[Twice] - "Who?" MinaxNayeon Minayeon ft. Satzu

ตอนที่ 8 : Chapter-07- (แก้คำผิด)

Part Mina

หลังจากที่จองยอนเล่าเรื่องราวที่พึ่งเจอมาให้ฉันฟังฉันก็ตะลึงเหมือนกันที่มีคนที่ทำให้จองยอนเป็นแบบนี้

“กูอยากรู้วะว่าใครเป็นคนที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้ เขาชื่อไรวะ”

หลังจากที่ถามไปนอกจากจองยอนไม่ตอบแล้วยังก้มหน้าก้มตายืนบิดตัวไปมา

รู้สึกหมั่นไส้มาก-_- จนฉันจะหมดความอดทนยกเท้าขึ้นมาจะถีบมัน

“เห้ยใจเย็นๆ เขาชื่อนายอนเว้ย”

เหมือนกับเวลาได้หยุดนิ่ง หูเอื้อไปหมด ไม่ได้ยินเสียงของจองยอนที่กำลังพูดบรรยายความน่ารักของอีกคนแต่ก็มีประโยคหนึ่งที่มันกลับเสียงดังฟังชัดเข้ามาในระบบประสาต

“เวลาเขายิ้มนะเว้ยฟันกระต่ายเขาน่ารักมาก”

ตอนแรกฉันก็ภาวนาจะไม่ใช่นายอนที่ฉันรู้จักแต่พอได้ยินประโยคนั้นหัวใจก็กระตุก รู้สึกจุกไปหมด รู้สึกหน่วงๆแปลกๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

จองยอนที่เห็นฉันนิ่งไปนานเลยจับไหล่ให้ไปสบตากัน จองยอนทำหน้าจริงจังมาก

“เฮ้ย มินะช่วยไรหน่อยดิ.....”

ฉันกลัว.... กลัวคำๆนั้นจะออกมาจากปากจองยอน

“ช่วยกูจีบนายอนหน่อย”จองยอนพูดพร้อมกับสายตาจริงจังบ่งบอกว่าครั้งนี้มันไม่ได้เล่นๆเหมือนคนอื่นทั่วไป

และแล้วคำที่ฉันกลัวก็หลุดมาจากปากของจองยอน

ฉันนิ่งคิดอยู่นานทั้งๆที่ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงตอบตกลงไปนานแล้ว แต่นี้กับนายอนทำไมฉันถึงได้คิดนานอย่างนี้ละ?....

“เฮ้ยเร็วดิจะช่วยกูไหม ไมดูเหม่อๆหวะเหนื่อยจากงานหรอ” จองยอนมันคงเห็นฉันยังไม่ตอบซักทีเลยถามซ้ำอีกรอบ

“อืม ก็ได้....” ฉันไม่รู้เหมือนกันทำไมคำนั้นมันออกมาจากปากฉันเพียงเพราะจองยอนเป็นเพื่อนฉัน? แต่ทำไมในใจมันกลับเจ็บปวดแบบนี้

อาการแบบนี้คืออะไรกันนะ?

หลังจากที่จองยอนขอให้ช่วยจีบนายอนฉันก็ขอกลับคอนโดโดยอ้างว่าเพลียจากงานวันนี้

อาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอน ไฟหัวเตียงได้ปิดลงเหลือแต่ความมืดมิดภายในห้องฉันข่มตานอนแล้วมาคิดเรื่องที่จองยอนพูดวันนี้

ทำไมฉันต้องคิดมากหละ? ทั้งๆที่มันก็เป็นเรื่องปกติไปแล้วที่จองยอนจะมาขอให้ช่วยจีบคนอื่น หรือเพราะคนอื่นที่ว่านี้คือนายอน ฉันรู้จักนายอนไม่อยากให้เธอต้องเสียใจกับคาสโนว่าอย่างจองยอน? แต่ครั้งนี้ก็ดูเหมือนจะจริงจัง มันก็เป็นเรื่องดีไม่หรอที่จะทำให้ทั้งสองได้รู้จักกัน ได้สนิทกัน ได้รักกัน.....

ฉันนอนคิดไปมาจนเผลอหลับไปตื่นมาก็ประมาณ8โมงกว่าๆดูมือถือก็มีข้อความของจองยอนที่ส่งมาตั้งแต่เช้า

‘เฮ้ยมินะ วันนี้ไปร้านนายอนเป็นเพื่อนหน่อยดิ’

‘เริ่มแผนการการจีบวันนี้นะครับ’

ฉัยมองข้อความที่จองยอนส่งมาแล้วรู้สึกหน่วงๆอีกครั้ง ดูเหมือนครั้งนี้จองยอนจะจริงจัง แล้วฉันเป็นไรเนี้ยทำไมต้องกังวลด้วยละจองยอนจริงจังก็ดีไม่ใช่หรอ!!??!

ตอนนี้ฉันอยู่หน้าร้านนายอนข้างๆจองยอน จองยอนดูตื่นเต้นมากเช็คเสื้อผ้าหน้าผมไปมาหลายรอบแล้วจึงตัดสินใจเดินเข้าไป

“สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ อ้าวจองยอน....รู้จักกับมินะด้วยหรอคะ”นายอนกล่าวต้อนรับลูกค้าเหมือนปกติแต่ดันเห็นจองยอนมากับมินะเลยแปลกใจนิดหน่อยที่2คนนี้มาพร้อมกัน

“อะ...เอ่อใช่ค่ะๆ เราเป็นเพื่อนสนิทกัน”จองยอนยิ้มตอบนายอนแล้วหันมาทำหน้าหาเรื่องใส่มินะเหมือนกับว่า อะไร?รู้จักกันมาก่อนหรอ? มินะก็ทำได้แค่ยิ้มแห้งๆให้จองยอนเท่านั้น

“มินะเอาเหมือนเดิมใช่ไหม แล้วจองยอนเอาไรดีคะ”นายอนหันมาถาม

เป็นอีกครั้งที่ได้สร้างความแปลกใจให้กับจองยอน 2คนนี้รู้จักกันไม่พอแต่ดูเหมือนจะสนิทกันอีกด้วย

“คร่าวนี้เอาเป็นมอคค่าเย็นดีกว่า” จองยอนพูดพร้อมส่งยิ้มให้นายอนพร้อมกับลากมินะมานั่งที่นั่งโดยรวดเร็ว

“เห้ยมึงรู้จักกับนายอนแล้วหรอวะ? เมื่อไร? สนิทกันตอนไหน? ไมกูไม่รู้วะ?” ทันทีที่มาถึงโต๊ะจองยอนก็รัวคำถามใส่มินะไม่ยั้ง

“อะ...เออก็รู้จักกันไม่นานมานี้ ก็เคยคิดจะพามาร้านนี้อยู่แหละแต่วันนั้นอยู่ๆมึงก็มีงานด่วนอ่ะ” มินะตอบไปพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน

“เสียดายว่ะ ไม่งั้นกูรู้จักกับนายอนนานละ นี่มันพรมลิขิตชัดๆ....แต่ก็ดีสิมึงก็รู้จักสนิทกับนายอนงั้นก็ช่วยกูจีบง่ายๆอะดิ”  จองยอนพูดพร้อมกุมมือมินะ ส่งสายตาวิ้งวับ อ้อนวอน

ถ้าเป็นทุกครั้งมินะคงหัวเราะแล้วเริ่มคิดแผนการจีบแต่ครั้งนี้มินะทำได้แค่หัวเราะแหะๆแค่นั้น

นายอนก็เอากาแฟมาเสริฟพอดีจองยอนเลยชวนมานั่งคุยกันเพราะดูลูกค้าในร้านก็ยังไม่ค่อยจะมีคนเยอะเท่าไร

จองยอนชวนนายอนคุยไปเรื่อยๆเล่นมุขจีบตลกๆแทรกไปบ้างคุยเรื่องอื่นไปบ้างหัวเราะคุยกันอย่างสนุกสนาน มินะไม่ได้มีส่วนรวมในบทสนทนาเลยถึงแม้บางครั้งนายอนจะถามมินะบ้างแต่ก็ตอบสั้นๆตัดบทไปให้จองยอนถามนายอน คุยกับนายอนไปเรื่อยๆจนมีลูกค้าเข้าร้านนายอนจึงขอตัวไปก่อน

นายอนกำลังลุกไปแต่จองยอนยื่นมือไปจับแขนรั้งนายอนไว้

“ระวังลื่นนะ ใจเราละลายอยู่ตรงนั้น” จองยองพูดพร้อมส่งมินิฮาร์ทให้พร้อมหัวเราะขำเบาๆ

นายอนก็หัวเราะแล้วส่ายหน้าเบาๆกับมุขของจองยอน

มินะที่เห็นเหตุการณ์แบบนั้นได้แต่หัวเราะฝืดๆไปทั้งๆที่ในใจไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยซะนิด รู้สึกอารมณ์เสียซะมากกว่า แล้วนี้ฉันเป็นอะไรเนี้ย!!?? ปจด.จะมาหรอไง ทำไมต้องมาหงุดหงิดกับเรื่องแค่นี้ด้วย

หลังจากที่นายอนเดินลับไปจองยอนก็หันมาตีแขนมินะ

“เห้ยวันนี้เป็นไรวะ ไม่ช่วยกูเลย”

“สงสัยกูคงยังไม่หายเพลียงานนะ” ตอบแถๆไปทั้งๆที่ตัวเองยังหาคำตอบให้เรื่องนี้ไม่ได้เหมือนกัน

“กูรู้สึกปวดหัววะ ขอกลับก่อนนะเว้ย” มินะเดินออกจากร้านไปโดยไม่ฟังเสียงร้องท้วงของจองยอนเลย

ผ่านไปหลายวันไม่ได้ช่วยให้อาการพวกนี้ของมินะดีขึ้นเลย กลับมีแต่แย่ลงเท่านั้นเนื่องจากที่ต้องไปร้านกาแฟของนายอนกับจองยอนทุกวันๆเวลาแต่ละวันผ่านไปช้ามากโดยเฉพาะตอนที่จองยอนนั่งคุยหัวเราะกับนายอนอย่างสนิทสนม

หึ! ได้แต่หัวเราะกับตัวเองขนาดเขามาทีหลังยังจะดูเหมือนสนิทกันมากกว่าสงสัยเขาคงเป็นคู่กันอ่ะแหละขนาดชื่อยังคล้ายกันเลย ขนาดนี้คงไม่ต้องการฉันแล้วละมั้ง ฉันไม่เห็นจะสำคัญตรงไหนเลย อยู่ไปก็เป็นกขคเปล่าๆ

เมื่อคิดได้อย่างงั้นก็เดินออกร้านไปโดยไม่บอกไม่กล่าว ก็เขากำลังคุยกันนิ กำลังมีความสุขซะด้วยจะไปขัดเขาทำไมกันละ จริงไหม?

#ficwho

//////Talk//////

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนนนนน

ตอนนี้มาม่ากันทั่วหน้า5555

อาจจะสั้นนิดหนึ่งวันแม่เลยวุ่นกับการเซอร์ไพรส์แม่อยู่

สปอยนิดส์หนึ่งว่าดราม่าไม่ได้มีเท่านี้นะจ๊ะ อิอิ

ฝากติดตามและคอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยนะคะ.ก้มหัวอย่างนอบน้อม