soul eater : ขออภัยในความหวานเกินพิกัด

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 เข้าใจผิดซวยสุดๆ(35%)

กรี๊ดดดดดดดดดดดด

"อะไรของเธอเนี่ย"ผมตื่นขึ้นเพราะยัยมากะแหกปากโวยวาย

"โซลนี้มันเกิน2อาทิตย์มา3วันแล้วนะทำไมยังกลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อะ"ฮะ

"เอ๊ะ ว่าไงน๊า"

"เนี่ย มันยังกลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อะ"ไม่จริงงงงง

"มากะ อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จแล้วรีบติดเกียร์หมาไปหาดร.ไสตน์ด่วน"

"งั้นชั้นอาบก่อนนะ"เฮ้ย

"ไม่ชั้นขออาบก่อน"เออแกล้งยัยนี้ดีกว่า(แกยังมีกะใจมาแกล้งคนอื่นอีกหรอเนี่ย:ไรท์)

"ชั้นตื่นก่อนชั้นต้องอาบก่อน"

"อืม...งั้นพร้อมกันดีปะ"

"o////oน...นายจะบ้าไปแล้วหรอชั้นเป็นผู้หญิงนะ"

"555+จะบ้าหรอ"

_______________________________________________________________________

ไรท์รู้สึกขี้เกียจพิมพ์ขึ้นมากระทันหัน
_______________________________________________________________________

"นายอยากตายหรือไงโซลอย่าแกล้งกันสิ"จ้าๆ

"ครับๆ รีบๆอาบแล้วกัน"

"อืมไปนะ"

15 นาทีผ่านไป

"เสร็จแล้ว"

"ช้าไปไหม"

"ขอโทดนะยะ นายก็รีบๆเข้าสิ"

"เออๆ"

15นาทีผ่านไป

"เสร็จแล้ว"

"ช้าเหมือนกันแหละยะ"เอาเป็นว่ารีบใส่รองเท้าแล้วใส่เกียร์หมาไปหาดร.สไตน์ดีกว่า

"เอาไปกันได้แล้ว ติดเกียร์หมาเลยนะแม่คุณ"

"รับทราบ"

ณ ชิบุเซ็น

"ดร.สไตน์"

"หือ มีอะไรหรอพวกเธอ"

"ทำไมพวกเรายังเป็นแบบนี้กันอยู่เลยล่ะ"

"อ้าวยังไม่กลับเป็นเหมือนเดิมหรอ"ก็ใช่น่ะสิฟะ

"ก็ใช่น่ะสิคะ"

"เอ๋ พวกเธอใกล้ชิดแบบไหนกันล่ะ"

"ก็อยู่ด้วยกันตลอดยกเว้นตอนอาบน้ำกับตอนนอน"

"ไม่ได้นะห่างกันตลอดแบบนั้นน่ะ"

"เอ๋หมายความว่าไงคะ"

"ต้องอยู่ด้วยกันตลอดทั้งวันสิ"

"เอ๋ตอนนอนกับตอนอาบ...อาบน้ำด้วยหรอคะ"

"ตอนอาบน้ำน่ะไม่ต้องก็ได้แต่ตอนนอนไม่แน่นะ"

"ห๋าพวกเราต้องนอนด้วยกันหรอ"