วัยร้ายวุ่นวายรัก

ลำดับตอนที่ #7 : หึง !!!

ณ ห้องนอนของ เนออน

ฉันหยิบไอโฟนขึ้นมาก่อนจะโทรศัพท์หายัยเรนโบว์"ฮัลโหล โบว์ว่างเปล่า"ฉันถามด้วยเสียงเบื่อ"ไม่อ่า เลือกเสื้อผ้าอยู่ เดี๋ยวจะซื้อไปฝากนะ"ยัยโบว์พูดด้วยเสียงแฮปปี้มากๆเลย"ขอบใจนะ แล้วใครไปส่งเธอ"ฉันถามด้วยคำถามแปลกๆเพราะว่าส่วนใหญ่ ยัยโบว์จะมาขอให้ฉันไปส่ง แต่นี่ใครไปส่งยัยโบว์นะ"อ๋อ นายดอมินิคนะ เออแค่นี้นะ"ยัยนั้นพูดก่อนจะวางสาย เฮ้อฉันจะชวนใครไปนั่งจิบกาแฟด้วยนิ ((ก็เธอนั้นน่ารักเกิน เกินจะทน เกินที่จะไม่สน เร้าใจไร้เหตุผล ล้นทุกทีที่เจอ)) เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้นก่อนที่ฉันจะหยิบมาด้วยท่าทางไม่เต็มใจ ก่อนจะดูคนโทรมา เบอใครน่ะไม่คุ้นเลย ฉันเอ๊ะใจกับเบอโทรที่แปลกๆก่อนจะ กดรับ"ฮัลโหลค่ะ"ฉันพูดขึ้น"นี่เธอพูดค่ะเป็นด้วยหรอ"นั้นเสียงคุ้นๆ นั้นนายไฟน์นิ"ปากเสีย ทำไมฉันจะพูดไม่เป็นนะไฟน์"ฉันพูดด้วยเสียงก้าวร้าว"ครับๆๆ ว่างมั๊ย"นายนั้นถามแปลกๆ ถ้าฉันไม่ว่างจะมีเวลาคุยโทรศัพท์กับนายหรอ"ว่างสิ มีไรถ้าจะกวนกันก็วางสายไปเลยนะ"ฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเดิม"ไม่กวนแล้วครับ มานั่งจิบกาแฟด้วยกันสิไม่มีคนมานั่งจิบกาแฟด้วยเลย เบื่อๆเซ็งๆน่ะ"นายนั้นก็ไม่มีคนนั่งจิบกาแฟด้วยหรอ ความรู้สึกเหมือนฉันเลย"OK แน่นอนฉันก็เบื่อๆเซ็งๆอยู่เดี๋ยวไปนะ"ฉันพูดก่อนจะวางสายแล้วไปเปลี่ยนชุดเป็นเอวสูงขาสั้นกับเสื้อยืดคอวีสีขาวเขียนว่าเบื่อด้วยตัวหนังสือสีเทาแล้วก็กระเป๋าสะพายสีดำแล้วลงมาจากห้องนอนมาใส่รองเท้าผ้าใบลายสก็อตขาวดำก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วขับไปยังอีรอสเพื่อไปที่ร้านกาแฟเลดี้
� ณ ร้านกาแฟเลดี้คอฟฟี่

ฉันเดินตรงไปหานายไฟน์ที่นั่งอยู่กับใครก็ไม่รู้"ไฟน์นอล"ฉันพูดเสียงดังลั้นร้านแล้วเอามือไปวางบนไหล่ของนายไฟน์นอล จากนั้นก็มีผู้หญิงคนที่นั่งกับไฟน์นอลเงยหน้าจากแก้วกาแฟร้อนขึ้นมาดูฉัน นั้นมันเคสนิ"มานั่งด้วยกันสิ"นายนั้นพูดกับฉันแล้วก็ยิ้ม"ไหนนายบอกว่า จะชวนฉันมานั่งจิบกาแฟ แล้วชวนเคสมาทำไม"ฉันพูดก่อนจะยกมือออก"เดี๋ยวสิ"นายนั้นพูดก่อนจะลุกขึ้น(คนในร้านหันมามองที่ฉัน นายไฟน์ และเคส)"เนเราไม่ได้ชวนเคสมานะ เคสเค้าแวะมาทักเราที่โต๊ะแล้วก็มานั่งจิบกาแฟด้วยแค่นี้"นายนั้นพูด"ได้งั้นเราไปนะ คุยกันต่อเถอะไม่เบื่อแล้วนิ")ฉันพูดก่อนจะเดินออกจากร้านแล้วขับรถไปห้องสมุดของอีรอส ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะสองที่นั่ง ที่มีเบาะ แล้วฉันก็นั่งลงแบบเงียบๆไม่มีใครมากวนได้ยี่สิบห้านาทีก่อนจะมีเสียง ของใครก็ไม่รู้ที่ฉันคุ้นมากกับผู้หญิงที่ฉันเคยได้ยินก่อนจะเจอเจ้าตัวของเสียง"ไฟน์นายจะมาทำอะไรที่นี่"นั้นมันเสียงยัยเคสนิ"ก็จะมาหาหนังสืออ่านเพลินๆน่ะ"นั้นก็เสียงนายไฟน์� นายนั้นเดินกับยัยเคสเข้ามาแล้วมาเจอฉันที่นั่งเงียบๆอยู่คนเดียว นายไฟน์เดินเข้ามาหาฉัน"เนยังไม่หาย โกรธเราหรอ เราขอโทษนะ เนน่าจะเข้าใจเรานะ"นายนั้นพูดอะไร ขอบอกฉันโกรธนายมาก ฉันอุตส่าห์เดินเข้ามาอย่างหน้าตายิ้มแย้มที่วันนี้ ฉันยังไม่ได้ยิ้มเลย แต่นายดันมายัยเคสมาตัดหน้าฉัน"ขอตัวนะ ฉันต้องการอยู่คนเดียว"ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้น แล้วเดินออกจากห้องสมุด ฉันไม่รู้จะไปที่ไหนแต่ฉันหันขวาเลยเจอกับสวนหย่อมของอีรอสที่มีตั้ง10ที่ ฉันเลยเดินไปตรงสวนหย่อม(ขอบอกนะคะ ม.อีรอสเป็นม.ที่ใหญ่มากๆ)ฉันเดินตรงไปที่นั่งที่เป็นไม้ทาสีขาวแล้วโยกเยกได้(ละเอีอดมากไปเปล่า)ฉันดีใจมากที่นั่งได้อยู่คนเดียว อยู่ดีๆก็มี นั้นนายไฟน์ตามจองร้านจองผาน ฉันอยู่ได้ แงร่ๆๆฉันอยากร้องไห้ ไม่มีที่ไหนฉันอยู่คนเดียวได้รึไง แต่ฉันเห็นนายนั้นเดินมากับยัย...เคส อีกแล้วหรอ ไม่เป็นแฟนกันเลยล่ะ"เคสขอบใจมากนะ สำหรับคำแนะนำ"ฉันนั่งอยู่ใกล้ๆกับที่สองคนนั้นคุยกันฉันเลยได้ยิน"อ๋อ ไม่เป็นไร เราว่าจะกลับแล้วไปก่อนนะ บายจ้า"ยัยนั้นเดินหันหลังให้กับนายไฟน์ก่อนจะ "โอ๊ย..."ยัยนั้นฉันรู้ดีนะว่าเธอกำลังทำอะไร เสียงของเคสดังขึ้นหลังจากที่เจ้าตัวทำท้าล้มไปเอง"เป็นไรเคส"นายไฟน์พูดก่อนจะรีบวิ่งมา"สะดุดก้อนหินน่ะ เลยล้ม"ยัยนั้นทำท่าทางกะแด๊ะ กะแดะ มากๆเลยละ"เราเดินไม่ไหว นายพยุงเราไปส่งได้มั๊ย"ยัยนี้กล้าเนอะ คิดหรอว่านายไฟน์ จะยอม"ได้สิ ลุกไหวนะ"นายไฟน์"อือ"ประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินนายไฟน์พยุงตัวยัยเคสไปขึ้นรถแล้วละ แต่...อาการแบบนี้ทำไมเกิดกับฉันอีกนะ เหมือนกับฉันรู้สึกหึงนายนั้นเลย ไม่ไม่ไม่ ไม่มีทาง คนอย่างฉันไม่มีทางหึงนาย แต่อาการแบบนี้มันหนักขึ้นเรื่อยๆๆๆๆก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งไปที่รถแล้วขับรถออกไป ฉันว่าจะไปที่บ้านแต่นึกได้ว่าฉันเริ่มหิวเลยขับรถตรงไปที่ร้านไอศกรีม ฉันจอดรถก่อนจะเดินเข้าไปยังร้าน แล้วพบกับนายไฟน์กับยัยเคส ไหนบอกว่าจะไปส่งกันไง ฉันไม่สนใจเลยเดินไปสั่งไอศกรีม"เอาจัมโบ้คะ"ฉันสั่งไอติมกับพี่ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก"เอาไอศกรีมรสอะไรบ้างคะ"พี่คนนั้นถามฉันเพราะชุดจำโบ้สามารถเลือกไอศกรีมได้4ลูก"เอาช็อกชิพ วนิลลา เรนโบว์ แล้วก็มะนาวคะ"ฉันพูดก่อนจะยืนรอรับไอติมไปนั่งทาน ฉันมองไปที่โต๊ะของนายนั้นเห็นนายนั้นคุยอะไรก็ไม่รู้กับยัยเคส ฉันจับใจความไม่ได้ ได้ยินแต่ป้อนเราหน่อยดิ แค่นั้นแต่ฉันก็ไม่คิดไรเลยนั่งดูต่อ แล้วฉันก็เห็นนายนั้นป้อนไอติมใส่ปากให้กับยัยเคส ฉันรู้สึกว่าฉัน อิจฉายัยนั้น แล้วมันก็มีอาการแบบว่า เหมือนตอนที่อยู่สวนหย่อมอ่า มันอธิบายไม่ถูก ฉันดูสองคนนั้นยังไม่ละสายตา ก่อนจะโดนจับได้ "นั้นเนออนนิ"นายไฟน์นอลพูดก่อนจะชี้มือมาทางฉัน ฉันรีบหันหลังให้ ก่อนที่จะรู้สึกว่ามีคนเดินมาที่โต๊ะ ฉันรีบเอาถ้วยไอติมวิ่งออกจากร้านเข้าไปในรถแล้วขับกลับบ้าน ระหว่างทางฉันรู้สึกว่าฉันหึงนายนั้น ชัว แต่มันก็บอกอาการไม่ถูกนะ อีกอย่างฉันไม่ได้รักนาย ไม่ได้เป็นแฟนนายทำไมต้อง หึง!!