เพ(ร)าะรัก.......นายเย็นชา

สวัสดีดีรีดเดอร์ที่ร้าก!!!!!!!!   เช่นเดิมจ้ะ สำหรับใคร ผู้ใด ที่หลงทางมานะจ้ะ ขอบอกก่อนว่า นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายชายรักชายนะจ้ะ  

ส่วนคนที่ตั้งใจเข้ามาก็...............ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่อาณาจักรแห่ง วาย!!!!! จร้า 

นิยายเรื่องนี้เป็นรักใสๆของหนุ่มๆวัยมหาลัยน่ะจ้ะ  ไม่มีดราม่า (เพราะไรท์ปั่นดราม่าไม่เป็น แฮ่!!!!)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

          “ตกใจหรอ?”

            หนุ่มแว่นว่าเสียงเย็น เมื่อเห็นร่างสูงสะดุ้งสุดตัว ทันทีที่ประจันหน้ากัน

            “ปล๊าว!!!! ก็เห็นนั่งอยู่มืดๆ ไมไม่เปิดไฟอ่ะ?”

            “ถ้าเปิดไฟ นายจะกล้าเข้ามา?”

            “ทำไมจะต้องไม่กล้าว่ะ  นายก็ว่าไปเรื่อย”

            “งั้นตรงประเด็นเลยนะ    นายไปไหนมาไอ้พี่พีท?”

            “ปะ...ปล่าว ก็ไปหอไอ้พัฒน์ไง”

            “ฉันขอความจริง”

            “จริงจริ๊งงงง”

 พีทพูดพลางเดินเข้าไปใกล้คนบนโซฟา

            “หยุดอยู่ตรงนั้น!!!!”

แค่คำพูดไม่ได้ทำให้พีทสะดุ้งได้เท่า....ไม้เบสบอลในมือ

            “เวรแล้วไงกู”

 พีทสบถกับตัวเองเบาๆ

            “เมื่อกี้ฉันโทรหาไอ้คิม  แล้วรู้ไม๊ว่าใครรับสาย?”

            “แพรหรอ? ถามยากน่า....นนท์ พี่จะไปรู้ได้ไงล่ะครับว่าใครรับสาย”

            “หึ....ไม่ต้องมาพูดเพราะกลบเกลื่อนความผิดไอ้พี่พีท!!!  และคนที่รับสายฉันคือไอ้พี่พัฒน์ ที่สำคัญไอ้พี่พัฒน์อยู่บ้านไม่ได้อยู่หอ”

หนุ่มแว่นพูดพลางเคาะไม้เบสบอลลงบนพื้นเป็นจังหวะ  เช่นเดียวกันกับจังหวะหัวใจของคนทำผิดที่เต้นตุ๊บๆตามจังหวะไม้ที่เคาะขึ้นลง 

            “โธ่.......ที่รักครับ พี่ขอโทษ”

คำพูดที่มาพร้อมกับเข่าที่ทรุดลง .............................

#พีทนนท์        #ใต้ความกลัวเมีย        #เมียผมโหด