[Twice] - "Who?" MinaxNayeon Minayeon ft. Satzu

ตอนที่ 14 : Chapter -13-

Part Mina

ต่อไปนี้คุณจะได้พบกับมินะคนใหม่อ้อยหนักกว่าเดิม ลบภาพลักษณ์ที่ดูนิ่มๆนั้นไปเลย เพราะคุณจะได้เจอมินะคนอ้อยจนแม่ค้าขายอ้อยยังต้องยอม

ตอนนี้ไข้หวัดของฉันก็เริ่มหายดีแล้วแต่ยังไม่หายขาดยังมีไอหรือน้ำมูกไหลอยู่นิดหน่อย ฉันจึงขอตามนายอนไปที่ร้านด้วยแต่นายอนก็ไม่อยากให้มาเพราะยังไม่หายดี แต่คนอย่างมินะมีหรอที่จะยอม.....

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่ร้านนายอนตรงที่ประจำคือหน้าเคาน์เตอร์

“ขอคาปูชิโน่เย็นนะ” มินะสั่งกาแฟทันทีที่นายอนยืนประจำตำแหน่งพร้อมต้อนรับลูกค้า

“หวัดยังไม่หายดีเลยกินของเย็นได้ไง เอาเป็นคาปูชิโน่ร้อนแทนนะ” นายอนพูดดุๆเหมือนดุเด็กน้อยจอมซน

“ไม่เอาอากาศก็ร้อนจะตายจะให้กินของร้อนอีก ไม่อ้าวววว”

บอกก่อนเลยว่าฉันไม่ใช่คนที่กลัว(ว่าที่)แฟน ฉันส่งสายตาอ้อนวอน เบะปากนิดๆแต่กลับได้สายตาเย็นยะเยือกพร้อมกับรัศมีจางๆออกมาจากตัวนายอน

.

.

.

.

.

กาแฟคาปูชิโน่ร้อนถูกเสิร์ฟไว้ข้างหน้าของฉัน.... ฉันไม่ได้กลัวนายอนนะแต่ฉันก็แค่ยังไม่หายจากไข้หวัดดีเท่าไรแค่นั้นเองเลยเชื่อนายอนแล้วกินคาปูชิโน่ร้อน  ไม่ได้กลัวจริงๆนะ

เวลาผ่านไปเรื่อยๆฉันก็นั่งบ้างฟุบบ้างอยู่ที่เดิม วันนี้ที่ร้านคนก็ปกติไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินไป ฉันนั่งมองหน้านายอนจนเจ้าตัวรู้ตัว

“หน้าฉันมีไรติดหรอ? เห็นมองตั้งนานละ” นายอนหันหน้ามาถามมินะเพราะสงสัย สงสัยจะมองหน้านายอนนานไปแหะ

“อะ...เอ่อ ฉันแค่สงสัยว่าทำไมเธอถึงอยากเป็นคนขายกาแฟหรอ ทั้งๆที่มันก็เสี่ยงต่อการเจ๊งนะ” แถค่ะ แถจนถลอกหมดละ แต่จริงๆฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมนายอนจึงเลือกอาชีพนี้

“ก็ไม่มีไรมากหรอก แค่ชอบกินอ่ะ ดูแปลกใช่ไหมละ แต่คนเราอ่ะยอมทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่เราชอบทั้งนั้นแหละ ฉันไม่กลัวว่ามันเจ๊งหรอกนะเพราะอย่างน้อยฉันก็มีความสุขที่ได้ทำมัน......เป็นไงดูเป็นนางเอกพอไหม” เกือบดี-_- ถ้าไม่มีคำกวนๆลงท้ายมาด้วยนี่จะลุกขึ้นตบมือละ

“แล้วมินะละทำไมเลือกเป็นสถาปนิกละ”

“อืม...ก็คงเหมือนนายอนนั้นแหละ ก็แค่อยาก ฉันเป็นคนที่ชอบวาดรูป ออกแบบ เลยคิดว่ามันน่าจะใช่ทางของฉัน แต่เอาจริงๆนะฉันแค่อยากสร้างบ้านของตัวเองในอนาคต สร้างบ้านที่มีแค่เรากับคนที่เรารักอยู่ด้วยกัน.....สนใจมาอยู่ด้วยกันไหมละ ได้บ้านฟรีด้วยนะ” พูดมาตั้งยาวเยียดแต่ก็ไม่ลืมที่จะยอดนายอนตอนสุดท้ายเพราะยัยซานะบอกว่าให้อ้อยทุกครั้งที่มีโอกาส

แต่ยังไม่ทันที่นายอนจะได้ตอบคำถามจากมินะก็มีลูกค้าคนหนึ่งเดินเข้ามาพอดี ถือว่ามาได้ถูกจังหวะเหมือนจับวางมาก

“ยินดีต้อนรับค่ะ รับอะไรดีคะ?” นายอนหันไปต้อนรับลูกค้าและเมินหน้าหนี  ชิลูกค้าจะมาอะไรตอนนี้วะ

“ตอนแรกก็อยากกินกาแฟธรรมดานะครับ แต่พอมาเจอหน้าคนขายสวยๆแบบนี้นี่อยากได้เบอร์ดี้เลย เพราะผมจะได้เป็นหนึ่งในใจคุณอ่ะครับ” จากที่ฟุบหน้าอยู่ดีๆ พอได้ยินมุขจีบสาวเห่ยๆนั้นทำให้มินะรีบเด้งตัวขึ้นมาเพื่อมองหน้าผู้ชายที่กล้ามาจีบต่อหน้า(ว่าที่)แฟน  

ชายคนนั้นถือวิสาสะจับมือนายอน นายอนนิ่งเงียบไปนั้นยิ่งทำให้มินะหงุดหงิดจึงตอบแทนนายอนไปอย่างหัวเสีย

“อยากกินเบอร์ดี้ก็ไปนู้น! ร้านมินิมาร์ทนู้น ตู้กดข้างทางก็มีมาทำไมร้านกาแฟ สรุปจะกินอะไรถ้ากาแฟก็เชิญสั่งดีๆแต่ถ้ายังอยากจะกินเบอร์ดี้จะได้ส่งแขก” มินะลุกขึ้นประจันหน้ากับผู้ชายคนนั้นอย่างหัวเสีย พร้อมแย่งมือนายอนไปจับแทน

“ไรหว๊า มีเจ้าของก็บอกดีๆก็ได้นิหว่า น้องแฟนดุยังกับหมาก็ไม่บอก เอาลาเต้แก้วละกัน” ลูกค้าผู้ชายคนนั้นพูดอย่างเซ็งๆก่อนจะเดินไปหาที่นั่ง

“ไม่ได้เป็นแฟนกันโว้ย” แต่อนาคตก็ไม่แน่นะ.....

หลังจากที่มินะตะโกนออกไป ซักพักนายอนก็เอ่ยถามมินะ

“นี่จะจับมืออีกนานไหม จะทำกาแฟ” มินะก็ปล่อยมือนายอนให้เป็นอิสระมองนายอนที่กำลังลงมือทำกาแฟอย่างไม่รู่ร้อนไม่รู้หนาวอะไรเลย มันหน้าน้อยใจนัก ชิ

“นี่ถามจริงมีคนมาจีบแบบนี้บ่อยไหมเนี้ย”

“อืม....ก็บ่อยอยู่นะ ไมอ่ะ” นายอนคิดซักพักก่อนจะตอบออกไป

คำตอบของนายอนยิ่งทำให้มินะหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมอีก

“ก็หวงไง...อะ..เอ่อเป็นห่วงไง คนพวกนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก” ถึงแม้จะได้รับสกิลอ้อยจากซานะแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะพูดทุกอย่างออกไปเหมือนซานะซะหน่อย คนมันก็เขินเป็นนะ

นายอนหัวเราะกับการกระทำของฉันก่อนจะลุกไปเสิร์ฟกาแฟให้ชายคนนั้น เมื่อฉันเห็นจึงร้องห้ามแล้วขออาสามาเสิร์ฟเอง ใครจะปล่อยให้นายอนไปใกล้มันละ

“ทานให้อร่อยนะคะ^ ^” ฉันพูดพร้อมยิ้มแบบจิกกัดเบาๆ และกลับมาที่เดิม

เท่าที่สังเกตในร้านส่วนมากมีแต่ลูกค้าผู้ชายส่วนใหญ่ ไม่ได้การละงั้นคร่าวหลังฉันคงต้องเอางานมาทำร้านนายอนดีกว่า ก็คนมันหวงนิให้ทำไงได้

Part Nayeon

การกระทำเล็กๆน้อยๆของมินะก็สามารถทำให้ฉันหวั่นไหวไม่น้อย ตอนที่ลูกค้าคนนั้นเล่นมุขจีบฉัน ฉันยังตะลึงไม่หายแต่มินะก็จัดการให้เรียบร้อย ถึงแม้จะอดเสียดายที่เราจับมือกันแปปเดียว ถ้าไม่มีลูกค้าก็อยากจะจับต่ออยู่หรอก-////- มืออุ่นๆนั้นนะใครๆก็อยากจับทั้งนั้นแหละ

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามินะจะปากแข็งทำไมกัน หวงก็บอกว่าหวงสิไม่ใช่แถจนสีข้างถลอกหมดแล้ว ไหนจะที่ขออาสาไปเสิร์ฟกาแฟคนนั้นอีก ทั้งๆที่คนอื่นมินะก็ไม่เคยช่วย จะปากแข็งแบบนี้ไปอีกนานไหมนะ?

มินะอยู่เฝ้าจนร้านปิดเหมือนเดิม เมื่อฉันเก็บกวาดร้านเสร็จก็เดินมาเรียกมินะกลับบ้านแต่กลับไม่เจอมินะมีแต่กระดาษโพสอิทติดอยู่ที่เคาน์เตอร์

‘รออยู่ข้างนอกนะ :)’ 

มินะเดินออกไปตอนไหนนะ? ทำไมฉันไม่เห็นพอเดินออกจากร้านไปก็มีโพสอิทแปะบอกทาง ฉันก็เดินตามมาเรื่อยๆจนถึงพื้นที่โล่งๆข้างหลังร้านของฉัน พยายามมองหามินะแต่ก็ไม่เจอเพราะตอนนี้ก็ใกล้ค่ำแล้วบรรยากาศจึงค่อนข้างมืดมองไม่เห็นอะไร อยู่ๆก็มีแสงสว่างจากไฟดวงเล็กๆหลายๆดวง

พรึบ

มินะเดินออกมาจากความมืดพร้อมถือกล่องเล็กๆใบหนึ่ง

“อ่ะ ฉันให้” มินะยื่นกล่องนั้นมาให้ฉัน พอเปิดดูก็พบสร้อยคอรูปใบหน้ากระต่ายเล็กๆน่ารัก ฉันดีใจมากจนหุบยิ้มไม่อยู่

“ให้ในโอกาสไรหรอ” ฉันถามออกไปทั้งๆที่ยังยิ้มและกำลังชื่นชมสร้อยเส้นนั้นอยู่

“นี่ทำงานจนลืมวันเกิดตัวเองหรอ สุขสันต์วันเกิดนะ ^ ^”  จะว่าไปวันนี้ก็วันเกิดฉันนิเกือบลืมเลย

ฉันพยักหน้าเบาๆ แต่เดี๊ยวนะฉันยังไม่เคยบอกวันเกิดให้มินะรู้เลยไม่ใช่หรอ

“แต่ฉันไม่เคยบอกวันเกิดเธอนะ” นายอนถามอย่างจับผิด

“อะ..เออ...อ๋อก็เราเป็นเพื่อนกันในเฟสไงแล้วมันแจ้งเตือน” มินะตอบอย่างลุกลี้ลุกลน

“แล้วไปซื้อตอนไหนอ่ะ? วันนี้เราก็อยู่ด้วยกันทั้งวัน” ฉันยังไม่หมดความสงสัยแต่เห็นมินะยังไม่ตอบซักที

“เอ่อๆไม่ต้องบอกก็ได้ แค่นี้ก็ขอบคุณจะแย่อยู่แล้ว” ฉันยิ้มจนตาปิดโชว์ฟันกระต่ายออกไป

“เดี๊ยวใส่ให้” มินะพูดพร้อมขยับเข้ามาใกล้ๆแล้วใส่สร้อยคอให้ฉันอย่างตั้งใจพอใส่เสร็จมินะก็ยิ้มให้ฉัน

ตึกตักๆ

ฉันแพ้รอยยิ้มแบบนี้จริงๆยิ่งมินะมองมาด้วยสายตาแบบนั้นอีกแต่อยู่ๆน้ำตาของฉันก็ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง

“เฮ้ย ร้องไห้ทำไม?!?” มินะดูตกใจที่อยู่ๆฉันก็ร้องไห้ออกมา

“ฮึก...ตั้งแต่ฉันย้ายมาต่างจังหวัด...ฮึก ฉันยังไม่เคยได้ของขวัญหรือโดนเซอร์ไพร์แบบนี้มาก่อนเลย....ฮึก ขอบคุณนะ” ทันทีที่ฉันพูดเสร็จมินะก็ดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดพร้อมลูบหัวเบาๆ

“ฮ่าๆๆ โอ๋ๆไม่ต้องร้องนะคะ ร้องเป็นเด็กขี้แยไปได้” ถึงมินะจะพูดแบบนั้นแต่มินะก็ยังคงกอดปลอบและลูบหัวไปเรื่อยๆ

และฉันก็แพ้กับคนอบอุ่นแบบมินะจริงๆ

#ficwho

นี่คือสร้อยที่มินะให้นายอนนะคะ

/////Talk/////

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนนนนนน

มินะจะอ้อยยังไงก็เป็นไอ้นิ่มอยู่วันยังค่ำอยู่ดี 5555

มินะนี่ปากไม่ตรงกับใจเลยจริงๆ

ฝากติดตามและคอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยนะคะ.ก้มหัวอย่างนอบน้อม

อันยอง ปย๊งงงงงงง