ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [akafuri] หึง (1)
kuroko no basket
pairing : akashi x furihata
------------------------------------------------------------
"นายทำอย่างนี้ได้ไง โคคิ" อาคาชิ เซย์จูโร่เอ่ยกับฟุริฮาตะ โคคิด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ปล่อยให้โกรธครอบงำ จนเผลอตวาดใส่คนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด
"เซย์ฟังฉันก่อนนะ..." ฟุริฮาตะพูดกับอาคาชิอย่างใจเย็นและหวาดกลัวโดยมีคากามิและคุโรโกะยืนดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ แต่แทนที่อาคาชิจะใจเย็นกลับอารมณ์ร้อนยิ่งกว่าเดิม
"จะฟังอะไรอีก!! ในเมื่อทุกอย่างมันก็กระจ่างกับสิ่งที่ฉันเห็นอยู่แล้ว!" อาคาชิตวาดใส่ฟุริฮาตะอย่างไม่ลดละ โดยลืมไปว่าคนๆนี้อ่อนไหวต่อความรู้สึก
"แต่มันไม่มีอะไรจริงๆนะเซย์..ซะ..เซย์อย่าใจร้อนสิ..." ฟุริฮาตะพูดเตือนสติอาคาชิที่กำลังโมโห
"ใช่สิ! ฉันมันใจร้อน!! ไม่เคยอยู่ในสายตา!! ไม่ใช่คนนั้นของนายนิ!" อาคาชิพูดเชิงประชดกับฟุริฮาตะ ทำให้ฟุริฮาตะรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ..คนนั้นน่ะเค้าเป็นพะ..."
"โกหก!! คำพูดของนายมันเชื่อไม่ได้! นายบอกฉันว่าจะไปรับพ่อ!แล้วนี่อะไร...หึ...นายก็ไปกับคนนั้นคนนี้ของนายเต็มไปหมด! ถามจริงๆเหอะโคคิ...ฉันเป็นคนที่เท่าไรของนาย หรือว่านับไม่ถ้วน" พูดด้วยหน้าตาเย้ยหยัน
"เซย์!!!"
"ทำไม!! พูดความจริงรับไม่ได้เหรอ!!!"
"อาคาชิคุงครับฟังฟุริฮาตะคุงสัก..." คุโรโกะพยายามทำให้ทั้งสองคนใจเย็นๆ
"เท็ตสึยะ..นายอย่ายุ่ง" แต่กลับอะไรไม่ได้
"นายอย่ามาแก้ตัวเลยโคคิ ฉันเห็นมากับตาว่านายยั่วคนนั้นคนนี้"
"เปล่านะเซย์" ฟุริฮาตะพยายามแก้ตัว
"แล้วที่ทาคาโอะนัวเนียคอนาย ก็เพราะในนายยั่วไม่ใช่รึไง" อาคาชิโวยวายทันที
"อึก...ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ยั่ว...อึก" ฟุริฮาตะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้
"ไม่ได้ยั่ว? แล้วเล่นหมากรุกกันรึไง รุกหนักน่าดู"
"นายมันก็เป็นพวกให้ไปทั่ว" พูดด้วยน้ำเสียงที่แกร่งกร้าว
"อึก..เซย์ก็เป็นอย่างเนี่ยไม่เคยคิดที่จะฟังฉันเลย..ฮือๆๆ." ฟุริฮาตะหลุดร้องไห้ออกมา
"ทำเป็นสำออย!! หรือนายจะเถียงว่าสิ่งที่ฉันพูดมันไม่จริง!!" สวนกลับด้วยท่าทางที่ขัดกับความในใจ ทั้งๆที่ในใจอยากจะเป็นคนเข้าไปปลอบ แต่ด้วยความที่โมโหมากจึงทำไปด้วยความโกรธ
"ฮือๆๆๆ เซย์บ้าที่สุด" ฟุริฮาตะทุบแผ่นอกกว้างด้วยความโมโห
"เราเลิกกัน!!" ประกาศด้วยความโกรธ
"ฮือ..ซะ..เซย์.."
"เชิญนายไปแสวงสุขกับคนของนายเถอะ" พูดแล้วสะบัดตัวออกจากฟุริฮาตะ แต่สะบัดแรงไปทำให้ฟุริฮาตะล้มไปนอนกับพื้นทันที แต่อาคาชิก็ไม่คิดหันกลับมามอง คากามิกับคุโรโกะจึงช่วยประคอง จนในที่สุดอาคาชิก็เดินลับตาไป
"ฉันไม่ได้ทำนะคุโรโกะ...ฮือ..ฉันไม่ได้ทำ..." ฟุริฮาตะร้องไห้อย่างหนักในอ้อมกอดของคุโรโกะ
"ไหนคุณลองเล่ามาสิครับ เรื่องที่อาคาชิคุงกำลังเข้าใจผิดน่ะครับ เผื่อผมกับคากามิจะช่วยได้"
"คืองี้..อึก..เมื่อคืนฉันไปหาทาคาโอะที่ร้าน..อึก.... อึก..แล้วพอรุ่นพี่นิจิมูระมาหาทาคาโอะหรือมิโดริมะฉันก็ไม่แน่ใจ รุ่นพี่ก็เห็นรอยแดงตรงคอ รุ่นพี่ก็เลยถามฉันว่าไปโดนอะไรมา...อึก...ฉันบอกไปว่าเซย์ทำ แล้วทาคาโอะก็ขอดู เซย์คงมาเห็นตอนนั้นแล้วเข้าใจผิดไป..ฉันควรทำไงดีคุโรโกะ เซย์เขาทิ้งฉันแล้ว..ฮือออออ"
"ผมมีวิธี" คุโรโกะพูดอย่างมีเล่ห์นัย
ผับของมุราซากิบาระ
"โคคิทำอย่างนั้นได้ไง เขาทรยศฉัน" อาคาชิมานั่งอยู่ที่ผับของเพื่อนสนิท
"อาคาชินก็น่าจะฟังชิวาว่าเขาสักหน่อยน้าา" มุราซากิบาระพูดอย่างหงุดหงิดที่อาคาชิมาผลาญเหล้าฟรีที่ผับอย่างเอาเป็นเอาตาย
"แต่ฉันเห็น"
"สิ่งที่นายเห็นอาจไม่ใช่ความจริงเสมอไปนะ อาคาชิน" มุราซากิบาระพูดเตือนสติอาคาชิ
"แต่..."
"ไม่มีแต่ นายหัดฟังเขาบ้างสิ"
"คนคบกันนะ มันก็ต้องเข้าใจกัน ฟังทั้งเหตุและผล"
"ฉันถึงทำความเข้าใจกับมุโระจินได้ดีไง"
"เข้าใจมั้ย อาคาชิน"
"..." อาคาชิกำลังนั่งสงบสติอารมณ์กับคำพูดของมุราซากิบาระ และคนที่เป็นสาเหตุของการทะเลาะครั้งนี้ก็มา
"อ่าวอาคาชิ มุราซากิบาระ" ทาคาโอะทักอาคาชิที่เริ่มเมา
"ทาคาโอจิน อ่าวมิโดรินก็มาด้วย" มุราซากิบาระทักทาคาโอะกับมิโดริมะ
"ดีเลยมีเรื่องจะบอก" ทาคาโอะพูด
"ผมกับชินจัง คบกันแล้ว" มิโดริมะตีแขนทาคาโอะเบาๆ ทำเป็นเขิน
"ว่าไงนะ..." อาคาชิพึมพัมเบาๆ
"เออ..อาคาชิ นายอย่ากัดตรงคอชิวาว่าสิ เดี๋ยวไปโรงเรียนมันอายตายเลย ขนาดวันนั้นปิดแล้วปิดอีกผมยังเห็นเลย" สิ่งที่อาคาชิสงสัยก็กระจ่าง
"ฉันขอตัวนะอัทซึชิ" อาคาชิรีบมุ่งหน้าออกไปทันที เพื่อง้อฟุริฮาตะไง!!
-----------------------------------------------
เป็นไงบ้างงงงงงงงงงง
อันนี้ไรท์ดองไว้นานแล้วแหล่ะ แต่ไม่อยากลงรวดเดียว รอเม้นขึ้นแปป
ตอนต่อไปก็จบแล้ววววว ไม่ต้องรอนาน 5555
pairing : akashi x furihata
------------------------------------------------------------
"นายทำอย่างนี้ได้ไง โคคิ" อาคาชิ เซย์จูโร่เอ่ยกับฟุริฮาตะ โคคิด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ปล่อยให้โกรธครอบงำ จนเผลอตวาดใส่คนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด
"เซย์ฟังฉันก่อนนะ..." ฟุริฮาตะพูดกับอาคาชิอย่างใจเย็นและหวาดกลัวโดยมีคากามิและคุโรโกะยืนดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ แต่แทนที่อาคาชิจะใจเย็นกลับอารมณ์ร้อนยิ่งกว่าเดิม
"จะฟังอะไรอีก!! ในเมื่อทุกอย่างมันก็กระจ่างกับสิ่งที่ฉันเห็นอยู่แล้ว!" อาคาชิตวาดใส่ฟุริฮาตะอย่างไม่ลดละ โดยลืมไปว่าคนๆนี้อ่อนไหวต่อความรู้สึก
"แต่มันไม่มีอะไรจริงๆนะเซย์..ซะ..เซย์อย่าใจร้อนสิ..." ฟุริฮาตะพูดเตือนสติอาคาชิที่กำลังโมโห
"ใช่สิ! ฉันมันใจร้อน!! ไม่เคยอยู่ในสายตา!! ไม่ใช่คนนั้นของนายนิ!" อาคาชิพูดเชิงประชดกับฟุริฮาตะ ทำให้ฟุริฮาตะรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ..คนนั้นน่ะเค้าเป็นพะ..."
"โกหก!! คำพูดของนายมันเชื่อไม่ได้! นายบอกฉันว่าจะไปรับพ่อ!แล้วนี่อะไร...หึ...นายก็ไปกับคนนั้นคนนี้ของนายเต็มไปหมด! ถามจริงๆเหอะโคคิ...ฉันเป็นคนที่เท่าไรของนาย หรือว่านับไม่ถ้วน" พูดด้วยหน้าตาเย้ยหยัน
"เซย์!!!"
"ทำไม!! พูดความจริงรับไม่ได้เหรอ!!!"
"อาคาชิคุงครับฟังฟุริฮาตะคุงสัก..." คุโรโกะพยายามทำให้ทั้งสองคนใจเย็นๆ
"เท็ตสึยะ..นายอย่ายุ่ง" แต่กลับอะไรไม่ได้
"นายอย่ามาแก้ตัวเลยโคคิ ฉันเห็นมากับตาว่านายยั่วคนนั้นคนนี้"
"เปล่านะเซย์" ฟุริฮาตะพยายามแก้ตัว
"แล้วที่ทาคาโอะนัวเนียคอนาย ก็เพราะในนายยั่วไม่ใช่รึไง" อาคาชิโวยวายทันที
"อึก...ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ยั่ว...อึก" ฟุริฮาตะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้
"ไม่ได้ยั่ว? แล้วเล่นหมากรุกกันรึไง รุกหนักน่าดู"
"นายมันก็เป็นพวกให้ไปทั่ว" พูดด้วยน้ำเสียงที่แกร่งกร้าว
"อึก..เซย์ก็เป็นอย่างเนี่ยไม่เคยคิดที่จะฟังฉันเลย..ฮือๆๆ." ฟุริฮาตะหลุดร้องไห้ออกมา
"ทำเป็นสำออย!! หรือนายจะเถียงว่าสิ่งที่ฉันพูดมันไม่จริง!!" สวนกลับด้วยท่าทางที่ขัดกับความในใจ ทั้งๆที่ในใจอยากจะเป็นคนเข้าไปปลอบ แต่ด้วยความที่โมโหมากจึงทำไปด้วยความโกรธ
"ฮือๆๆๆ เซย์บ้าที่สุด" ฟุริฮาตะทุบแผ่นอกกว้างด้วยความโมโห
"เราเลิกกัน!!" ประกาศด้วยความโกรธ
"ฮือ..ซะ..เซย์.."
"เชิญนายไปแสวงสุขกับคนของนายเถอะ" พูดแล้วสะบัดตัวออกจากฟุริฮาตะ แต่สะบัดแรงไปทำให้ฟุริฮาตะล้มไปนอนกับพื้นทันที แต่อาคาชิก็ไม่คิดหันกลับมามอง คากามิกับคุโรโกะจึงช่วยประคอง จนในที่สุดอาคาชิก็เดินลับตาไป
"ฉันไม่ได้ทำนะคุโรโกะ...ฮือ..ฉันไม่ได้ทำ..." ฟุริฮาตะร้องไห้อย่างหนักในอ้อมกอดของคุโรโกะ
"ไหนคุณลองเล่ามาสิครับ เรื่องที่อาคาชิคุงกำลังเข้าใจผิดน่ะครับ เผื่อผมกับคากามิจะช่วยได้"
"คืองี้..อึก..เมื่อคืนฉันไปหาทาคาโอะที่ร้าน..อึก.... อึก..แล้วพอรุ่นพี่นิจิมูระมาหาทาคาโอะหรือมิโดริมะฉันก็ไม่แน่ใจ รุ่นพี่ก็เห็นรอยแดงตรงคอ รุ่นพี่ก็เลยถามฉันว่าไปโดนอะไรมา...อึก...ฉันบอกไปว่าเซย์ทำ แล้วทาคาโอะก็ขอดู เซย์คงมาเห็นตอนนั้นแล้วเข้าใจผิดไป..ฉันควรทำไงดีคุโรโกะ เซย์เขาทิ้งฉันแล้ว..ฮือออออ"
"ผมมีวิธี" คุโรโกะพูดอย่างมีเล่ห์นัย
ผับของมุราซากิบาระ
"โคคิทำอย่างนั้นได้ไง เขาทรยศฉัน" อาคาชิมานั่งอยู่ที่ผับของเพื่อนสนิท
"อาคาชินก็น่าจะฟังชิวาว่าเขาสักหน่อยน้าา" มุราซากิบาระพูดอย่างหงุดหงิดที่อาคาชิมาผลาญเหล้าฟรีที่ผับอย่างเอาเป็นเอาตาย
"แต่ฉันเห็น"
"สิ่งที่นายเห็นอาจไม่ใช่ความจริงเสมอไปนะ อาคาชิน" มุราซากิบาระพูดเตือนสติอาคาชิ
"แต่..."
"ไม่มีแต่ นายหัดฟังเขาบ้างสิ"
"คนคบกันนะ มันก็ต้องเข้าใจกัน ฟังทั้งเหตุและผล"
"ฉันถึงทำความเข้าใจกับมุโระจินได้ดีไง"
"เข้าใจมั้ย อาคาชิน"
"..." อาคาชิกำลังนั่งสงบสติอารมณ์กับคำพูดของมุราซากิบาระ และคนที่เป็นสาเหตุของการทะเลาะครั้งนี้ก็มา
"อ่าวอาคาชิ มุราซากิบาระ" ทาคาโอะทักอาคาชิที่เริ่มเมา
"ทาคาโอจิน อ่าวมิโดรินก็มาด้วย" มุราซากิบาระทักทาคาโอะกับมิโดริมะ
"ดีเลยมีเรื่องจะบอก" ทาคาโอะพูด
"ผมกับชินจัง คบกันแล้ว" มิโดริมะตีแขนทาคาโอะเบาๆ ทำเป็นเขิน
"ว่าไงนะ..." อาคาชิพึมพัมเบาๆ
"เออ..อาคาชิ นายอย่ากัดตรงคอชิวาว่าสิ เดี๋ยวไปโรงเรียนมันอายตายเลย ขนาดวันนั้นปิดแล้วปิดอีกผมยังเห็นเลย" สิ่งที่อาคาชิสงสัยก็กระจ่าง
"ฉันขอตัวนะอัทซึชิ" อาคาชิรีบมุ่งหน้าออกไปทันที เพื่อง้อฟุริฮาตะไง!!
-----------------------------------------------
เป็นไงบ้างงงงงงงงงงง
อันนี้ไรท์ดองไว้นานแล้วแหล่ะ แต่ไม่อยากลงรวดเดียว รอเม้นขึ้นแปป
ตอนต่อไปก็จบแล้ววววว ไม่ต้องรอนาน 5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น