คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : หนทาง (เกี่ยวรัยกัน -*-)
12 หนทาง (เกี่ยวรัยกัน -*-)
“เสียงใครเคาะประตูน่ะ ไปเปิดสิแฮร์รี่”รอนร้องเสียงงัวเงีย ตายังคงปิดสนิท มือไม้เขย่าแฮร์รี่ให้ตื่น
“นายก็ไปเองสิ”แฮร์รี่พลิกตัวนอนตะแคงกอดหมอนข้าง
รอนเด้งตัวจากที่นอนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับมองเพื่อนที่กำลังนอนอย่างมีความสุขอย่างหงุดหงิด “ก็ได้!” รอน ตบก้นแฮร์รี่แรงๆ ก่อนจะลุกไปอย่างงัวเงีย
“ดึกป่านนี้แล้ว มีธุระอะรายยย!” รอหาว พร้อมกับเปิดประตู
“นายมาทำอะไรที่บ้านเฮอร์ไมโอนี่” เดรโกถามอย่างสงสัย
“ฉันมาเฝ้าบ้านให้เฮอร์ไมโอนี่ ระหว่างที่เธอไปเที่ยวกับนายไงมัลฟอย” รอนหาวต่อ แล้วชะงัก “เฮ้ย! แล้วทำไมนายมาอยู่นี่อะ” รอนตกใจ
“.......”
“.....”
.............................................................................................................
บรรยากาศเงียบกริบ
“แสดงว่าตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่อยู่กับพ่อของนาย”แฮร์รี่พูด รอนปลุกเขาหลังจากที่รู่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฮอร์ไมโอนี่
“อืม ใช่” เดรโกตอบสั้นๆ
“ทำไมอะ”รอนถามอย่างสงสัย “ทำไมเฮอร์ไมโอนี่ถึงไปอยู่กับพ่อนายแล้วทำไมพ่อนายถึงอยู่กับเฮอร์ไมโอนี่”
แฮร์รี่มองรอนอย่างไม่เข้าใจ พลางส่ายหน้า
“เพราะพ่อฉันชอบเฮอร์ไมโอนี่น่ะสิ”เดรโกพูดอย่างขมขื่น มือประสานกันแน่น “ ชอบมากเลยด้วย” เขาพูดอย่างยากลำบาก เหมือนจะร้องไห้
“ไม่คิดเลยนะว่าลูเซียสจะชอบเฮอร์ไมโอนี่จริงๆ”แฮร์รี่มองหน้ารอนที่กำลังมีสีหน้าตกใจ
“หมายความว่ายังไง”เดรโก ถามอย่างกระตือรือร้น
“ฉันสังเกตมานานแล้ว”แฮร์รี่ พยักหน้าไปด้วย
“เราต้องไปตามหาเธอและพาตัวเธอกลับมา”เดรโกมองหน้าแฮร์รี่อย่างขอความช่วยเหลือ แฮร์รี่ไม่พูดอะไร แต่พยักหน้ารับ รอนก็เช่นกัน “ฉันกลัวว่าเธอจะถูก เอ่อ” เดรโกไม่อยากพูดต่อเขาลุกขึ้นยืน “ฉันว่าไปตอนนี่เลยดีกว่า!”
“ไปยังไงล่ะ ตอนนี้มีพายุเข้า คงไม่มีใครอยากขึ้นเครื่องหรอก” แฮร์รี่บอก
“หายตัวไปก็ได้”
“มันผิดกฎหมายนะ” แฮร์รี่ท้วง
“แล้วจะรอแบบนี้น่ะเหรอ มีหวังเฮอร์ไมโอนี่อาจจะเสร็จพ่อฉันไปแล้ว!!!!!!!” เดรโกท่าทางเหมือนคนเสียสติ
“แล้วถ้าเกิดเฮอร์ไมโอนี่ถูกลูเซียส” รอนเงียบลงทันทีที่เดรโกจ้องด้วยสายตาอมหิต!
“ฉันว่านายใจเย็นก่อนเถอะอีกสามวันพวกเขาคงกลับ” แฮร์รี่ยืนขึ้นประจันหน้ากับเดรโก
“ถ้าอีกสามวันพวกเขายังไม่กลับมาล่ะ”เดรโกน้ำตาคลอ
“เราก็คงต้องตามพวกเขากลับ”
“แล้วเฮอร์ไมโอนี่จะเป็นยังไง”เดรโกถาม เขารู้คำตอบอยู่แล้ว เฮอร์ไมโอนี่ไม่มีทางรอดพ้นน้ำมือของพ่อของเขาได้
แฮร์รี่ไม่ตอบอะไร เดรโกสูดลมหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ก่อนจะปล่อยออกมาอย่างอัดอั้น
“ฉันเป็นห่วงเธอ”เดรโกพูดเบาๆ แต่มันดังพอที่แฮร์รี่และรอนจะได้ยิน แฮร์รี่เดินเข้าจับไหล่ของชายผมบลอนด์ที่กำลังจะร้องไห้
“ฉันเข้าใจนาย” แฮร์รี่ปลอบด้วยน้ำเสียงที่เบา เดรโกกลืนน้ำลาย ก่อนจะพยักหน้า
“งั้นฉันไปล่ะ” เดรโกเดินออกไป เขาเดินเซไปมาอย่างคนไร้ความหวัง สาบานได้ว่าแฮร์รี่ได้ยินเสียงร้องไห้ของเขาดังมาจากข้างนอก
“เราจะทำยังไงกันดีแฮร์รี่ นายจะรออยู่แบบนี้หรือ” รอนถาม เขาก็เป็นห่วงเฮอร์ไมโอนี่ไม่น้อยไปกว่าใคร
“ทำไงได้ล่ะ”แฮร์รี่พูดก่อนจะเดินขึ้นบันได
“นายจะใจเย็นอยู่แบบนี้ไม่ได้นะ แฮร์รี่!”รอนตะโกนไล่หลัง แต่ไม่มีเสียงตอบจากเขาเลย
เวลา เที่ยงคืน
หญิงสาวร่างบางทรงผมยุ่งเหยิง ใบหน้ามีคราบน้ำตาที่ปะปนอยู่กับมาสคาร่าสีดำจางๆ ริมฝีปากที่ทาด้วยสีชมพูอ่อน ตอนนี้จางลง และเห็นได้ชัดว่ามันเลอะมุมปากอยู่หน่อยๆ ชุดเดรสกลับยับยู่ยี่ไม่เรียบสวยเหมือนเดิม
ท้องฟ้าที่เคยสวยสดใสตอนนี้มันหม่นหมอง ราวกับจะเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ ซึ่งไม่ชวนให้น่ามองอีกต่อไป ลมพัดแรงปลิวผมของหญิงสาวที่มันยุ่งอยู่แล้วกลับทำให้ยุ่งเข้าไปอีก ยิ่งตอกย้ำเธอมากขึ้นทวีคูณ
“เดรโก เดรโก”เสียงแผ่วเบาปนกับเสียงร้องไห้ของหญิงสาวเรียกชื่อคนรักอย่างปวดใจ เฮอร์ไมโอนี่กอดตัวเองขณะเดินไปตามริมทะเล ที่มืดแทบมองอะไรไม่เห็น เธอเดินไปอย่างช้าๆ เหมือนคนเสียสติไม่มีความรู้สึกใดๆ จนกระทั่งเท้าของเธอไปสะดุดกับก้อนหิน ร่างของเธอล้มลงไปบนพื้นทราย มันช่างเป็นการตอกย้ำเธอเข้าไปอีกและมากขึ้นเรื่อยๆ เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เธอไม่คิดที่จะลุกขึ้นจากตรงนั้น เธอนั่งอยู่อย่างหมดหนทาง “ฉันจะอยู่สู้หน้าเธอได้อย่างไรเดรโก” เฮอรืไมโอนี่ พูดขณะมองไปที่ทะเลที่มืดมิด ชั่วขณะหนึ่งเธอคิดอะไรออกได้อย่างหนึ่ง และวินาทีต่อมาเธอลุกขึ้น แล้วเดินตรงไปที่ทะเลเธอเดินไปเรื่อยๆไม่หยุด และไม่คิดจะหันหลังกลับไป ไม่ถึงห้านาทีระดับน้ำก็สูงเท่าเอวของเธอ แม้มันจะเดินยากลำบากเพราะกระเเสน้ำแต่เธอก็พยายามเดินต่อไปเรื่อยๆ
อีกด้านหนึ่ง ชายผมบลอนด์ที่เพิ่งจะตื่นและไม่พบหญิงสาว เขาออกตามหาอย่างร้อนรน เขาเดินไปที่ริมทะเล กึ่งเดินกึ่งวิ่ง มองไปรอบๆในที่สุดก็เหลือบมองไปที่ทะเล เห็นอะไรบางอย่างที่ค่อยๆหายไปในทะเล อย่างช้าๆ เขารู้ทันทีเลยว่าคืออะไร
“เกรนเจอร์!” เขาตะโกนเรียก แต่เฮอร์ไมโอนี่ ที่ตอนนี้ระดับน้ำมันขึ้นมาถึงระดับอกแล้วเธอไม่คิดจะหันมาตามเสียงเรียกนั้น เธอไม่ได้ยินอะไรเลยด้วยซ่ำ ลูเซียสตัดสินใจตามเธอไป “เกรนเจอร์!” เขาว่ายน้ำเข้าไปใกล้ๆเธออย่างรีบร้อน “หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันสั่งให้หยุดไง” เขาว่ายน้ำใกล้ถึงตัวเธอและในที่สุดเขาก็คว้าตัวเธอได้ก่อนที่ระดับน้ำมันจะถึงจมูกของเธอ ลูเซียสรีบพาตัวเธอว่ายกลับขึ้นฝั่ง พอเท้าของชายหนุ่มแตะกับพื้นทรายที่อยู่น้ำตื้น เขาก็ทรุดตัวลงไปกองอยู่กับพื้นอย่างหมดแรงพร้อมๆกับหญิงสาวที่กำลังหอบอย่างเหนื่อยล้า
“เธอคิดบ้าอะไรของเธอ!” เขาตวาดทั้งๆที่ยังไม่หายเหนื่อย “ถ้าฉันไม่มาเจอ เธออาจจะตายไปแล้วก็ได้”
เฮอร์ไมโอนี่ไม่ตอบอะไร เธอลุกขึ้นช้าๆแล้วเดินไปจากตรงนั้นอย่างหวาดกลัว ลูเซียสรีบลุกและคว้าตัวของเธอกลับมา
“จะไปไหน” เขาจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอ
“ไปจากคุณ”เธอตอบเบาๆ ขณะก้มหน้ามองผืนทราย ลูเซียสถอนหายใจขณะเอามือออกจากไหล่บางที่เปียกชื้นของเธอ
“ดูเธอสิ เปียกหมดแล้ว”เขาพูด“ฉันจะไปส่ง” เขาจับข้อมือของหญิงสาวและลากเธอไปยังบ้านพัก หญิงสาวมองไปรอบๆ
“เดี๋ยว ที่นี่มันไม่ใช่” เธอขมวดคิ้ว “ที่นี่ไม่ใช่มัลดีฟส์”
“ถูกต้องเเล้วไง”เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“ตอนที่ฉันมาถึง ที่นี่ฉันยังอยู่มัลดีฟส์อยู่เลย คุณทำอะไรกันแน่ ฉันอยู่ที่ไหน”
“ก็แค่เวทมนต์” เขาตอบแค่นั้น เขาเป็นคนทำให้ทุกอย่างเป็นเพียงภาพลวงตา เเท้จริงเเล้วมันเป็นเกาะส่วนตัวของเขา ที่ไม่มีใครสามารถหาเจอ!
พวกเขามาถึงบ้านพักของเฮอร์ไมโอนี่ ลูเซียสหยิบผ้าเช็ดตัวรวมทั้งเสื้อผ้าของเธอยื่นให้
“อาบน้ำซะ” เขาบอก เชิงสั่ง เฮอร์ไมโอนี่รับมาอย่างไม่เต็มใจนัก
“คุณกลับไปได้แล้ว”
“นั่นมันเรื่องของฉันว่าจะอยู่หรือจะไป” ชายผมบลอนด์เดินไปนั่งที่โซฟา แล้วมองเธออย่างขัดใจ “มัวยืนเฉยๆอไรอยู่รีบไปอาบน้ำสิ”
“นั่นมันก็เรื่องของฉันที่จะอยู่หรือไป” เธอย้อน
“เธอคงอยากจะให้ฉันทำกับเธอเหมือนชั่วโมงที่แล้ว ใช่มั้ย” เขายิ้มอย่างมีเลศนัย
“คุณไม่เคยคิดละอายใจเลยใช่มั้ย” เฮอรืไมโอนี่พูดเสร็จก็เดินเขาไปในห้องน้ำ ครึ่งชั่วโมงต่อมาเธอออกมาให้ชุดนอนเสื้อยืดกางเกงขายาว ที่ฟ้าอ่อน พลางใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดหัว เธอสังเกตเห็นว่าเสื้อผ้าของลูเซียสถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมชุดนอนที่ดำเรียบร้อยแล้ว
...............................................................................................................................................
อัพ อัพ อัพ เเล้วนะคะ
ติชมได้ ^^ สบายๆๆ
ความคิดเห็น