ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คุณปู่ ทำไมใจดีจัง ? ☺100 %
1
"ไม่ !! ผมไม่ไปเด็ดขาด" เขาตะคอกใส่บิดาของเขาอย่างรุนเเรง
"โธ่ ลูกพ่อ ช่วยพ่อหน่อยเถอะ" บิดาของเขาขอร้อง บุตร ของตัวเองอย่างอ้อนวอน บิดาพูดต่อ "พ่อไปติดหนี้เค้าแค่ลูกไปเป็นหลานบุญธรรม ของเขาเองนะช่วยพ่อหน่อยเถอะ ถือว่าพ่อขอร้อง"
"พ่อ พ่อไม่รักผมแล้วหรองัย อยู่ๆก็เอาผมไปเป็นหลานบุญธรรมใครก็ไม่รู้" เขาพยายามบอกต่อรองพ่อของตน
"ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเองนะลูกพ่อพ่อรักลูกเสมอ ตลอดเวลาที่ลูกไม่อยู่พ่อก็จะคิดถึงลูกอยู่เสมอ พ่อสัญญา"พ่อของเขาพยายามพูดให้ลูกของตน ใจอ่อน เขาไม่รู้จะทำยังไงเพราะด้วยความที่รักพ่อมาก ไม่อยากให้พ่อเสียใจเขาควรจะต้องไปใช่ไหมเพื่อให้พ่อมีความสุข
"ครับ ผมตกลงแต่พ่อต้องสัญญากับผมนะคับว่าจะคิดถึง ผมตลอดเวลา" เขาบอกกับพ่อใบหน้า ยิ้มนิดๆเพื่อให้พ่อรู้ว่าเขาเต็มใจที่จะไป
"จ๊ะพ่อสัญญา"พ่อของเขาดึงเขาเข้าไปกอดอย่างอ่อนโยน นั้นทำให้ ผู้ชายที่เข้มแข็งกลับมีน้ำตาคลอ ด้วยความรู้สึก ดีใจที่ได้ทำเพื่อพ่อและเสียใจที่ต้องไปจากพ่อ
"อย่าร้องไห้สิลูกพ่อ ไปเถอะไปเก็บกระเป๋าเดี๋ยวจะมีคนมารับลูกนะ"พ่อของเขาลูบหลังลูกตนเองอย่างอ่อนโยนก่อนจะบอกให้ไปเก็บกระเป๋า เพื่อจะเตรียมตัว
"ครับผมรักพ่อนะ" เขายกมือขึ้นปาดน้ำตา ที่กำลังจะไหล ก่อนจะเดินขึ้นห้องเพื่อจะไปเก็บของ เตรียมตัวไปเป็นหลานบญธรรมของ มหาเศรษฐี
17.00 น.
"ผมไปแล้วนะคับ บะบายคับ รักพ่อนะ จุ๊บๆ ^^" เขาหันไปบอกลาพ่อ พ่อของเขาได้แต่โบกมือบ๊าย บาย เขาก้าวขึ้นรถ แครมรี่ สีดำทันทีเพราะไม่อยากให้พ่อ เห็นน้ำตาที่กำลัง จะไหล
"ไปได้เลยครับ" เขาหันไปบอกคนขับรถของ บ้านมหาเศรษฐี คนขับรถไม่รอช้าเหยียบคัยเร่งจนมิดเพื่อมุ่งหน้าไปยังบ้านมหาเศรษฐี
เอี๊ยด...
"ถึงแล้วครับคุณท่านรออยู่ที่ห้องรับนั่งเล่น ขอให้คุณหนูไปหาคุณท่านก่อนนะครับส่วนกระเป๋าเดี๋ยวผมจะให้แม่บ้านไปเก็บที่ห้องให้นะครับ" คนขับรถพูดพร้อมกับเดินลงมาเปิดประตูรถ ให้เขา พอเขาลงมาจากรถเขาก็ต้องอึ้ง กับสิ่งที่เห็นเพราะบ้านที่เขาเห็นตอนนี้มันใหญ่กว่าที่เขา คิดเอาไว้มาก ๆ สวนรอบบ้านราวๆประมาน 1.5 ไร่แต่งด้วยสตายที่สวยงาม มีต้นไม้เยอะแยะไปหมด สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่ตอนนี้มีเด็กๆกำลังลงไปว่ายน้ำกันอย่างสนุกสนาน สนามเทนนิส 1 คอร์ด พร้อมๆกับสนามฟุตซอลเล็กๆ 1 สนาม และสุดท้ายแต่ยังไม่ท้ายสุด บ้านหลังใหญ่ ที่ใหญ่มากๆรวมทั้งหมดนี้น่าจะประมาณ 5 ไร่ ขณะที่เขากำลัง มอง บริเวณ รอบๆบ้านอยู่ก็มีเด็กผู้ชาย ตัวเล็กๆ น่ารัก จิ้มลิ้ม มาสกิดเขาข้างหลังทำให้เขาต้องหันไปมอง
"พี่ชาย คับ ^^" เด็กหนุ่มเรียกเขา ว่าพี่ชายพร้อมกับยิ้มให้
"อ่าคับ ^^ มีอะไรรึเปล่าคับ เด็กน้อย"เขาถามเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
"เปล่าคับ พี่ชายหล่อจัง" เด็กน้อยพูดอย่างเขินๆ
"^^ ขอบคุนคับ น่ารักจิงๆเลย" เขาชมเด็กผู้ชายพร้อมกับเอามือลูบหัวเด็กผู้ชายอย่างเอ็นดู "งั้นเดี๋ยว พี่ไปก่อนนะคับ แล้วไว้เรามาเล่นกันอีก " เขาบอกกับเด็กผู้ชาย
"พี่ชายจะไปหา คุณปู่หรอ เดี๋ยวผมพาไปมั้ยคับ ? ^^" เด็กผู้ชายบอกกับเขาพร้อมกับจูงมือเขาเดินเข้าไปในบ้านหลังโต
"คูณปู่ค้าบบ !!คุณปู่ พี่ชายเค้ามาหาคุณปู่คับ ?" เด็กน้อยตะโกนบอกคุณปู่ซึ่งนั่งจิบกาแฟอยู่ในห้องนั่งเล่น
"อ่าว มาแล้วหรอนั่งๆ นั่งก่อนสิ" หลังจากที่เด็กน้อยพาเขามาส่งที่ห้องนั่งเล่นเด็กน้อยก็วิ่งไปเล่นกับเพื่อนข้างนอกก่อน และ ภาพที่เขาเห็นเป็นคนแก่ที่แต่งตัวดูภูมิฐาน ท่าทางใจดีและดูเหมือนจะรักเด็กเป็นพิเศษ
"ขอบคุนคับ คุณท่าน"เขานั่งลงตรงโซฟาที่ตรงข้ามกับ ตัวที่คุณท่านนั่งอยู่
"ไม่ต้องเรียกถึงคุณท่านหรอก เรียกฉันว่า 'คุณปู่' อย่างเดียวก็พอ" คุณปู่ยิ้มให้เขา
"ครับคุณปู่" เขาเปลี่ยนคำพูด เพื่อให้คุณปู่รู้สึกดีใจ
"แล้วนี่พ่อเธอเค้าทำยังไงล่ะถึงยอมมาอยู่กับฉันละ " คุณปู่ถาม คำถามนั้นทำให้ เขา งงเล็กน้อย
"ก็พ่อผมบอกว่า พ่อผมเป็นหนี้คุณปู่ก็เลยส่งผมมาอยู่กับคุณปู่เพื่อจะได้ไม่ต้องจ่ายหนี้" ผมบอกคุณปู่ไป คุณปู่ทำท่า งงนิดหน่อยก่อนจะหัวเราะออกมา
"ฮ่า ๆๆ พอเธอนี่หลอกคนใช้ได้เลยนี่ฉันจะบอกความจริงให้ฟังนะ พ่อเธอคือ หลานห่างๆของฉันแต่ฉันกับพ่อเธอสนิทกันมากเพราะพ่อเธอตอนเล็กๆ ชอบมาเล่นกับฉัน แต่พอโตขึ้นพ่อเธอก็อยู่ดูแลฉันตอนแก่เพราะฉันไม่มีลูก เลยไม่มีใครดูแลแต่ช่วงนี้พ่อเธอเค้าทำงานหนัก เค้าเลยบอกฉันว่าคงจะมาดูเเลไม่ได้บ่อยๆ แต่จะส่งเธอมาดูแลฉันแทน ฉันบอกพ่อเธอแล้วนะว่าไม่เป็นไรแต่พ่อเธอก็ไม่ยอม ฉันก็เลยยอมให้เธอมาอยูดูเเลฉัน" คุณปู่อธิบายให้เขาฟังแต่เขาก็ยัง งง อยู่นิดหน่อย
"สรุปว่าที่ให้ผมมาอยู่ที่นี่เพื่อจะดูเเลคุณปู่ใช่มั้ยคับ ? แต่พ่อผมไม่ได้เป็นหนี้คุณปู่และให้ผมลาออกจากโรงเรียน เพื่อมาอยู่ที่นี่ดูแลคุณปู่"เขาถามเพื่อความแน่จัย
"ถูกต้องที่สุดแต่เธอไม่ต้องห่วงฉันยังเเข็งแรงอบู่เลย ไม่เชื่อดู ๆ" คุณปู่บอกพร้อมกับลุกขึ้นเเล้วทำท่าเบ่งกล้ามออกมา การกระทำของคุณปู่ทำให้คนดู อมยิ้ม ขำน้อย ๆ
"ฮ่าๆ ผมเริ่มชอบคุณปู่แล้วหละ คุณปู่ตลกดี" เขาบอกคุณปู่นั้นทำให้คุณปู่ยิ้มอย่างไม่หยุด
"ว่าแต่ เธอชื่ออะไรนะ"คุณปู่ถามเขา
"จิงด้วย ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลย งั้นผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับผมชื่อ 'เอนัส' คับ"เขาพูดพร้อมกับชูสองนิ้วแล้วทำความเคารพเหมือนลูกเสือ
"เอนัสหรอชื่อเธอนี่มันแปลว่า 'ตูด' ไม่ใช่หรอ ภาษาวิทยาศาสตร์น่ะ" คุณปู่แซวเขาเล่นๆ
"ผมว่าชื่อมันแนว ดีนะครับ"
"ฮ่าๆ ๆๆ"คุณปู่กับเขาหัวเราะออกมาพร้อมกัน
และเขากับคุณปู่ก็คุยกันเรื่อยเปื่อยอย่างสนุกสนานในหัวข้อเรื่องที่เกี่ยวกับพ่อของเขาตอนเด็กๆ พวกเขาคุยกันจนถึงเวลากินข้าวเย็นแม่บ้านมาเรียกพวกเขาไปกินข้าว หลังจากที่ได้เวลากินกันเเล้ว พวกเขาจึงหยุดการสนทนา เเล้วเดินไปยังห้องอาหาร
"ไม่ !! ผมไม่ไปเด็ดขาด" เขาตะคอกใส่บิดาของเขาอย่างรุนเเรง
"โธ่ ลูกพ่อ ช่วยพ่อหน่อยเถอะ" บิดาของเขาขอร้อง บุตร ของตัวเองอย่างอ้อนวอน บิดาพูดต่อ "พ่อไปติดหนี้เค้าแค่ลูกไปเป็นหลานบุญธรรม ของเขาเองนะช่วยพ่อหน่อยเถอะ ถือว่าพ่อขอร้อง"
"พ่อ พ่อไม่รักผมแล้วหรองัย อยู่ๆก็เอาผมไปเป็นหลานบุญธรรมใครก็ไม่รู้" เขาพยายามบอกต่อรองพ่อของตน
"ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเองนะลูกพ่อพ่อรักลูกเสมอ ตลอดเวลาที่ลูกไม่อยู่พ่อก็จะคิดถึงลูกอยู่เสมอ พ่อสัญญา"พ่อของเขาพยายามพูดให้ลูกของตน ใจอ่อน เขาไม่รู้จะทำยังไงเพราะด้วยความที่รักพ่อมาก ไม่อยากให้พ่อเสียใจเขาควรจะต้องไปใช่ไหมเพื่อให้พ่อมีความสุข
"ครับ ผมตกลงแต่พ่อต้องสัญญากับผมนะคับว่าจะคิดถึง ผมตลอดเวลา" เขาบอกกับพ่อใบหน้า ยิ้มนิดๆเพื่อให้พ่อรู้ว่าเขาเต็มใจที่จะไป
"จ๊ะพ่อสัญญา"พ่อของเขาดึงเขาเข้าไปกอดอย่างอ่อนโยน นั้นทำให้ ผู้ชายที่เข้มแข็งกลับมีน้ำตาคลอ ด้วยความรู้สึก ดีใจที่ได้ทำเพื่อพ่อและเสียใจที่ต้องไปจากพ่อ
"อย่าร้องไห้สิลูกพ่อ ไปเถอะไปเก็บกระเป๋าเดี๋ยวจะมีคนมารับลูกนะ"พ่อของเขาลูบหลังลูกตนเองอย่างอ่อนโยนก่อนจะบอกให้ไปเก็บกระเป๋า เพื่อจะเตรียมตัว
"ครับผมรักพ่อนะ" เขายกมือขึ้นปาดน้ำตา ที่กำลังจะไหล ก่อนจะเดินขึ้นห้องเพื่อจะไปเก็บของ เตรียมตัวไปเป็นหลานบญธรรมของ มหาเศรษฐี
17.00 น.
"ผมไปแล้วนะคับ บะบายคับ รักพ่อนะ จุ๊บๆ ^^" เขาหันไปบอกลาพ่อ พ่อของเขาได้แต่โบกมือบ๊าย บาย เขาก้าวขึ้นรถ แครมรี่ สีดำทันทีเพราะไม่อยากให้พ่อ เห็นน้ำตาที่กำลัง จะไหล
"ไปได้เลยครับ" เขาหันไปบอกคนขับรถของ บ้านมหาเศรษฐี คนขับรถไม่รอช้าเหยียบคัยเร่งจนมิดเพื่อมุ่งหน้าไปยังบ้านมหาเศรษฐี
เอี๊ยด...
"ถึงแล้วครับคุณท่านรออยู่ที่ห้องรับนั่งเล่น ขอให้คุณหนูไปหาคุณท่านก่อนนะครับส่วนกระเป๋าเดี๋ยวผมจะให้แม่บ้านไปเก็บที่ห้องให้นะครับ" คนขับรถพูดพร้อมกับเดินลงมาเปิดประตูรถ ให้เขา พอเขาลงมาจากรถเขาก็ต้องอึ้ง กับสิ่งที่เห็นเพราะบ้านที่เขาเห็นตอนนี้มันใหญ่กว่าที่เขา คิดเอาไว้มาก ๆ สวนรอบบ้านราวๆประมาน 1.5 ไร่แต่งด้วยสตายที่สวยงาม มีต้นไม้เยอะแยะไปหมด สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่ตอนนี้มีเด็กๆกำลังลงไปว่ายน้ำกันอย่างสนุกสนาน สนามเทนนิส 1 คอร์ด พร้อมๆกับสนามฟุตซอลเล็กๆ 1 สนาม และสุดท้ายแต่ยังไม่ท้ายสุด บ้านหลังใหญ่ ที่ใหญ่มากๆรวมทั้งหมดนี้น่าจะประมาณ 5 ไร่ ขณะที่เขากำลัง มอง บริเวณ รอบๆบ้านอยู่ก็มีเด็กผู้ชาย ตัวเล็กๆ น่ารัก จิ้มลิ้ม มาสกิดเขาข้างหลังทำให้เขาต้องหันไปมอง
"พี่ชาย คับ ^^" เด็กหนุ่มเรียกเขา ว่าพี่ชายพร้อมกับยิ้มให้
"อ่าคับ ^^ มีอะไรรึเปล่าคับ เด็กน้อย"เขาถามเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
"เปล่าคับ พี่ชายหล่อจัง" เด็กน้อยพูดอย่างเขินๆ
"^^ ขอบคุนคับ น่ารักจิงๆเลย" เขาชมเด็กผู้ชายพร้อมกับเอามือลูบหัวเด็กผู้ชายอย่างเอ็นดู "งั้นเดี๋ยว พี่ไปก่อนนะคับ แล้วไว้เรามาเล่นกันอีก " เขาบอกกับเด็กผู้ชาย
"พี่ชายจะไปหา คุณปู่หรอ เดี๋ยวผมพาไปมั้ยคับ ? ^^" เด็กผู้ชายบอกกับเขาพร้อมกับจูงมือเขาเดินเข้าไปในบ้านหลังโต
"คูณปู่ค้าบบ !!คุณปู่ พี่ชายเค้ามาหาคุณปู่คับ ?" เด็กน้อยตะโกนบอกคุณปู่ซึ่งนั่งจิบกาแฟอยู่ในห้องนั่งเล่น
"อ่าว มาแล้วหรอนั่งๆ นั่งก่อนสิ" หลังจากที่เด็กน้อยพาเขามาส่งที่ห้องนั่งเล่นเด็กน้อยก็วิ่งไปเล่นกับเพื่อนข้างนอกก่อน และ ภาพที่เขาเห็นเป็นคนแก่ที่แต่งตัวดูภูมิฐาน ท่าทางใจดีและดูเหมือนจะรักเด็กเป็นพิเศษ
"ขอบคุนคับ คุณท่าน"เขานั่งลงตรงโซฟาที่ตรงข้ามกับ ตัวที่คุณท่านนั่งอยู่
"ไม่ต้องเรียกถึงคุณท่านหรอก เรียกฉันว่า 'คุณปู่' อย่างเดียวก็พอ" คุณปู่ยิ้มให้เขา
"ครับคุณปู่" เขาเปลี่ยนคำพูด เพื่อให้คุณปู่รู้สึกดีใจ
"แล้วนี่พ่อเธอเค้าทำยังไงล่ะถึงยอมมาอยู่กับฉันละ " คุณปู่ถาม คำถามนั้นทำให้ เขา งงเล็กน้อย
"ก็พ่อผมบอกว่า พ่อผมเป็นหนี้คุณปู่ก็เลยส่งผมมาอยู่กับคุณปู่เพื่อจะได้ไม่ต้องจ่ายหนี้" ผมบอกคุณปู่ไป คุณปู่ทำท่า งงนิดหน่อยก่อนจะหัวเราะออกมา
"ฮ่า ๆๆ พอเธอนี่หลอกคนใช้ได้เลยนี่ฉันจะบอกความจริงให้ฟังนะ พ่อเธอคือ หลานห่างๆของฉันแต่ฉันกับพ่อเธอสนิทกันมากเพราะพ่อเธอตอนเล็กๆ ชอบมาเล่นกับฉัน แต่พอโตขึ้นพ่อเธอก็อยู่ดูแลฉันตอนแก่เพราะฉันไม่มีลูก เลยไม่มีใครดูแลแต่ช่วงนี้พ่อเธอเค้าทำงานหนัก เค้าเลยบอกฉันว่าคงจะมาดูเเลไม่ได้บ่อยๆ แต่จะส่งเธอมาดูแลฉันแทน ฉันบอกพ่อเธอแล้วนะว่าไม่เป็นไรแต่พ่อเธอก็ไม่ยอม ฉันก็เลยยอมให้เธอมาอยูดูเเลฉัน" คุณปู่อธิบายให้เขาฟังแต่เขาก็ยัง งง อยู่นิดหน่อย
"สรุปว่าที่ให้ผมมาอยู่ที่นี่เพื่อจะดูเเลคุณปู่ใช่มั้ยคับ ? แต่พ่อผมไม่ได้เป็นหนี้คุณปู่และให้ผมลาออกจากโรงเรียน เพื่อมาอยู่ที่นี่ดูแลคุณปู่"เขาถามเพื่อความแน่จัย
"ถูกต้องที่สุดแต่เธอไม่ต้องห่วงฉันยังเเข็งแรงอบู่เลย ไม่เชื่อดู ๆ" คุณปู่บอกพร้อมกับลุกขึ้นเเล้วทำท่าเบ่งกล้ามออกมา การกระทำของคุณปู่ทำให้คนดู อมยิ้ม ขำน้อย ๆ
"ฮ่าๆ ผมเริ่มชอบคุณปู่แล้วหละ คุณปู่ตลกดี" เขาบอกคุณปู่นั้นทำให้คุณปู่ยิ้มอย่างไม่หยุด
"ว่าแต่ เธอชื่ออะไรนะ"คุณปู่ถามเขา
"จิงด้วย ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลย งั้นผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับผมชื่อ 'เอนัส' คับ"เขาพูดพร้อมกับชูสองนิ้วแล้วทำความเคารพเหมือนลูกเสือ
"เอนัสหรอชื่อเธอนี่มันแปลว่า 'ตูด' ไม่ใช่หรอ ภาษาวิทยาศาสตร์น่ะ" คุณปู่แซวเขาเล่นๆ
"ผมว่าชื่อมันแนว ดีนะครับ"
"ฮ่าๆ ๆๆ"คุณปู่กับเขาหัวเราะออกมาพร้อมกัน
และเขากับคุณปู่ก็คุยกันเรื่อยเปื่อยอย่างสนุกสนานในหัวข้อเรื่องที่เกี่ยวกับพ่อของเขาตอนเด็กๆ พวกเขาคุยกันจนถึงเวลากินข้าวเย็นแม่บ้านมาเรียกพวกเขาไปกินข้าว หลังจากที่ได้เวลากินกันเเล้ว พวกเขาจึงหยุดการสนทนา เเล้วเดินไปยังห้องอาหาร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น