[SF/OS] BTS SWEET AUTUMN [Vkook/Gakook]

ลำดับตอนที่ #4 : [OS][GAKOOK] I am the most handsome

 

 

 

สวัสดีครับทุกคนน ผมคือคนที่หล่อ เท่ห์ น่ารักคาวาอี้เบบี้ที่สุดในโลกนามว่า 'จอนจองกุก' หรือจะเรียกว่ากุกี้ก็ไดันะครับ ตอนนี้เวลาห้าทุ่มกว่าๆแล้ว ผมกำลังจะไปเที่ยวที่ผับแห่งหนึ่งล่ะครับ ผมนั่งรถแท็กซี่มาจนมาถึงหน้าผับ ในที่สุดก็จะได้ปลดปล่อยยสักที อ้ะๆทุกคนคงคิดว่าผมมาบ่อยใช่มั้ยครับ เปล่าหรอกผมมาบางครั้งหรือเวลาที่เบื่ออยากปลดปล่อยเท่านั้นแหละ ผมกำลังจะเดินเข้าไปข้างในแต่มีคนมาเดินชนผม มันไม่มีตารึไงวะ ถึงไม่เห็นคนยืนทนโท่อยู่ตรงนี้ฮะ
"นี่ ไม่ดูตาม้าตาเรือรึไงเนี่ยฮะ คนกำลังรีบ" ดูมันพูดครับ โหยไอ่บ้าใครกันแน่ที่เดินชน หน้าตายังกับปลากระโห้ ทำมาเป็นด่าหล่อตายล่ะเหอะ ดีนะที่วันนี้ผมอารมณ์ดีไม่งั้นซัดมันไปแล้วครับ แล้วผมก็เดินมาข้างใน วันนี้คนเยอะกว่าปกติแฮะ ผมเห็นผู้หญิงมุงกันอยู่มุมหนึ่ง มันมีอะไรน่าสนใจไปกว่าจองกุกคนนี้อีกครับ ผมเดินไปดูแล้วก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งเก๊กท่าหล่ออยู่ แถมมีแสงสปอตไลท์ส่องมาใส่อีกต่างหากเลยทำให้ผู้ชายคนนั้นดูเด่นกว่าคนอื่นๆที่อยู่ในผับนี้่ เห้ยนั่นมันไอ้ที่ชนผมนี่หว่า ด้วยความที่มันนั่งเลื้อยลงมาจนเกือบจะตกโซฟาแถมยังเอาศอกวางไว้กับโซฟาแล้วเอามือจับหน้าของมันเอง แล้วก็เอียงมาด้านซ้ายนิดหน่อย เอิ่มไม่หน่อยหรอกครับมากเลย เลยทำให้เสื้อกล้ามแขนกว้างที่มันใส่อยู่หล่นมาข้างซ้ายหมดเผยเห็นหัวนมของมัน แหวะ อยากจะอ้วก หล่อก็ไม่หล่อ แต่งตัวก็โคตรล้าสมัย นมก็ดำอีก สู้จองกุกคนนี้ก็ไม่ได้ ผมทนดูภาพอุจาตตาต่อไปไม่ไหวแล้วครับไปหาสาวดีกว่าาาา
SUGA's Part
เฮ้ออออ คนหล่อก็มีสาวมามุงเป็นธรรมดา แต่เอ๊สาวหายไปไหนหมดอ่ะ
"กรี๊ดดดดดดด อร้ายยยยย หล่อเท่ห์อ้าาา" ผมได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ดกันมาจากทางหนึ่ง ผมเลยเดินไปดู เห็นไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้เต้นกังนัมสไตล์ อยู่กลางวงที่มีแต่ผู้หญิงรายร้อม โหยมันแย่งซีนผมอ่ะ แต่ไอ้นี่หน้าคุ้นๆนะ อ้อนึกออกและไอ้ที่ชนผมน่ะเอง(ได้ข่าวว่าแกไปชนเค้า) หึๆๆๆ ผมเดินเข้าไปกลางวง
"แข่งเต้นกันป่ะ" ผมพูดพร้อมกับยักคิ้วท้าทายมัน
"เอาดิ แต่ถ้าใครแพ้ต้องขึ้นไปเต้นบนเวที เต้นท่าทีคิดว่าอุบาตที่สุดที่เคยเต้นมาในชีวิตนี้ เต้นเสร็จก็ต้องพูดใส่ไมค์ด้วยว่า ผมไม่หล่อ ขี้เหร่ไม่มีใครเอา เคป่ะ"
"โอเค๊ จัดไป" ทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยครับว่าทำไทผมถึงกล้ารับปากไอ้ขี้เหร่นั่น(ต่างคนต่างหลงตัวเองซะเหลือเกิน) เห็นอย่างนี้ผมก็เต้นเก่งนะครับ
"สาวๆที่น่ารักทุกคนช่วยตัดสินด้วยนะครับว่าใครเต้นเก่งกว่ากัน" มันพูดพร้อมกับหันมามองผมด้วยสายตาบ่งบอกว่า 'มึงแพ้กุแน่' ประมาณนั้น หึๆ คอยดูละกันว่าใครกันแน่ที่จะแพ้
"Music" มันบอกให้ดีเจเปิดเพลง
"กรี๊ดดดดดดดดดด" พวกสาวๆกรี๊ดก่อนที่ไอ้ขี้เหร่จะเริ่มเต้น อืมมม ไอ้ขี้เหร่นี่ก็เต้นเก่งเหมือนกันนะเนี่ย มันเต้นได้ซักพักก็ส่งต่อมาให้ผม

Jungkook's part
หืมมมมมมมมมม ไอ้นมดำมันกล้ามาท้าจองกุกคนหล่อเต้นงั้นเหรออ มึงได้เจอกุแน่!!!! ไอ้นมดำ!!! หลังจากที่ผมเต้นได้ซักพักก็ส่งให้ไอ้นมดำเต้นต่อ เหยยยยย ไมมันเต้นเก่งงี้วะ (ในฟิคนะคะ เรื่องจริงพี่ก้าก็คงได้แต่ยืนหน้าทำโหดอย่างเดียวอ่ะ55) ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วครับเพราะพวกสาวๆหันไปสนใจไอ้นมดำหมด จนลืมไปแล้วว่าผมยืนอยู่ตรงนี้ ไม่น่าไปพูดแบบนั่นเลย แล้วถ้าเกิดแพ้ขึ้นมาหละ ผมไม่ยอมไปเต้นอุบาตๆบนเวทีแน่ เสียภาพลักษณ์จองกุกคนหล่อหมด พอไอ้นมดำเต้นเสร็จผมก็ให้พวกสาวๆตัดสิน
"สาวๆครับได้เวลาตัดสินแล้วนะครับ ถ้าคิดว่าใครเต้นเก่งกว่า ให้เดินไปหานะครับ เอาล่ะครับเริ่มได้" พวกสาวๆเริ่มเดินมาผมบ้าง ไปหาไอ้นมดำบ้างจนครบทุกคน
"อืมมม ดูเหมือนจะตัดสินยากนะ งั้นสาวๆครับช่วยกันนับหน่อยนะครับว่ามีกี่คน" ไอ้นมดำพูดขึ้น แล้วพวกสาวๆก็เริ่มนับกัน
"1 2 3....28 คนค่ะ" ผู้หญิงคนที่ใกล้ที่สุดบอกผม
"ฉันมี 28 คน"
"อ่าวว ฉันก็มี 28 " ไอ้นมดำพูดขึ้นเฮ้ยยยย แล้วจะรู้ได้ไงว่าใครแพ้เนี่ย
"เอ่อ ขอโทษนะคะพอดีไปเข้าห้องน้ำมา ตัดสินกันรึยังคะ" ผู้หญิงคนหนึ่งเพิ่งวิ่งมาแล้วก็ขอโทษขอโพย
"ไม่เป็นไรครับ คะแนนเท่ากัน คุณจะเป็นคนตัดสินว่าใครจะชนะ" ผมพูด พร้อมกับลุ้นไปด้วยว่าผู้หญิงคนนี้จะเดินไปหาใคร ตึกตักๆๆ ผู้หญิงคนนี้เริ่มเดินตรงมาหาผมม วะฮ่าๆๆๆๆ ผมคิดไว้แล้วว่าผมจะต้องชนะ จนวินาทีสุดท้ายก่อนผู้หญิงคนนั้นจะเดินมาถึงผมเธอก็เดินเลี้ยวไปทางไอ้นมดำ
"วะฮ่าาาาาาๆๆๆๆๆๆ นายแพ้แล้ว ไปๆขึ้นไปบนเวทีเลย" ตายห่าล่ะครับ ผมจะทำไงดีๆๆ ในระหว่างที่ผมคิดหาทางแก้ตัวอยู่ พวกสาวๆก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ให้ผมขึ้นไปบนเวที โอยยยตายยยๆๆ อ้ะคิดออกละ ผมทำท่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"ฮะ!!!! อะไรนะ!! ไอ้ด่างโดนรถชนเออๆจะรีบไป" ผมพูดใส่โทรศัพท์ทั้งที่ไม่มีใครโทรมา
"ทุกคนขอโทษนะครับผมคงขึ้นไป เต้นไม่ได้แล้วหล่ะ หมาที่ผมรักม๊ากกกกกกมากกกก มันโดนรถชน ผมต้องไปดูใจมันก่อนตายน่ะครับ ไปก่อนนะครับบ๊ายๆ" วะฮ่าาา จะมีใครฉลาดกว่าจองกุกคนนี้มีอีกไหม พอพูดเสร็จผมก็รีบวิ่งออกมา จนไปเหยียบเท้าคนๆนึงเข้า
"ขอโทษครับ" ผมขอโทษคนนั้นก่อนจะรีบวิ่งต่อ แต่คนที่ผมเพิ่งชนจับคอเสื้อผมไว้
"มึงรู้มั้ยกุเป็นใคร" ขนาดตัวมึงยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครแล้วกุจะรู้ได้ไงวะ ผมก็ได้แต่คิดในใจแหละครับ
"กู พัคจีมิน คนที่มีอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้แล้วโว้ยย คิดว่าขอโทษแล้วจะจบง่ายๆเหรอ โฮซอก นัมจุนจัดการมัน"
"ครับท่านจีมิน" ตายล่ะหว่าา ดันไปมีเรื่องกับคนมีอิทธิพล จะรอดมั้ยวะเนี่ย โห่แล้วดูพวกมันดิเยอะอย่างกะฝูงมดแล้วจะให้ผมคนเดียวสู้พวกมันเนี่ยนะตายยยๆๆ จองกุกแกตายแน่ๆ ไอ้โฮต๊อกนัมจุ่นอะไรนั่นมันเดินมาหาผมแล้วครับ
"เฮ้ยหมาหมู่เหรอวะ"
"ไอ้นมดำ"
"ฮะ?" เอิ่มมมันคงงงแหละครับที่ผมเรียกมันว่านมดำ
"จัดการมันนนน!!!" แล้วพวกมันก็พากันกรูเข้ามาหาผมกับไอ้นมดำ
"ตุ้บๆๆ พลั่กๆๆ" พวกเราฟัดกันนัวเนียเลยครับโอยตายๆ ตอนนี้ผมปวดตามตัวไปหมดแล้วครับ
"หยุดนะ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ"
"ไปเร็ว" ไอ้นมดำมันลากผมออกมาจากผับ พวกเราวิ่งออกมาไกลจากผับได้พอสมควร
"ตำรวจกับพวกนั้นคงไม่ตามมาแล้วแหละ" ไอ้นมดำพูดก่อนจะนั่งลงตรงฟุตบาต
"คิดยังไงไปมีเรื่องกับไอ้พวกนั้นฮะ"
"โห่ก็ใครจะไปตั้งใจให้เกิดขึ้นเล่าแล้วนี่เจ็บมากป่ะเนี่ย" ผมนั่งลงข้างไอ้นมดำแล้วเอามือไปจับแผลคิ้วมัน "โอ้ยย มันเจ็บ" มันร้องแถมทำหน้าเจ็บปวดอย่างกับคนไปเตะเล็บขบมัน
"ใครใช้ให้ไปช่วยเล่า เดี๋ยวไปซื้อยามาทาให้" ผมลุกไปเซเว่นที่อยู่ฝั่งตรงข้ามซื้อเสร็จผมก็เดินกลับไปหาไอ้นมดำแล้วทำแผลให้
"ตอนในผับทำไมนายเรียกฉันว่าไอ้นมดำอ่ะ" ระหว่างที่ผมกำลังทำแผลอย่่างเงียบๆ ไอ้นมดำมันก็ถามขึ้นมา "ก็ตอนที่นายนั่งอยู่ตรงโซฟาไง นายไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าเสื้อนายมันหล่นลงมาจนเห็นนมดำๆของนายแล่ว" ผมพูดแล้วเผลอทาที่แผลแรงไปหน่อย
"โอ้ยเบาๆหน่อยดิ" "55555" "แล้วฉันไม่ได้ชื่อนมดำ ฉันชื่อมินยุนกิ เรียกชูก้าก็ได้ แล้วนายอ่ะ" โห้ชื่อแบบ "ฉันชื่อ จอนจองกุก อ่ะเสร็จเรียบร้อย" ผมตอบยุนกิตอนที่ทำแผลเสร็จพอดี
"นายก็มีแผลหนิเดี๋ยวฉันทายาให้" ยุนกิบอกแล้วก็ทายาที่มุมปากผมให้ ตอนนี้หน้าเราใกล้กันมาก หัวใจผมมันเต้นเร็วขึ้นแล้วก็รู้สึกหน้าร้อนๆด้วย แล้วยุนกิก็เงยหน้าขึ้นมา ทำให้เราสบตากัน เพราะตอนนี้เงียบมากเหมือนผมจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเอวตัวเองเต้น เอ๊ะแต่เหมือนว่าจะไม่ใช่เสียงหัวใจผมคนเดียว หน้าเราใกล้กันเรื่อยๆ จนตอนนี้หน้าของเราอยู่ใกล้กันมากกว่าเดิม ~~จองกุกคนหล่อรับโทรศัพท์หน่อยคร้าบบบ~~

ผมผละออกจากยุนกิ แล้วรับโทรศัพท์
"ฮัลโหล" (จะกลับรึยังเนี่ยมันเลยเวลากลับมานานแล้วนะ)
"อ่าๆ จะกลับแล้ว คร้าบๆคุณจินสุดหล่อแต่น้อยกว่าจองกุก" (กลับมาเร็วๆนะไอ้แทฮยองโรคบ้ากำเริบละ มาช่วยเอามันออกไปจากบ้านที)
"ฮ่าๆ โอเคๆ เดี๋ยวรีบกลับ" พอวางสายแล้ว ผมก็หันไปดูยุนกิ เห็นยุนกิทำหน้าเศร้าๆ
"จะกลับแล้วเหรอ แล้วนั่นแฟน?"
"เปล่าๆ พี่ชายๆ" ยุนกิยิ้มออกมา
"แล้วพรุ่งนี้จะมาอีกป่าว"
"ไม่อ่ะจี้เกียจ" ยุนกิทำหน้าเศร้าอีกแล้ว ทำหน้าเศร้าแล้วยิ่งขี้เหร่กว่าเดิมอีก
"แต่ถ้าอยากให้มาก็จะมา" ยุนกิยิ้มอีกครั้ง ยิ้มแบบนี้ดิถึงจะดูดีขึ้นมาหน่อย แต่น้อยกว่าจองกุก5555 

"บ้านอยู่ไหนจะไปส่ง" ยุนกิพูดพร้อมกับจับมือผมให้ลุกขึ้น ผมยิ้มให้ยุนกิก่อนจะเดินไปด้วยกัน^^

 

 

 

 

 

 

Sunshine's Talk

 

กว่าจิได้มาลง คือแต่งไว้นานแล้วเหมือนกันแต่เผอิญไรท์ไม่มีคอมพิวเตอร์อ่ะ(ทำไมยาจก55) ต้องรอท่านผู้ปกครองทำงานเสร็จถึงจะแอบโขยมาอัพได้(อีชั่วววว)  คือเรื่องที่แล้วแบบ ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยน้าค้าา แบบดีใจ พูดไม่ออก สั่นไปทั้งตัว ฮือออ ตื้นตัน ไม่คิดว่าจะมีคนมาคอมเม้น  เจอกันเรื่องหน้า ไปแล้วน้าา ชแว้บบ

 

 

 

 

 

 

 

 

SONG: Amen-Monsta X

 

 

 

 

 

 

CR.SHL