คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เดฟนี่ กรีนกราส
13
“นานเป็นบ้าเลย เธอเข้าไปทำอะไรในนั้น” ลูเซียสหงุดหงิด
“ใครใช้ให้คุณรอล่ะ”เธอพูดอย่างรำคาญ
“อย่ามาย้อนฉันนะตอนนี้เธอเป็น”ลูเซียสหยุดทันทีเมื่อเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่ทำสีหน้าเศร้า
“คุณกลับไปได้แล้ว” เฮอรืไมโอนี่ไล่ ลูเซียสเดินเข้ามาหาเธอ ก่อนะจะจับคางของเธอให้หันมาสบตากับเขา เขาค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาว หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหนี แต่เมื่อลูเซียสเห็นท่าทีของหญิงสาวว่าเธอกำลังจะขัดขืนเขา ลูเซียสจึงผลักเธอให้ชิดกับกำแพง ก่อนที่จะจูบเธอ หญิงสาวรู้สึกได้ว่ามันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความต้องการ เฮอร์ไมโอนี่เริ่มคุ้นเคยกับจูบของเขา มันเริ่มจะมีความอ่อนหวานเข้ามาแทรก เธอเผลอเลื่อนมือของเธอโอบรอบคอของเขา แล้วเริ่ม จูบตอบบ้างแล้ว แต่เมื่อเธอนึกถึงใครบางคนที่เธอกำลังคบด้วย สติของเธอก็กลับคืนมาอีกครั้ง เธอรวบรวมพลังทั้งหมด ผลักเขาไปสุดแรงเกิด และมันก็สำเร็จ! เย้! -*-
“พอสักเถอะ คุณยังไม่พออีกหรือ”เฮอร์ไมโอนี่บอกเสียงดัง “แค่สิ่งที่คุณทำกับฉันมันก็มากพอแล้ว ฉันไม่สามารถแต่งงานกับเดรโก ลูกชายของคุณได้ พอใจหรือยังล่ะที่คุณกำลังจะได้ลูกสะใภ้คนใหม่ที่ไม่ใช่เลือดสีโคลนอย่างฉัน”
“ฉันว่าเธอกำลังเข้าใจอะไรๆผิด” ลูเซียสพูดช้าๆ และชัดเจน
“ไม่หรอก ฉันเข้าใจหมดทุกอย่างที่คุณทำกับฉันแบบนี้ก็เพื่อที่จะขัดขวางฉันไม่ให้แต่งงานกับเดรโก”
“ฉันบอกแล้วไงว่าเธอเข้าใจผิดความจริงมันคือ”
“ทำไมล่ะ คุณใช้วิธีอื่นก็ได้ พาฉันไปปล่อยเกาะ หรืออาจจะขู่ฉันให้ฉันออกไปจากชีวิตลูกชายของคุณก็ได้ ไม่เห็นจะต้องข่มขืนฉันเลยนี่” หญิงสาวร้องไห้ออกมา เธอทรุดตัวลงและกอดตัวเอง เธอหลับตาก้มหน้า แล้วปล่อยให้หยดน้ำตามากมายเหล่านั้นตกลงสู่พื้น
“เกรนเจอร์ ฉัน” ลูเซียสเอื้อมมือไปแตะหญิงสาว
“ฉันขออยู่ตามลำพังจะได้มั้ย”เธอพูดเสียงสั่น
“ฉันอยากอยู่เป็นเพื่อนเธอ ให้ฉันได้ปลอบเธอ”
“ไม่ต้อง!!!” หญิงสาวสะบัดตัวไม่ให้เขาแตะต้องตัวเธอ “ออกไป!!!!!” หญิงสาวกรีดร้อง แล้วผลักเขาให้ออกไปไกลๆ ราวกับว่าเขาเป็นเชื้อโรค
ชายผมบลอนด์เดินออกไปพลางหันมาดูเธอว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย เพียงแต่ไม่เข้าใจทำไมเธอไม่คิดว่าเขาทำไปเพราะเหตุผลอื่นๆ ทำไมกัน!
………………………………………………………………………………………………………………..
แพนซี่กลับมาบ้าน เธอรู้สึก หงุดหงิด เดรโกไม่สนใจเธอเลยสักนิด เขารักยัยเลือดสีโคลนจริงๆหรือ เธอรับไม่ได้
“กลับมาแล้วหรือแพนซี่”
“เดฟนี่”แพนซี่ แปลกใจ “เธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ทั้งสองโผลเข้ากอดกัน
“เมื่อตอนสี่ทุ่มน่ะ แล้วเธอไปไหนมากลับมาป่านนี้ฉันง่วงจะตายอยู่แล้วนะ”เดฟนี่หาว
“ฉันไปทำธุระมานิดหน่อยไม่มีอะไรหรอก” แพนซี่เดินเข้าบ้าน โดยมีเดฟนี่เดินตามเข้ามา
“ขอบใจมากที่ดูแลลแอสเทอเรียแทนฉัน”เดฟนี่พูด ขณะนั่งลงที่โซฟา “น้องสาวฉันคงไม่ได้ทำให้เธอต้องอารมณ์เสีย”
“น้องเธอน่ะตัวแสบเลยแหละ” แพนซี่หน้ามุ้ย
“ที่เธอเกลียดน้องสาวฉันไม่ใช่เพราะเรื่องเดรโกหรอกใช่มั้ย”
“ก็ไม่เชิง หล่อนไม่ต้องการเดรโกอยู่แล้ว”แพนซี่พูดเสียงสะบัด
“บอกตามตรงนะแพนซี่ เธอหงุดหงิดอะไรหรือตอนกลับมา” เดฟนี่จ้องหน้าของแพนซี่
“ก็เรื่องของเดรโกน่ะสิ”
“คงไม่ใช่เพราะเดรโกไปหลงรักคนอื่นเข้า”
“คงจะดีถ้ายัยนั้นไม่ใช่ยัยเลือดสีโคลน”
“ใคร เกรนเจอร์หรือ” เดฟนี่เลิกคิ้วขณะดื่มกาแฟ
“เธอรู้ได้ไง” แพนซี่เบิกตากว้าง
“รู้ตั้งนานแล้ว เดรโกน่ะชอบยัยเกรนเจอร์ตั้งแต่ปีห้า” เดฟนี่พูดอย่างหน้าตาเฉย
“เธอรู้แล้วทำไมไม่บอกฉัน!”แพนซี่ร้องเสียงดัง
“เดรโกน่ะถึงจะเก็บอาการเก่ง แต่ใช่ว่าจะดูไม่ออกหรอกนะ อีกอย่างถึงเธอรู้ก็ทำอะไรไม่ได้หรอกแพนซี่”
“อย่าลืมสิ เค้าเคยคบกับฉันนะ”
“นั่นก็เพราะว่าเดรโกอยากจะลืมยัยเกรนเจอร์ย่ะสิ”
“กรี๊ดดดด!”
“เลิกทำเสียงแสบแก้วหูเสียที” เดฟนี่เอานิ้วอุดหูทั้งสองข้าง “ฉันจะไปนอน ราตรีสวัสดิ์แพนซี่” เดฟนี่เดินออกจากห้องรับแขกไป
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แพนซี่ยังคงกรีดร้องอยู่อย่างนั้น
...............................................................................................................................................
สั้นไปหน่อย ขอโทดนะคะ
ความคิดเห็น