ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [aokaga] โทรศัพท์
kuroko no basket
pairing : aomine x kagami
------------------------------------------
เมื่อ 1ชม.ที่แล้ว
-peep peep-
เสียงข้อความดังขึ้นในโรงยิมของเซย์รินแต่ไม่มีใครได้ยินเพราะขณะที่ซ้อมมันมีแต่เสียงลูกบาสกระทบกระพื้นดังไปมา สักพักโทรศัพท์เจ้าปัญหาก็สั่นเพราะมีเสียงเรียกเข้า แต่ก็ยังคงไม่มีใครได้ โทรศัพท์สั่นครั้งแล้วครั้งเล่ายังคงไม่มีใครรู้ถึงการสั่นของโทรศัพท์เครื่อง โดนไม่รู้ว่ามันทำให้ใครบางคนที่โทรเข้ามาคิดมาก
นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ 1 ชม.ต่อมาเอสแห่งโทโอ อาโอมิเนะ ไดกิ มาเยือนเซย์รินอย่างร้อนใจ ก็ 'คนรัก' ของเขากลับไม่โทรศัพท์ตั้งหลายสาย อาจจะโดนแป้นบาสทับหัวตายแล้วก็ได้
"เห้ย!! นายมาที่นี่ได้ไงวะ!!" เอสแห่งเซย์ริน คากามิ ไทกะ เอ่ยถาม 'คนรัก' อย่างอาโอมิเนะที่ปกติจะไปรอที่ห้องด้วยกุญแจสำรองที่อุตสาให้ไว้ แต่วันนี้กลับโผล่หน้ามาที่เซย์รินอย่างไม่น่าเชื่อ แถมเขาก็บอกไปแล้วด้วยว่าวันนี้ซ้อมพิเศษ
"ก็แกไม่รับโทรศัพท์" อาโอมิเนะตอบอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะวิ่งมา "ก็คิดว่าแป้นบาสกระแทกหัวตายไปแล้ว...เป็นห่วง" คำหลังดูเหมือนจะพูดกับตัวเองมากกว่าเพราะทำให้คนที่ฟังได้ยินแต่ประโยคหน้าเท่านั้น
"แกจะบ้าเรอะ!! แล้วแค่ไม่รับโทรศัพท์แค่เนนี้ยถึงกับถ่อสังขารมานี่เลยเรอะ?! ฉันอาจจะแค่ซ้อมอยู่หรือไม่ก็แบตหมดหรืออาจจะแค่ไม่อยากรับก็ได้นี่หว่า หรือว่าอาจจะเครื่องเสีย.." คากามิโวยวาย
"ก็เป็นห่วงนี่หว่า!!!!" กระโกนอย่างสุดทนกับการบ่นของคากามิ แต่ก็นะคำพูดเมื่อกี้ทำเอาคากามิหน้าแดงไม่ส่ำ ทำตัวไม่ถูกเพราะยังคงอยู่ต่อหน้ารุ่นพี่และเพื่อนๆ
"อะ..อะ...อะไรวะ!!-//////////-" คากามิคิจะโวยวายกลับแต่อาการเขินมันมัดตัวจนพูดไม่ออก
"มีเรื่องต้องเคลียร์ ขอตัวคากามิกลับก่อนนะ" อาโฮมิเนะพูดโดยไม่รอให้ใครตอบตกลงทั้งนั้น เขาลากคากามิออกมาและแน่นอนว่าคากามิบ่นมาตลอดทาง จนถึงบ้าน
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์" อาโฮมิเนะถามด้วยน้ำเสียงเรียบและเยือกเย็นทำเอาคากามิกลืนน้ำลายไม่ลงเลยทีเดียว
"กะ..ก็ซ้อมไง..ละ..เลยไม่ได้ยิน" คากามิเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆ ให้ตายสิชีวิยนี้เขายังไม่เคยคิดเลยว่าจะกลัวอาโอมิเนะ แต่เมื่อกี้ทั้งสายตาและน้ำเสียงของอาโอมิเนะมันน่ากลัวจริงๆ น้ำตาเกือบไหล...
"เฮ้อ.....จริงๆเลย..." อาโอมิเนะเอ่ยออกมา "ไปทำอาหารได้แล้ว หิว" อาโอมิเนะสั่งคากามิซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้า ไม่มีคำด่าเหมือนทุกครั้งทำเอาอาโอมิเนะแปลกใจแต่อาโอมิเนะก็ไม่ได้สนใจมาก
คากามิรู้สึกแปลกๆตอนที่โดนอาโอมิเนะถามด้วยน้ำเสียงแบบนั้น โกรธหรือ? ก็ไม่น่าใช่ หรือว่างอล? ก็ไม่น่าจะใช่ หรือว่าน้อยใจ? ก็ไม่เชิง หรือว่ากลัว? ไม่ๆๆ แล้วเป็นอะไรล่ะ? คงจะน้อยใจล่ะมั้ง ก็รู้สึกเหมือนโดนสั่ง แถมยังเป็นสีน่าแบบนั้นอีก ไม่กล้าตอบโต้เลย..
ทั้งสองกินข้าวด้วยบรรยากาศมาคุ อาโอมิเนะก็แปกใจไม่น้อยที่คากามิไม่โวยวายหือถามนู่นนี่นั่นเหมือนก่อน
เมื่อกินเสร็จ ล้างจาน อาบน้ำกันเสร็จ ทั้งสองคนก็มานั่งดูทีวีด้วยกัน แต่ยังไม่มีใครพูดอะไรสักคำ
"นี่" อาโอมิเนะเริ่มทนคาเงียบไม่ไหวเอ่ยถาม
"....หืม..." ทำเสียงในคอเบาๆเป็นการตอบรับ
"โกรธเหรอ?"
"..เปล่า.."
"งอล?"
"เปล่า"
"น้อยใจ"
"เปล่า"
"แล้วเป็นอะไร"
"เปล่า"
"บอกมานะคากามิ" อาโอมิเนะกดเสียงให้ต่ำลงทำเอาคากามิสะดุ้ง
"ไม่กล้าคุย...นายดูอารมณ์ร้อนกว่าทุกที" คากามิก็ยอมบอกจนได้
"ขอโทษ" เอ่ยเสียงเบาพลางกอดคนข้างๆแน่น "จะไม่ทำแล้ว" พูดเสร็จประทับริมฝีปากอย่างนุ่มนวลและค่อยๆรุนแรงขึ้น ทั้งโหยหา ต้องการ เขาไม่ได้จูบมาทั้งวันแถมเมื่อเช้าก็ไม่ได้จูบอีก เลยรุนแรงกว่าปกติ
"...อือ...จะทำอะไรก็รีบทำสิ..ฉันอนุญาต-////-" พูดอนุญาตอย่างเขิน อาโอมิเนะอึ้งไปสักพักจึงเริ่มบรรเลงบทเพลงรักไปทั้งคืน
................
...............
..............
.............
............
...........
..........
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.
..
...
....
.....
......
.......
........
.........
..........
...........
............
.............
..............
...............
................
แถม
-เช้า-
"โอ้ย.....ไอ่บ้า...ทำมาได้ ดีนะที่วันนี้หยุด"
"บ่นอะไร...อีกสักรอบมั้ย"
"หุบปาก!!! แกทำฉันลุกไม่ขึ้น!"
"ช่วยไม่ได้..ก็แกน่ารัก"
"อะ...ไอ่บ้า-////////////////-"
--------------------------------------------------------
ไรท์อยากบอกว่า ไรท์ชอบคู่นี้มาก
ใครชอบช่วยเม้นด้วยนะจ้ะ
pairing : aomine x kagami
------------------------------------------
เมื่อ 1ชม.ที่แล้ว
-peep peep-
เสียงข้อความดังขึ้นในโรงยิมของเซย์รินแต่ไม่มีใครได้ยินเพราะขณะที่ซ้อมมันมีแต่เสียงลูกบาสกระทบกระพื้นดังไปมา สักพักโทรศัพท์เจ้าปัญหาก็สั่นเพราะมีเสียงเรียกเข้า แต่ก็ยังคงไม่มีใครได้ โทรศัพท์สั่นครั้งแล้วครั้งเล่ายังคงไม่มีใครรู้ถึงการสั่นของโทรศัพท์เครื่อง โดนไม่รู้ว่ามันทำให้ใครบางคนที่โทรเข้ามาคิดมาก
นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ 1 ชม.ต่อมาเอสแห่งโทโอ อาโอมิเนะ ไดกิ มาเยือนเซย์รินอย่างร้อนใจ ก็ 'คนรัก' ของเขากลับไม่โทรศัพท์ตั้งหลายสาย อาจจะโดนแป้นบาสทับหัวตายแล้วก็ได้
"เห้ย!! นายมาที่นี่ได้ไงวะ!!" เอสแห่งเซย์ริน คากามิ ไทกะ เอ่ยถาม 'คนรัก' อย่างอาโอมิเนะที่ปกติจะไปรอที่ห้องด้วยกุญแจสำรองที่อุตสาให้ไว้ แต่วันนี้กลับโผล่หน้ามาที่เซย์รินอย่างไม่น่าเชื่อ แถมเขาก็บอกไปแล้วด้วยว่าวันนี้ซ้อมพิเศษ
"ก็แกไม่รับโทรศัพท์" อาโอมิเนะตอบอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะวิ่งมา "ก็คิดว่าแป้นบาสกระแทกหัวตายไปแล้ว...เป็นห่วง" คำหลังดูเหมือนจะพูดกับตัวเองมากกว่าเพราะทำให้คนที่ฟังได้ยินแต่ประโยคหน้าเท่านั้น
"แกจะบ้าเรอะ!! แล้วแค่ไม่รับโทรศัพท์แค่เนนี้ยถึงกับถ่อสังขารมานี่เลยเรอะ?! ฉันอาจจะแค่ซ้อมอยู่หรือไม่ก็แบตหมดหรืออาจจะแค่ไม่อยากรับก็ได้นี่หว่า หรือว่าอาจจะเครื่องเสีย.." คากามิโวยวาย
"ก็เป็นห่วงนี่หว่า!!!!" กระโกนอย่างสุดทนกับการบ่นของคากามิ แต่ก็นะคำพูดเมื่อกี้ทำเอาคากามิหน้าแดงไม่ส่ำ ทำตัวไม่ถูกเพราะยังคงอยู่ต่อหน้ารุ่นพี่และเพื่อนๆ
"อะ..อะ...อะไรวะ!!-//////////-" คากามิคิจะโวยวายกลับแต่อาการเขินมันมัดตัวจนพูดไม่ออก
"มีเรื่องต้องเคลียร์ ขอตัวคากามิกลับก่อนนะ" อาโฮมิเนะพูดโดยไม่รอให้ใครตอบตกลงทั้งนั้น เขาลากคากามิออกมาและแน่นอนว่าคากามิบ่นมาตลอดทาง จนถึงบ้าน
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์" อาโฮมิเนะถามด้วยน้ำเสียงเรียบและเยือกเย็นทำเอาคากามิกลืนน้ำลายไม่ลงเลยทีเดียว
"กะ..ก็ซ้อมไง..ละ..เลยไม่ได้ยิน" คากามิเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆ ให้ตายสิชีวิยนี้เขายังไม่เคยคิดเลยว่าจะกลัวอาโอมิเนะ แต่เมื่อกี้ทั้งสายตาและน้ำเสียงของอาโอมิเนะมันน่ากลัวจริงๆ น้ำตาเกือบไหล...
"เฮ้อ.....จริงๆเลย..." อาโอมิเนะเอ่ยออกมา "ไปทำอาหารได้แล้ว หิว" อาโอมิเนะสั่งคากามิซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้า ไม่มีคำด่าเหมือนทุกครั้งทำเอาอาโอมิเนะแปลกใจแต่อาโอมิเนะก็ไม่ได้สนใจมาก
คากามิรู้สึกแปลกๆตอนที่โดนอาโอมิเนะถามด้วยน้ำเสียงแบบนั้น โกรธหรือ? ก็ไม่น่าใช่ หรือว่างอล? ก็ไม่น่าจะใช่ หรือว่าน้อยใจ? ก็ไม่เชิง หรือว่ากลัว? ไม่ๆๆ แล้วเป็นอะไรล่ะ? คงจะน้อยใจล่ะมั้ง ก็รู้สึกเหมือนโดนสั่ง แถมยังเป็นสีน่าแบบนั้นอีก ไม่กล้าตอบโต้เลย..
ทั้งสองกินข้าวด้วยบรรยากาศมาคุ อาโอมิเนะก็แปกใจไม่น้อยที่คากามิไม่โวยวายหือถามนู่นนี่นั่นเหมือนก่อน
เมื่อกินเสร็จ ล้างจาน อาบน้ำกันเสร็จ ทั้งสองคนก็มานั่งดูทีวีด้วยกัน แต่ยังไม่มีใครพูดอะไรสักคำ
"นี่" อาโอมิเนะเริ่มทนคาเงียบไม่ไหวเอ่ยถาม
"....หืม..." ทำเสียงในคอเบาๆเป็นการตอบรับ
"โกรธเหรอ?"
"..เปล่า.."
"งอล?"
"เปล่า"
"น้อยใจ"
"เปล่า"
"แล้วเป็นอะไร"
"เปล่า"
"บอกมานะคากามิ" อาโอมิเนะกดเสียงให้ต่ำลงทำเอาคากามิสะดุ้ง
"ไม่กล้าคุย...นายดูอารมณ์ร้อนกว่าทุกที" คากามิก็ยอมบอกจนได้
"ขอโทษ" เอ่ยเสียงเบาพลางกอดคนข้างๆแน่น "จะไม่ทำแล้ว" พูดเสร็จประทับริมฝีปากอย่างนุ่มนวลและค่อยๆรุนแรงขึ้น ทั้งโหยหา ต้องการ เขาไม่ได้จูบมาทั้งวันแถมเมื่อเช้าก็ไม่ได้จูบอีก เลยรุนแรงกว่าปกติ
"...อือ...จะทำอะไรก็รีบทำสิ..ฉันอนุญาต-////-" พูดอนุญาตอย่างเขิน อาโอมิเนะอึ้งไปสักพักจึงเริ่มบรรเลงบทเพลงรักไปทั้งคืน
................
...............
..............
.............
............
...........
..........
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.
..
...
....
.....
......
.......
........
.........
..........
...........
............
.............
..............
...............
................
แถม
-เช้า-
"โอ้ย.....ไอ่บ้า...ทำมาได้ ดีนะที่วันนี้หยุด"
"บ่นอะไร...อีกสักรอบมั้ย"
"หุบปาก!!! แกทำฉันลุกไม่ขึ้น!"
"ช่วยไม่ได้..ก็แกน่ารัก"
"อะ...ไอ่บ้า-////////////////-"
--------------------------------------------------------
ไรท์อยากบอกว่า ไรท์ชอบคู่นี้มาก
ใครชอบช่วยเม้นด้วยนะจ้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น