ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [muramuro] ทะเลาะ
kuroko no basket
pairing : murasakibara x himuro
--------------------------------------------------------------
จิ้บๆ จิ้บๆ
วันนี้ฮิมูโระเอสแห่งโยเซ็นมารอ 'แฟนหนุ่ม' ที่นัดเขาไว้ว่าจะพาไปเที่ยววันวาเลนไทน์ แต่รอมาหลายชั่วโมงก็ยังไม่เหนวี่เเววของคนที่จะพาไปเที่ยวสักนิด
"ทัตสึยะนี่?" เอสแห่งเซนรินเดินที่ผ่านมาทักพี่ชายร่วมสาบานที่นั่งเหี่ยวอยู่ที่สตรีตบาส
"ไทกะ? มาทำอะไรแถวนี้?" เขาทักทายด้วยคำถาม อีกอย่างแถวนี่มันไกลบ้านของน้องชายร่วมสาบานพอสมควร
"อ๋ออ...ก็เจ้างั่งมิเนะน่ะสิ นัดมาที่นี่ เห็นบอกว่าจะพาไปเที่ยว" พูดพลางยกมือเกาท้ายทอยแก้เขิน "แล้วทัตสึยะล่ะมานั่งทำอะไรคนเดียว ปกติอยู่สตรีตบาสแบบนี้นายจะเล่นบาสนี่ แล้วทำไมไม่มีเหงื่อ" เขาถามพี่ชายเพราะเขาไม่เคยเห็นฮิมูโระมานั่งสตรีตบาสโดยไม่เล่นบาสสักครั้ง..
"คือ..ฉันมารออัตสึชิน่ะ ไม่อยากเล่นบาสรอเพราะเดี๋ยวจะเหม็นเหงื่อน่ะ" เขาส่งยิ้มให้น้องชายและถามกลับบ้าง "แล้วอาโอมิเนะยังไม่มาเหรอ" ถามไปอย่างนั้นแต่ในใจอยากให้โดนเบี้ยวนัดเป็นเพื่อนมากกว่า
"ยัง หมอนั่นช้าจะตา-- อั่ก" ยังไม่ทันจะนิทาแฟนจบก้อโดนกล่องอะไรสักอย่างปาหัวอย่างจัง
"ใครช้าวะ บากะกามิ" และคนที่ปาไม่ใช่ใครที่ไหนคนที่โดนพูดถึงนั่นแหล่ะ
"แล้วนี่" คนผมแดงก้มเก็บกล่องที่ว่า พลางถามเป็นนัยว่ามันคืออะไร
"ชอคโกแลตไง สุขสันต์วันวาเลนไทน์บากะกามิ -//-" พูดเองอายเอง ทำเอาคากามิทำตัวไม่ถูก หน้าก็แดงแข่งกับสีผมพร้อมกับยื่นกล่องบางกล่องให้อาโอมิเนะ
"ฉะ...ฉันทำเอง อะ..เอาไปสิ-///////////////-" เขาหันไหัวเราะอย่างมีความสุขกับแฟน ก่อนจะหันมาเอ่ยลากับพี่ชาย "ทัตสึยะ ฉันไปก่อนนะ" ฮิมูโระพยักหน้าเหนือนบอกว่าไปเถอะ
5 โมงเย็น
ยังคงไร้วี่แววของแฟนหนุ่มที่รอมาทั้งวัน ฮิมูโระถอดใจและคิดว่าหมอนั่นคงจะลืมนัดอย่างแน่นอน หมอนั่นตั้งแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยสนใจสิ่งรอบข้างอยู่แล้ว ยังคงสนใจแต่ขนมเหมือนเคย เขาก็จำได้ว่าวันนี้มีโปรโมชั่นลดราคาขนม หมอนั่นคงไปซื้ออยู่แน่ๆ พอนึกได้อย่างนั้น น้ำตาของฮิมูโระก็ไหลโดยไม่รู้ตัว เขากำชอคโกแลตในมือแน่น เขาอุตสาลงมือทำเองเพื่อนำมาให้คนรัก แต่กลับโดนเบี้ยวนัดแบบนั้น
"ชั่งเถอะฮิมูโระ วันนี้ก็แค่วันธรรมดาน่า นายจะร้องทำไม ก็แค่ถูกลืม...อึก.." เขามองชอคโกแลตอย่างช่วยไม่ได้ คงต้องทิ้งแล้วแหล่ะ เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็โยนชอคโกแลตลงถังไปก่อนจะค่อยๆเดินกลับบ้าน แล้วระหว่างทางเขาก็พบคนที่นัดเขาแล้วลืม อยู่กับอดีตผู้จัดการสมัยม.ต้น สองคนนั้นกำลังซื้อชอคโกแลตอยู่ในร้านสะดวกซื้อ ดูแล้วหมอนั่นคงลืมนัดเขาแล้วจริงๆ
"นี่สินะเหตุผลที่นายไม่มาตามนัด...ฉันมันคงไม่สำคัญแล้ว" พูดเสร็จก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที เขาคงไม่อยู่ดูภาพปวดใจพวกนั้นหรอก เห้อ.....พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนแล้วกัน เขายังไม่อยากเจอหน้าของหมอนั่นตอนนี้
"นี่...ซัทจิน ทำไมต้องให้ฉันออกมาเลือกชอคโกแลตกับซัทจินด้วย" มุราซากิบาระถามกับอดีตผู้จัดการอย่างเหนื่อยๆ
"ก็ฉันจะซื้อให้เท็ตสึคุงน่ะสิ แต่ไม่รู้ว่าอันไหนอร่อย" เธอตอบ
"วันนี้ฉันรู้สึกเหมือนลืมอะไรทั้งวันเลยอ่ะ ซัทจิน" เขาบ่น แต่ว่าเมื่อเช้าเหมือนเขาจะออกมาทำอะไรสักอย่างแต่พอได้ยินว่าขนมลดราคาก็เลยรีบไปดู แล้วพอจะไปในจุดมุ่งหมายเดิมก็เลยลืมว่าตัวเองนั้นออกมาทำอะไร พอนึกไม่ออกก็เลยกลับบ้าน แต่ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจจนซัทจินโทรมา ให้ไปส่งซื้อชอคโกแลตให้คุโรโกะ แต่เขาก็ยังไม่ค่อยสบายใจเลย
"ไปนัดใครแล้วลืมรึเปล่ามุคคุง" พอซัทสึกิเอ่ยอย่างนั้นเขาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขนมในมือหลุดทันที เขานึกออกแล้วว่าเขานัดแฟนของเขาไว้ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วไม่รู้ว่าแฟนเขายังรออยู่รึเปล่า แต่ก็ไม่รอช้ารีบวิ่งออกไปยังสตรีตบาสทันที
"เดี๋ยวสิมุคคุง!!!" ซัทสึกิเอ่ยตามหลังไป "จริงๆเลยนะมุคคุงนี่ล่ะก็"
มุราซากิบาระวิ่งมาจนถึงสตรีตบาสแต่ก็ไม่เจอแฟนของเขาเลย สงสัยจะกลับไปแล้ว ไว้พรุ่งนี้ไปโรงเรียนค่อยขอโทษแล้วกัน เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็รีบกลับบ้านไปคิดคำขอโทษดีดีกับแฟนของเขาที่น่าจะโกรธแน่ๆ
วันรุ่งขึ้น
"โอ๊ย..ปวดหัวจัง สงสัยเมื่อวานคิดมากไปหน่อย" เขาบ่นกับตัวเองอย่างเจ็บปวด แน่นอนว่าวันนี้เขาคงไม่ไปโรงเรียนแน่ๆ เพราะเขายังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับอัทซึชิจริงๆ
"เที่ยงแล้วเหรอเนี่ย นี่เราหลับนานขนาดนั้นเลยเหรอ"
กริ้งงงงง
"คร้าบบบบบบ" เขาขานรับแล้วเดินไปประตูและเขาก็พบคนที่ไม่อยากเจอที่สุด "อะ..อัทซึชิ"
"ทำไมมุโระจินไม่ไปโรงเรียน" เขาพูดด้วยท่าทางโกรธที่อีกคนพยายามหลบหน้า "หลบฉันทำไม"
"นายก็น่าจะรู้"
"ฉันขอโทษที่ลืมนัดเมื่อวานนะมุโระจิน หายโกรธนะมุโระจิน" เขาเข้าไปสวมกอด
"แล้วนายไปกับโมโมอิเนี่ยนะ" ฮิมูโระผลักออก
"ซัทจินลากไปซื้อชอคโกแลตให้คุโระจิน"
"จิงนะ"
"จริงสิ หายโกรธนะ"
"..."
"น้าาาาาาาาาาาาาา"
"ก็ได้..อุ้บ" เมื่อหายโกรธแล้วร่างสูงไม่รอช้ารีบประกบริมฝีปากอย่างรวดเร็ว เมื่ออารมถูกปลุกมือก็เริ่มอยู่ไม่สุข ล้วงเข้าไปในชุดนอนของอีกคน พออีกคนเริ่มขาดอากาศเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ "..ล็อคประตูก่อนอัทซึชิ แล้วไปที่เตียง--" เขารีบปิดประตูแล้วมาที่เตียงตามที่อีกฝ่ายบอกทันที
"...ฉันขอนะ มุโระจิน.."
"อ๊าา..อัทซึ..ชิ..อาา..เดี๋ยว.."
---------------------------------------------------
ไปมโนต่อเอาเอง ไรต์แต่งเรทไม่เก่ง
pairing : murasakibara x himuro
--------------------------------------------------------------
จิ้บๆ จิ้บๆ
วันนี้ฮิมูโระเอสแห่งโยเซ็นมารอ 'แฟนหนุ่ม' ที่นัดเขาไว้ว่าจะพาไปเที่ยววันวาเลนไทน์ แต่รอมาหลายชั่วโมงก็ยังไม่เหนวี่เเววของคนที่จะพาไปเที่ยวสักนิด
"ทัตสึยะนี่?" เอสแห่งเซนรินเดินที่ผ่านมาทักพี่ชายร่วมสาบานที่นั่งเหี่ยวอยู่ที่สตรีตบาส
"ไทกะ? มาทำอะไรแถวนี้?" เขาทักทายด้วยคำถาม อีกอย่างแถวนี่มันไกลบ้านของน้องชายร่วมสาบานพอสมควร
"อ๋ออ...ก็เจ้างั่งมิเนะน่ะสิ นัดมาที่นี่ เห็นบอกว่าจะพาไปเที่ยว" พูดพลางยกมือเกาท้ายทอยแก้เขิน "แล้วทัตสึยะล่ะมานั่งทำอะไรคนเดียว ปกติอยู่สตรีตบาสแบบนี้นายจะเล่นบาสนี่ แล้วทำไมไม่มีเหงื่อ" เขาถามพี่ชายเพราะเขาไม่เคยเห็นฮิมูโระมานั่งสตรีตบาสโดยไม่เล่นบาสสักครั้ง..
"คือ..ฉันมารออัตสึชิน่ะ ไม่อยากเล่นบาสรอเพราะเดี๋ยวจะเหม็นเหงื่อน่ะ" เขาส่งยิ้มให้น้องชายและถามกลับบ้าง "แล้วอาโอมิเนะยังไม่มาเหรอ" ถามไปอย่างนั้นแต่ในใจอยากให้โดนเบี้ยวนัดเป็นเพื่อนมากกว่า
"ยัง หมอนั่นช้าจะตา-- อั่ก" ยังไม่ทันจะนิทาแฟนจบก้อโดนกล่องอะไรสักอย่างปาหัวอย่างจัง
"ใครช้าวะ บากะกามิ" และคนที่ปาไม่ใช่ใครที่ไหนคนที่โดนพูดถึงนั่นแหล่ะ
"แล้วนี่" คนผมแดงก้มเก็บกล่องที่ว่า พลางถามเป็นนัยว่ามันคืออะไร
"ชอคโกแลตไง สุขสันต์วันวาเลนไทน์บากะกามิ -//-" พูดเองอายเอง ทำเอาคากามิทำตัวไม่ถูก หน้าก็แดงแข่งกับสีผมพร้อมกับยื่นกล่องบางกล่องให้อาโอมิเนะ
"ฉะ...ฉันทำเอง อะ..เอาไปสิ-///////////////-" เขาหันไหัวเราะอย่างมีความสุขกับแฟน ก่อนจะหันมาเอ่ยลากับพี่ชาย "ทัตสึยะ ฉันไปก่อนนะ" ฮิมูโระพยักหน้าเหนือนบอกว่าไปเถอะ
5 โมงเย็น
ยังคงไร้วี่แววของแฟนหนุ่มที่รอมาทั้งวัน ฮิมูโระถอดใจและคิดว่าหมอนั่นคงจะลืมนัดอย่างแน่นอน หมอนั่นตั้งแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยสนใจสิ่งรอบข้างอยู่แล้ว ยังคงสนใจแต่ขนมเหมือนเคย เขาก็จำได้ว่าวันนี้มีโปรโมชั่นลดราคาขนม หมอนั่นคงไปซื้ออยู่แน่ๆ พอนึกได้อย่างนั้น น้ำตาของฮิมูโระก็ไหลโดยไม่รู้ตัว เขากำชอคโกแลตในมือแน่น เขาอุตสาลงมือทำเองเพื่อนำมาให้คนรัก แต่กลับโดนเบี้ยวนัดแบบนั้น
"ชั่งเถอะฮิมูโระ วันนี้ก็แค่วันธรรมดาน่า นายจะร้องทำไม ก็แค่ถูกลืม...อึก.." เขามองชอคโกแลตอย่างช่วยไม่ได้ คงต้องทิ้งแล้วแหล่ะ เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็โยนชอคโกแลตลงถังไปก่อนจะค่อยๆเดินกลับบ้าน แล้วระหว่างทางเขาก็พบคนที่นัดเขาแล้วลืม อยู่กับอดีตผู้จัดการสมัยม.ต้น สองคนนั้นกำลังซื้อชอคโกแลตอยู่ในร้านสะดวกซื้อ ดูแล้วหมอนั่นคงลืมนัดเขาแล้วจริงๆ
"นี่สินะเหตุผลที่นายไม่มาตามนัด...ฉันมันคงไม่สำคัญแล้ว" พูดเสร็จก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที เขาคงไม่อยู่ดูภาพปวดใจพวกนั้นหรอก เห้อ.....พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนแล้วกัน เขายังไม่อยากเจอหน้าของหมอนั่นตอนนี้
"นี่...ซัทจิน ทำไมต้องให้ฉันออกมาเลือกชอคโกแลตกับซัทจินด้วย" มุราซากิบาระถามกับอดีตผู้จัดการอย่างเหนื่อยๆ
"ก็ฉันจะซื้อให้เท็ตสึคุงน่ะสิ แต่ไม่รู้ว่าอันไหนอร่อย" เธอตอบ
"วันนี้ฉันรู้สึกเหมือนลืมอะไรทั้งวันเลยอ่ะ ซัทจิน" เขาบ่น แต่ว่าเมื่อเช้าเหมือนเขาจะออกมาทำอะไรสักอย่างแต่พอได้ยินว่าขนมลดราคาก็เลยรีบไปดู แล้วพอจะไปในจุดมุ่งหมายเดิมก็เลยลืมว่าตัวเองนั้นออกมาทำอะไร พอนึกไม่ออกก็เลยกลับบ้าน แต่ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจจนซัทจินโทรมา ให้ไปส่งซื้อชอคโกแลตให้คุโรโกะ แต่เขาก็ยังไม่ค่อยสบายใจเลย
"ไปนัดใครแล้วลืมรึเปล่ามุคคุง" พอซัทสึกิเอ่ยอย่างนั้นเขาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขนมในมือหลุดทันที เขานึกออกแล้วว่าเขานัดแฟนของเขาไว้ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วไม่รู้ว่าแฟนเขายังรออยู่รึเปล่า แต่ก็ไม่รอช้ารีบวิ่งออกไปยังสตรีตบาสทันที
"เดี๋ยวสิมุคคุง!!!" ซัทสึกิเอ่ยตามหลังไป "จริงๆเลยนะมุคคุงนี่ล่ะก็"
มุราซากิบาระวิ่งมาจนถึงสตรีตบาสแต่ก็ไม่เจอแฟนของเขาเลย สงสัยจะกลับไปแล้ว ไว้พรุ่งนี้ไปโรงเรียนค่อยขอโทษแล้วกัน เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็รีบกลับบ้านไปคิดคำขอโทษดีดีกับแฟนของเขาที่น่าจะโกรธแน่ๆ
วันรุ่งขึ้น
"โอ๊ย..ปวดหัวจัง สงสัยเมื่อวานคิดมากไปหน่อย" เขาบ่นกับตัวเองอย่างเจ็บปวด แน่นอนว่าวันนี้เขาคงไม่ไปโรงเรียนแน่ๆ เพราะเขายังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับอัทซึชิจริงๆ
"เที่ยงแล้วเหรอเนี่ย นี่เราหลับนานขนาดนั้นเลยเหรอ"
กริ้งงงงง
"คร้าบบบบบบ" เขาขานรับแล้วเดินไปประตูและเขาก็พบคนที่ไม่อยากเจอที่สุด "อะ..อัทซึชิ"
"ทำไมมุโระจินไม่ไปโรงเรียน" เขาพูดด้วยท่าทางโกรธที่อีกคนพยายามหลบหน้า "หลบฉันทำไม"
"นายก็น่าจะรู้"
"ฉันขอโทษที่ลืมนัดเมื่อวานนะมุโระจิน หายโกรธนะมุโระจิน" เขาเข้าไปสวมกอด
"แล้วนายไปกับโมโมอิเนี่ยนะ" ฮิมูโระผลักออก
"ซัทจินลากไปซื้อชอคโกแลตให้คุโระจิน"
"จิงนะ"
"จริงสิ หายโกรธนะ"
"..."
"น้าาาาาาาาาาาาาา"
"ก็ได้..อุ้บ" เมื่อหายโกรธแล้วร่างสูงไม่รอช้ารีบประกบริมฝีปากอย่างรวดเร็ว เมื่ออารมถูกปลุกมือก็เริ่มอยู่ไม่สุข ล้วงเข้าไปในชุดนอนของอีกคน พออีกคนเริ่มขาดอากาศเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ "..ล็อคประตูก่อนอัทซึชิ แล้วไปที่เตียง--" เขารีบปิดประตูแล้วมาที่เตียงตามที่อีกฝ่ายบอกทันที
"...ฉันขอนะ มุโระจิน.."
"อ๊าา..อัทซึ..ชิ..อาา..เดี๋ยว.."
---------------------------------------------------
ไปมโนต่อเอาเอง ไรต์แต่งเรทไม่เก่ง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น