วัยร้ายวุ่นวายรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ของขวัญชิ้นแรก

......ครบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เนออนกับเรนโบว์ต้องดูแลนายไฟน์นอลกับดอมินิค......

ณ ห้องเรียนที่4

"Hi เรนโบว์"ฉันพูดพร้อมกับอาการมีความสุข"ไปถูกหวยมารึไง ถึงยิ้มกว้างขนาดนี้นะ"ยัยเรนโบว์ถามฉันด้วยหน้าที่งงสุดขีดงงสุดๆไปเลยละ"ไม่นี่ จำไม่ได้หรอว่าครบ1สัปดาห์แล้วนะ"ฉันพูดกับเรนโบว์"1สัปดาห์อะไร"นี่ยัยโบว์บ้ายังไม่รู้อีกหรอ"ก็หนึ่งสัปดาห์ที่เราต้องดูแลนายสองคนนั้นไง ตอนนี้เราไม่ต้องดูแลนายสองคนนั้นแล้ว เราจะได้เป็นอิสระแล้ว"ฉันพูดอธิบาย"โอเว่ิอร์มากๆเลย ฉันน่ะรู้แล้วแต่ไม่ต้องอธิบายมากขนาดนั้นด้วย"ยัยโบว์พูดมา"จร้า"ฉันตอบกลับเป็นเสียงยาว  "นี่เงียบๆกันหน่อยถึงเวลาเรียนแล้ว"อาจารย์ประจำคลาสฉันพูดขึ้น"คะ/ครับ"แล้วทุกคนในห้องก็ตอบกลับด้วยเสียงดัง
......................................"นี่มันก็จบคลาสแล้วนะ ไปทานข้าวกัน"ฉันเก็บของเสร็จเลยชวนยัยเรนโบว์"อืม งั้นเธอไปก่อนละกันเดี๋ยวตามไป"ยัยเรนโบว์พูดพลางเก็บของพลาง"อืม งั้นฉันไปก่อนนะ"ฉันพูดก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูห้องที่มีฉันกับยัยเรนโบว์เพียงสองคน"เดี๋ยวสิ"ยัยเรนโบว์พูดขึ้น ก่อนที่ฉันจะหยุดชะงักตัว"มีไร"ฉันถามยัยเรนโบว์"เนออน เธอจะไปห้องสุดมั๊ย"ยัยโบว์นี่ถามแปลกๆนะ ส่วนมากฉันน่ะไม่เข้าห้องสมุดหรอกนอกจากไปหาข้อมูลทำรายงานเท่านั้นเอง น่าเบื่อ "ไม่ดีกว่า โบว์แกไปเถอะ ฉันหิวแล้วขอไปก่อนนะ"ฉันเปิดประตูห้องก่อนที่จะเดินไปโรงอาหาร"เอากะเพราหมูจานหนึ่งกับน้ำส้มแก้วนึงคะ"ฉันสั่งอาหารกับป้าที่ขายอาหารปาไปแล้ว10นาทีที่ฉันยืนรอรับอาหารทำไมมันช้ายังงี้นะ น่าเบื่อ"ได้แล้วคะ"ป้าคนนั้นพูด"กี่บาทคะ"ฉันถามราคาอาหาร"53 บาทคะ"ฉันยื่นเงินให้ป้าคนนั้นก่อนที่จะเดินไปนั่งทานอาหาร  แต่ว่าวันนี้มันแปลกๆนะ ฉันเอ๊ะใจกับเรื่องอะไรซักอย่าง ใช่ วันนี้นายสองคนนั้นหายไปไหนนะไม่มาเรียนตั้งแต่เช้าเลยหรือว่านายสองคนนั้นจะโดนเรียน...ไม่สบาย ป่วย...ไปเที่ยว บ้านะยัยเนออนคิดอะไรบ้าๆน่ะนายสองคนนั้นไม่มาก็ดีสิ จะได้ไม่มีปัญหา อีกอย่างนายสองคนนั้นก็คือตัวปัญหานะ แต่ว่านายสองคนนั้นไม่มาก็ไม่มีใครกวนฉันนะ เฮ้อ...ฉันถอนหายใจก่อนที่จะทานข้าวต่อ.....พอทานข้าวเสร็จฉันก็เดินไปทานกาแฟที่ร้านLady Coffe ร้านประจำของฉัน"คาปูชิโน่แก้วหนึ่งกับบราวนี่เค้กอีกที่คะ"ฉันสั่งกาแฟก่อนที่จะยืนรอรับแล้วฉันก็เดินไปนั่งทานกาแฟที่โต๊ะแถวๆวิวสวยๆจากสวนหย่อมของอีรอส  ฉันดื่มกาแฟพลางดูวิวพลางแล้วก็ตักบราวนี่เค้กกินไปเรื่อยๆ(ฉันใช้เวลาฟุ่มเฟือยมาก)ฉันดื่มกาแฟจนหมดแล้วดูนาฬิกาที่ข้อมือสรุปว่าฉันใช้เวลาอยู่ที่นี่ตั้ง1ชม.27นาทีงั้นหรอ....แล้วฉันก็รีบขึ้นไปเรียนคลาสสุดท้ายของวัน....จนหมดคลาสฉันเลยเดินไปส่งยัยโบว์กลับบ้าน"ไปก่อนนะโบว์"ฉันเอ๋ยลายัยโบว์ก่อนที่จะเดินหันหลังให้ ที่จริงยัยโบว์ก็จะมีพี่สาวมารับมาส่งกันทุกวันแหละแล้วฉันก็เดินเหม่อลอยไปเรื่อยๆๆๆพอรู้ตัวอีกทีก็อยู่หน้าร้านกาแฟแล้วฉันตัดสินใจเดินเข้าร้านกาแฟก่อนที่จะไปสั่งมอคค่าลาเต้แล้วมานั่งทานที่โต๊ะนี่ฉันเหม่อลอยจนเดินมาแบบไม่รู้สึกตัวถึงหน้าร้านเลยหรอ ฉันทานกาแฟหมดแล้วเลยเดินออกจากร้านแล้วก็มีรถมินิคูเปอร์สีขาวขับมาจอดหน้าฉัน ระหว่างที่ฉันเดินออกจากร้านก่อนที่จะมีหนุ่มคนหนึ่งใส่แว่นดำอุ้มน้องหมา(หมาคือสัตว์สุดรักของฉัน)"ผมให้"ผู้ชายคนนั้นพูดก่อนที่จะยื่นน้องหมามาให้ฉันแล้วถอดแว่นดำ นั้นนายไฟน์นอล หมาตัวนี้น่ารักจัง"นายให้ฉันทำไม"ฉันถามนายไฟน์นอลด้วยหน้าตาที่งงที่สุด"ก็ให้เป็นของขวัญที่เธอดูแลฉันไง ตั้งชื่อสิ"นายนั้นพูดขึ้นแล้วยิ้มเล็กแบบนี้(หาดูได้ยาก)"ขอบใจนะ แต่ไม่ถึงต้องซื้อน้องหมามาให้ก็ได้ อีกอย่างอาจารก็สั่งนะฉันเลยทำตามคำสั่ง"ฉันพูดก่อนที่จะยื่นน้องหมาให้นายไฟน์นอล"ไม่เป็นไร ฉันให้เธอเอาไปเถอะ"นายนั้นปฏิเสธฉัน"ก็ได้งั้นฉันจะตั้งชื่อให้มันว่า ของขวัญ"ฉันพูดก่อนจะเดินจากนายนั้นได้สามก้าว"เราไปส่ง"นายนั้นจับฉันไว้"ก็ได้"ฉันขึ้นรถก่อนที่นายไฟน์นอลจะขับรถไปส่งฉันที่บ้าน"ขอบใจนะ"ฉันพูดก่อนที่จะเดินเข้าบ้าน"พี่โนอา กลับมาบ้านด้วยหรอ"ฉันพูดขณะที่เจอพี่โนอากำลังหาอะไรบางอย่าง"อืม แล้วนั้นมาใคร"พี่โนอาถามฉัน"หมาเนเองน่ะ"ฉันพูดก่อนที่จะเดินอุ้มเจ้าของขวัญขึ้นบ้านนนนน