี้ยวเข้ามายังบ้านหลังใหญ่ของคุณปู่
"ว้าว !! บ้านคุณปู่เปลี่ยนไปเยอะเลยอะ" เอริพูดอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นบ้านคุณปู่ที่เปลี่ยนไปจากเดิมเยอะมาก ๆ คุณปู่นี่รวยมากๆ เลยอะ > <
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ไปเถอะ ไปกินข้าวเย็นกัน เด็ก ๆ ลุยๆ ใครถึงห้องอาหารก่อนปู่จะให้คุกกี้ไปกินก่อนนอนหนึ่งกล่อง" คุณปู่หัวเราะให้กับความตื่นเต้นที่มีมากเกินไปของ เอริ แล้วหันไปสั่งเด็กๆ
"เย้ๆ !! ฉันต้องถึงก่อนทุกคน" รีโมทตะโกน แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องอาหาร ตอนนี้เหตการณ์ชุลมุนวุ่นวายมากๆ เพราะเด็กๆทั้งหลายกำลังตั้งหน้า ตั้งตารีบวิ่งไปที่ห้องอาหาร เหลือแต่ ข้าวต้มที่ไม่ยอมวิ่งไปไหน
"อ่าว..ข้าวต้มไม่วิ่งตามพวกพี่ๆ เค้าไปละ" เอนัสหันมาถามข้าวต้ม ที่ยืนมองพวกพี่ๆ ที่กำลังแย่งชิงที่หนึ่งกันอยู่
"แหะๆ ต้ม ไม่ชอบกินคุกกี้ คับ" ข้าวต้มบอกกับเอนัส
"เอริ เอนัส ข้าวต้ม ไปกินข้าวเย็นกันเถอะ ไปๆๆ" คุณปู่พูด แล้วเดินนำหน้าไปที่ห้องอาหาร ทุกคนที่เหลืออยู่จึงเดินตามกันไปโดยมีเอนัสซึ่ง จูงมือข้าวต้มอยู่ เอริเกิดอาการแปลกใจนิดหน่อยว่าทำไม เอนัส เวลาอยู่กับคุณปู่ และ เด็กๆ ถึงอ่อนโยนจังแต่เวลาอยู่กับเธอทำไม ต้องกวนบาทาตลอดเวลาเลยนะ
ณ ห้องอาหาร
เด็กๆทุกคนกำลังนั่งกินข้าวกันอย่างเคร่งเครียดเพราะคุณปู่บอกว่าใครกินหมดก่อนจะได้ รถบังคับ รุ่นใหม่ล่าสุด คุณปู่นี่ รวยเกินมนุษย์ จริงๆ เอริซึ่งนั่งอยู่ข้างนายเอนัสก็กำลังนั่งกินอาหารอย่างเคร่งเครียดเหมือนกัน เพราะดันไปสัญญากับเด็กๆ เอาไว้ ว่าจะแข่งด้วย
"หมดแล้ว ๆ !! " เมาส์พูดขึ้น ทำให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารต้องหันไปมองที่เมาส์
"ว้า.. อดเลยอ่า พี่เมาส์ชนะทุกที " รีโมทพูดอย่างนึกเสียดาย
"อ่าว อย่างนี้พี่ก็อดได้รถบุงคุบของคุณปู่นะสิ" เอริพูด
"โต ขนาดนี้แล้วยังจะอยากได้ของเล่นอีกนะเธอนี่ ตัวก็โต ทำไม สมองเหมือนเด็กจัง ฮ่าๆๆ" เอนัสพูดแซวเธอเล่น แต่เอริกลับโกรธ เพราะเธอถูกเขาว่าว่า ปัญยาอ่อน หนอย !!! มาว่าฉันทำไมยะ เอริ ง้าง มือขึ้นแล้วฟาดลงไปเต็มแรงที่กลางหลังของเขา เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดสุดๆ
"อ๊ากก .. แสบว่ะ"
"สมน้ำหน้า"
"หนอย !! ยังนี้ต้องลงโทษซะหน่อย" เอนัสพูด แล้วอยู่ๆ เขาก็หยิบน้ำเปล่าของเขามาสาดใส่เอริ
ซ่า...
"ว้าย ! เอาน้ำมาสาดฉันทำไมเล่า มันชักจะมากไปแล้วนะ" เอริไม่ยอมแพ้หยิบน้ำเปล่าในแก้วของตัวเองสาดใส่เอนัสเหมือนกัน เอนัสคาดว่าคงโกรธจัด ยืนขึ้นแล้วทุบโต๊ะเสียงดัง เอริไม่ยอมแพ้ยืนขึ้นแล้วประจันหน้ากัเบขาเหมือนกันคุณปู่เห็นท่าไม่ดี จึงหันไปบอกเด็กๆ ให้กลับเข้าห้องไป
"เด็ก กลับห้องๆ เดี๋ยวปู่เคลียเอง"
"ได้ครับ / ค่ะ" เด็กๆตอบรับแล้วก็ทยอยเข้าห้องกันทีละคน จนตอนนี้เหลือแต่ เอริ เอนัส และ คุณปู่ แต่รู้สึกเหมือนเธอจะสังเกตเห็นเงา ตะคุ่มๆ อยู่แถว ประตูห้องอาหาร แล้วไม่ใช่มีแค่เงาเดียวด้วย มันมีมากกว่าหนึ่งคาดว่าคงจะเป็นพวกเด็กๆที่อยากรู้เรื่องของผู้ใหญ่
"ไอโรคจิต" เอริตะคอกใส่หน้าของเขา
"ยัยซุ่มซ่าม" เอนัสไม่ยอมแพ้เถียงกลับอย่างต่อเนื่อง
"ไอตูดหมึก"
"ยัยหม้อต้มตด"
"ไอแปะยิ้ม" หือ.. แปะยิ้ม มันมีความหมายด้วยหรอ
"แปะยิ้ม แปะยิ้มมันแรงตรงไหน ?" เอนัสถามอย่างสงสัย
"ไม่รู้ๆๆ โอ้ย !! ไอบ้า " เอริตะโกนอย่างบ้าคลั่งแล้ววิ่งออกจากห้องอาหารไป เอนัสเผลอยิ้มให้กับความน่ารักของเธอ
"แหมๆ คู่นี้รักกันดีจริงๆเลยนะ" คุณปู่แซวเอนัส เขาเกิดอาการเขินเล็กน้อย
"แหะๆ ผมไปนอนละนะครับ คุณปู่" เอนัสพูดแก้เขิน แล้วเดินออกจากห้องอาหารไป เขาเดินมาถึงห้องของเขาแต่ก็ต้องชะงักเพราะเห็นเอริ เธอกำลังพยายามเปิดประตูห้อง แต่ห้องที่เอริกำลังพยายามเปิดนั้นเป็นห้องที่ไม่มีใครอยู่หรือไม่มีคนอาศัยอยู่นั้นเอง
"นี่ๆ ทำไรอยู่" เอนัสถามเธอ ที่กำลังพยายามเปิดประตูซึ่งมันล็อกอยู่ สงสัยยัยนี่จะโง่จริงว่ะ อิอิ
"ซักผ้าอยู่มั้ง" เอริหันมามองหน้าเอนัสแล้วหันกลับไปหมุนลูกบิดต่อ
"ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนึงนะ เธอจะฟังมั้ย ?"
"จะพูดอะไรก็รีบๆพูดมา"
"ห้องนี้อะ มันล็อกอยู่แล้วก็ไม่มีใครอยู่ด้วย ถ้าชืนเธอพยายามจะเปิดต่อ ฉันว่าเธอพังเข้าไปเลยดีกว่ามั้ย"
"หืม.. ล็อกอยู่หรอ แหะๆ อุ้ย หน้าแตก" เอริพูกแก้ขิน
"เอริ ๆ !!" คุณปู่ที่กำลังเดินขึ้นบันไดมา ตะโกนเรียกเอริ
"อ่าว คุณปู่ขึ้นมาทำไมละค่ะ"
"อ่อ ปู่ลืมบอกไปห้อง เธออยู่ที่ชั้นนี้แหละ ห้องประตูสีชมพูนะ อยู่ข้างๆห้องเอนัสน่ะ" คุณปู่พูดแล้วเดินลงบันไดไป ประโยคที่คุณปู่พูดทำให้เธอตกใจเล็กน้อย อยู่ข้างๆห้องเอนัสหรอ ตายๆๆๆ กัดกันยันมืดแน่ เอริเมื่อรู้ว่าห้องตัวเองอยู่ไหนเธอก็เดินไปที่ห้องโดยไม่หันไปสนใจเอนัสอีกเอนัสเดินตามเอริไปเพราะห้องของเขาต้องเดินผ่านห้องของเธอ
"เดินตามมาไม" เอริหันมาถามเอนัสที่เดินตามเธอมาอยู่ข้างหลัง
"ฉันเปล่า" เอนัสส่ายหน้า (- - ) ( - -)
"ก็เห็น ๆ อยู่"
"ฉันจะเข้าห้องมันผิดมากนักหรองัย" เอนัสพูด นั้นทำให้เอริหน้าเสีย แต่เอนัสไม่สนใจแล้วเดินแซงเอริเพื่อจะไปเข้าห้องของตัวเอง
"ฮึ่ม -*-"
"กู๊ดไนท์ ^^" เอนัสหันมาบอกลาเอริแล้ว เขาก็เดินเข้าห้องของตัวเองไปเธอหน้าแดงนิดหน่อยแล้วเดินเข้าห้องไป อย่าทำให้เอริใจเต้นสิ โธ่ !!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น