ฉันรักเธอ ยัยตัวแสบของฉัน

ลำดับตอนที่ #4 : เมื่อพบเจอต้องจากลา(100%)

"คุณเป็นอะไรบ้างรึเปล่า ผมขอโทษนะไอเพื่อนบ้าเนี่ยมันผลักผม "
เอ๋ทำไมเสียงคุ้นๆ แล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นมา
" ไม่เป็นระ เฮ้ย!!! " ฉันตกใจก็เพราะว่า
" เธอนี่เองที่ชนฉันที่โรงหนัง " ชายหนุ่มพูดแล้วลอบยิ้มออกมา
" นี่นาย!! ก็ฉันขอโทษแล้วยังไม่พอใจอีกรึไง " ฉันสบถออกมา
" ใช่!! แล้วฉันก็ไม่ได้ว่าเทอสักคำเลยนิ ^ ^ " ชายหนุ่มพูดแล้วหัวเราะนิดๆ
" งั้นน ฉันไปเข้าแถวก่อนนะ บาย ^ ^ไว้เจอกันชาติหน้า " ฉันฝืนพูดเล็กน้อย
" เดี๋ยว!!! " ชายหนุ่มตะโกนขึ้นมาอีก
" อึ๋ย!!  อะ...อะไรอีกล่ะ " ฉันพูดด้วยความกลัวที่แสดงให้เห็นออกมาเล็กน้อย
" What your name ? " ชายหนุ่มถามเป็นภาษาอังกฤษ
" เอ่อออ...มะ My name is MangPor - -* Nickname is Por เอ่ออ Are You OK ? " ฉันพูดออกไปด้วยความตะกุกตะกักเล็กน้อย
" No " งะ ไอหมอนี่เป็นบ้าอะไรอีกฟะ  ถึงตอนนี้หมอนั่นจะหล่อในสายตาของผู้หญิงคนอื่นแต่ฉันน่ะหรอ คำตอบ คือ ไม่!!!
" - -* " ฉันเริ่มเหนื่อยใจแล้วจู่ก็มีเสียงหัวเราะออกมา
" 555666+" ..............................
" เป็นไรอะ เป็นคนหล่อใช่ปะ " ฉันพูดด้วยความมั่นใจแล้วคิดอีกว่าต้องมีคนหัวเราะเยอะกว่านี้
" Yes ฉันเป็นคนหล่อ ใช่ปะ คนสวย? " หล่อตายแหละ  เดี๋ยวมีเฮแน่
" ใช่ หล่อ.....หล่อกว่ากิ้งกือ ไส้เดือนแล้วก็หมาข้างบ้านนายนิดนึงอะ " 555+สะจาย
" .......................... " อ่าว เงีบยไม่หัวเราะกันสักคนเลยหรอ เซ็งเลย
" โหหห.... เทอนี่ปากสุนัขใช่ย่อย แต่ว่า กิ้งกือ ไส้เดือน น่ะมีประโยชน์พรวนดินให้เรา โลกจะได้ไม่ร้อน ส่วนหมาข้างบ้านฉันน่ะ น่ารัก มีแต่คนหลง แถมยังหล่อ แข็งแรงด้วยนะ ^^" กวนบาทานักนะ ฮึ้ย!!!
" - -* " เชอะ  
" แต่จะว่าไปเธอก็สวยนะ คนอื่นเนี่ยชอบด่าเธอว่าไม่สวย  แต่ว่า ....." หา ? หมอนี่ไม่มีทางชมเราหรอก ไอหมอเนี่ยปากสุนัขจะตาย ต้องมีอะไรแน่เลย
" .......................... " ฉันเงียบไว้
" แต่ว่า คนที่บอกว่าเธอไม่สวยเนี่ย ตาโครตถึงเลย " น่านไงว่าแล้ว
" 55555555555555555+ " แงๆๆขายหน้าประชาชี
" - -* " ตาปากสุนัขเอ๊ย!!
" เอาล่ะๆ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า " ชายหนุ่มก้อเปลี่ยนอารมณ์ทันที
" ................................. " เข้าเรื่องไรอะ
" เธอชื่อปอใช่ปะ แล้วอยู่ชั้นอะไร แล้วก็อายุเท่าไร "
" เอ่อ ใช่ฉันชื่อปอ อยู่ชั้น ม.4 อายุ16 " เฮ้ออ บอกไปแล้ว
" ฉันชื่อมาย ชั้น ม.5 อายุ 16 ^.^ v งั้นไว้เจอกันนะค้าบ คนสวย " มายบอก5566+ตลกชะมัด
" ฮิฮิ   อืม " ฉันเก็บอาการหัวเราะไว้ เดี๋ยวจะโดนจับได้
ตลอดทั้งวัน  ตั้งแต่เช้าถึงเย็นฉันเหมอลอยแล้วก็นึกถึงเรื่องตอนเช้ากับตอนเที่ยงขึ้นมา โดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อย  แต่แล้วเสียงของยัยตาลก็ปลุกฉันจากภวังค์ความคิด แต่ฉันก็ไม่ได้ตอบอะไร
" ปอ ปอ ปอ " ................................
" .................................. " ฉันเงียบ
" นี่!! ยัยปอ เลิกเรียนแล้วน้า!! " คราวนี้แหละฉันตกใจจริงๆ
" หา!! เลิกเรียนแล้วหรอ? ทำไมเร็วจังเลย " ฉันถามยัยตาล
" เร็วบ้านพ่อเธออะดิ ธอน่ะนะ นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัว ตั้งแต่เช้ายังเลิกเรียนเลยเนี่ย แต่ .... ว่าที่เธอนั่งอมยิ้มอยู่เนี่ยต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆเลย ใช่ปะ ^^ " ว้ายยย ยัยตาล แกอ่านใจฉันออกเรอะ
" >///< จะ....จะบ้ารึไง ที่ฉันนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวเนี่ยก็เพราะว่า ฉันมีแฟนแล้วตะหาก!!! " เฮ้ออ ยัยตาลเกือบรู้ความจริง แต่ว่า แฟนหรอ อ๊ายยยยย!!! ซวยแน่ตู
" 0.0  จริงหรอยัยปอ ยอดเลย " ยัยตาลโง่กว่าที่คิดแฮะ ยังเชื่อเราอยู่
" อะ...อืม " ไม่น่าตอบเลย กรรม
" ครึกๆ ครึกๆ  " เสียงปริศนาดังขึ้น
" โอเคๆ งั้นพรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ ไปกันเถอะ " ยัยตาลเอ๊ย!!!
" อืม " ฉันตอบกลับไป
  ณ   สี่แยกสันป่าข่อย
" เราแยกกันกลับบ้านตรงนี้นะ " ฉันบอกยัยตาล 
" อืม ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ  บายจ้า " ยัยตาลก็บอกฉันกลับ
" อืม  บาย " ฉันก็ลายัยตาล
        
      ย้อนกลับไปตอนเที่ยง
  ตอนนี้ฉันนั่งกินข้าวกับยัยตาลแต่อยู่ดีๆก็มีคนกลุ่มหนึ่งมาที่โต๊ะของฉันกับยัยตาลแล้วก็พูดขึ้นมาว่า
" น้องสาวคนสวยจ๊ะ  เป็นนักเรียนใหม่หรอ  ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเลย " อี๋ ยะแหยง 
" ค่ะ " ฉันตอบกลับไปเพราะไม่อยากมีเรื่องมากกว่านี้  แต่แล้วอยู่ดีๆก็.....
หมับ    อิ๋ย   ไอมือปลาหมึกเอ๊ย!!!
" เออ ขอโทษนะคะ ช่วยเอามืออกไปหน่อยได้มั้ยคะ " ฉันบอกสุภ่พๆกลับไป
" แหมมม เล่นตัวเหมือนกันนะเนี่ยยย " ว่าแล้วชายปริศนาที่ฉฉันตั้งชื่อให้ว่าไอปลาหมึกก็จับแขนันแน่นขึ้นเรื่อยๆ
" ปล่อยนะ!!! " ฉันตะโกนออกไปเพราะเจ็บแขนมาก
" ไม่ค่ะ ไม่ขา มันแล้ว แมร่งงง เจ็บแขนจะตายห่าอยู่แล้วยังบีบอยู่ได้ เจ็บชะมัด " ฉันพูดพลางลูบแขนตัวเองไปมาหลายๆรอบเพื่อบรรเทาอาการเจ็บแขนนั้น
" โครมมมมม!!!!! " เสียงไอปลาหมึกถีบโต๊ะ
" ผลั๊วะ ไอมือมือปลาหมึกเอ๊ย!! มานั่งก่อกวนคนอื่นตอนกินอาหารไม่พอ ยังจะมาถีบโต๊ะคนอื่นอีกหรอ!!! ไอคนพ่อแม่ไม่สั่งสอน ไม่มีมารยาท #$%^&*()(*&^%$#%^&*()_)(*&^%$%^& " ฉันต่อยหน้าไอมือปลาหมึกนั้นแล้วก็ด่ามาป็นชุดๆ
" เพี๊ยะ อืมม..เล่นตัวอย่างนี้แหละ ชั้นชอบ 555+ " ไอโรคจิตเอ๊ย!!! งงชิบ
พรึบบ " อ๊ายยย  ปล่อยฉันลงน้า " แงๆ คัยก้อด้ายช่วยด้วยยย โดนอุ้มอะ
" คนสวยยย  มาเป็นของฉันเถอะ 555+ " ไอบ้า ไอ_+)(*&^%$^&*()_(*&^%  ม่ายย 0.0 ฉันกำลังถูกจูบ  มายช่วยชั้นด้วย  แต่ว่า..ฉันจะร้องไห้นายบ้านั้นช่วยทำไมเนี่ย งงตัวเอง
" อ๊ากกกก!!!  ไม่นะ!!! " ฉันทั้งเตะ ต่อย ทุบ ตี ไอโรคจิตนั้นก็ไม่ยอมสะทบ สะท้านเลย
" ตุ้บบบบ!!!! "  เอ๋ ? เสียงอะไรน่ะ
ฉันค่อยๆลืมตาแล้วก็พบว่า  ฉันตกมาใส่นายมาย
" จะอยู่ตรงนี้นานมั้ยคุณ  มันหนักนะ " อึ๋ย! น่ากลัวชะมัด 
" เออ...อืมมม " ตอนนี้ซึ่งฉันกำลังงอยู่ก็มีเสียงนี้  ผลั๊วะ!!
" แมร่ง!!! ทำอะไรผู้หญิงกูวะ " หา 0.0 เทวดายังอึ้งปลาบึกยังตะลึงนายมึนนั่นเอาอาร๊ายยย
" จะจะ จริงหรอคับ  ผมขอโทษนะคับ ไร้ว่าเด็กน้อยคนนี้เป็นคนของพี่ ขอโทษจริงๆนะคับ ไปละนะคับ ลาล่ะ " โห..เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะ
" นายมาย ขะ ขอบจะ  อ่าวหายไปไหนละ  อ๋อ นั่นไง "
" นี่!! นายจะไปไหนอะ " ฉันวิ่งตามนายมายไป
" ..................................... "  เงียบทำไมนะ
" นี่ ฉันถามไม่ได้ยินเหรอไง " หงุดหงิดแล้วนะ
" ทำไม " - -
" กะ ก้อ ไม่มีอะไร ไปนะ ^ ^ " น่ากลัวจัง
" อืม " บอกดีกว่า
" ขอบใจนะ ที่ช่วย!! "  ฉันตะโกนบอกนายมายไป
" ทำไมรู้สึกโล่งใจจังแฮะ ^ ^ ไม่รู้ละ ไปดีกว่า "

     แล้วฉันก็เดินมาหายัยตาลที่นั่งกินข้าวรออยู่
" นี่! แกไม่คิดจะช่วยฉันเลยรึไง " ฉันบอกยัยตาลไปเพราะว่าเพื่อนสนิททั้งทีตกอยู่ในอันตรายไม่คิดจะช่วยกันเลยนะ
" ............................................. " เงียบอีกละ เหมือนนายมายเลย
" นี่!! ยัยตาล หยุดกินก่อนได้มั้ย " ฉันบอกยัยตาล
" .............................................. " ยัยตาลไม่บอกอะไรแล้วเดินลุกหนีไปเลย
" อะไรของยัยนั่นนะ " งง แฮะ

       ตั้งแต่ที่ยัยตาลลุกหนีฉันไป เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยจนถึงเวลาเลิกเรียน
" กริ๊ง!! ๆๆๆๆ " ไอกระดิ่งบ้านี่จะดังไปถึงไหนกันนะ
" ตู๊ด ตู๊ด เพราะรักฉันการันตี ช่วยเอาใจดวงนี้ปะ " ใครโทรมากันนะ
" ตุ๊ด ฮัลโหล สวัสดีค่ะ " ฉันพูดออกไปตามมารยาท
  เอ่อ...ปอ นี่แม่เองนะ คือ แม่มีเรื่องอยากจะบอกลูกน่ะ  
" ค่ะ แล้วจะบอกเรื่องอะไรล่ะคะ " ฉันถามแม่ เพราะดูเหมือนว่าแม่จะเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้
   ไว้เจอกันที่โรงพยาบาลศิริวัฒนาละกันนะ ลูก
" ค่ะ  ตู๊ดๆ  "  ทำไมต้องโรงพยาบาลด้วยนะ
" เพล๊ง!!! " ห๊ะ!! อะไรน่ะ
" เฮ้ออ.. ค่อยยังชั่ว เสียงจานแตกนี่เอง " ทำไมต้องมาแตกตอนนี้ด้วยนะ ตกใจหมดเลย

     หลังจากที่ฉันคุยโทรศัพท์กับแม่เสร็จ ฉันก็รีบโบกแท็กซี่แล้วตรงดิ่งมาที่โรงพยาบาลศิริวัฒนาทันที
" พี่ค่ะๆ " ฉันเรียกแท็กซี่คันนึงมา
" เอี๊ยด! " โห ตกใจขหมดเลย
" ไปไหนจ๊ะ น้องสาว " งะ น่ากลัว 
" อะ เอ่ออ.... ปะ ไป โรงพยาบาลศิริวัฒนาค่ะ " ฉันพูดตะกุก ตะกักเล็กน้อย 
" ได้เลยครับ " ฉันเลยรีบขึ้นรถแล้วบอกกับคนขับรถแท็กซี่ไปว่า
" ไปให้เร็วที่สุดเลยนะคะ " ฉันบอก 
" ครับ "

  เวลาผ่านไปประมาณ15นาที ฉันก็มาถึงโรงพยาบาลศิริวัฒนา ฉันก็เลยโทรถามว่าแม่อยู่ที่ไหน
   ตู๊ด ตู๊ด สวัสดี ปอมาถึงโรงพยาบาลแล้วใช่มั้ยลูก รอหน้าโรงพยาบาลนะเดี๋ยวแม่ไปรับ  
" ค่ะ " ฉันตอบแม่กลับไป
   รอแปปนึงนะ  ลูก  
" ค่ะ  ตู๊ด ตู๊ด " เฮ้ออ......
" ลูกปอ!!  แม่มาแล้ว " นั่นไงมาละ
" แม่มีเรื่องอะไรหรอคะ " ฉันถามแม่
" ไปคุยกันข้างบนดีกว่านะ " โอเค ข้างบนก็ข้างบน
   
     พอฉันไปถึงข้างบนแม่ก็เปิดประเด็นทันที
" ลูก จำได้ใช่มั้ยว่าปิงเคยเป็นโรคอะไรตอนเด็ก " เอ๋  อะไรนะ อ๋อ
" ค่ะ " ฉันตอบแม่ไป
" แล้วลูกรู้มั้ยว่าแม่เรียกลูกมาทำอะไร " แม่ถามฉัน
" ไม่รู้คะ " ฉันตอบแม่ตามตรง
" แม่เรียกลูกมาก็เพราะจะคุยเรื่องนั้นแหละ " หา จริงอะ
" จริงหรอคะแม่ ที่แม่พูดมานี้ไม่จริงใช่มั้ยคะ " ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ
" จริงจ่ะ ปิงเป็นโรค.......................................... " ฉันได้ยินแค่นั้นฉันก็เป็นลมทันที

     พอฉันฟื้นขึ้นก็ได้ยินเสียงแม่คุยกับใครคนนึง
" ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า...................................................................เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้แหล่ะจ่ะ แต่ลูกอย่าพึ่งบอกให้ น้องปอรู้นะ แม่ไม่อยากให้ลูกเสียใจ " ไม่จริงใช่มั้ย ใครเป็นคนทำ ฉันจะฆ่ามัน
" นะ น้ำ หะ หิวน้ำ " เอ๋ เสียงใครนะ  
  
  ก็อัพจบไปแล้วอีกตอนฉลองวันคริสต์มาสละกันนะ ยังไงก็เม้นให้ด้วยนะคะ  ขอบคุณค่ะ