ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (fic reborn) อลวนวุ่นรักแวมไพร์จอมเจ้าเล่ห์

    ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 5 เรื่องวุ่นๆ เมื่อมีพันธสัญญา (2)

    • อัปเดตล่าสุด 12 ธ.ค. 54


    แอนแซลบรรยาย

    "ถึงโรงเรียนซะทีเย้"ไม่เห็นน่าดีใจตรงไหน

    'นั้นดิ'ว่างั้นแหละ

    "ซุบซิบๆ/เห็นหรือป่าวพวกพี่ๆเข้ามากับหนุ่มป๊อปด้วยล่ะ/สงสัยคงคบกันแน่เลย/แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นใครน่ะสวยจัง น่ารักด้วย/ผู้ชายที่ถืออมยิ้มกันผุ้ชายที่ติดปลาดสเตอร์นั้นด้วยหล๊อหล่อนะเธอ/ซุบๆซิบๆ"

    "โคลมจังมานี่หน่อยได้ปะ"ชั้นเดินเข้าไปลากโคลมจังไปที่ห้องน้ำ

    "อย่าทำอะไรน้องสาวผมนะ"

    "-_-vv เงียบปากไปสับปะรดเน่า"

    "คร้าบๆ ขอโทดคร้าบ"

    "นายมาด้วยเอล"

    "อือ"

    "นายด้วยเคียว...เอ๊ย เป็ดหัวรังนก"

    "อยากเรียกก็บอกมาว่าเคียว-ยะ น่ะ"

    "อยากตายหรอเป็ดขี้เก๊ก"

    "ไม่ แต่ถ้าด้วยน้ำมือเธอชั้นก็ยอม"เลี่ยนเฟ้ย

    "งั้นอันย่าลากมาให้หน่อย ไม่อยากโดนตัวกลิ่นน้ำเน่า"

    "ไม่ ให้เดินไปเองสิ ชั้นอ่านหนังสืออยู่"

    "ผมเดินเองได้ครับ ^_^"

    "เฮ้อ-_-vv อยู่ด้วยกี่วันๆก็น่าหนักใจ"

    "อะไรนะครับ"

    "หูดีไม่ใช่หรอ ได้ยินแล้วนี่"

    หลังจากนั้น

    "คุณฮิบาริคะ คุณฮิบาริคะ วันนี้เท่จังเลยนะคะ"

    "..."

    "คุณฮิบาริ"

    "^_^ 'ครับ' "(การที่รูปภาพยิ้มได้นั้นเป็นเพราะอันย่าคอยควบคุมด้วยด้ายอยู่เพราะรูปภาพไม่ค่อยทำตามเท่าไหร่ ส่วน ใน ' ' นี่เป็นเพราะมิกุส่งกระแส่จิตเข้าไปในหัวพวกสาวๆ:ไรท์)

    "กรี๊ดดดด อ่อย/ยัยแองๆยัยแองจี้เป็นลมไปแล้ว"

    "o_o'เดี๋ยวผมพาไปห้องพยาบาลก่อนนะครับ' "

    "คะ ค่ะ"แล้วยัยอันย่าก็พาไปที่ห้องพยาบาลแล้วชั้นก็เก็บรูปภาพแล้วให้เป็ดขี้เก๊กมาทำแทน

    "อือ"ตอนนี้ชั้นแอบอยู่ในล็อกเกอร์ตู้พยาบาล

    "เป็นอะไรมากหรือป่าวครับ"

    "ว้าย คุณๆ...คุณฮิบาริ"

    "^_^ ครับ"

    "เอ่อ...ทำไมชั้นถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะเนี่ย"

    "คุณเป็นลมผมเลยพามาส่งน่ะครับ^_^"

    "ข...ขอบคุณมากเลยนะคะ >///<"กรี๊ดดดดดด ตาบ้าเคียวยะยิ้มแบบนั้นได้ไงหยุดยิ้มเดี๋ยวนี่เลยนะ

    "ไม่เป็นไรครับ ^_^"กรอด อยากฆ่-ามันอยากทุบหัวตาเคียวยะอ๊ากกกก

    "ค่ะ"

    "คือผมต้องไปแล้วน่ะครับ^_^"

    "เอ๋ o_o จะไปแล้วหรอคะ ว้าน่าเสียดายจังv_v"

    "นอนก่อนนะครับคนดี เดี๋ยวจะได้หาย^_^"คนดีหรอชั้นจะฆ่-านายเดี๋ยวนี่แหละเคียวยะ

    "ค่ะo///o"

    "ดีมากเลยครับ^-^"

    "ค่ะ"

    "จุ๊บ"นายนายบังอาจๆจุ๊บหน้าผากของเด็กนั้นงั้นหรออยากฆ่-าคนโว้ยยยย

    "v///v"

    "..."

    ตึกๆ แอด ปัง(เสียงเดินและปิดประตู)

    "ชั้นจะฆ่-านายฮิบาริ"

    30 นาทีผ่านไป

    "นี่ยัยบ้าไร้สมอง"

    "มีอะไรฮิบาริคุง"ชั้นพูดโดยไม่มองหน้าของไอ้สัตว์กินเนื้อของเก๊

    "เธอโกรธอะไรหรือป่าว"

    "ไม่ได้โกรธอะไรนี่ ไอ้สัตว์กินเนื้อของเก๊"

    "งั้นทำไมถึงเรียกชั้นแบบนั้นล่ะ ปรกติต้อง'เป็ดหัวรังนก'หรือ'เป็ดขี้เก๊ก'สิ"

    "อย่ายุ่งกับชั้นเจ้าหน้าเป็ดบ้ากฎ"

    "นี่ ยัยสัตว์กินพืชไร้ระเบียบ"

    "อะไรหรอ ฮิบาริคุง"

    "ดูดิๆ ยัยนี่มันบ้าไปแล้วแน่ๆ"

    "ฮึๆ คิกๆ คิกๆฮึๆพรวด ฮะๆ555+ก๊ากๆ"ยัยมิกุปล่อยเสียงหัวเราะออกมาหลังจากที่อั้นไว้นาน

    "หัวเราะอะไรยัย หัวฟ้า-_-++"

    "555+ก๊ากๆ ^o^ นายนี่มัน555+ เซ่อจริงๆเลย555+"

    "เนอะเอล"

    "อือ"

    "เนอะแนะอะไรกัน"

    "เด็กหน่อเด็ก"

    "อะไรกันนักกันน๊า"

    "เฮ้อ...งี่เง่า"

    "อะไรนะ งี่เง่า"

    "ไม่รู้เลยหรือไงว่า...แอนแซลน่ะ"

    "เงียบไปเลย"

    "อึ๋ย ไปดีกว่า"

    "เออใช่ก่อนไปมานี่ก่อนดิ"

    ณ ด่านฟ้าของโรงเรียน

    "สัญลักษณ์พวกนั้นน่ะเป็นพิษจากพวกเรา5คนจึงสามารถสั่งให้พิษแล่นได้ ดังนั้นพวกเรามีสิทธิ์สั่งพวกเฮนะไปก่อนละ"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

    "แสบแก้วหูยัยแอนแซล"

    "ขอโทด"

    "กรี๊ดดดดดดดด ม่ายจริงงงงงง"พวกเราร้องโอดครวน

    ____________________________________________________

    วันนี้อาจจะผ่อนผันได้นะแต่วันอื่นไม่แน่
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×