(fic reborn) อลวนวุ่นรักแวมไพร์จอมเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 10 บางอย่างที่ถูกช่วงชิงไป(100%)

ไรท์ บรรยาย

(เอายังงี้ไม่ว่ากันเน้อ)

ณ ห้องของยามาโมโตะ

"ปล่อยนะยะไอ้มนุษย์ค้างคาว"เสียงของไนท์ดังขึ้นโดยที่โดนพาดบ่าอยู่

"ผมไช่แบล็คแมนนะครับ แต่ถ้าคุณชอบผมยอมก็ได้น๊า~~^_^ "ตามมาด้วยเสียงยามาโมโตะ

"กรี๊ดดดดดดดดดด ปล่อยน๊า"ไนท์พยายามจิกข่วนตีหลังของยามาโมโตะแต่ก็ไม่สะทกสะท้านใดๆทั้งสิน

ตุบ

"เอ๊า นี้ไงครับผมปล่อยแล้ว^_^"

"แล้วใครสั่งใครสอนให้พาผู้หญิงเข้าห้องนอนตัวเองกันยะ ^=^* "

"ไม่มีใครสั่งครับ ผมทำตามสัญชาตญาณเฉยๆ ^o^"

"สัญชาตญาณบ้าบออะไรกันยะ แบบนี้มันอันตรายสำหรับชั้นนะ-_-+"

"แต่ผมไม่มีอะไรอันตรายนี่นา ว่าแต่คุณรู้ได้ยังไงไม่ทราบครับ^-^"

"เซนต์ของผู้หญิงน่ะสิ มันบอกว่า ตอนนี้นายอันตรายมากๆ -_-++"

"หืม~ ^-^ เซนต์หรอครับ งั้นคุณก็อาจจะเดาถูกก็ได้นะครับ ^-^+"ยามาโมโตะพูดพร้อมกับย่างสามขุมเข้าไปใกล้ๆ

"หะ น...นายจะทำอะไร"ไนท์พูดเสียงหลงและพยายามถอยไปจนสุดกำแพง

"ก็ถ้าไนท์จังไม่ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วล่ะก็นะ อาจจะทำให้ผมกลายเป็นตัวอันตรายได้นะ^-^"

"ป...ไปแล้วจ้า>o<"ไนท์พูดพร้อมกับวิ่ง(เผ่น)เข้าไปในห้องน้ำ

"ฮึๆ"และตามมาด้วยเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานของยามาโมโตะ

"คนบ้า>o<"

"คืนนี้ผมบ้าแน่เพราะไนท์จังต้องนอนกับผมครับ ฮะๆ^-^"

"ว่ายังไงน๊าาาOoO"

ณ ห้องของโกคุเดระ

"กรี๊ดดดดดดดด ปล่อยยยยยน๊าาา คนนิสัยไม่ดี คนเลว คนบ้า คน..."

ตุบ

"ปล่อยแล้วนี้ไงเลิกโวยวายได้หรือยัง­ (-_-vv)"

"ตอนนี้เซนต์ของชั้นมันบอกว่า นายอันตราย(-_-+)"

"เออ ใช่ตอนนี้ชั้นอันตรายมาก และถ้าเธอไม่อยากลองโดนตัวอันตรายนี้จ..."

"กรี๊ดดด อย่าพูดคำนั้นออกมานะ(>///<)"

"จูบ"

"กรี๊ดดด ไร้ยางอาย"

"เออสิชั้นไร้ยางอายและถ้าเธอไม่อยากโดนจูบไปอาบน้ำ=_="โกคุเดระพูดอย่างเบื่อหน่าย

"ไปเดี๋ยวนี้แหละจ้า>o<"

ซ่าๆๆ

"ใส่ชุดให้ดีๆล่ะอย่าโชว์ เพราะ..."

"แล้วไงล่ะ จะใส่อะมีไรป่ะ ^-^+ "ชุดที่อันย่าใส่นอนก็คือเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่นึงตัวที่ปิดกางเกงชั้นในและไม่ใส่เสื้อใน

"มี ไปเปลี่ยนชุด ณ บัดNow -_-+"

"ไม่เปลี่ยน นายมีเหตุผลอะไรถึงต้องให้ชั้นเปลี่ยนเสื้อผ้า^-^+"

"คืนนี้เธอต้องนอนกับชั้น เหตุผลแค่นี้พอไหม ^-^++"

"ไม่พอ^-^+...หะเมื่อกี้นี้นายว่าไงนะ o_O"

"ไม่พอหรอ งั้นถ้าชั้นทำอะไรเธออย่าหาว่าไม่เตือนนะ^ v ^"

"พอแล้วเหตุผลนายดีมากเลย*o* งั้นชั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนะรอแปปนึง*-*"เมื่อเห็นโกคุเดระพูดดังนั้นอันย่าก็รีบเผ่นเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ

"หึ..."

ณ ห้องของสึนะ

"ปล่อยได้อ๊ะยังอะ-_-vv"

"นึกว่าจะโวยวายซะอีกเงียบเกินคาดนะ เอ๊ะหรือว่าเป็นหนึ่งในแผนการของเธอ ^-^+"

"ไม่มีแผนการอะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อยซะทีเหอะเจ็บ จุก ปวดอะ=_="

ตุบ

"ปล่อยเรียบร้อยและนะที่รัก^-^ จะทำอะไรต่อดีอะ"

"ไม่ทั้งนั้นแหละ ว่าแต่ใครที่รักนายกันยะ-_-+"

"ก็คุณนั้นแหละที่รัก งั้นเอางี้กินขนมกันก่อนป่ะ"

"อืมได้"

"ไม่เอาดีกว่า อ่านหนังสือกันป่ะ"

"ได้"

"อืมไม่เอาดีกว่า จูบเธอได้ป่ะ"

"ได้...เฮ้ยตาบ้า พูดอะไรของนาย"

"ชั้นถือว่าเธอรับปากแล้วขอหม่ำเลยแล้วกัน"เมื่อสึนะกล่าวดังนั้นก็เริ่มขยับตัวเข้าไปใกล้มิกุ

"เฮ้ยๆ ไม่เอานะไม่เอา"และแน่นอนว่ามิกุก็ต้องเริ่มถอยหลังไปจนชิดหัวเตียงแต่สึนะก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย

"ไม่รู้ไม่สน -/\- "

"กรี๊ดดดดอุ๊บOxO"และแล้วมิกุก็เสร็จไปตามระเบียบ

ผลัก

"ชั้นจะไปอาบน้ำอย่ายุ่งนะ -///-"เมื่อสึนะผละออกด้วยแรงผลักของมิกุแล้ว มิกุก็ขอตัวไปอาบน้ำเพื่อไม่ให้สึนะเห็นอาการตอบสนองของเธอ

"เอาเหอะ ยังไงคืนนี้ก็เสร็จผมแน่ เพราะคุณต้องนอนกับผม ^v^+"

"อะไรนะo///O"(ยังไม่เลิกน่าแดง//ไรท์)

"คุณต้องนอนกับผม"

"กรี๊ดดดดนรกชัดๆ"

"เดี๋ยวลองก็ถึงสวรรค์"

"ไม่มีทางถ้านอนทำอะไรชั้น ชั้นจะ...จะ...จะขนของกลับบ้านและเกลียดนายมากๆๆๆๆเลย"

"ครับๆ ไม่ทำอะไรแน่นอน แต่ถ้าเธอใส่ชุดนอนโชว์ผมไม่รับประกันความปลอดภัยนะ -^- "

"ไม่ต้องห่วงชั้นจะใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อที่มีกระดุมหลายๆเม็ดนอนเลยล่ะ จะพกมีดนอนด้วย>_<"

"ว้า แย่จังอดเลยเนี่ย :p"

"กรี๊ดดดดตาบ้า"

______________________________________________________________________

หลังจากที่ค้างคา(เพื่อแกล้งคนอ่าน//โดนรุมกระทืบ)ไว้นานก็มาอัฟแล้วล่ะแต่ยังเหลืออีกตั้งสองคนแน่ะ>o<
 
_________________________________________________________________
ณ ห้องของฮิบาริ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ปล่อยน๊า ปล่อยยยยยยยยยย"และแวมไพร์หน้าไร้อามรมณ์ก็โยนสาวน้อยผู้บอบบางลงบนเตียง

"ปล่อยตามที่ขอแล้วนะยัยจอมโวยวาย"แวมไพร์นามฮิบาริพูดอย่างเซ็งๆเพราะเสียงของคุณเธอทำให้เขาแสบแก้วหูไปหมดแล้ว

"แล้วนายมาปล่อยชั้นลงบนเตียงในห้องนายได้ไงยะ ไร้ยางอายที่สุด"แอนแซลน้อยถอยไปชิดกำแพงข้างๆเตียง

"ไปอาบน้ำ-_-"ชายหนุ่มไม่ตอบแต่เลี่ยงเปลี่ยนเป็นคำสั่งแทน

"นี่นายยังไม่ตอบชั้นเลยนะ"เด็กสาวตะโกนถามอีกรอบ

"ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้"ฮิบาริสั่งเด็กสาวอีกรอบ

"ตอบคำถามมาก่อนสิยะ"แอนแซลก็ยังดึงดันถามอีกรอบ

"ถ้ายังไม่ไปชั้นจะจูบนะ"ฮิบาริหันไปตอบหน้าตายเมื่อคำพูดเมื่อกี้เป็นเรื่องปกติ

"อุ๊ยขออภัยนะคะ ไปล่ะค่า"และแล้วแอนแซลก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำด้วยความเร็วแสงเหลือเพียงเสียงที่ยังคงเหลืออยู่ในโสนประสาทหูที่ชาไปแล้วของฮิบาริ ฝ่ายฮิบาริก็ได้แต่นั่งยิ้มในความร้ายเดียงสาของเจ้าหล่อนแถมยังมีพลังเสียงแปดหลอดของคุณเธออีก

"นี่เธอคงไม่ใส่ชุดนอนวาบหวิวออกมาหรอกนะ"ฮิบาริอามอย่างสงสัย

"เอ๋ทำไมล่ะปกติชั้นก็ใส่ชุดแบบกางเกงขาสั้นกับเสื้อเชิ้ตตัวเดียวนอนอยู่แล้วไมอะ"แอนแซลถามออกมาจากห้องน้ำอย่างงงๆ

"ใส่อย่างนั้นออกมาในห้องชั้นอย่างนั้นไม่กลัวหรือไง แล้วอีกอย่าง..."ฮิบาริกำลังจะพูดต่อแต่แอนเซลก็เดินออกมาจากห้องน้ำเสียก่อน

"แล้วอีกอย่างอะไร­"แอนแซลใส่ชุดอย่างที่บอกออกมาจริงๆแถมเธอยังเอาผ้าเช็ดผมอีกด้วย

"ผมกำลังจะบอกว่า คุณต้องนอนห้องเดียวและที่นอนเดียวรวมถึงข้างๆผมในคืนนี้นะครับคุณแอนเซล"ฮิบาริพูดพลางส่งยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้แอนเซลน้อยที่ณขณะนี้หน้าซีดเป็นไก่ต้มไปแล้ว

"อะฮะๆนี่ๆนี่นายล้อชั้นเล่นใช่มั๊ยฮิบาริฮะๆ"แอนเซลพยายามหัวเราะและคิดว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่น

"คุณเห็นผมเป็นคนชอบล้อเล่นงั้นหรอ"ฮิบาริถามกลับโดยยังคงรอยยิ้มแบบเดิมเอาไว้

"ม...ไม่เลยค่ะงั้นเค้าขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะตะเองฮะๆ"แอนเซลพูดทิ้งท้ายไว้และค่อยๆวิ่งเข้าไปในห้องน้ำอย่างให้ดูอย่างเป็นปรกติที่สุดแต่ก็ไม่วายที่จะทำให้ฮิบาริเชื่อได้พร้อมพูดออกมาว่า

"เธอนี่น่าสนใจจริงๆนะยัยแอนเซลน้อยจอมโวยวาย"

ณ ห้องของมุคุโร่

"กรี๊ดดดดดดปล่อยยยยยยยยยยย ปล่อยยยยยยยย"เสียงสาวน้อยนามแอลกรี๊ดร้องออกมาเพราะไม่สามารถทำนายอนาคตได้

"คุณทำนายอนาคตได้ไม่ใช่หรอครับก็รู้นี่ว่าไม่ต้องกรี๊ดก็ได้"หนุ่มหัวสัปปะรดเอ๊ยหนุ่มแวมไพร์มุคุโร่พูดออกมา

"น...แน่นอนแต่นายจะพาชั้นเข้าไปในห้องนายทำไม...กรี๊ดดด"มุคุโร่โยนแอลลงบนเตียงทำให้คำพูดของแอลขาดตอน

"เธอน่าจะรู้คำตอบดีที่สุดนะทำไมต้องถามด้วย หรือว่าคุณเป็นอะไรหรือป่าวครับ^^"มุคุโร่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และพยายามไล่ต้อนแอลจนหน้าเข้าไปใกล้

"อะฮะๆพูดอะไรของนายน่ะ ชั้นป่าวเป็นอะไรซักหน่อย หน้านายอะออกไปไกลๆได้แล้ว"มุคุโร่เห็นสีหน้าของแอลแล้วก็ยิ้มและพยายามเอาหน้าไปใกล้ขึ้นส่วนแอลก็พยายามดันตัวของมุคุโร่ออกแต่ก็ทำไม่ได้แถมตอนนี้ยังโดนล็อคทั้งแขนขา

"บอกแล้วๆ นายเอาอวัยวะทุกส่วนที่นายกำลังจับชั้นออกไปก่อนได้มั๊ย"แอลพยายามเบียงเบนความสนใจให้มุคุโร่ออกไปให้พ้นจากร่างกาย และเมื่อออกไปแล้วก็จะจัดการให้สาสม แต่ก้ไม่เป็นไปตามคาดมุคุโร่ไม่ยอมปล่อยแถมยังพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างคาดคั้น

"ไม่ครับจนกว่าคุณจะบอกผมก่อน"

"ค่ะๆ ชั้นทำนายอนาคตไม่ได้ตอนอยู่กับนายชั้นทำนายอนาคตไม่ได้เข้าใจมั๊ยอุ๊บOxO"ก่อนจะพูดให้จบประโยคปากของแอลก็ถูกปิดด้วยปากนุ่มๆของมุคุโร่ ทำให้แอลดิ้นไปดิ้นมาแต่ก็ไม่หลุด

"^x^"มุคุโร่จูบแอลอย่างเนิ่นนานทำให้แอลหมดแรงและถอนจูบออกมา

"แฮ่กๆ"แอลดูหมดสภาพอย่างเห็นได้ชัดและมุคุโร่ก็เอ่ยขึ้นมาอีกว่า

"กรุณาไปอาบน้ำและแต่งตัวให้มิดชิดด้วยนะครับเพราะคุณต้องนอนกับผมอรกอย่างถ้ายังไม่ไปตอนนี้จะโดนจูบอีกรอบและผมจะอาบให้เองเลยนะครับ"เมื่อมุคุโร่พูดจบแอลก็เบิ่งตากว้าง

"O_Oหาาาา อะ เอ่อป...ไปเดี่ยวนี้แหละจ้า"แอลได้ยินอน่างนั้นก็รีบเผ่นเข้าห้องน้ำด้วยความกลัวที่จะถูก'จูบ'อีกรอบและล็อคประตูอย่างแน่นหนา

"คุณนี้มันน่ารักจริงๆเลยนะครับคุฟุฟุฟุ^^"

รุ่งเช้าของวันต่อมา(มิกุบรรยาย)

เมื่อคืนวานมันน่าเจ็บแสบนักอีกตาทูน่านั้นบังอาจหลอกจูบชั้นหน็อยแถมเอานู๋แอลของเราสงบเสงียบขึ้นมาทันที

"พวกเธอจะไปไหนกัน"เสียงของอีตาแวมไพร์ทูน่าหยุดการเดินไปข้องนอกของพวกเรา

"ไปเที่ยววันเสาร์ไงคะ"ชั้นตอบขึ้น

"ไม่ให้ไป พวกเธอห้ามออกไปข้างนอกดดยไม่มีพวกเรา ห้ามทำอะไรโดยไม่มีพวกเราอยุ่ด้วยเด็ดขาด"ฮะอีตาชาเย็น(ฮิบาริ)พูดว่าไงนะ

"ว่าไงนะ นี่มันสิทธิส่วนบุคคลนะยะ"แอนเซลเอ่ยขึ้น

"ยังไงๆชั้นก็ไม่อนุญาติเพราะฉะนั้นพวกเธอต้องอยู่บ้าน"คำสั่งเด็ดขากของทูน่าตัวน้อยดังขึ้นอีกรอบ

ในห้วงความคิดของสาวๆที่คิดว่าเหมือนจะมีอะไรบ้างอย่างถูกชิงไปที่เป็นคำถามตั้งแต่เมื่อคืนวานก็ออกมาพร้อมกันว่า

'ที่ีแท้สิ่งที่ถูกช่วงชิงไปก็คือ อิสระ ของพวกเรานี่เองT^T'

________________________________________________________________________________

จบตอนแล้ววววววขออภัยที่ไรท์ห่างไปนานมากๆๆเลยนะคะพอดีไม่มีว่างเลยการบ้านโครตเยอะแถมไรท์ยงโดนยึดของอีกก็เลยกังวลไม่มีอารมณ์มาเขียนนิยายเลยอะ และในช่วงนี้ไรท์ก็ต้องอ่านหนังสือ เพราะจะสอบแล้ว ทุกคนคงคิดว่าไรท์ไม่อ่านหนังสืออะดิ แน่นอนว่าไรท์...ยังไม่ได้อ่านให้กระดิกสักกะตัวเดียวแฮะๆ ก็ติดตามกันต่อไปเน้อ บ๊ายบาย