ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 6 My first kiss
หลังจากนั้น พักเที่ยง (ไนท์บรรยาย)
"งั้นเราคงต้องหาทางรับมือกับเจ้าแวมไพร์จอมเจ้าเล่ห์พวกนั้นซะบ้างแล้ว"เอาไงดีหว่า
"อืมนั้นสิเอาไงดี"เลิกอ่านใจคนอื่นซะที
"จ๊ะๆ ที่จริงใช่ว่าหยุดได้เพราะมันหยุดไม่ได้ต่างหาก"ยัยมิกุมันหันไปบ่นพึมพัมอะไรคนเดียวก็ไม่รู้
"เอายังไงต่อดีละ"บรรยากาศมันแย่ลงเลื่อยๆแฮะ
"ม่ายยยรู้สิหึๆๆ"ยัยอันย่านั้นเอง
____________________________________________________
อยากแต่งต่อแต่ติดธุระ(อนิเมะและเป็นไข้นิดหน่อย)
_____________________________________________
"เธอมีความคิดแล้วแง่มๆ บอกมาเดี๋ยวนี่อันย่า ไม่ใช่สิมิกุยัยนี่มันคิดว่าอะไรบอกมา"แคนดี้ลุกขึ้นมาตะโกนถาม
"ถามไปไม่ได้อะไรหรอกนู่น~ไปนั่งทำตัวเป็นหนูแฮมเตอร์อยู่นู่นแล้ว"ยัยแอนแซลเบ้ปากไปทางมิกุที่ทำตัวเป็นหนูแฮมเตอร์ในกรง
"เธอ เป็นอะไรของเธอมิกุ ยัยบ๊อง"เสียงนี่มัน
"นายว่าใครยัยบ๊องแวมไพร์ทูน่า"ยัยนี่ลุกขึ้นมาตอบโต้ทันที
"อะๆ เสียงดังแบบนี้ไม่ดีนะจ๊ะหนูน้อย"ชิทูน่านั้นเอง
"ชิ โธ่เอ๊ย อยากฆ่าแมร่งงงงงง ปล่อยนะอาเมะชั้นจะฆ่ามานนนนน"ยัยมิกุสติแตกแล้ว
"ชั้นมีขนมเค้กนะเออถ้าหยุดจะได้ได้กิน"ยัยอันย่ารู้จุดอ่อนคนอื่นไปทั่ว
"จริงหรอ *o* จะให้กินจริงๆนะ *o* ว่าไงไหนละเค้ก"
"เอ้า"และแล้วยัยอันย่าก็ยื่นเค้กของปลอม(ที่ยัยแอนแซลวาด)ให้
"แอนแซลอันย่าอย่าหลอกซะให้ยากยัยไหนบอกแล้ว"
"ยัยไนท์"
"ไม่รู้ไม่ชี้ ขี้ฮกตาลาล๊า~~"เอาตัวลอดก่อนเว้ย
"โกหกและยัยไนท์"
"เออใช่ชั้นแค่คิดนี่ยัยนั้นมันอ่านเอง"
"นายว่าไงนะไอ้แวมไพร์ทูน่า"
"จะมาหรือไม่มา"
"ไม่มีทาง"
"งั้นสั่งให้พิษพุ่งจริงๆนะเออ"
"ชิ ไปก็ได้ฟะ"ยัยนี่มันสติแตกยังฟิวส์ไม่ขาดแฮะ
"ไปซื้อขนมปังให้หน่อยดิ"
"อะไรนะ"
"ไปซื้อขนมปังให้หน่อย"
"ไม่"เอาแล้ว...
"ไปซื้อมาให้หน่อยนะๆน๊าาา"
"ไม่มีทาง -_-* อย่าหวัง"
"งั้นสั่งนะเออ"
"ไม่เชื่อแล้วโว้ย ไม่เชื่อเด็ดขาดหัวเด็ดตีนขาดยังไงโอ๊ยนายทำบ้าอะไรเนี่ย"
"ก็จะได้รู้ว่าจริงไง"
"พวกเธอด้วยนะไปซื้อขนมปังมาให้พวกเราหน่อย"
"ใช่ๆ"ฮะ เกี่ยวอะไรด้วย
"ไม่มีทาง"ยัยอันย่าตอบรับก่อนใครเพื่อน
"ใช่ยังไงก็ไม่"และตามมาด้วยพวกเรา
"งั้นคงอยากลองแบบมิกุละสิ"
"ตกลงนายจะหยุดไหมเนี่ยซาวาดะมันเจ็บนะโว้ยยยย"
"ไม่หยุดงั้นคงต้องวิธีสุดท้าย"
"มีวิธีอะไรด้วยหรือไง ถ้าเพื่อนของเธอไม่ตกลงชั้นก็ไม่หยุดหรอกนะ"
"หรอยะ"ยัยมิกุจะทำอะไรน่ะ
"ส...สึนะคุง-///-คือ...คืองี้นะ โอ๊ย"
"หือ ตะกี้เธอว่าไงนะ"
"คืองี้...-x- "
"เฮ้ย OoO"<-----หน้าของพวกหนุ่มแวมไพร์
"o [ ] o"<-----หน้าของพวกเรา
'ถ่ายรูปเก็บไว้สิยัยไนท์ถ่ายเร็ว'
แชะๆ
"อือ...อือๆoxo"ยัยนี่มันคลางทำไม
"(^ x ^)"ไอ้หมอนั้นมันทำหน้ายิ้มทำไม
"ปล่อยนะo_o....อือOxO...ปล่อยนะหยุดนะชั้นยอมไปซื้อให้ก็ได้ปล่อยซะที"
"ไม่มีทางเธอยั่วชั้นก่อนนะ ^-^"
"หรอยะ งั้นเอานี่ไปกิน"
ตุ้บ ยัยมิกุถีบเป้าของไอ้แวมไพร์สึนะนั้นแล้ววิ่งหนีไปพวกแวมไพร์จอมทะลึ่งนั้นเลิกอึ้งแล้วมาดูอาการของทูน่า
"^-^++"แล้วทำไมต้องทำหน้าเหมือนมีเล่ห์นัยต์ยังงั้นละหรือว่า
"ห้ามเข้ามาใกล้เกินเส้นนี้เด็ดขาด"สงสัยยัยอันย่ากับแอนแซลคงรู้สึกตัวเหมือนกัน
"ทำไมจะเข้าไม่ได้ มันเป็นสิทธิของพวกชั้นนะ"นายหัวปลาหมึกเริ่มดึงสิทธิ์ของตัวเองขึ้นมา
"แต่มันก็เพื่อความปลอดภัยของพวกชั้นเหมือนกันยะ"ยัยอันย่าก็ตอบโต้โดยการใช้สิทธิ์ในความปลอดภัยของตัวเองเหมือนกัน
"ปลอดภัยต่อปากหรือปลอดภัยต่อหัวใจของพวกเธอกัน"นายแป๊ะยิ้ม
"ต้องปากของพวกชั้นสิยะ"ชั้นเลยตอบโต้ออกไปถามอะไรไม่รู้น่าอายชะมัด
"แน่ใจหรอครับว่าไม่ใช่หัวใจ"นายหัวเป็ดก็เหมือนกัน
"แน่ใจสิยะ แล้วทำไมต้องย่างสามขุมเข้ามาเลื่อยๆด้วยล่ะ"
"ยัยแอลคงรู้อยู่ก่อนแน่เลยถึงไม่ขึ้นมาด้วยToT "แอนแซลพูดถูก
"หึๆๆๆ หึๆๆ"
"ม่ายน๊าอย่าเข้ามา"
"หึๆๆ"
"กรี๊ดดดดดด อุ๊บOxO OxO OxO"โดนทุกคนเลย
ทางแอล
"นายมีอะไรเรียกมาหลังโรงเรียนยังงี้ แต่ยังไงชั้นก็ไม่ยอมให้จูบหรอกนะ"
"โอ้รู้ดีนี้ ชั้นมีเรื่องจะบอกเธอละ"
"เรื่องอะไรมิทราบ"
"ชั้นมีพลังในการมองทะลุทุกสิ่งละ"
"ก็แวมไพร์นี่นะ"
"ตอนนี้เธอใส่ เสื้อในสีขาวลายเชอร์รี่ใช่ไหมละ"
เพียะ
"กรี๊ดดดด อย่าพูดนะอุ๊บOxO"ไม่นะจูบแรกของชั้น
_____________________________________________________________
หลังจากนั้นที่บ้านของอันย่า
"ฮือๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด ฮือๆๆๆๆ"(คาดว่านี่คือเสียงของอันย่าที่สติแตกแล้ว)
"ม่ายนะMy first kiss ของชั้น"(คาดว่าเป็นเสียงของไนท์ที่วิญญาณหลุดออกจากร่าง)
"..."(คาดว่าเป็นแอลที่นั่งเม่อและกำลังสลายกลายเป็นทราย)
"first kissๆ first kiss ที่เก็บไว้ไม่มีแล้วพึมพัมๆๆ"(คาดว่าเป็นมิกุที่นั่งปลูกเห็ดอยู่ในที่อับชื่น)
"กรี๊ดดดดดดดด ม่ายยยยย"(คาดว่าจะเป็นแอนแซลที่กำลังเอาหมอนปาใส่ผนังห้องนอนของอันย่าอยู่)
"ชั้นจะต้องฆ่าพวกมันให้ด้ายยยยยยยยยยย"(คาดว่าเป็นเสียงของทุกคนที่กำลังสติแตก)
____________________________________________________________________
"งั้นเราคงต้องหาทางรับมือกับเจ้าแวมไพร์จอมเจ้าเล่ห์พวกนั้นซะบ้างแล้ว"เอาไงดีหว่า
"อืมนั้นสิเอาไงดี"เลิกอ่านใจคนอื่นซะที
"จ๊ะๆ ที่จริงใช่ว่าหยุดได้เพราะมันหยุดไม่ได้ต่างหาก"ยัยมิกุมันหันไปบ่นพึมพัมอะไรคนเดียวก็ไม่รู้
"เอายังไงต่อดีละ"บรรยากาศมันแย่ลงเลื่อยๆแฮะ
"ม่ายยยรู้สิหึๆๆ"ยัยอันย่านั้นเอง
____________________________________________________
อยากแต่งต่อแต่ติดธุระ(อนิเมะและเป็นไข้นิดหน่อย)
_____________________________________________
"เธอมีความคิดแล้วแง่มๆ บอกมาเดี๋ยวนี่อันย่า ไม่ใช่สิมิกุยัยนี่มันคิดว่าอะไรบอกมา"แคนดี้ลุกขึ้นมาตะโกนถาม
"ถามไปไม่ได้อะไรหรอกนู่น~ไปนั่งทำตัวเป็นหนูแฮมเตอร์อยู่นู่นแล้ว"ยัยแอนแซลเบ้ปากไปทางมิกุที่ทำตัวเป็นหนูแฮมเตอร์ในกรง
"เธอ เป็นอะไรของเธอมิกุ ยัยบ๊อง"เสียงนี่มัน
"นายว่าใครยัยบ๊องแวมไพร์ทูน่า"ยัยนี่ลุกขึ้นมาตอบโต้ทันที
"อะๆ เสียงดังแบบนี้ไม่ดีนะจ๊ะหนูน้อย"ชิทูน่านั้นเอง
"ชิ โธ่เอ๊ย อยากฆ่าแมร่งงงงงง ปล่อยนะอาเมะชั้นจะฆ่ามานนนนน"ยัยมิกุสติแตกแล้ว
"ชั้นมีขนมเค้กนะเออถ้าหยุดจะได้ได้กิน"ยัยอันย่ารู้จุดอ่อนคนอื่นไปทั่ว
"จริงหรอ *o* จะให้กินจริงๆนะ *o* ว่าไงไหนละเค้ก"
"เอ้า"และแล้วยัยอันย่าก็ยื่นเค้กของปลอม(ที่ยัยแอนแซลวาด)ให้
"แอนแซลอันย่าอย่าหลอกซะให้ยากยัยไหนบอกแล้ว"
"ยัยไนท์"
"ไม่รู้ไม่ชี้ ขี้ฮกตาลาล๊า~~"เอาตัวลอดก่อนเว้ย
"โกหกและยัยไนท์"
"เออใช่ชั้นแค่คิดนี่ยัยนั้นมันอ่านเอง"
"นายว่าไงนะไอ้แวมไพร์ทูน่า"
"จะมาหรือไม่มา"
"ไม่มีทาง"
"งั้นสั่งให้พิษพุ่งจริงๆนะเออ"
"ชิ ไปก็ได้ฟะ"ยัยนี่มันสติแตกยังฟิวส์ไม่ขาดแฮะ
"ไปซื้อขนมปังให้หน่อยดิ"
"อะไรนะ"
"ไปซื้อขนมปังให้หน่อย"
"ไม่"เอาแล้ว...
"ไปซื้อมาให้หน่อยนะๆน๊าาา"
"ไม่มีทาง -_-* อย่าหวัง"
"งั้นสั่งนะเออ"
"ไม่เชื่อแล้วโว้ย ไม่เชื่อเด็ดขาดหัวเด็ดตีนขาดยังไงโอ๊ยนายทำบ้าอะไรเนี่ย"
"ก็จะได้รู้ว่าจริงไง"
"พวกเธอด้วยนะไปซื้อขนมปังมาให้พวกเราหน่อย"
"ใช่ๆ"ฮะ เกี่ยวอะไรด้วย
"ไม่มีทาง"ยัยอันย่าตอบรับก่อนใครเพื่อน
"ใช่ยังไงก็ไม่"และตามมาด้วยพวกเรา
"งั้นคงอยากลองแบบมิกุละสิ"
"ตกลงนายจะหยุดไหมเนี่ยซาวาดะมันเจ็บนะโว้ยยยย"
"ไม่หยุดงั้นคงต้องวิธีสุดท้าย"
"มีวิธีอะไรด้วยหรือไง ถ้าเพื่อนของเธอไม่ตกลงชั้นก็ไม่หยุดหรอกนะ"
"หรอยะ"ยัยมิกุจะทำอะไรน่ะ
"ส...สึนะคุง-///-คือ...คืองี้นะ โอ๊ย"
"หือ ตะกี้เธอว่าไงนะ"
"คืองี้...-x- "
"เฮ้ย OoO"<-----หน้าของพวกหนุ่มแวมไพร์
"o [ ] o"<-----หน้าของพวกเรา
'ถ่ายรูปเก็บไว้สิยัยไนท์ถ่ายเร็ว'
แชะๆ
"อือ...อือๆoxo"ยัยนี่มันคลางทำไม
"(^ x ^)"ไอ้หมอนั้นมันทำหน้ายิ้มทำไม
"ปล่อยนะo_o....อือOxO...ปล่อยนะหยุดนะชั้นยอมไปซื้อให้ก็ได้ปล่อยซะที"
"ไม่มีทางเธอยั่วชั้นก่อนนะ ^-^"
"หรอยะ งั้นเอานี่ไปกิน"
ตุ้บ ยัยมิกุถีบเป้าของไอ้แวมไพร์สึนะนั้นแล้ววิ่งหนีไปพวกแวมไพร์จอมทะลึ่งนั้นเลิกอึ้งแล้วมาดูอาการของทูน่า
"^-^++"แล้วทำไมต้องทำหน้าเหมือนมีเล่ห์นัยต์ยังงั้นละหรือว่า
"ห้ามเข้ามาใกล้เกินเส้นนี้เด็ดขาด"สงสัยยัยอันย่ากับแอนแซลคงรู้สึกตัวเหมือนกัน
"ทำไมจะเข้าไม่ได้ มันเป็นสิทธิของพวกชั้นนะ"นายหัวปลาหมึกเริ่มดึงสิทธิ์ของตัวเองขึ้นมา
"แต่มันก็เพื่อความปลอดภัยของพวกชั้นเหมือนกันยะ"ยัยอันย่าก็ตอบโต้โดยการใช้สิทธิ์ในความปลอดภัยของตัวเองเหมือนกัน
"ปลอดภัยต่อปากหรือปลอดภัยต่อหัวใจของพวกเธอกัน"นายแป๊ะยิ้ม
"ต้องปากของพวกชั้นสิยะ"ชั้นเลยตอบโต้ออกไปถามอะไรไม่รู้น่าอายชะมัด
"แน่ใจหรอครับว่าไม่ใช่หัวใจ"นายหัวเป็ดก็เหมือนกัน
"แน่ใจสิยะ แล้วทำไมต้องย่างสามขุมเข้ามาเลื่อยๆด้วยล่ะ"
"ยัยแอลคงรู้อยู่ก่อนแน่เลยถึงไม่ขึ้นมาด้วยToT "แอนแซลพูดถูก
"หึๆๆๆ หึๆๆ"
"ม่ายน๊าอย่าเข้ามา"
"หึๆๆ"
"กรี๊ดดดดดด อุ๊บOxO OxO OxO"โดนทุกคนเลย
ทางแอล
"นายมีอะไรเรียกมาหลังโรงเรียนยังงี้ แต่ยังไงชั้นก็ไม่ยอมให้จูบหรอกนะ"
"โอ้รู้ดีนี้ ชั้นมีเรื่องจะบอกเธอละ"
"เรื่องอะไรมิทราบ"
"ชั้นมีพลังในการมองทะลุทุกสิ่งละ"
"ก็แวมไพร์นี่นะ"
"ตอนนี้เธอใส่ เสื้อในสีขาวลายเชอร์รี่ใช่ไหมละ"
เพียะ
"กรี๊ดดดด อย่าพูดนะอุ๊บOxO"ไม่นะจูบแรกของชั้น
_____________________________________________________________
หลังจากนั้นที่บ้านของอันย่า
"ฮือๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด ฮือๆๆๆๆ"(คาดว่านี่คือเสียงของอันย่าที่สติแตกแล้ว)
"ม่ายนะMy first kiss ของชั้น"(คาดว่าเป็นเสียงของไนท์ที่วิญญาณหลุดออกจากร่าง)
"..."(คาดว่าเป็นแอลที่นั่งเม่อและกำลังสลายกลายเป็นทราย)
"first kissๆ first kiss ที่เก็บไว้ไม่มีแล้วพึมพัมๆๆ"(คาดว่าเป็นมิกุที่นั่งปลูกเห็ดอยู่ในที่อับชื่น)
"กรี๊ดดดดดดดด ม่ายยยยย"(คาดว่าจะเป็นแอนแซลที่กำลังเอาหมอนปาใส่ผนังห้องนอนของอันย่าอยู่)
"ชั้นจะต้องฆ่าพวกมันให้ด้ายยยยยยยยยยย"(คาดว่าเป็นเสียงของทุกคนที่กำลังสติแตก)
____________________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น