ฉันรักเธอ ยัยตัวแสบของฉัน

ลำดับตอนที่ #3 : วันแรกแห่งนรก(100%)

ขอโทษท่านผู้อ่านทุกท่านนะคะ
เป็นความผิดของเราเอง เราลืมเซฟตอนแต่งเสร็จอะ
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เราจะเปลี่ยนนิยายใหม่หมดเลยนะคะ(เฉพาะตอนที่3)
ขอบคุณค่ะ

ตึง ตึง ตึง ตึง
 " สายแล้วๆ " ผมบ่นลงมาจากข้างบน
" ลูกปังไปกินรังแตนที่ไหนมาจ๊ะ บ่นใหญ่เชียว " แม่บ่น
" ก็น้องปออะคับ ไม่ยอมปลุกผม " ผมโทษน้องทันที แต่แม่ก็ตอบว่า
" น้องปอน่ะปลุกเราแล้ว เสียงดังลงมาข้างล่างเลยล่ะจ่ะ ลูกไม่ตื่นเองมากกว่ามั้งนะจ๊ะ "
" หรอครับ " ผมตอบอย่างสุภาพกับแม่
" จ่ะ " แม่ก็ตอบกลับมาอย่างสุภาพเช่นกัน
" งั้นผมไปก่อนนะฮะเดี๋ยวจะสาย " ผมบอกลาแม่
" จ่ะ " แม่ก็ตอบกลับ
พอผมมาถึงโรงเรียนก็เห็นชะนีกรี๊ดเช่นเดิม
" กรี๊ดๆๆๆๆๆพี่ปังขา น่ารักจังเลยอยากแต่งงานด้วยจัง " ผู้หญิงครึ่ง ผู้ชายครึ่งตะโกนจนผมอยากจะอ้วก
" เออ...ผมขอตัวไปขึ้นห้องก่อนนะคับ^^ " ผมบอกชะนีทั้งหลายแหล่
" กรี๊ดดดดๆๆๆๆๆๆ ผู้ปังผู้กับเราด้วยเสียงหล๊อหล่อ กรี๊ดดดๆๆๆ " ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา แล้วก็มีศึกแย่งชิง ตบตีกันด้วยเหตุว่า
" บ้าหรอยะหล่อน พี่ปังเค้าพูดกับฉันตะหากไม่ใช่เทอ " ผมคิดในใขว่าจะทะเลาะกันไปทำไมผมก็พูดกับทุกคนนั่นแหละ แล้วผมก็พูดขึ้นว่า
" ผมพูดกับทุกคนนั่นแหละครับ ขอตัวนะครับ " แล้วผมก็รีบเดินขึ้นตึกเรียนไปเลย
" ไงไอปัง แบ่งผู้หญิงมาให้ฉันบ้างก็ได้นะโว้ยยย " นึกว่าใครไอฟาร์มนี่เอง
" มึงเอาไปหมดเลยเหอะ เหนื่อยชะมัด - - * " ผมตอบเพื่อนกลับ
" บ้าเรอะ ตรูล้อเล่น ตรูมีคนรักแล้วนะโว้ยๆๆ " ไอฟาร์มรีบตอบกลับทันที
" เออ! รีบบอกรักนะเว้ย ระวังจะเสียใจทีหลัง " ผมบอกมันด้วยความหวังดี
" รู้แล้วน่า แกก็ย้ำอยู่นั่นแหละ ตรูยังไม่ได้เตรียมใจเลย กลัวโดนปฏิเสธอะ - -* " ผู้ชายภาษาไรฟะ ขี้ขลาดชะมัด
" เออๆ " ผมตอบปัดๆไป
ผมคุยกับไอฟาร์มไปเรื่อยๆแต่ก็ได้ยินเสียงที่ผมคุ้นเคยอย่างดี
" ฉันถามให้เลยให้ละกัน  ขี้เกียจรอละ  เหนื่อยก็เหนื่อยไปปลุกไอพี่บ้าที่ตัวเท่าช้างตั้งแต่เช้าก็ไม่ยอมตื่น " จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก   น้องสาวตัวแสบของผมเอง  ผมเลยพูดขึ้นมาว่า
" จะหาว่าฉันเป็นต้นเหตุรึไง ? " ผมถามน้องตัวแสบทันที

ก่อนหน้านั้นทางด้านนางเอก
ฉันอยู่ตรงสวนสาธารณะของโรงเรียนกับยัยตาลแล้วฉันก็พูดขึ้นมาว่า
" นี่...  ยัยตาล ฉันหิวข้าวอะ  พาไปที่โรงอาหารหน่อยดิ " ฉันอ้อนผู้เป็นเพื่อนด้วยความเหนื่อยอ่อน
" จะบ้ารึไงยัยปอ ฉันก็พึ่งเข้าโรงเรียนพร้อมแกนั่นแหละ ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าโรงอาหารของโรงเรียนอยู่ทางไหนอะ โรงเรียนนี้ก็โครตจะกว้างเลย " ยัยตาลบอก เอ๊ะ!! ยัยตาลหน้าซีดๆแฮะ
" อ่าว ฉันก็นึกว่าแกไปปฐมนิเทศก่อนเข้าโรงเรียนซะอีก " ฉันบอกยัยตาลไป
" ฉันได้ไปซะที่ไหนล่ะ ฉันก็ปดูหนังกับแกตอนก่อน 1 อาทิตย์เปิดนั่นไง อุ๊บ " มีพิรุธแฮะ อ๊ะ!!  คิดออกละ
" เออ  ใช่!!!  0.0 ลืมไปเลย " ฉันแกล้งทำหน้าตกใจ
" ฉันก็ลืมเหมือนกัน - -* " ฉันรู้ว่าแกแกล้งทำยัยตาล
" เออ แล้วเมื้อกี้แกเอามือปิดปากทำไมอะ " ฉันจับผิดยัยตาลทันที
" กะ..ก็ พึ่งนึกได้เมื่กี้เองอะ " แล้วยัยตาลก็หน้าซีดลงเรื่อยๆ
" หรอ... ^ ^ แล้วที่แกชวนฉันไปดูหนังเพื่อที่แกจะให้ฉันลืมว่ามีปฐมนิเทศที่โรงเรียนใช่ป่าว!!! " ฉันแกล้งตะคอกให้ยัยตาลกลัว 555+ สะจาย (นางเอกซาดิสต์จังฟะ จาก ผู้แต่ง)
" อะ..เออ  ใช่แว้วอ่า  ง่า อย่าโกรธเราเลยน้า  ฉันจะทำตามทุกอย่างที่แกขอทั้งวัน แต่ขออย่างเดียวอย่าโกรธฉันน้า เพื่อนlove " อืมมม...... คิดหนักแฮะ งั้นเอาเป็นว่า
" ก็ได้ ฉันยกโทษให้ งั้นอย่างแรก ให้แกไปถามคนอื่นว่าโรงอาหารของโรงเรียนนี้ไปทางไหน " ตอนแรกยัยตาลก็ดีใจที่ฉันยกโทษให้อะนะ แต่พอฉันสั่งก็ทำหน้าบึ้งทันที
" ค่ะ คุณแมงปอ " ยัยตาลประชดฉันแล้วก็เดินออกไปถามคนอื่นที่อยู่ในโรงเรียนนี้ว่าโรงอาหารของโรงเรียนนี้ไปทางไหน

               ทางด้านน้ำตาล
ฉันเดินออกจากกองมรดก เอ๊ย!! ฉันเดินออกจากยัยปอมาตามหาผู้โชคดีคนแรก นั่นไง 
" เออ....คุณคะ " ฉันบอกอย่างสุภาพ
" อะไรหรอครับ " ชายคนนั้นตอบกลับมา
" ทราบมั้ยคะว่าโรงอาหารของโรงเรียนนี้ไปทางไหน พอดีฉันเป็นนักเรียนใหม่แต่ก็ไม่ได้เข้าไปปฐมนิเทศตอนก่อนเปิดเทอมอะค่ะ " ฉันบอกไป ตอนแรกก็นึกว่าจะสำเร็จแล้วแต่ทว่า
" อ๋อ โรงพักน่ะหรอคับ ก็ไปทางสันป่าข่อยอะคับ เลี้ยวซ้ายตรง 4 แยก เลี้ยวขวาอีก2ครั้ง ซ้าย2ขวา2ตรงไปเรื่อยๆแล้วเลี้ยวซ้ายอีกครั้งหนึ่งก็ถึงแล้วล่ะคับ " แล้วตูจะจำได้มั้ยฟะเนี่ย แต่ โรงพักหรอ
" - -* เออ..ขอโทษนะคับนะคะ ฉันถามว่าโรงอาหารอยู่ไหน ไม่ใช่โรงพักอะค่ะ " เมื่อกี้ฉันได้ยินคำตอบแล้วหน้าเหวอเล็กน้อย
" >///< เออ ขอโทษนะครับ คือผมก็เป็นนักเรียนใหม่เหมือนคุณนั่นแหละครับ " ชายคนนั้นทำหน้าแล้วบอกกลับไป
" ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ " ฉันตอบกลับชายหนุ่มไปแล้วเดินออกมา
" เป็นไงบ้างอะ ยัยตาล " ยัยปอก็เข้ามาถามฉันทันที
" ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า..........................ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาให้ยัยปอฟัง " ฉันเห็นเมื่อกี้ยัยปอแอบหัวเราะด้วย
" ตาลไปถามคนอื่นละกัน " ปอบอกฉัน
" อืม " ฉันเลยบอกยัยตาลกลับ
        เวลาผ่านไป 10 นาที ไวเหมือนโกหก
"  นี่! ยัยตาลอีก 20 นาที โรงเรียนก็จะเข้าแล้วนะ " ยัยปอบ่น
ก็จะทำไงได้ล่ะก็แต่ละคนไม่ได้เรื่องทั้งนั้นเลยอะ
" ......................... " ฉันเงียบ
" งั้น ฉันไปถามให้ละกัน ขี้เกียจรอละ เหนื่อยก็เหนื่อยเนี่ย ไปปลุกไอพี่บ้าที่ตัวเท่าช้าง ตั้งแต่เช้าก็ไม่ยอมตื่น " ยัยปอบ่นเฮ้อ เซ็งจริงเพื่อนตรู

    ทางด้านนางเอก
เวลาผ่านไปซักแปป ยัยตาลก็เดินมา ฉันเลยรีบเข้าไปถามทันที
" เป็นไงบ้างยัยตาล " ฉันถามตาลทันที
" ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า.............................เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นอย่างนี้แหละ " ยัยตาลเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังแล้วมันน่าหัวเราะซะจริงๆ
" งั้นตาลไปถามคนอื่นละกัน " ฉันบอกตาล
" อืม " ยัยตาลก็ตอบฉันกลับ
          เวลาผ่านไป 10 นาที ไวเหมือนโกหก
" นี่! ยัยตาล อีก 20 นาที โรงเรียนก็จะเข้าแล้วนะ " ฉันบอกยัยตาล
" ...................... " ยัยตาลเงียบ
" ฉันถามให้เลยละกัน ขี้เกียจรอละ เหนื่อยก็เหนื่อย ไปปลุกไอพี่บ้าที่ตัวเท่าช้างตั้งแต่เช้าก็ไม่ยอมตื่น " ฉันบ่น โดยไม่รู้ตัวเลยว่าอันตรายเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ  
" จะหาว่าฉันเป็นต้นเหตูรึไง ? " ชายหนุ่มปริศนาถาม
" ใช่!!!!  ถูกต้องที่สุด " ฉันบอกแต่ เฮ้ย!!!
" งั้นคราวหลังไม่ต้องไปปลุกฉันที่ห้องแล้วกัน จะได้ไม่ลำบากไง " กะแล้วเชียว - - *
" แฮ่ๆ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง ^ ^ เนอะพี่ชายสุดหล่อ  " ฉันบอกพี่แล้วยิ้มแหย่ไปให้ หลังประโยคอะ กัดฟันพูดอย่างแรง
" โห... วันนี้ถ้าจะฝนตกแฮะ น้องสาวหน้าสุดเห่ย ชมพี่ชายสุดหล่อคนนี้ด้วย ^ ^ " พี่ปังพูดด้วยความมั่นใจเต็มร้อย แต่โดนทำลายโดย.......ฉันเองค่ะ
" พี่ปังหล่อมากเลย หล่อมากๆ หล่อจนลากดินเลยอะ 555+ อุ๊บ!! " ตายแว้ว เผลอหัวเราะด้วย พี่ปังฆ่าตายคาโรงเรียนชัวร์
" 555+  อุ๊บ " เสียงยัยตาลดังขึ้น
" - /// -  น้องตาลหัวเราะพี่หรอคับ " เฮ้ย ไมไม่อาละวาดเหมือนอยู่ที่บ้านฟะ งง
" ค่ะ เอ๊ย!! ไม่ใช่ค่ะ " โห กลัวเสียภาพพจน์ก็บอกมาเหอะ
" แล้วน้องตาลหัวเราะอะไรล่ะคับ " พี่ปังยังคงถามไม่เลิก
" โห พี่พูดกับยัยตาลคะ ขา พอพอพี่พูดกับฉันเห็นพูดแต่กู มึง " ฉันแทรกขึ้นมา
" อย่ายุ่งเรื่องชาวบ้านเค้านักหนา สอดรู้ สอดเห็นจริงจริ๊ง " กวนบาทามากๆเลย
" พี่!! อยากอยู่ดีๆพระบาทของเค้าจะเตะพระเศียรของพี่แล้วพระโลหิตของพี่จะหลั่งไหลออกมาไม่รู้ตัวนะพี่ อยากโดนป่ะ ^ ^ " ฉันพูด 555+ สะจาย (ซาดิสซ์จังฟะ/ผู้แต่ง)
" - - * " พี่ปังจ๋อยสนิทแต่ยังไม่เจียม
" แล้วตกลงน้องตาลจะตอบพี่ได้รึยังคับว่าน้องตาลหัวเราะอะไรพี่อะครับ " ยังถามไม่เลิก
" เออ... ก็คือเมื้อกี้อะค่ะตาลเห็นผู้ชายคนนั้นเค้ากำลังจะนั่งแต่ว่าเพื่อนของเค้าแกล้งดึงเก้าอี้ออกมาผู้ชายคนนั้นเลยล้มหงายหลังอะค่ะ " แก้ตัวน้ำขุ่นๆเลยนี้หว่า
" อ๋อ ครับ ^ ^ ที่ไม่หัวเราะผม แต่ไม่เหมือนใครบางคนที่หัวเราะไม่อายชาวบ้างชาวช่องซะเลย แย่ๆจริงๆ " ฮึ้ย!! ทนไว้ยัยปอ
" งั้น ผมขอตัวนะครับ " พี่ปังพูดแล้วก็เดินออกไป
" อ๊าย!! >///< พี่ปังน่ารักอะ กรี๊ดดดด " นั่น ยัยตาลออกโรงละ
กริ๊งๆๆๆๆ  กริ๊งๆๆๆๆ เสียงโรงเรียนเข้า
" นี่ ยัยตาล ฉันหิวยังไม่ได้กินอะไรเลย หาไปซื้อของแถวๆนี้กินหน่อยนะ แล้วค่อยไปเข้าแถว " ฉันขอยัยตาล
" อืม ตอนนี้อารมณ์ดี " แต่ก่อนที่ฉันจะไปก็
ตุ๊บ!!!
" โอ๊ย!!! " ฉันล้มลงกับพื้น
" นี่ คุณเป็นอะไรบ้างรึเปล่า ผมขอโทษนะ ไอเพื่อนบ้ามันผลักผม " ชายหนุ่มปริศนาถาม
เอ๋ ทำไมเสียงคุ้นๆหว่าฉันตอบแล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นแล้ว
" ไม่เป็นระ เฮ้ย!!! "

ตอนนี้มีนิดเดียวเองอะ แต่ไม่เป็นไร ตอนหน้าจะอัพให้เยอะๆเลยนะ