ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 7 อย่างนี้ต้องเอาคืน(100%)
วันถัดมา ณ หน้าโรงเรียน (แวมไพร์ทูน่าเอ๊ยสึนะบรรยายเจ้าค่ะ)
"ดูพวกพี่เค้าสิ แต่งผิดระเบียบโรงเรียนด้วยละ/ใช่ๆซุบซิบๆ/ว้ายตายแล้วนั้นพวกหนุ่มป๊อบนี่นา"พวกเราเดินกันมาถึงหน้าโรงเรียนเห็นพวกมิกุแต่งชุด...เอ่อ...สาวพังค์
"เอ่อ...มานี่หน่อยสิครับคุณมิกุ"
"อะไรยะชั้นชื่อ 'มีมี่'ต่างหาก"อะ...เอ่อ
"เธอช่วยมากับผมหน่อยได้ไหมครับคุณ'มีมี่'-_-*"ผมรู้สึกหงุดหงิดจนหน้าตกใจ
"คุณด้วยครับคุณแอล"มุคุโร่ก็พยายามลากตัวของคุณแอลมาแต่ว่า..
"ไหน แอลไหนชั้นไม่เห็นมีสักคนมีแต่'แอลล่า'ซึ่งมันคือชื่อของชั้นเอง"ยัยพวกนี้ประชดใช่ไหมเนี่ย
"ครับๆไปกันได้แล้วละครับคุณ'แอล'ล่า-_-vv"รู้สึกมุคุโร่จะเน้นคำว่าแอลมากเหลือเกินนะ
"งั้นคุณแอนแซลก็ไปกันบ้างเถอะครับ"คุณฮิบาริก็กำลังจะลากตัวไปเหมือนกัน
"แอนแซลหรอ นายเรียกใครว่าแอนแซลชั้นชื่อ'คารอล'ยะ"ยัยพวกนี้สติฟั้นเฟืองหรือไง
"เออๆคารอลก็คารอลไปได้แล้วยัย'แอนแซล'"ว้าคุณฮิบาริแบกขึ้นบ่าไปเลย
"ปล่อยนะยะปล่อย"
"จะปล่อยหลังจากหยุดดิ้นแล้วถ้าดิ้นอีกจะกอดให้แน่นกว่านี้นะ"หยุดโว้ยวายเลยครับท่าน
"เธอไม่แต่งตัวเหมือนพวกนั้นเลยนะอันย่า"
"อันย่า?เซซิเลียชื่อเซซิเลียต่างหากว่าแต่คุณมีมี่ คุณคารอลกับคุณแอลล่าไปไหนแล้วละคะ"
"มานี่เลยยัยอันย่า"
"เซซิเลียชื่อเซซิเลียนะคะ"
"เออน่ะจะเรียกว่าอันย่าเข้าใจไหม"อยากรีบปิดหูโว้ย
"ค่ะ"เฮ้ยถ้าเป็นปรกติต้องพูดว่า'ใครให้เรียกอย่างนั้น'สิมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ณ หลังโรงเรียน
"พวกเธอเป็นอะไรกันแน่"มิกุน่ะธรรมดาแต่คนอื่นนี่ซิ
"เป็นผู้หญิงไร้ค่าคนนึง ที่โดนขโมยจูบแรกโดยผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็น'แวมไพร์'แสนน่ารังเกลียดที่ใครๆเขาก็ว่ากัน-_-*"โอ๊ยเจ็บว่ะ ว่าแต่ตะกี้ว่าอะไรนะ จูบแรกหรอo_o
"แต่เธอเป็นคนโน้มมาจูบชั้นเองนะเออ^-^"ผมยังคงสีหน้ายิ้มไว้
"ชั้นแค่จะจัดฉาก แต่เพราะนายนั้นแหละเล่นซะชั้นเซล้มเลยไป...ก็แค่นั้นแหละ-///-"
"อ๋อหรอ ไม่ใช่ว่าอยากจูบเองหรอ^-^"
"ไม่มีทางใครจะไปอยากจูบกับมนุษย์ผิดปรกติที่ชอบดื่มเลือดคนแบบนั้นละยะ อึ๋ย น่าขนลุก ~o~"อะไรๆก็เกลียด
"คำแรกก็เกลียด คำที่สองก็ขนลุก ชั้นจะทนไม่ไว้แล้วนะถ้าไม่อยากให้สะกดจิตก็ตอบดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง"
"งั้นนายจะรับผิดชอบให้กับfirst kiss ของพวกเรายังไงละยะ"
"ก็จะให้ทำยังไง จะให้ขอโทดหรือไง"
"ถ้าเกิดพวกนายคิดว่ามันถูก ก็แล้วแต่พวกนายแล้วกัน"เอาจริงอะ
"งั้นเอาเป็นว่า ชั้นขอโทด"
"ถ้านายว่างั้น ผมขอโทด"หลังจากผมก็จามด้วยมุคุโร่
"เออ ชั้นขอโทด"และก็โกคุเดระ
"ชั้นขอโทด"ตามด้วยคุณฮิบาริ
"แต่พวกชั้นก็ไม่หายเสียใจนี่นาฮือๆๆๆToT"อ้าวร้องไห้จริงๆนี่นา
"ไม่ร้องนะโอ๋ๆ งั้นชั้นให้เธอทำอะไรกับชั้นก็ได้อย่างนึง"ต้องทุ่มสุดตัวหน่อยละว่ะ
"จริงๆนะ"
"จริงคร้าบ"
"งั้นให้พวกนายมารับใช้พวกชั้นเป็นเวลา...1เดือนโอเคไหมละยะ"1เดือน รับใช้
"จะไม่มากไปหน่อยหรอ"
"ทำไมคะทำให้เซซิเลียหน่อยไม่ได้หรอ(' ' )"อันย่าส่งสายตาเด็กสาวแสนซื่อไปให้ฮายาเตะ
"อ...เออยอมก็ได้ ชิ -_-v"ถึงพวกเราจะเจ้าเล่ห์ยังไงก็แพ้ลูกอ้อนของยัยพวกนี้ทุกที
"งั้นเอาเป็นว่าตกลงไหมละ ^_^ "ยิ้มแย้มเชียวยัยพวกเจ้าเล่ห์เอ้ย
"ตกลงๆ"
1 อาทิตย์ ผ่านไป ณ ห้างสรรพสินค้า
"นี่ๆ ซาวาดะคุงชั้นอยากได้ไอ้นั่นอะนะๆ"ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าครับ
"ยามาโมโตะซัง ซื้อชุดนี้ให้หน่อยนะๆ"และกำลังเป็นเบ๊(และคนจ่ายตังค์)ให้กับยัยพวกนี้ซึ่งพวกผมปวดแขนขารวมไปถึงใจด้วยครับ
"ฮิบาริไปดูนู่นกันเถอะไปเร็วสิเร็ววว"คุณฮิบาริโดนลากออกไปแล้ว
"ซาวาดะคุง"
"ฮะ อะไร"
"เอาของไปเก็บก่อนได้ไหมอะ"เฮ้อ หายปวดแขนอีก30นาที
"เพราะว่าเดี๋ยวถือต่อไม่หมด แล้วก็ไปเบิกเงินในบัญชีธนาคารมาด้วยนะ ยังมีอักตั้งหลายชุด"ยังมรอีกหรอ
"T_T"เงินเดือนของผมหมดกันพอดี
"อะไรกันไม่ได้หรอ v_v"ทำหน้าหม่องอีกและเฮ้อ
"คร้าบๆไปเดี๋ยวนี่แหละ ไปนั่งรอตรงนั้นนะ"ใจอ่อนอีกแล้ว ผมนี่มันคนอ่อนแอจริงๆ(แกไม่ใช่คนแกเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูดเลือดของมนุษย์เป็นอาหารมีชื่อว่า'แวมไพร์':ไรท์/เออรู้แล้วโว้ยขอเป็นคนบ้างไม่ได้หรอไง:สึนะ/ได้ค่ะ:ไรท์)
"เร็วนะ อ...กรี๊ดดด นั้นร้านเค้กนี่นา *_*"ทำตาเป็นประกายเชียวอย่าบอกนะว่าชอบกินเค้ก
"ถ้าเธอไม่อยู่ตรงนั้นเฉยๆอย่าหวังว่าจะได้กินโอเคไหม"
"รับทราบค่ะ /(*-*)"ชอบจริงๆนะเนี่ยเต๊ะท่าเป็นทหารเชียว
"เดี๋ยวมานะ อยู่ตรงนั้นละ"
ณ ลานจอดรถ
ณ ขณะนี้ผมกำลังเห็นคนหรือหมาก็ไม่รู้ทั้งหมด3ตัวกำลังนอนลิ้นห่อย อีกคนนึงกำลังยืนหลับซึ่งนั้นคือคุณฮิบาริ
"-_- เป็นไงมั้งเนี่ย"ผมเดินมาเอานิ้วจิ้มๆที่แก้มของโกคุเดระ
"ยังไม่ตายแล้วกันครับ"มุคุโร่โพล่งขึ้นมาแทนฮายาโตะ
"แฮ่กๆ ไม่ตายแต่เกือบครับ"ฮายาโตะที่กำลังนอนหอบยกมือขึ้นมาทำท่าเต๊ะแบบทหาร
"หรอดีใจด้วยนะแต่ชั้นต้องไปต่อแล้วละ"
"ชั้นด้วย"
"ผมด้วยครับหึๆแฮ่กๆ"ยังมีกะใจมาหัวเราะอีกทั้งที่หอบจนลิ้นห่อย
"ชั้นด้วย^_^vvสู้ตายแฮ่กๆ"ยามาโมโตะก็หอบเหมือนกัน
"งั้นไปนะ"
ทางด้านพวกสาวๆ (คุยกันด้วย iPhone 4)
มิกุ : 555+สนุกจังเลยนะ แกล้งพวกนั้นเนี่ย
ไนท์ : เสื้อผ้าเยอะแยะขนมก็ได้มามากเลยด้วย
แอนแซล : ใช่ๆสนุกจริงๆการแกล้งคนอื่นเนี่ย
แอล : ได้ดอกไม้สวยๆมาเยอะแยะอีกต่างหาก
อันย่า : ...
มิกุ : หือ อันย่าเธอเป็นอะไรเงียบเชียว
อันย่า : นะ
มิกุ : นะ
อันย่า : หนังสือไงกรี๊ดดดดวันนี้ได้มาเยอะแยะเลย
ทุกคน : -_-vv
กลับมาที่สึนะ
เฮ้อ เหนื่อย ยัยนั้นอยู่ไหนหน่อ นั้นไงนั่งเป็น...แมวตาเปร่งประกายเมื่อเห็นผม
"กรี๊ดๆๆมาแล้วเหมี้ยว"วิ่งมาแบบแมวร้องก็แบบแมวยัยนี่มันผิดปกติ
"หยุด"ยัยนี่มันหยุดจริงๆ
"อะไรหรอซาวาดะเหมี้ยว"
"อยากกินขนาดนั้นเลย"
"แน่นอนๆนะพาไปกินหน่อย"
"โอ๊ะ นั้นมันพวกยามาโมโตะนี่"
"ฮิๆ"
"นี่พวกเธอ แกล้งกันหรอ"
"ป่าวน๊า ฮะๆไปกินเค้กกันเถอะ ^_^"นี่มันนิสัยของยัยนี่จริงๆหรือป่าวเนี่ย
____________________________________________________________________
"ดูพวกพี่เค้าสิ แต่งผิดระเบียบโรงเรียนด้วยละ/ใช่ๆซุบซิบๆ/ว้ายตายแล้วนั้นพวกหนุ่มป๊อบนี่นา"พวกเราเดินกันมาถึงหน้าโรงเรียนเห็นพวกมิกุแต่งชุด...เอ่อ...สาวพังค์
"เอ่อ...มานี่หน่อยสิครับคุณมิกุ"
"อะไรยะชั้นชื่อ 'มีมี่'ต่างหาก"อะ...เอ่อ
"เธอช่วยมากับผมหน่อยได้ไหมครับคุณ'มีมี่'-_-*"ผมรู้สึกหงุดหงิดจนหน้าตกใจ
"คุณด้วยครับคุณแอล"มุคุโร่ก็พยายามลากตัวของคุณแอลมาแต่ว่า..
"ไหน แอลไหนชั้นไม่เห็นมีสักคนมีแต่'แอลล่า'ซึ่งมันคือชื่อของชั้นเอง"ยัยพวกนี้ประชดใช่ไหมเนี่ย
"ครับๆไปกันได้แล้วละครับคุณ'แอล'ล่า-_-vv"รู้สึกมุคุโร่จะเน้นคำว่าแอลมากเหลือเกินนะ
"งั้นคุณแอนแซลก็ไปกันบ้างเถอะครับ"คุณฮิบาริก็กำลังจะลากตัวไปเหมือนกัน
"แอนแซลหรอ นายเรียกใครว่าแอนแซลชั้นชื่อ'คารอล'ยะ"ยัยพวกนี้สติฟั้นเฟืองหรือไง
"เออๆคารอลก็คารอลไปได้แล้วยัย'แอนแซล'"ว้าคุณฮิบาริแบกขึ้นบ่าไปเลย
"ปล่อยนะยะปล่อย"
"จะปล่อยหลังจากหยุดดิ้นแล้วถ้าดิ้นอีกจะกอดให้แน่นกว่านี้นะ"หยุดโว้ยวายเลยครับท่าน
"เธอไม่แต่งตัวเหมือนพวกนั้นเลยนะอันย่า"
"อันย่า?เซซิเลียชื่อเซซิเลียต่างหากว่าแต่คุณมีมี่ คุณคารอลกับคุณแอลล่าไปไหนแล้วละคะ"
"มานี่เลยยัยอันย่า"
"เซซิเลียชื่อเซซิเลียนะคะ"
"เออน่ะจะเรียกว่าอันย่าเข้าใจไหม"อยากรีบปิดหูโว้ย
"ค่ะ"เฮ้ยถ้าเป็นปรกติต้องพูดว่า'ใครให้เรียกอย่างนั้น'สิมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ณ หลังโรงเรียน
"พวกเธอเป็นอะไรกันแน่"มิกุน่ะธรรมดาแต่คนอื่นนี่ซิ
"เป็นผู้หญิงไร้ค่าคนนึง ที่โดนขโมยจูบแรกโดยผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็น'แวมไพร์'แสนน่ารังเกลียดที่ใครๆเขาก็ว่ากัน-_-*"โอ๊ยเจ็บว่ะ ว่าแต่ตะกี้ว่าอะไรนะ จูบแรกหรอo_o
"แต่เธอเป็นคนโน้มมาจูบชั้นเองนะเออ^-^"ผมยังคงสีหน้ายิ้มไว้
"ชั้นแค่จะจัดฉาก แต่เพราะนายนั้นแหละเล่นซะชั้นเซล้มเลยไป...ก็แค่นั้นแหละ-///-"
"อ๋อหรอ ไม่ใช่ว่าอยากจูบเองหรอ^-^"
"ไม่มีทางใครจะไปอยากจูบกับมนุษย์ผิดปรกติที่ชอบดื่มเลือดคนแบบนั้นละยะ อึ๋ย น่าขนลุก ~o~"อะไรๆก็เกลียด
"คำแรกก็เกลียด คำที่สองก็ขนลุก ชั้นจะทนไม่ไว้แล้วนะถ้าไม่อยากให้สะกดจิตก็ตอบดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง"
"งั้นนายจะรับผิดชอบให้กับfirst kiss ของพวกเรายังไงละยะ"
"ก็จะให้ทำยังไง จะให้ขอโทดหรือไง"
"ถ้าเกิดพวกนายคิดว่ามันถูก ก็แล้วแต่พวกนายแล้วกัน"เอาจริงอะ
"งั้นเอาเป็นว่า ชั้นขอโทด"
"ถ้านายว่างั้น ผมขอโทด"หลังจากผมก็จามด้วยมุคุโร่
"เออ ชั้นขอโทด"และก็โกคุเดระ
"ชั้นขอโทด"ตามด้วยคุณฮิบาริ
"แต่พวกชั้นก็ไม่หายเสียใจนี่นาฮือๆๆๆToT"อ้าวร้องไห้จริงๆนี่นา
"ไม่ร้องนะโอ๋ๆ งั้นชั้นให้เธอทำอะไรกับชั้นก็ได้อย่างนึง"ต้องทุ่มสุดตัวหน่อยละว่ะ
"จริงๆนะ"
"จริงคร้าบ"
"งั้นให้พวกนายมารับใช้พวกชั้นเป็นเวลา...1เดือนโอเคไหมละยะ"1เดือน รับใช้
"จะไม่มากไปหน่อยหรอ"
"ทำไมคะทำให้เซซิเลียหน่อยไม่ได้หรอ(' ' )"อันย่าส่งสายตาเด็กสาวแสนซื่อไปให้ฮายาเตะ
"อ...เออยอมก็ได้ ชิ -_-v"ถึงพวกเราจะเจ้าเล่ห์ยังไงก็แพ้ลูกอ้อนของยัยพวกนี้ทุกที
"งั้นเอาเป็นว่าตกลงไหมละ ^_^ "ยิ้มแย้มเชียวยัยพวกเจ้าเล่ห์เอ้ย
"ตกลงๆ"
1 อาทิตย์ ผ่านไป ณ ห้างสรรพสินค้า
"นี่ๆ ซาวาดะคุงชั้นอยากได้ไอ้นั่นอะนะๆ"ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าครับ
"ยามาโมโตะซัง ซื้อชุดนี้ให้หน่อยนะๆ"และกำลังเป็นเบ๊(และคนจ่ายตังค์)ให้กับยัยพวกนี้ซึ่งพวกผมปวดแขนขารวมไปถึงใจด้วยครับ
"ฮิบาริไปดูนู่นกันเถอะไปเร็วสิเร็ววว"คุณฮิบาริโดนลากออกไปแล้ว
"ซาวาดะคุง"
"ฮะ อะไร"
"เอาของไปเก็บก่อนได้ไหมอะ"เฮ้อ หายปวดแขนอีก30นาที
"เพราะว่าเดี๋ยวถือต่อไม่หมด แล้วก็ไปเบิกเงินในบัญชีธนาคารมาด้วยนะ ยังมีอักตั้งหลายชุด"ยังมรอีกหรอ
"T_T"เงินเดือนของผมหมดกันพอดี
"อะไรกันไม่ได้หรอ v_v"ทำหน้าหม่องอีกและเฮ้อ
"คร้าบๆไปเดี๋ยวนี่แหละ ไปนั่งรอตรงนั้นนะ"ใจอ่อนอีกแล้ว ผมนี่มันคนอ่อนแอจริงๆ(แกไม่ใช่คนแกเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูดเลือดของมนุษย์เป็นอาหารมีชื่อว่า'แวมไพร์':ไรท์/เออรู้แล้วโว้ยขอเป็นคนบ้างไม่ได้หรอไง:สึนะ/ได้ค่ะ:ไรท์)
"เร็วนะ อ...กรี๊ดดด นั้นร้านเค้กนี่นา *_*"ทำตาเป็นประกายเชียวอย่าบอกนะว่าชอบกินเค้ก
"ถ้าเธอไม่อยู่ตรงนั้นเฉยๆอย่าหวังว่าจะได้กินโอเคไหม"
"รับทราบค่ะ /(*-*)"ชอบจริงๆนะเนี่ยเต๊ะท่าเป็นทหารเชียว
"เดี๋ยวมานะ อยู่ตรงนั้นละ"
ณ ลานจอดรถ
ณ ขณะนี้ผมกำลังเห็นคนหรือหมาก็ไม่รู้ทั้งหมด3ตัวกำลังนอนลิ้นห่อย อีกคนนึงกำลังยืนหลับซึ่งนั้นคือคุณฮิบาริ
"-_- เป็นไงมั้งเนี่ย"ผมเดินมาเอานิ้วจิ้มๆที่แก้มของโกคุเดระ
"ยังไม่ตายแล้วกันครับ"มุคุโร่โพล่งขึ้นมาแทนฮายาโตะ
"แฮ่กๆ ไม่ตายแต่เกือบครับ"ฮายาโตะที่กำลังนอนหอบยกมือขึ้นมาทำท่าเต๊ะแบบทหาร
"หรอดีใจด้วยนะแต่ชั้นต้องไปต่อแล้วละ"
"ชั้นด้วย"
"ผมด้วยครับหึๆแฮ่กๆ"ยังมีกะใจมาหัวเราะอีกทั้งที่หอบจนลิ้นห่อย
"ชั้นด้วย^_^vvสู้ตายแฮ่กๆ"ยามาโมโตะก็หอบเหมือนกัน
"งั้นไปนะ"
ทางด้านพวกสาวๆ (คุยกันด้วย iPhone 4)
มิกุ : 555+สนุกจังเลยนะ แกล้งพวกนั้นเนี่ย
ไนท์ : เสื้อผ้าเยอะแยะขนมก็ได้มามากเลยด้วย
แอนแซล : ใช่ๆสนุกจริงๆการแกล้งคนอื่นเนี่ย
แอล : ได้ดอกไม้สวยๆมาเยอะแยะอีกต่างหาก
อันย่า : ...
มิกุ : หือ อันย่าเธอเป็นอะไรเงียบเชียว
อันย่า : นะ
มิกุ : นะ
อันย่า : หนังสือไงกรี๊ดดดดวันนี้ได้มาเยอะแยะเลย
ทุกคน : -_-vv
กลับมาที่สึนะ
เฮ้อ เหนื่อย ยัยนั้นอยู่ไหนหน่อ นั้นไงนั่งเป็น...แมวตาเปร่งประกายเมื่อเห็นผม
"กรี๊ดๆๆมาแล้วเหมี้ยว"วิ่งมาแบบแมวร้องก็แบบแมวยัยนี่มันผิดปกติ
"หยุด"ยัยนี่มันหยุดจริงๆ
"อะไรหรอซาวาดะเหมี้ยว"
"อยากกินขนาดนั้นเลย"
"แน่นอนๆนะพาไปกินหน่อย"
"โอ๊ะ นั้นมันพวกยามาโมโตะนี่"
"ฮิๆ"
"นี่พวกเธอ แกล้งกันหรอ"
"ป่าวน๊า ฮะๆไปกินเค้กกันเถอะ ^_^"นี่มันนิสัยของยัยนี่จริงๆหรือป่าวเนี่ย
____________________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น