หวานใจยัยเชฟเบเกอรี่

"แนะนำตัวละคร"     จินนี่ เชพเบเกอรี่ที่ทำงานในร้านหว๊านหวาน บลู เพื่อนของจินนี่ที่ทำงานในร้านเดียวกัน คุณเชล เจ้าของร้านหว๊านหวาน พอร์ช คนที่ชอบทำเบเกอรี่เลยขอให้จินนี่มาสอน  ฮันนี่ แฟนของพอร์ชที                           "สวัสดีจินนี่" เสียงดังขึ้นหลังจากเสียงประตูร้านเปิด"อ้าวบลูมาทำงานสายเช่นเคยนะ" ฉันได้พูดกับเพื่อนสุดที่รักที่พึ่งมาทำงานเมื่อ 10:40 น. "ไปเปลี่ยนชุดแล้วก็มาทำงานะ"ฉันพูดขึ้นหลังจากพูดประโยคแรกจบ
"สวัสดีครับ"เสียงดังขึ้นที่เคาเตอร์ ฉันหันไปพอดีเลยพบกับผู้ชายหน้าใส หล่อ เท่ มีเสน่ห์ มากถึงมากที่สุด
"ขอโทษนะครับ คุณเชลผู้จัดการร้านนี้อยู่รึเปล่าครับ" เสียงอันนุ่มนวลของเค้าทำให้ใจของฉันเต้นเร็วมากขึ้น
"ยยย อยู่คะ อยู่ด้านบน" ฉันตอบไปด้วยอาการที่ตื่นเต้นมาก ปากสั่น หัวใจเต้นเร็ว "ขอบคุณครับ"เสียงนุ่มของเค้าได้ออกมาอีกครั้ง คราวนี้หน้าฉันแดงมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย "ผมขอตัวก่อนนะครับ"เค้าพูดประโยคนี้เป็นประโยคสุดท้ายแล้วก็เดินขึ้นไปบนห้องของคุณเชล ฉันกำลังจะเอาเค้กขึ้นไปบนห้องของคุณเชลแล้วฉันก็ได้ยินเสียงที่คุณเชลพูดกับนายรูปหล่อนั้นว่านายรูปหล่อนั้นจะเรียนทำเบเกอรี่อะไรซักอย่างฉันก็ฟังไม่ค่อยชัด(แต่ไม่ได้แอบฟังนะ)แล้วฉันก็ค๊อกประตูห้องคุณเชล ก็อก ก็อก "คุณเชลคะเค้กที่คุณเชลบอกให้จินนี่เอามาให้ได้แล้วนะคะ จะให้เอาเข้าไปเลยรึเปล่าคะ" "เอาเข้ามาเลย"คุณเชลพูดกับฉันสั้นๆ "นี่คะจะให้เอาไว้ตรงไหนคะ" "ให้คุณพอร์ชละกัน"ฮะนายรูปหล่อนั้นชื่อพอร์ชงั้นหรอ"คะ นี่คะคุณพอร์ชเค้กส้มที่คุณเชลสั่งไว้ตอนเช้า"ฉันพูดพร้อมกับยื่นเค้กให้นายรูปหล่อ เอ้ยคุณพอร์ชต่างหาก พอยื่นเค้กให้คุณพอร์ชแล้วฉันกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องห้องคุณเชลแต่..."เดี๋ยวก่อน"ฉันหันไปพร้อมกับพูดว่า"มีอะไรคะคุณเชล"คุณเชลมองหน้านายรูปหล่อแล้วก็พูดขึ้นว่า"จินนี่ผมอยากให้คุณสอนคุณพอร์ชทำเบเกอรี่ ได้มั๊ย" ฮะนี่ฉันหูฝาดไปมั๊ยนี่ จะให้ฉันสอนนายรูปหล่อนั้นทำเบเกอรี่หรอ ตายฉันอยากตาย ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ตอบ"คะๆ ได้คะ" ฉันตอบไปแบบนั้นมันคงดี"แต่ผมอยากให้คุณชวนเพื่อนคุณไปสอนผมด้วยได้มั๊ย"ฮะนี่นายรูปหล่อรู้จักยัยบลูด้วยหรอ "เออ...แล้วคุณพอร์ชรู้จักบลูด้วยหรอคะ"ฉันอยากรู้เลยถามไปแบบนั้น"ไม่หรอก..แค่เห็นเธอคุยกับผู้หญิงคนนั้นแบบสนิทสนมผมเลยคิดว่าเป็นเพื่อนกัน" "ได้คะงั้นจินนี่จะชวนบลูไปสอนทำเบเกอรี่ให้คุณพอร์ชนะคะ"ฉันตอบพร้อมกับเดินเปิดประตูออกไปฉันเดินลงบันไดมารู้สึกว่าเวลาที่คุยกับนายรูปหล่อทำไมหัวใจมันเต้นผิดปกติ เฮ้อ...."นี่บลูคุณเชลเค้าอยากให้เราสองคนไปสอนคุณพอร์ชทำเบเกอรี่น่ะ สนใจป่ะ" "คุณพอร์ช ผู้ชายคนที่หล่อๆคนนั้นเหรอ"บลูพูดพร้อมกับตาโต หน้าแดง"อือ"ฉันตอบไปสั้นๆแต่รู้สึกว่าบลูจะไม่สนใจ"บลู นี่แกคิดอะไรอยู่นี่"แล้วฉันก็สกิดยัยบลู2ที "ฮะๆ พูดว่าไงนะ"บลูพูดเหมือนไม่ฟังฉันคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้"ฉันบอกว่า แกคิดอะไรอยู่" "อ๋อๆ ไม่นี่คิดอะไร ฉันคงคิดไปเรื่อยเปลื่อยละมั่ง" ยัยบลูพูดทั้งๆที่หน้ายังแดงอยู่เชียว"แล้วตกลงมั๊ย" "แน่นอน"ยัยบลูพูดสั้นๆแล้วก็พาฉันออกไปทานผัดไทยร้านเดิ
"จินนี่ แกคิดว่าคุณพอร์ชหล่อมั๊ย"บลูมันถามแปลกๆน่ะแต่ก็เอาเหอะ"อือ"ฉันตอบไปสั้นๆ"แล้วแกคิดว่าคุณพอร์ชเท่มั๊ย"อีกละถามไรอ่า"อือ"ฉันตอบไปคำเดิม"แล้วแกคิดว่าคุณพอร์ชหน้าใสมั๊ย" "อือ" "แล้วแกคิดว่าคุณพอร์ชมีเสน่ห็มั๊ย" "อือ" "แล้วแกคิดว่าคุณพอร์ชคู่ควรกับฉันมั๊ย" "อือ" เอ้ยนี่ยัยบลูมันถามอะไรฉันนี่"จริงๆหรอ คุณพอร์ชคู่ควรกับฉันหรอ" "ไม่อ่า"ฉันตอบไปแบบที่หัวใจมันบอก"เอ้าแล้วตอนแรกที่แกบอกว่า อือ ละหมายความว่าไร"บลูพูด"ก็แกเล่นถามทั้งๆที่ฉันยังไม่คิดนี่นะ" "อืม" "ฉันว่าคุณพอร์ชมีแฟนแล้วเชื่อสิ" "ฉันไม่เชื่อ" "แล้วแต่....ฉันว่านะหล่อๆแบบนั้นมีแฟนแล้ว แหง แหง" "เช็คบิลคะน้อง" "60บาทคะ" "นี่คะ" "ไปกันเถอะบลู" "อืม" บลูพูดสั้นๆเหมือนไม่ยอมรับว่า นายรูปหล่อมีแฟนแล้ว "นี่มันก็เลิกงานแล้วกลับกันเหอะ"ฉันชวนบลู แต่รู้สึกว่าคงจะโกรธ "ก็ได้ ฉันยอมรับก็ได้ว่าคุณพอร์ชยังไม่มีแฟน" "จริงหรอ"รู้สึกว่าบลูจะดีใจมากนะ"อืม"ฉันตอบสั้นๆ"กลับเหอะ" "ก็ได้ ป่ะ"                       วันต่อมา

"บลูสวยจังวันนี้"ฉันชมบลู แต่ว่าไปก็สวยจริงๆนะ ฉันก็แค่ใส่เสื้อยืดกับเดฟเท่านั้นเอง ดูสิบลูจัดเต็ม "แน่สิวันนี้คุณพอร์ชมานี่" นั้นมันก็ใช่นะ "ฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ"ฉันพูดก่อนจะชวนบลูไปเปลี่ยนชุด"บลูปะไปเปลี่ยนชุด" "เดี๋ยวไป ไปก่อนเลย"บลูพูดเหมือนอยากให้ใครเห็นเค้าในสภาพนั้นเลย "อืม ตามไปนะ"ฉันพูดก่อนที่จะเดินไปเปลี่ยนชุด พอฉันเดินออกมาก็ชวนบลูอีกครั้ง"บลูไปเหอะ ไปเปลี่ยนชุด"แต่รู้สึกว่าบลูรอใครอยู่นะ "จะไปอยู่" "อืม งั้นฉันทำงานก่อนนะ"ฉันพูดก่อนจะหยิบโหลกาแฟ "จ้า" "นั้นไงพอร์ชมาแล้ว"บลูชี้พอร์ชที่กำลังเปิดประตูแล้วนั้นใคร"จินนี่ใครอ่ะที่มากลับพอร์ช"บลูถามด้วยความที่อยากรู้"นี่แกถามฉันแล้วจะให้ฉันไปถามคุณเชลรึไง"ฉันตอบไปด้วยอารมณ์ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉัน เพราะฉันเป็นคนร่าเริง อารมณ์ดีนะ แต่เมื่อฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นที่มากับพอร์ช ทั้งๆที่ฉันแอบปลื้มเค้าอยู่(นี่ฉันพูดออกมาแล้วหรอเนี้ย) โชคดีที่ฉันพูดในใจไม่มีใครรู้ "สวัสดีครับ"นายรูปหล่อพูดขึ้น"สวัสดีคะ คุณพอร์ชแล้วนี่ใครคะ"ฉันอยากรู้เลยถามไปแบบนั้น "อ๋อ นี่ ฮันนี่ แฟนผมเองครับ" ฮะนายรูปหล่อมีแฟนแล้วเหรอนี่ "สวัสดีคะคุณฮันนี่"ฉันสวัสดีแฟนของนายรูปหล่อ "สวัสดีคะคุณฮันนี่"ไม่น่าเชื่อบลูผิดหวังแต่ก็สวัสดีคุณฮันนี่ได้หรอเนี้ย "สวัสดีคะ เรียกฮันนี่เฉยๆก็ได้นะคะ" "คะ"ฉันตอบพร้อมยิ้ม"คะ"พระเจ้านี่บลูก็ยิ้มให้คุณฮันนี่ด้วยหรอนี่"นี่จินนี่ ส่วนนี่บลูครับ"นายรูปหล่อแนะนำตัวฉันกับยัยบลูหรอนี่"คะๆ" คุณฮันนี่พูดพร้อมยิ้ม ฉันว่าคุณฮันนี่ก็นิสัยดีเหมือนกันนะนี่ต้องขอโทษทุกคนที่ติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ คือว่านิยายเรื่องนี้แสตมป์เบอรี่ร์คงไม่ได้เขียนต่อนะคะเพราะว่ามีนิยายเล่มอื่นอีกอยู่ ต้องขอโทษด้วยนะคะ รับรองว่าแสตมป์เบอรี่ร์จะหานิยายสนุกๆมาเขียนให้เพื่อนๆได้อ่านนะคะ