วุ้นในลูกตาเสื่อม ( Vlireous degeneration )

เนื้อเรื่อง

   ในขณะ ที ่คุณอ่านข้อความของผมนี้จากทางเนตบางคนก็เป็นแต่ไม่รู้ตัวครับ     อาการก็คือ== > คุณจะเห็นเป็นคราบดำๆ เหมือนยักใย่ ลอยไปลอยมา เหมือนคราบ ที ่ติดกระจกน่ะครับ จะเห็นชัดก็ต่อเมื่อ คุณมองไปยังภาพแบล็คกราวนด์ ที ่มีสีสว่าง   เช่น ท้องฟ้าขาวๆ ฝาห้องขาวๆ ฝาห้องน้ำขาวๆ   จะเห็นเป็นคราบดำๆ ลอยไปลอยมา   ถ้าอาการมากกว่านั้นก้อคือ ประสาทตาฉีกขาด   คุณจะมองเห็นแสงแฟลชใน ที ่มืด ไม่ว่าหลับตาหรือลืมตา (น่ากลัวมากๆ)     และถึงขั้นนี้จะต้องผ่าตัด ( ซึ่งไม่มีอะไรรับประกันว่าจะดีเหมือนเดิม จะตาบอดหรือไม่ ?)

    สาเหตุของโรคนี้คือ == >   การใช้สายตามากเกินไป ( เล่นคอม)

    แต่ก่อนโรคนี้จะเกิดกับผู้สูงอายุ หรือ คน ที ่มีอาชีพใช้สายตามากๆ เช่น ช่างเจียรไนเพชรพลอย ที ่ต้องใช้สายตาเพ่งมากๆ   แต่เดี๋ยวนี้คนเป็นโรควุ้นในลูกตาเสื่อมกันมากเพราะ   เล่นเนต หรือ เล่นคอม

    คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ เดี๋ยวนี้คนเป็นโรคนี้กันมากเพราะเล่นคอมนี่แหละ   ถามว่าทำไม คนเล่นเนต เล่นคอม ถึงเป็นกันมาก ?   ไม่ว่าคุณจะเล่นเนต , เล่นเกมส์ , อ่านไดอารี่ , อ่านบทความ , อ่านหนังสือ   หรืออะไรก็ตาม ที ่อยู่บนจอคอมพิวเตอร์     ล้วนทำให้สายตาคุณเสียได้ทั้งสิ้น
เพราะว่า ถ้าคุณอ่านหนังสือ ที ่เป็นแผ่นกระดาษธรรมดาๆ   ระยะห่างระหว่าง ลูกตา กับ ตัวหนังสือ จะคง ที ่ แน่นอน เพราะขอบของตัวหนังสือจะคมชัด
ทำให้สมองกะระยะโฟกัสได้ถูกต้องแน่นอน     กล้ามเนื้อและประสาทตา จึงทำงานค่อนข้างคง ที ่

    แต่ ! ตัวหนังสือบนจอคอมพิวเตอร์นั้น   มีลักษณะเป็นจุดๆ ประกอบกัน     เหมือนแขวนลอยบนจอ ขอบของตัวหนังสือไม่ชัด สมองจะสับสนในการปรับระยะโฟกัส  ( เพราะจอแก้ว จะมีความหนาของแก้ว แต่เรามองผ่านมันไป   และจอ LCD เราก้อต้องมองผ่านเข้าไปเหมือนกัน ตัวหนังสือมันไม่ได้ติดอยู่ด้านบนเหมือนอยู่บนแผ่นกระดาษ   การปรับระยะโฟกัสจึงไม่แน่นอน )

    บวกกับ ลักษณะการอ่านหน้าหนังสือในคอมนั้น จะต้องใช้เม้าส์จิ้ม ลากแถบด้านข้างจอ เพื่อเลื่อนบรรทัดหนังสือขึ้นลง   เพื่อจะอ่านบรรทัดด้านล่างได้ หรือไม่ก็ใช้ลูกหมุน ที ่อยู่บนเม้าส์ หมุนเพื่อเลื่อนบรรทัดหนังสือ     แต่การเลื่อนบรรทัดนี้   มันไม่เหมือนกับการอ่านหนังสือจากแผ่นกระดาษ ที ่แขนกับคอ   จะปรับการมองขึ้นลงโดยอัตโนมัติ   มีระยะ ที ่แน่นอน สัมพันธ์กัน

    แต่ว่าการเลื่อนบรรทัดด้วยแถบด้านข้างหรือลูกกลิ้งบนเม้าส์นั้น   มันจะมีลักษณะการเลื่อนแบบกระตุกๆ  ( คุณสังเกตุดู) มันจึงทำให้ปวดตามากๆ เพราะลูกตาจะต้องลากลูกตา     เลื่อนตามบรรทัด ที ่กระตุกๆ นั้นไปตลอด               บวกกับ การพิมพ์ตัวหนังสือนั้นบาง ที คุณต้องก้มเพื่อมองนิ้ว
ว่ากดตำแหน่งบนแป้มพิมพ์ถูกตัวอักษรหรือไม่ ทำให้เดี๋ยวก้ม เดี๋ยวเงย ลูกตาปรับโฟกัสบ่อยเกิน ทำให้ลูกตาทำงานหนัก       กว่าจะพิมพ์งานเสร็จคุณจะปวดตามากๆๆ อย่างเด็กนักศึกษา เร่งพิมพ์รายงานส่งอาจารย์         ติดต่อกันข้ามคืน สองสามวัน ตาจะปวดมากๆ รวมทั้งเวลาการเปิดโปรแกรม
word   ในการพิมพ์ตัวหนังสือมักจะมีสีพื้น ที ่เป็นสีสว่าง ( ที ่นิยมก็คือ ตัวหนังสือดำ พื้นสีขาว ) สีพื้น ที ่สว่างขาวจ้า นี่เอง ทำให้ตาคุณจะเกิดอาการแพ้แสง ถ้ามีการพิมพ์ติดต่อกันนานๆ เพราะจ้องจอสีขาวนานเกินไป     หรือไม่ก็ ในคน ที ่ชอบเล่นเกมส์บ่อยๆ มักจะมีการปรับแสงสว่างให้จ้า ที ่สุด
เพราะเวลาเล่นเกมส์   ภาพพื้นหลังของเกมส์มักจะมืดๆ เป็นสีกำแพง เป็นสีปราสาท มันจะให้สีสวยสดดี

    แต่การทำแบบนี้มีข้อเสียคือ บาง ที คุณหรือพี่น้องของคุณมาใช้คอมเครื่องนั้นต่อ จะทำให้บางครั้งลืมปรับความสว่างกลับมาให้มืดเหมือนเดิม
จาก ที ่แค่สว่างพอ ที ่จะพิมพ์รายงาน กลายเป็นจ้องจอสว่างจ้าตลอดคืนไม่รู้ตัว สรุปก้อคือ

   1. การมองตัวหนังสือ ที ่แขวนลอยอยู่ในจอ โฟกัสไม่แน่นอน   กล้ามเนื้อลูกตาทำงานหนัก "ทำให้สายตาเสีย"
   2. การเลื่อนตัวหนังสือและแถบบรรทัด ในหน้าคอม หรือ หน้าเนต มันจะเลื่อนแบบเป็นกระตุกๆ ' ทำให้สายตาเสีย การกระตุกๆ ของแถบบรรทัดนี่เอง ที ่ทำให้สายตาเสีย ถ้าคุณอ่านหนังสือจากเวปมากๆ คุณจะติดนิสัยเสียอย่างนึงติดตัวไปคือ คุณจะติดนิสัย มองอะไรก็ตาม ไม่ว่าใกล้ไกล จะปรับโฟกัสมองเพ่งอยู่เสมอ ผลก้อคือ กล้ามเนื้อตาทำงานหนัก คุณจะเริ่มมองของ ที ่อยู่ไกลๆ เบลอๆ คุณจะไม่สามารถปรับโฟกัส มองของใกล้ แล้วมองไกล ได้ทัน ที เหมือนเคย (กล้ามเนื้อประสาทลูกตาจะล้า การปรับโฟกัสลูกตาเริ่มช้าลง)
   3. การก้มๆเงยๆ มองแป้นพิมพ์ และมองจอคอม กลับไปกลับมา ' ทำให้สายตาเสีย '
   4. การปรับจอภาพ ที ่มีแสงสว่างจ้า มากเกินไปโดยไม่รู้ตัว ' ทำให้สายตาเสีย ' ( ข้อนี้ คล้ายๆ กับ การเปิดดู ที วี ในห้องมืดๆ เป็นประจำ แล้วทำให้สายตาเสียน่ะเอง อย่างเดียวกัน)
   5. การใช้จอคอม ที ่มีความกว้างมากเกิน จอคอมกว้างๆ นั้น เหมาะสำหรับการดูภาพดูหนัง   แต่ไม่เหมาะกับการดูตัวหนังสือ เพราะว่า สายตาคนเรานั้นมีระยะการมองตัวอักษร ที ่ 19 นิ้ว 15 นิ้ว


credit: http//:blog.hunsa.com/yukata