ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (fic reborn) อลวนวุ่นรักแวมไพร์จอมเจ้าเล่ห์

    ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 12 บอกรัก(10%)

    • อัปเดตล่าสุด 17 มี.ค. 57


    Mukuro Talk:
     

    ผมลากแอลมาที่สวนของคฤหาสน์ แน่นอนว่าแอลกับพวกนั้นไม่รู้หรอกว่ามีมันอยู่ เพราะอะไรน่ะหรอ ก้เพราะ...พวกมันไม่เคยมาแถวนี้เลยสักครั้งน่ะสิครับ เอาล่ะผมพาแอลมาที่ศาลากลางสวน ในสวนมีแต่ดอกกุหลาบสีแดง และผมก็รู้นะว่าแอลน่ะชอบดอกกุหลาบสีแดง เอาล่ะคืนนี้แหละที่ผมจะได้ทำเรื่องสำคัญสักที

    "แอล"ผมเรียกแอลที่กำลังนั่งดูดอกไม้อย่างสนอกสนใจ

    "..."แต่แอลก็ยังนั่งนิ่งดูดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน สรุปที่ผมลากมาบอกเรื่องสำคัญที่นี่ผมคิดผิดใช่ไหมเนี่ย- -;;

    "แอล"ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ แต่แอลก็ยังไม่หันมาเอาแต่งนั่งดูดอกไม้ไม่สนใจผมเลย

    "..."ผมว่าผมคงต้องมาเผาสวนนี้ทิ้งจริงๆนั่นแหละ - -* ผมคิดอย่างเซ็งๆปนโมโห(หึง) เลยยื่นหน้าไปใกล้ๆกับใบหูและกระซิบบางอย่างออกมา

    "แอล ผมรักคุณนะ"ปฏิกิริยาเป็นแบบที่คาดจริงๆนั้นแหละ จะว่าไปถึงแอลจะหน้านิ่งและโหดแค่ไหนก็มีปฏิกิริยาแบบผู้หญิงทั่วไปอยู่ดีนั้นแหละนะ ทั้งตกใจ หน้าแดง ก้มหน้า โอ๊ยน่ารักดีชะมัดขอกอดทีเหอะ

    "อ๊ะ!! ปล่อยนะ"แอลพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดของผม

    "คุฟุฟุ ไม่ปล่อยหรอกครับ"ผมรัดแอลแน่นกว่าเดิม พอเธอเห็นว่ามันไม่ได้ผลเลยยอมนั่งนิ่งๆกับผมต่อไป

    "เอ่อ...นาย..."แอลทำท่าทางอึกๆอักๆ ทำเหมือนจะพูดแต่ก็ไม่พูดอะไร จนผมต้องก้มลงไปที่ใบหูและกระซิบเบาๆ

    "มีอะไรหรอ?"แอลที่อ้ำอึ้งก็ก้มหน้าหงุดยิ่งหว่าเดิม จนผมหัวเราะออกมา หลังจากเสียงหัวเราะของผมจบลงความเงียบก็เข้ามาแทนที่ เรานั่งเงียบกันอยู่นานจนลมหนาวเริ่มพัดมา แอลลูบแขนพรางสลับกับถูมือตัวเองให้เกิดความร้อน และแน่นอนด้วยความเจ้าเล่ห์ของผม แอลคงไม่สังเกตว่าผมหยิบผ้าห่มติดมือมาด้วยผมก็เลยจัดการเอาผ้าห่มคลุมตัวผมแล้วห่มให้แอลที่อยู่ในอ้อมกอดของผมอีกทีนึง แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีเสียงจากแอลเลยสักนิด จังหวะนั้นผมก็เห็นหิ่งหอยบินผ่านหน้าของผมไปตัวนึง ผมก็เลยเลิกมองแอลและหันไปดูที่สวนแทน ตอนนี้ทั่วทั้งศาลาและในสวนเต็มไปด้วยหิ่งห้อย ทั้งตัวที่เกาะบนดอกกุหลาบและตัวที่บินอยู่ช่วยสร้างบรรยากาศให้โรแมนติกเสียจริงๆ หลังจากที่ผมชื่นชมสวนอยู่สักพักผมก็รู้สึกว่ามีคนมอง จึงก้มหน้าลงไปและเห็นแอลยิ้มอยู่

    "นี่...ฉันมีความสุขมากๆเลย"พอแอลพูดจบความอดทนของผมก็ขาดผึงกดหน้าลงไปจูบแอลอย่างรวดเร็ว ในตอนแรกแอลตกใจเลยขัดขืนเล้กน้อยด้วยการทุบผมรัวๆอย่างแรงจนมีเสียงตุ้บตับ(เล็กน้อยบ้านแกดิมีเสียงตุ้บตับ:ไรท์) แต่ผมก็บดจูบลงไปอย่างนิ่มนวล ทั้งกัด ทั้งดูด(นี่เรียกนิ่มนวลของแก?:ไรท์) จนแอลยอมเปิดปากให้ได้แทรกลิ้นเข้าไป ลิ้นของผมกวาดไปทั่วโพรงปาก สำรวจทั่วปากของแอลอย่างชำนาญ ผมเชยคางแอลและรั้งทายทอยให้เข้ามาชิดอีกเพื่อให้ได้รับจูบที่ร้อนแรง แต่แอลก็พยายามดันตัวหนีจนผมต้องถอนจูบออกมา

    "ทำไมต้องขัดขืนด้วยล่ะครับ หรือคุณไม่ชอบให้ผมจูบงั้นหรอ? ไอเล่"ผมเห็นหน้าแอล ไม่สิ ไอเล่แดงซ่านเหมือนมะเขือเทศเลย น่ารักจังแฮะ

    "จะทำอะไรก็บอกกันก่อนสิ นายสัปป้าโรคจิตนี่!!"พอพูดจบไอเล่ก็เข้าจู่มโจมผมทันที จู่โจมผมด้วยการจูบแหมเป็นเรื่องดีมากๆเลยใช่ไหมล่ะ
    อ๊ะๆ แต่คุณผู้อ่านครับ ให้ดูมากกว่านี้จะเป็นการรบกวนนะครับ คุฟุฟุฟุ 

    _______________________________________________________________________________

    Writer Say
    เอ่อ... แหะๆ ขอโทษนะคะ พอดีไรท์ไม่ว่าง แอบเคืองรีดนิดๆด้วยที่ไม่คอยเม้นกันเลยอะT^T แล้วก็งานเยอะด้วยอะเนื่องในโอกาสที่ไรท์จะจบและอะ เลยต้องทำงาน แหะๆ ขอโทษนะคะ ไว้ว่างๆจะมาอัพอีกเนอะ อาจจะไม่ได้อัพยาวเลย แต่ถ้าอยากให้อัพไปตามที่แฟนเพจได้นะคะ ขอบคุณค่ะ^^

    P2
    อะแหะๆ สวัสดีรีดเดอร์ทุกท่าน เจอกันอีกแล้วนะคะ อันเนื่องด้วยความจริง ไรท์สอบเสร็จตั้งนานแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ//กราบงามๆ แต่ที่ไรท์ไม่ได้มาอัพไรท์มีสาเหตุนะคะT^T อันเนื่องจากไรท์จะขึ้นม.ปลายแล้วนั้น ไรท์จึงต้องติวหนังสือเผื่อสอบเลือกแผนการเรียน และอีกส่วนหนึ่งคือไรท์ลืมเองค่ะ//วิ่งหลบแอปเปิ้ล มะละกอ กล้วย ส้มจากทุกสารทิศ เอาเป็นว่าไรท์ได้อัพเรียบร้อยแล้วนะคะ ฉากของแอลกับสัปจังได้จบลงแล้ว เดี๋ยวรอติดตามของคนอื่นๆได้เลยค่ะ>o<
    สุดท้ายของP.นี้ ขอขอบคุณรีดเดอร์ที่เข้ามาเม้นในตอนนี้เพื่อให้กำลังใจด้วยนะคะ ploy0804 , ฮิบาริ เรียวจิ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×