คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชักช้า
เฮ้ย ไรเนี่ยห้องที่เป็นที่ที่ฉันไม่เคยให้ใคร เข้ามา แต่ตอนนี้ห้องฉันกำลัง ถูกบุกรุกโดยมนุษย์เพศผู้ ไม่นะ เฮ้อ อย่าคิดมาก อย่าคิดมาก ฉันต้องไปนอนฉันต้องไปนอนบนเตียง ส่วนนายนั่นก็นอนพื้น ใช่ นายนั่นนอนพื้น ไม่มีไรหรอกน่าแล้วฉันก็สะกดจิตตัวเอง ให้ไปนอนบนเตียง พอนาย ที่รักเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่ ตอนนี้ยังไม่ได้ติดกระดุมเสื้อเลยซักเม็ด
“เฮ้ย นาย ทำไมไม่ติดกระดุมเสื้อ ก่อนออกจากห้องน้ำเนี่ย”
“ก็มันขี้เกียจ”
แล้ว ที่รัก ก็เดินมาที่เตียงนอน
“นายจะทำอะไรน่ะ”
“ก็นอนน่ะสิ”
“ไปนอนที่พื้นสิ ฉันจะนอนเตียง”
“เห้ย ได้ไงเหล่า ฉันจะนอนบนเตียง”
“ไม่ มีทาง”
“งั้นเดี๋ยวฉันจะเอาหมอนข้างมากั้น”
“แค่นั้นน่ะนะ”
“ใช่ ฉันไม่ทำไรเธอหรอกน่า”
“จริง”
“ก็จริงน่ะสิ ป่ะๆ นอนเถอะ พรุ่งนี้ไปเรียนแต่เช้า”
แล้วฉันคิดไรเรื่อยเปื่อย แล้วก็เผลอหลับไปในที่สุด
เช้าวันรุ่งขึ้น
หาว กี่โมงแล้วเนี่ย เอื้อมมือไปหยิบนาฬิกา 6 โมง ห๊า 6 โมงแล้ว ฉันต้องรีบไปอาบน้ำแล้ว เอ๊ะ แล้วนายที่รักล่ะ//ขวับ หันไปดู
เอ๋ไม่มีแสดงว่าไปแล้ว ฉันว่าฉันรีบไปอาบน้ำดีกว่า พอฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบลงไปหาแม่นม แต่พอฉันเดินลงไปฉันก็เห็น นายที่รักกำลังนั่งกินข้าวต้มอยู่
“แม่นมค่ะ วันนี้มีอะไรกินค่ะ”
แล้วฉันก็นั่งลงตรงข้ามกับ ที่รัก
“วันนี้มีข้าวต้มหมูสับค่ะ”
“ค่ะ งั้นรีบเอามาเลยค่ะ เน่จะรีบกินรีบไป”
แล้วฉันก็รีบกินข้าวอย่างไว จนทุกคนต้องอึ้งนะขอบอก
“เสร็จแล้ว อิ่มจัง”
แล้วฉันก็หยิบ ชามไปเก็บ
“งั้นเน่ไปก่อนนะค่ะ แม่นม ส่วนนายน่ะชักช้า ฉันให้เวลานายกินอีก 5 นาทีเท่านั้น ไม่งั้นนายไปโรงเรียนเอง”
รู้สึกว่า นายนั่นจะไม่สนใจคำพูดของฉันเลย ฉันก็เลยรีบไปที่รถ แล้วก็ขึ้นไปรอบนรถ ผ่านไปได้เกือบ 5 นาที ฉันก็เห็นนาย ที่รักเดินออกมาจากบ้าน
“ลุงค่ะ ออกรถเลยค่ะ”
“เอ่อ จะดีหรอครับคุณหนู”
“ดีสิค่ะ ออกรถเลยค่ะ”
“ครับ ก็ได้ครับ”
แล้วรถก็ค่อยๆ ขยับออกจากที่
“เฮ้ย ไปไหนน่ะ เดี๋ยวรอก่อนสิ”
“ไม่รอหรอก นายน่ะชักช้า ไปโรงเรียนเองน๊า แล้วเจอกัน”
“เฮ้ย ได้ไงอ่า รอด้วยดิ”
“ไม่รอ เจอกันที่โรงเรียน บาย”
ความคิดเห็น