Love my life เรื่องวุ่นๆของยัยคุณหนูจอมจุ้น

'โอ๊ะ!' ฉันที่ล้มไปกองกับพื้นอย่างไม่ประสบอารมณ์เหตุเพราะคนตรงหน้าเดินมาชนฉันล้มไปกองกับพื้นอย่างหมดสภาพ
'เอ่อ..ผมขอโทษนะครับ' ฉันหันไปมองคนตัวสูงที่เอ่ยขอโทษและยื่นมือมาเพื่อช่วยพยุงฉัน ณ.ตอนนี้ฉันพรัอมเตรียมวีนเต็มที่โทษฐานทำให้ฉันต้องขายหน้าต่อผู้คนที่เดินไปมาแต่ก็ต้องชะงักก่อน...O~o
'คุณ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ' เขายักคิ้วถามด้วยความสงสัยเมื่อฉันสบตากับเขานานเกินไป
'ปะ เปล่าค่ะ' ฉันเอื้อมมือไปจับมือเขาที่รอให้ฉันจับอยู่นาน>< กรี๊ดดดผู้ชายอะไรมือนุ่มมว้ากกกก
'ผมขอโทษอีกครั้งนะครับ' เค้าโค้งแสดงความขอโทษอีกครั้ง ฉันได้แต่ก้มหน้าแก้เขิน
'งั้นผมขอตัวนะครับ' เขาระบายยิ้มออดมาก่อนจะเดินหันหลังและจากไป ...... ได้โปรดอย่าเดินไปจากฉัน~ ฉันได้แต่คร่ำครวญในใจ
คนอะไรทำไม...ร่างสูงขาวเนียนเหมือนผู้หญิง ใบหน้าเรียวตามฉบับเจ้าชาย จมูกโด่งคมสัน ปากบางแดงระเรื่อปนชมพู ดวงตาคู่นั้นที่มองแล้วไม่อาจละสายตาไปไหนได้ และที่สำคัญ...รอยยิ้มบางๆที่ดูอบอุ่นนั้น ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงดูดีเหมือนเทพบุตรในนิยายที่มีจริง มีเสน่ห์ที่ไม่อาจละสายตาไปไหนได้เลย แค่มองแว๊บเดีจวก็รู้แล้วว่า.....เขาคือเนื้อคู่ฉัน!  ฉันจะต้องเจอเขาอีกครั้งให้ได้><