คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คนโง่เคราต้องถูกจัดการ
ในปี .ศ.242หมันทอไ้เสียีวิลเเละลูายไ้มาสืบทอำเเหน่เเทน่อมาโอไ้ยุยให้พระเ้าโฮอให้ทำารปลสุมาอี้าำเเหน่สมุหลาโหม เเละั้ึ้นเป็นรารูไร้อำนาทาารทหารเเท้ริ เเละโอ็มีอำนาเบ็เสร็ุมราสำนัไว้ในมือเเละั้ โอี้ เป็นนายพล โฮุ้น เป็น นายทหารุมลัเเส
.ศ.244
เาู เเมือฮั่น
"เห้อ"
"นายท่านถอนหายใ้วยเหุอันใ"
"้าไม่ไวใว่าโอ ะนำทหารนะ" สุมาเียว
"้า็ิเหมือนัน" าอุ้นนายทหารนสนิทลูายอาุ๋ยุนนาั้นผู้ให่อวุย๊
"ท่านเเม่ ้าไม่อยามาเลย" สุมาสู
"ลู๊ะ นี่เป็นบทเรียนารรบอเ้าับน้อนะ" เียวุนหัว ภรรยาสุมาอี้
"นายท่านโอ ท่านะใ้เเผนารนี้หรอ"
"ใ้เเล้วเเฮหัวป๋าานนี้ท่านะไ้เเ้เเ้นพ่ออท่าน้วย"
"ท่านเียวเ้าะ ท่านโอเรียเรียมทัพเเล้วเ้า่ะ" ออหยวนีภรรยาสุมาเียว
"เห้อ"
"เเม่ว่า เ้าโ่นั้น มันะพาเราไปายนะ"
"เอาทหารบุ!!!!"
"เฮฮฮฮฮ!!!!!!"
"บุเ้า!!!"
"นั้นไ พลธนูยิ!!!"
"เฮ้ยยย!!"
"โมี!!!!"
"ย้าาาา""
"ฮั..."
~~ฟัน~~
~~เป้!!~~
~~ฟืบ~~
"เผาพวมัน!!"
"เอ้าเผาาา!!"
"โยนน้ำมันไป"
"พลธนูยิ!!"
~~ฝู้!!~~
~~โรม!!~~
"ถอยยย!!"
"ามมพววุย๊ไป!!!"
"่ามัน!!"
"เฮ้ยย!!"
"เ้าโ่เอ้ย เเม่ว่าเเล้ว"
"ริ อรับ"
"้าเือนท่านโอเเล้ว"
สุมาสู สุมาเียว าอุ้น ออหยวนี เียวุนหัว เเฮหัวป๋า ไุ้บิบนินทราวามโ่อโอ
สุท้าย้วยเเผนารอโอที่ทำอะไรไม่ิึถูเเผน ารุ่มโมีอ๊๊ทำให้้อถอยทัพออมาเเละยั้อสูเสียทหารเป็นำนวนมาเเ่โอ็ยัำรำแหน่ผู้สำเร็ราาร่อไป
สุมาอี้็ไ้เฝ้าูสถานาร์็เรียมำลัอยู่นานหลายปี
.ศ. 249
“เรา้อปิรูป”
“ท่านพ่อ โอเเละ นายทหารทั้หมออาเมือหมเเล้วอรับ”
“ี สั่ารไป ุนเล๊ ยึลัเสบีย ุยห้วยยึลัเเส ้านท่าย ยึ่ายทหารส่วนเายยึประูเมือ” ภายในเมือลเอี๋ย
“นี่มันเรื่ออะไรัน”
“โอิบ ะิราบัลลั์ !!!!!!”
“ห่ะะะ!!!”
“ริิ ”
“พวเรามีวามสุมาว่าถ้าไ้รับใ้สุมาอี้่ เราะเปิประูให้ท่านไป”
“โอเป็นบ!!!!!”
“ร่วมทัพับท่านรารูสุมาอี้เเล้วะรอ”
เเมือฮูโ๋
“นายท่าน เรารีบไปเมือฮูโ๋เถิ” ฮวนห้อม
“ไปทำไมันสุมาอี้ ็ะายเเล้ว”
“สุมาอี้ยึอำนาเเล้ว!!!”
“เฮ้ยย!!!!”
“ลับเมือ!!”
สุท้าย
“ประหารโอเเละพรรพวให้หม!!!”
“ท่านสุมาอี้เ้าะ โปรไว้ีวิ ินเป้วยเ้าะ” ินเหียนเอ พี่สาวอ ินเป นายทหารอโอที่ะถูประหารไ้อร้อีวิ
“้าะไว้ีวิ เ้าเเ่เ้า้อ่วย ทำนุบำรุราว์วุย้วย”
“อรับนายท่านนน”
โอประาศยอมเเพ้เเ่สุท้าย็โนสุมาอี้สั่ประหาร 7 ั่วโรส่วนฮวนห้อมไ้รับารอภัยโทษึไ้ลับมารับราาร สุมาอี้ไ้รับเเ่ั้เป็นสมุหนายเเห่วุยุ๊มอำนาเบร็เสร็ในมือทา้านเเฮหัวป๋าเเละระูลเเฮหัวลัวะไ้รับผลระทบึนำำลัเเละระูลบาส่วนเเปรภัไปเ้าร่วมับเียอุยส่วนเเฮหัวป๋านั้นไ้รับเเ่ั้เป็นเเม่ทัพออรบับเียอุย เเละยัเป็นลุอเียวี พระมเหสีิเล่าเสี้ยน้วยไม่นาน ออเหลุนนาั้นผู้ให่เเห่วุย๊ไม่พอใ ึ่อบที่เมือห้วยหลำ เเ่ถูสุมาอี้ปราบปราม ่อมาสุมาอี้ ล่มป่วยเเละเสียีวิ สุมาสูไ้ึ้นสืบทอำเเหน่เเทนเเละปิรูป ารเมือ ารทหารวุย๊ใหม่หม
่อ๊
“้าน้อยลุน เ้าเฝ้าฝ่าบาทอรับ”
“ลุนที่้าเรียเ้ามาว่าะเลือใรเป็นรัทายาท”
“้าว่าุนโหเหมาะสุ”
“ุนฮิวนั้น ยัรัสบ” ไม่นานนัุนป๋าไ้ยุยุให้ปลลุนออ
“หน่อยเ้าลุน้าปลเ้า!!!”
“ไม่ฝ่าบาท”
“ท่านลุนโนปลั้นหรอเราวระ่วยท่านัน”
“ริๆ”
“ท่านเสนาบี เราวระไปัารพวเื้อพระว์นะ”
“ใ่ๆ” นายทหารหลายนไม่พอใที่ลุนโนปล ึยุยให้ลุนนำำลับุเ้าไปัารุนโหเเละพวเื้อพระว์เเละอ์าย่อ๊
“เอาหล่ะเราะบุไปวาล้าพวุนโหันนน”
“บุ!!!!!”
“เฮฮฮฮฮ!!!”
~~ฟัน~~
~~เป้!!~~
~~ฟืบ~~
~~โรม!!~~
"ย้าาาา""
"ฮั..."
“เ้าุนโห ายยย!!”
“อั….”
“เรียฝ่าบาทลุนไ้นำทหารบุเ้ามาสัหาร ุนโห เเละพวทหารฝ่ายในหมเเล้วอรับ!!!”
“ลุนไม่นะ ฮั….ประาศ..ุนเหลียเป็นรัทายาท…..”
“ฝ่าบาททท!!!!”
ุนวนัรพรริอ์เเรหเเห่่อ๊ไ้ สิ้นพระนม์ลเเละใหุ้นเหลียึ้นเป็นรัทาทเเทน่อมาลุนไ้รอมใายหลัยทัพบุเ้ามาสัหารุนโหเเละ อ์ายเื้อพระว์่าๆนเเทบไม่เหลือรัทายาทเลยเเละไม่นานระทำอุนวน ะส่ผลหายนะอีหลายปี
(ออหยวนี)
(เียวุนหัว)
(ินเหียนเอ๋)
ความคิดเห็น