วัยร้ายวุ่นวายรัก

ลำดับตอนที่ #8 : ทีฉันบ้างนะ

"ฮัลโหล" ฉันทักทายเพื่อนในห้องด้วยสีหน้าhappy

"เปนไรย่ะ ยัยเน ยิ้มมาเชียว"ยัยโบว์ถามหน้าตาแปลก

"ใช่ เป็นไรมา บ้ารึเปล่า"นายดอมินิคถามฉันด้วยยิ้มแบบทะลึ่งๆ ฉันเลยตบแขนซ้ายนายนั้น ดัง แป๊ะ 555

"ก็ฉันได้ยินมาว่า..."ฉันพูดแล้วตัดประโยคจากนั้นผู้หญิงในห้องก็มองมาที่ฉัน ที่กำลังยืนค้ำโต๊ะอยู่

"ว่าไรหรอ เน บอกมาๆ"ยัยอลิสถามฉันด้วยหน้าตาอยากรู้อยากเห็นมากเลยล่ะ

"อืม ก็ เห็นเด็กห้องข้างๆ คุยกันเสียงดังมากๆเลยล่ะ ว่าจะมีเด็กใหม่มาเรียนที่ห้องเรา เห็นว่าหน้าตาเยี่ยม การเรียนเยี่ยม ทุกอย่าง ขอบอกว่า เริศคะเริศ"ฉันพูดก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะตัวเอง

"จะจริงหรอ ห้องเรานี่ก็โต๊ะเต็มแล้วนะ"ยัยอลิสพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะมองหาโต๊ะที่ว่างๆ

"ว่างั้นละ"ยัยโบว์พูดก่อนจะอ่านนิยายที่พึ่งซื้อมาใหม่ต่อไป

"เรื่องนี้ไม่ใจนะ แค่ได้ยินมา"ฉันพูดแค่นั้นละก่อนผู้หญิงทั้งห้องจะเป็นไปตามปกติ ไม่มีอุกาบาตตก หรือฝนฟ้าคะนอง มีแต่แดดร้อนๆ เนี้ยละ

"หวัดดี"เสียงดังขึ้นหลังจากที่มีคนเปิดประตูเข้ามา ฉันรู้แล้วละว่าคือใคร และไม่อยากเห็นหน้าด้วย

"นักศึกษาทุกๆคน"เสียงอาจารย์ชงชา อาจารย์ประจำคลาสคนใหม่ของฉันที่มาอยู่ได้นาน3สัปดาห์แล้วละ เห็นว่าอาจารย์ประจำคลาสคนเก่าจะเปลี่ยนไปสอนที่ห้องของรุ่นพี่นะ

"มีนักศึกษามาใหม่นะคะ ชื่อน็อต แนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักเลยคะ"อาจารย์พูดก่อนจะเดินไปวางของที่โต๊ะ

"สวัสดีครับ ชื่อน็อตนะครับ ฝากเนื้อฝากตัวกับห้องนี้ด้วยนะครับ"ผู้ชายคนนี่ ที่พวกข้างๆห้องพูดถึง ก็หล่อเหลาเอาการ เหมือนกันนะเนี้ย ให้โล่แห่งความหล่อไปเลยนายน็อต

"นี่นายไปนั่งข้างโต๊ะข้าง เนออนนะจ๊ะ"คุณครูพูดก่อนจะไปเอาโต๊ะว่างจากหลังห้องมา ฉันเลยนึกออกว่ายังมีโต๊ะอีกอีกตัวกับเก้ออี้ที่อยู่หลังห้อง

                                                                                             พักเที่ยง

"ยังไงยัยโบว์พอทานข้าวเสร็จก็ต้องไปห้องสมุดเหมือนเดิม ฉันเลยไม่ไปนั่งทานข้าวกับยัยโบว์เพราะขี้เกียจฟังยัยนั้น ชวนไปห้องสมุดอีก
"ราดหน้าหมี่กรอบทะเลที่นึงคะ"ฉันสั่งอาหารกับป้าที่ร้าน อิ่มจัง ก่อนจะรับราดหน้าที่มีเพียงราดเส้นหมี่กรอบแล้วมีพวกปลาหมึก กุ้ง ปลาหมึกหลอด และอื่นๆ ที่อยู่บนราดหน้าเส้นหมี่แต่ป้าเค้าทำนานเกือบ20นาที ทำให้ฉันรอพร้อมๆกับท้องร้องระหว่างรออีกด้วย ที่ฉันไม่ได้ไปกินกะเพราหมูเหมือนเดิมเพราะคนขาย ปิดร้าน3เดือนเพราะไปต่างจังหวัด ฉัลละเซ็ง+เบื่อ ในเวลาเดียวกัน ฉันไปนี่งที่โต๊ะสองที่นั่ง ที่ฉันจะไปนั่งบ่อยๆ ฉันตักราดหน้าเข้าปากได้เพียง3คำเท่านั้น "ขอนั่งด้วยได้มั๊ยครับ"อยู่ๆเสียงหล่อก็มาพร้อมกับเจ้าตัวที่หล่อเหลาเอาการ นั้นนายน็อตนิ"คะๆ"ที่ฉันตอบไปแบบนั้นเพราะว่าสักวันคนแบบนั้นจะมานั่งกับฉันซะที"เสร็จแล้วไปจิบกาแฟด้วยกันมั๊ย"ฉันกับนายนั้นพูดพร้อมกัน ยังกับนัดกันมา "อืม เรา เนออน เรียก เน จะง่ายกว่านะ"ฉันแนะนำตัวไป"อืม"แล้วเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยพร้อมกับทานข้าวไปพร้อม 
 
ณ ร้านเลดี้คอฟฟี่

"คาปูชิโน่แล้วก็เค้กผลไม้คะ"ฉันสั่งก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะสุดท้ายของร้านก่อนจะมี นั้นนายไฟน์อีกแล้วหรอมากับยัยเคสเหมือนเดิม
"มอคค่าลาเต้ที่นึงครับ กับไอศกรีมทอด ไอศกรีมเอาเป็นช็อกชิพนะครับ"นายน็อตสั่งก่อนจะเดินมานั่งกับฉัน "ไฟน์สั่งกาแฟแล้วไปนั่งที่สวนหย่อมกัน"ยัยเคสพูดก่อนจะเดินไปสั่งกาแฟ"ไม่ต้องแล้วเคส นั่งนี่ละ"นายนั้นตาดีมาก หลังจากที่ยัยเคสเดินไปก็มีนักศึกษาสองคนออกไปพร้อมกับเค้ก เฮ้อ เรื่องที่มันหนักใจฉันคือ โต๊ะตรงนั้นไกล้กับฉันมากๆเลยละ "น็อต ของหวานมาละ"ฉันพูดก่อนจะปลุกนายนั้นจากความคิด"อืมๆ"นายนั้นพูดเหมือนกับคนที่คิดอะไรสักอย่าง แล้วฉันไปขัด"รายการครบนะครับ"พนักงานพูด"คะๆ"ฉันหันไปพูดกับพนักงานคนนั้นก่อนจะหันมาหานายน็อตเหมือนเดิม"วันนี้ เน สวยนะ"นายนั้นพูดแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า"งั้นหรอ ชุดนี้ เนี้ยนะ"วันนี้ฉันมาในลุกค์สาวเรียบง่าย คือฉันใส่เดรสเสื้อสีขาวติดกับกระโปรงสีน้ำตาลแล้วก็กระเป๋าสะพายแขนสีขาวกับรองเท้าบู๊ทส้นสูงสีดำที่มีสายสีดำๆคลาดตรงเท้าเต็มไปหมด(คงเข้าใจนะคะ)"เคสนั่งนี่เลย"นั้นนายไฟน์กับมอคค่าและยัยเคสกับโกโก้ที่มานั่งโต๊ะข้างๆฉันหรอ"เคส เรียนเสร็จแล้วไปดูหนังกันนะ"นายนั้นชวนยัยเคส อาการแบบนี้ เหมือนคนขี้หึงมันเกิดกับฉันอีกแล้วนะ"คะๆ เคสว่างพอดี"ยัยนั้นก็ตามน้ำไปเลยหรอ ไม่คิดเนี้ยนะ"เค้กไม่กินหรอ"นายน็อตถามฉัน"อ๋อ กินดิ"ฉันพูดก่อนจะตักเค้กขึ้นมากินแล้วมันเผลอเปื้อนปากโดยที่ฉันไม่รู้ตัว"เหมือนเด็กเลยเนาะ"นายน็อตพูดกับฉันก่อนจะยิ้มให้ แล้วหยิบกระดาษเช็ดชูมาเช็ดปากฉัน"แหะๆ เผลอนิดเดียวเอง เราอิ่มแล้วนะ ไปกันเหอะ"ฉันพูดก่อนจะหยิบกระเป๋าข้างๆตัวเองมาสะพาย"ครับๆ"นายนั้นลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปก่อนฉัน ระหว่างที่ฉันลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินผ่านโต๊ะนายไฟน์รู้สึกว่านายไฟน์จะมองฉันแบบไม่อยากให้ฉันไปนะ(ไม่แน่ใจนะ แค่เดาๆไป)ฉันเดินๆไปจนไปสะดุดส้นรองเท้าตัวเองจนทำให้ล้มไปกองกับพื้น เฮ้อ ทุกคนในร้านทำไมต้องมองฉันนะ หันกลับไปๆ ฉันไม่ต้องการให้ใครเห็นฉันในสภาพนี้น่าอายชะมัด นายน็อตรีบวิ่งมาที่ฉัน"ลุกไหวมั๊ย"ประโยคแรกที่นายนั้นถามฉันด้วยสีหน้าจิงจัง"น่าจะไหวนะ"ฉันพูดก่อนจะลองลุกขึ้น แล้วฉันก็ล้มลงไปอีกแต่ นายไฟน์ทำไมต้องวิ่งมาที่ฉันด้วยละ"เป็นไรมากเปล่า"นายนั้นถามฉัน"ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก"ฉันพูดก่อนจะลองลุกอีกที คราวนี่นายน็อตรอรับฉันไว้ ฉันดีใจมากเลยฉันคิดว่าจะล้มลงไปที่พื้นอีก "อุ้มฉันหน่อยนะ"ฉันพูดก่อนนายน็อตจะอุ้มฉันจริงๆ"ไปส่งฉันที่รถเลย"นายนั้นอุ้มฉันก่อนจะเปิดประตู ฉันเลยได้หันกลับไปหยักขึ้นให้นายไฟน์นอล 555 สะใจจัง แนยนั้นพาฉันไปที่ประทุนสีขาวสวยเว่อร์"ขับรถไม่ไหวหรอก เราไปส่ง"นายนั้นวางตัวฉันลงที่เบาะข้างๆคนขับ"นายชอบเปิดหลังคาหรอ"ฉันถามไปด้วยสีหน้างง+เจ็บขา"อือฮึ รับอากาศแล้วก็ไม่ต้องเปิดแอร์ด้วย"อืม"แล้วฉันก็บอกให้นายนั้นไปส่งที่บ้าน