Cupid lover เชื่อมรัก 'นายหน้าหล่อ' กับ 'ยัยซุปเปอร์สตาร์ '

ลำดับตอนที่ #3 : ♦ โรงเรียนใหม่ กับ การทำโทษ (ครั้งแรก) !!100%

3

เช้าวันรุ่งขึ้น ..
"เอ้า !! เด็กๆ พร้อมกันรึยัง ?" คุณปู่ตะโกนถามเด็กนักเรียนทุกคน ที่เตรียมพร้อมจะไป โรงเรียนกัน

"พร้อมแล้ว ครับ/ค่ะ" เด็กๆ ทุกคนตะโกนตอบคุณปู่

"งั้นไปกันเลย ^^" คุณปู่พูด พร้อมๆกับยกไม้เท้าชูขึ้น ทำท่าเหมือน ขบวนพาเรด เอนัส ยิ้ม ขำ ๆ กับท่าทางของคุณปู่

"ไปกันเลยครับ พี่มวล" รีโมทตะโกนบอก พี่มวลซึ่งเป็นคนขับรถของเด็กๆ ทุกคนเดินไปขึ้นรถตู้คันใหญ่ซึ่งนั่งได้ประมาณ 15 คน
พอทุกคนขึ้นรถกันหมดแล้ว พี่มวลก็ออกรถทันที 

ณ.โรงเรียนประถม
พอลุงมวลขับมาถึง หน้าโรงเรียนเด็ก ๆ ทุกคนก็กระจัดกระจายลงจากรถ และแยกย้ายเข้าห้องเรียนกันส่วน เอนัส ซึ่งตอนนี้อยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6 จึงไม่สามารถเรียนโรงเรียนประถมได้ คุณปู่จึงพาเอนัสมาส่งที่โรงเรียนฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นโรงเรียนในเครือ ของมหาลัย
"เอ้า !! เอนัสถึงเเล้ว" คุณปู่บอกกับเขา

"ครับ ผมจะตั้งใจเรียนเพื่อคุณปู่ กับ คุณพ่อเลยนะคับ" เอนัสพูดกับคุณปู่ แล้วโบกมือบ๊าย บาย คุณปู่เมื่อเห็นเอนัสเดินไปแล้วก็เดินกลับไปที่รถ

ในระหว่างที่เขากำลังเดินไปห้องพักครูเพื่อไปหาอาจารย์ที่ประจำชั้นห้องของเขา มีผู้หญิงอยู่คนหนึ่งกำลังรีบร้อนมากเหมือน ปวดฉี่แล้วจะราด ประมานนั้น เธอวิ่งมาทางเขาแล้วก็ชนเข้ากับเขาอย่างจัง

"อุ้ย ! ขอโทษค่ะ" เธอบอกเอนัส 

"เดินให้มันดีๆ หน่อยได้ป่ะ ห๊ะ !! ยัยซุ่มซ่าม"  เอนัสตะคอกใส่เธอ

"อะไรของนายเนี่ย ! ก็ขอโทษเเล้วนี่ไง" เธอไม่ยอมแพ้ 

"หลบไป" เอนัสพูดเสียงเย็น เพราะเขาเริ่มรู้สึกรำคาญผู้หญิงคนข้างหน้าเต็มที

"ไม่หลบ มาเคลียกันให้รู้เรื่องก่อน เฮ้ ๆ ! อย่าเพิ่งไปดิ ตุ๊ดหรอ ไอบ้าเอ้ย..!! คิดว่าหล่อแล้วหยิ่งหรอ ? ไปเลยนะจะไปไหนก็ไป"   เธอตะคอกไล่หลังเขา แต่เอนัสรำคาญ จึงแกล้งทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินหนีไป

ไอบ้า คิดว่าหล่อ นักหรอ ? หยิ่งดีนักใช่ไหม เดี่๋ยวถ้าเจอกันอีกนายเสร็จฉันแน่ ฮึ่ม -*- เธอด่าเขาในใจแล้วเดินกลับเข้าห้องเรียนไป

เอนัส เดินมาถึงห้องพักครูและคุยธุระกับอาจารย์เสร็จเรียบร้อย อาจารย์บอกให้เอนัสยืนรออาจารย์ที่หน้าห้องเรียนพออาจารย์เรียกก็ค่อยเดินเข้าไป

เธอกำลังนั่งคุยกับเพื่อนซี้ในห้อง ระหว่างรออาจารย์เข้าคาบโฮมรูม
"เห้ย ๆ จารย์มาแล้วว่ะ" เพื่อนในห้องตะโกน นั้นทำให้ทุกคนต้องแยกย้ายกันกลับไปนั่งที่ของตัวเอง

"นักเรียน ทำความเคารพ" หัวหน้าห้องตะโกนขึ้นเมื่ออาจารย์เดินเข้ามาในห้อง

"สวัสดี คัรบ/ค่ะ" นักเรียนทุกคนกล่าวสวัสดี อาจารย์เหมือนปกติของทุกวัน

"วันนี้เรามีเพื่อนใหม่นะจ๊ะ เข้ามาเลยจร้า ..! " อาจารย์ตะโกนบอก นักเรียนใหม่ที่ยืนรออยู่หน้าห้องแล้วเมื่อ เขา เดินเข้ามาก็ทำเอาเธออึ้งกิมกี่ไปเลย 

"เห้ย ! นาย" เธอพูดกับตัวเองเบา ๆ

"สวัสดีครับ ^^ ผม เอนัส นะครับ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" เขาแนะนำตัวเองให้กับเพื่อนใหม่ เธอรู้สึกหมั่นไส้เขาจริงๆเล้ยย ..! ฮึ่ม -*- 

"แนะนำตัวเสร็จแล้ว ก็ไปนั่งข้างเอริกาละกันนะจ๊ะ ^^" อาจารย์บอกกับเขานั่นทำให้เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วหันมามองเธออย่างหมั่งไส้ 

"จารย์แต่หนูไม่.." เธอรีบแย้งอาจารย์ทันทีแต่เขากลับขัดขึ้นมาเสียก่อน

"ได้ครับ" เขาพูด จนเธอแอบหมั่นไส้นิดหน่อย เขาเดินมานั่งข้างๆเธอ เธอหันไปมองเขา ทำหน้า เหยเก ใส่เขา 

"เจอกันอีกแล้วนะ"  เขาหันมากระซิบเธอ เพราะอาจารย์เริ่มสอน ฉะนั้นห้ามเสียงดัง ไม่งั้นโดน นี่คือคำคมของอาจารย์

"อยากเจอตายละ หยี้ ๆ ขยะแขยง"  เธอพูด พร้อมกับทำท่าปัดเนื้อปัดตัว อย่างน่ารังเกียจ

"ชื่ออะรัย ?" เขาถามเพราะ ยังไม่รู้จักชื่อของเธอ

"ทำไมต้องบอก" เธอถามเขา

"จะบอก หรือ ไม่บอก !! " เอนัสตะคอกใส่เธอนิดหน่อย นั้นเป็นสาเหตุให้ อาจารย์ ได้ยิน

"นี่ !! เบาๆหน่อยได้มั้ย เอริกา เอนัส ออกไปยืนหน้าห้อง" อาจารย์ตะโกนบอกเอนัสและเอริ

"จารย์ค่ะ หนูไม่ได้.. " เอริพยายามหาข้อแก้ตัว แต่คุณครูก็พูดขัดขึ้นมาก่อน

"เดี๋ยวนี้ !!! " อาจารย์ตะโกนใส่ทั้งคู่ ทำให้ทั้งคู่หน้าสลด จึงยอมลุกออกไปยืนหน้าห้อง

พอทั้งสองมายืนอยู่หน้าห้องได้พักนึงแล้ว เอนัสก็ถามเธอในคำถามเดินที่ยังค้างคา "สรุป เธอชื่อเอริกาใช่ไหม ชื่อเล่นล่ะ ?" เอนัสถามชื่อเล่นของเธอเพื่อจะได้เรียกให้ง่ายขึ้น 

"เอริ" เอริตอบ อย่างหมดอารมณ์ที่จะคุยกับเขา

"เอริ เอนัส อื้มๆ คล้องกันดี รึเราจะเป็นเนื้อคู่กัน ฮ่าๆๆ" เอนัสพูดแกมกวนนิดหน่อย

"เนื้อคู่บ้านนายอะดิ   โรคจิตป่ะ" เอริบอกเอนัสที่ตอนนี้ทำหน้ามุ่ยไปแล้ว (- - )

"ถ้าไม่โรคจิต จะมาอยู่กะเธอหรอ ?" ฮึ่ม -*- ไอบ้าอ้ย !! ยังมีหน้ามาด่ากลับอีกนะ เอริคิดในใจพร้อมกับหันไปแล้วดึงหูของเอนัส อย่างสุดแรงนั้นทำให้เขาร้องออกมาอย่างทนความเจ็บปวดไม่ไหว

"โอ๊ย !!! ยัยบ้า ถ้าหูขาดขึ้นมาจะทำไงเล่า" เอนัสตะคอกใส่เธอแต่เธอก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากหูของเขา แล้วเธอก็บิดซ้ายที ขวาที นั้นยิ่งทำให้เอนัส ร้องออกมาดั่งลั่น "โอ๊ยยย !!! เจ็บๆๆ ปล่อยๆได้แล้ว" เอนัสพยายามอ้อนวอน เอริจึงยอมปล่อยมือ เอนัสรีบเอามือกุมหูตัวเองแล้ว ลูบ ๆคลำๆ หูของเขาเพราะตอนนี้หูของเขาจะฉีกแล้วถ้าเธอดึงแรงมากไปกว่านี้

"นี่ !! เอริกา เอนัส เงียบกันหน่อยได้มั้ยเพื่อนเค้าเรียนกันอยู่นะ" อาจารย์เอาหัวโผล่ออกมาจากห้อง ทั้งคู่หันไปมองแล้วยิ้มแหยๆ ให้อาจารย์ "ขอโทษ ครับ/ค่ะ" ทั้งคู่ได้แต่กล่าวคำขอโทษอาจารย์ อาจารย์จึงเอาหัวตัวเองกลับไปสอนเพื่อนๆในห้องต่อ "เพราะนายคนเดียวเลย" เอริหันมาตำหนิเขา ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าทำอะไรผิด

"เธอนั้นแหละ มาดึงหูฉันก่อนทำไม" เอนัสเถียง แต่นั้นไม่ทำให้เอริยอมแพ้เขา

"นายมาว่าฉันก่อนนะ  !!" เอริยังไม่วายเถียงเขากลับอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เอนัสกับหน้าร้อนผ่าวแต่ไม่ใช่เพราะเขินแต่เป็นเพราะความโกรธ

"เธอนั้นแหละ !!"

"นายอะแหละ!!"

"เธอ  !! "

"นาย !!"

"เอนัส !!! เอริกา !!! ลงไปทำความสะอาดสนามหญ้า เดี๋ยวนี้ !!! " อาจารย์โผล่หัวออกมาจากหน้าห้องแล้วตะโกนสั่ง อย่างพวกเขาทั้ง 2 คนอย่างหมดอารมณ์ในการสอน เอริ หันไปสังเกตในห้องก็เห็นเพื่อนๆในห้องหัวเราะกันคิกคักประมาณว่าจะสมน้ำหน้าเธอ หนอย !! ยัยเปอร์เซียเป็นเพื่อนกันแท้ๆ มาหัวเราะเยาะฉัน -*-  

เธอหันไปหาอาจารย์เพื่อเป็นการขอร้อง ให้เธอรอดพ้นผิด แต่พอเธอเห็นอาจารย์ก็ต้องสะดุ้ง เพราะอาจารย์มองเอริด้วยแววตาที่แสดงให้เห็นว่าโกรธจัด ยอมแล้วค่ะ จารย์ T^T หนูยอมแล้ว เอริกึ่งลากกึ่งจูงเอนัส มาที่สนามหญ้า พอมาถึงเธอก็จัดการโยนไม้กวาดให้เอนัสอันนึงส่วนเธอก็มีอันนึง เธอลงมือกวาดใบไม้ที่ร่วงตามพื้นอย่างคร่องแคร่ว ต่างจากเอนัส ที่ยืนถือไม้กวาดมอง เอริที่กำลังตั้งใจ กวาดใบไม่พวกนั้นอย่างตั้งใจ

"นาย ยืนมองอยู่ได้ไม่กวาดซะทีเล่า" เอริหันมาแว้ดใส่เขาซึ่งมองเธอตาไม่กระพริบ ยัยนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันว่ะ ตากลมโต แก้มแดงระเรื่อ ปากสวยได้รูปดูน่าจูบ สูงยาวเข่าดี ที่สำคัญ ปากจัดมากๆ น่าหมั่นไส้จริงๆ

"เฮ้ ๆๆ มาช่วยกันหน่อยเซ่ !! " เอนัสส่ายหัวเพื่อไล่ความคิดพวกนั้นออกจากสมอง แล้วจึงเดินไปหาเอริที่ยืนทำหน้า บู้ทู่ อยู่ตรงกองใบไม้ขนาดย่อมๆ ที่เอริเป็นคนกวาดมารวมกัน

"โทษที ยืนเหม่อไปนิด" เขาบอกเอริ

"ช่างมันเถอะ เอากองใบไม้พวกนี้ไปทิ้งให้ด้วยนะ ฉันจะนั่งรอ" เอริหันไปบอกเอนัส ที่กำลังรอฟังคำสั่งจากเธออยู่

"ได้ครับ คุณผู้หญิง ^^ " เอนัสบอกกับเอริที่กำลังเดินไปนั่งพักเหนื่อยที่ใต้ต้นไม้ข้างสนามหญ้าพร้อมๆกับส่งยิ้มหวานให้เธอ ซึ่งเอริรู้สึกใจเต้นนิดหน่อย กับยิ้ม น่ารักๆของเขาแต่เธอไม่ได้คิดอะไร เธอเดินมานั่งที่ใต้ต้นไม้ใหญ่แลวก็หลับตาลง พลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย