ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ศึกเเย่งนมกล่อง
2 ศึกเเย่งนมกล่อง!!
แม้เดรโก มัลฟอย อยากจะให้แพนซี่รักเขาเหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้เเขาได้พบกับคนที่เขาเคยหลงรักมาอยู่ตรงหน้าแบบนี้เขาจึงไม่ต้องการความรักจอมปลอมแบบแพนซี่ อีกต่อไป คนที่เขาอยากได้ความรักมากว่าคือหญิงสาวผมสีน้ำตาลคนที่เดินอยู่ข้างๆพ่อของเขายังไงล่ะ
เฮอร์ไมโอนี่เดินอยู่ข้างๆลูเซียสผู้ชายที่ตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดไม่น้อยขณะเดินไปตามถนนที่มีแสงไฟสลัวๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาเดินเล่นกับคนอย่างลูเซียส มัลฟอย คนที่หยิ่งในศักดิ์ศรี เธอไม่ได้สนิทสนมกับเขาเลยแม้แต่น้อย ครั้งแรกที่เธอเห็นเขาตอนปี 2 เธอไม่อาจปฏิเสธได้เลยในความคิดของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ปีสองว่าเขาเป็นคนที่ดูดีและมีเสน่ห์มากทีเดียว แต่เมื่อเธอได้รู้ว่าความดูดีและความมีเสน่ห์เหล่านั้นมันไม่ได้ช่วยวัดความดีในตัวของเขาเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามเขาเลวร้ายมากเหมือนปีศาจซาตานที่อยู่ในร่างของมนุษย์ แต่ในเวลานี้เขาเปลี่ยนไปมาก เมื่อก่อนเขาเป็นคนที่มีความสุขุมเยือกเย็นเรียบเฉยและเย็นชา ในตอนนี้แม้นิสัยพวกนั้นยังอยู่ แต่เขากลับมีความอ่อนโยนและสุภาพมากขึ้น
พวกเขาเดินเล่นด้วยกันอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง เฮอร์ไมโอนี่รวบรวมความกล้าบอกกับกับชายผมบลอนด์ว่าเธอต้องการกลับบ้าน ลูเซียสไม่ขัดข้องเขาพาเธอกลับไปส่งบ้าน ก่อนกลับเขากล่าวราตรีสวสัดิ์เธอ และมองเธอด้วยสายตาที่เอ็นดูและอาลัย
เฮอร์ไมโอนี่คิดว่าเธอคงเหนื่อยมากเลยไม่คิดอะไร เธอล้มตัวลงนอนพลางคิดอะไรบางอย่าง จนเธอเผลอหลับไป(เฮอร์ไมโอนี่ไม่อาบน้ำ)
.............................................................................................................................................................
เช้าวันต่อมาแม่แสงแดดจะสาดส่องไปยังร่างของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงในชุดเดียวกับเมื่อวาน หญิงสาวขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะฝืนกายลุกขึ้นมาจากที่นอนเธองัวเงีย และอ่อนเพลียมากผมของเธอที่ดูสวยเงางามตอนนี้มันยุ่งเหมือนรังนกเลยก็ว่าได้
“กี่โมงแล้วเนี่ยยย”เฮอร์ไมโอนี่พูดไปด้วย หาวไปด้วย และล้มตัวลงนอนไปด้วย O [] O เธอมองเพดานอยู่นาน นานจนไม่รู้ว่านานมากแค่ไหน กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็มีเสียงกริ่งที่หน้าบ้านดังอยู่สองสามครั้ง เธอรีบเดินลงไปข้างล่างเพื่อเปิดประตูต้อนรับแขกผู้มาเยือน แล้วเธอก็พบว่า
“สวัสดีเฮอร์ไมโอนี่”ทันทีที่เธอเปิดประตูรอยยิ้มและคำทักทายก็ดังประสานกัน แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับรอน วิสลี่ย์ เพื่อนรักของเธอ
“ไง มาแต่เช้าเลยนะ”เธอทำสีหน้างัวเงีย ก่อนจะเปิดประตูให้กว้างกว่านี้เพื่อเชิญพวกเขาเข้ามา
“ยี๋ นี่เธอยังไม่อาบน้ำตั้งแต่เมื่อวานเหรอ” รอนร้อง แล้วบีบจมูก
“เธอง่วงขนาดนั้นเลยเหรอ เฮอร์ไมโอนี่” แฮร์รี่หัวเราะ
“ไม่ตลกเลยนะพวกนาย แล้วนี่มาแต่เช้ามาเพื่อออออ??????????” เธอลากเสียงยาว
“ก็จะชวนเธอออกไปข้างนอกไง”แฮร์รี่ตอบ
“ไปเที่ยวกัน”รอนเสริมพลางพยักหน้า
“งานการไม่ต้องทำกันหรือยังไง” เฮอร์ไมโอนี่พูด เธอยังมีสีหน้างัวเงีย
“ตั้งแต่สงครามสงบ เธอเคยไล่ล่าคนร้ายหรือผู้เสพความตายที่ไหนหรือเปล่าล่ะ”รอนพูด เฮอร์ไมโอนี่หลับตาและสายหน้า
“งั้นฉันขออนุญาตไปอาบน้ำก่อนนะ”เธอพูดขณะหลับตา ทำเสียงงัวเงีย
3 ชั่วโมงต่อมา
เฮอร์ไมโอนี่เดินลงมาในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์ขาสั้น สะพายกระเป๋าข้างใบเล็กๆสีน้ำตาลอ่อน ทรงผมของเธอกลับมาสวยอีกครั้งเเต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่มีทีท่าว่าจะหายง่วงเลยแม้แต่น้อย แม้ตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าเธอก็ยังหลับตาอยู่
“เฮอร์ไมโอนี่!”รอน เรียกชื่อเธอเป็นรอบที่สิบกว่าแล้ว
“หือ?”เธอหันหน้ามาทางรอน แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะลืมตา
“แฮร์รี่ เอาเธอใส่ในรถเข็นที”รอนพูด ก่อนจะเดินเข้าไปในห้าง
“แฮร์รี่ รอนเค้าเป็นอะไรเหรอ” เธอเริ่มลืมตาขึ้นล็กน้อย
“ไม่รู้สิ แต่ฉันไม่ใส่เธอในรถเข็นหรอกวางใจได้”แฮร์รี่เอียงหน้าหน้าก่อนจะจูงมือเฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังทำหน้างงๆ เดินเข้าไปพร้อมกัน
……………………………………………………………………………………………………………………..
“เฮ้ พวกนายช้าจัง”รอนยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง
“โทษทีรอน เมื่อคืนฉันง่วงมากเลย”เฮอร์ไมโอนี่ขยี้ตา เธอเริ่มหายง่วงแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกเฮอร์ไมโอนี่”รอนยิ้ม
“งั้นฉันขอไปเดินซื้อของทางนู้นก่อนนะ ”เธอชี้นิ้วไปทางโซนอาหารสำเร็จรูปรวมทั้งผักและเนื้อ
“อืมงั้นพวกเราไปมั้ง”แฮร์รี่บอกก่อนจะลากรอนไปยังที่ๆพวกเขาจะไป
เฮอร์ไมโอนี่เดินมาที่อาหารสำเร็จรูป ปกติแล้วเธอก็จะมาซื้อตุนไว้เป็นประจำทุกเดือน เพราะหลังจากเรียนจบแล้วเธอก็อยู่คนเดียว ส่วนพ่อแม่ของเธอนั้นย้ายไปอยู่ฝรั่งเศส บ้านเลยตกเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว 5555+ เธอจะหัวเราะทำไมเนี่ย เฮอร์ไมโอนี่คิด ก่อนจะยักไหล่แล้วเลือกของต่อไป และเมื่อสายตาของเธอไปสะดุดเข้ากับของที่เธอต้องการ แต่เผอิญว่ามันเหลืออยู่เพียงแค่อันเดียวเท่านั้น เฮอร์ไมโอนี่หันซ้ายหันขวาราวกับกำลังขโมยของแต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่ เมื่อไม่มีใครเธอจึงเอื้อมมือไปหยิบของสิ่งนั้นแต่ทว่ามีมือๆหนึ่งหยิบตัตหน้าเธอไปก่อน หญิงสาวนิ่งอึ้งกับเหตุการณ์นี่ เธอหันหน้าไปหาคนที่แย่งของๆเธอไปเพื่อที่จะว่าเขา แต่แล้วก็ต้องชะงัก !
“นายนี่เอง!”เฮอร์ไมโอนี่ชี้หน้าไปที่ชายหนุ่มผมบลอนด์ที่ยืนถือสินค้าที่เธอต้องการ
“อ่าว! เธอเองเหรอยัยหน้าซวย เอ้ย! หน้าสวย” เดรโกพูดอย่างเรียบเฉย
“ขอบใจที่พูดว่าฉันหน้าซวย เอ้ย!หน้าสวย แต่ขอโทษนะ นมกล่องนั้นมันเป็นของฉัน ฉันเห็นมันก่อน” เธอพยายามแย่งนมกล่องใหญ่จากมือของชายหนุ่มแต่มันไม่มีหวังเลยสักนิด เพราะเธอเอื้อมมือไปทางไหนเขาก็หลบทัน
“เอ๊ะ! มัลฟอย” เฮอร์ไมโอนี่เท้าสะเอว
“เอ๊ะ! ยัยหัวฟู”เดรโกก็เช่นกัน
“เมื่อกี้ยังบอกว่าหน้าซวย เอ๊ย! หน้าสวย อยู่เลยทำไมเปลี่ยนล่ะ”เฮอร์ไมโอนี่ถามพลางทำสีหน้าหงุดหงิด
“เรื่องของฉัน”เดรโกทำหน้ากวน ก่อนจะเอานมกล่องใหญ่ใส่ไปในรถเข็น
“นั้นมันของฉันนะ”เฮอร์ไมโอนี่หยิบนมกล่องขึ้นมา
“นี่เธอ ฉันหยิบมันก่อนนะ”เดรโกแย่งกลับมา
“นายจะเอาไปทำไมล่ะ”เฮอร์ไมโอนี่แย่งกลับมาอีกครั้ง
“ก็เอาไปกินน่ะสิใครเค้าจะเอาไปล้างก้นอย่างเธอล่ะ”เดรโกแย่งกลับมาแล้วใส่ลงไปในรถเข็นก่อนจะรีบเดินเข็นรถไป
“นายมันบ้าที่สุดเลย ใครจะเอานมมาล้างก้นกันย่ะ”เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนไล่หลังชายหนุ่มไปโดยที่เขาไม่สนใจ แต่เสียงของเธอกลับทำให้คนอื่นๆต่างพากันมองมาที่เธอราวกับเธอเป็นตัวอะไรสักอย่าง ก่อนจะมีเสียงซุบซิบ //นี่เธอดูผู้หญิงคนนั้นสิหน้าตาก็ดีไม่น่าบ้าเลยนะ// //นั้นสิมีอย่างที่ไหนเอานมไปล้างก้น//
เฮอร์ไมโอนี่รีบออกจากบริเวณนั้น ก่อนจะเดินไปหาแฮร์รี่และรอน พวกเขาอยู่ไหนนะ เฮอร์ไมโอนี่คิดเธอตามหาพวกเขาจนทั่วแต่ก็ไม่พบ เธอเดินหาต่อไปเรื่อยๆจนปวดขา เธอจึงหาที่นั่งพัก
“หายไปไหนกันนะทั้งสองคน”เฮอร์ไมโอนี่พูดขณะก้มไปนวดขา
“ปวดมากมั้ย” เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นเธอตกใจจึงเงยหน้าขึ้นมา
“นาย!” เฮอร์ไมโอนี่ร้อง ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆหญิงสาว ก่อนจะยกขาข้างที่เจ็บของหญิงสาวขึ้นพาดบนตักของเขา โชคดีนะที่เธอใส่กางเกง ^ ^
“นี่นายทำบ้าอะไรน่ะ”เธอเอาขาลง แต่ถูกชายหนุ่มจับไว้แล้วยกขึ้นมาไว้ที่เดิม
“อย่าดื้อนักสิยัยหัวฟู”
“ก็มันท่าน่าเกียจนี่”เธอทำสีหน้ากังวล พลางมองไปรอบๆว่ามีใครมองเขาทั้งสองบ้าง
“ไม่หรอก เธอน่ารักจะตาย”เขาพูดความจริง
“พูดบ้าอะไรกัน”เธอหน้าแดง
“เงียบได้มั้ยหนวกหู”
“งั้นไม่ต้องมาช่วยฉัน” เธอยกขาออกจากตักของเขา
“ก็ไม่อยากช่วยนักหรอก” เดรโกไม่รั้งเธอไว้
“ชิ” หญิงสาวพยายามลุกและเดินไป “โอ๊ย!” เธอทรุดตัวลง
“สมน้ำหน้าอวดเก่งดีนัก สงสัยล้างก้นด้วยนมตลอดล่ะสิ” เดรโกพูด ก่อนจะนั่งลง
“เรื่องของนายสิ อยากคิดอะไรก็เชิญญญญ!”เธอลากเสียง อย่างงอนๆ
“โธ่ๆ ยัยเด็กน้อยอย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งแถวนี้ได้มัย ฉันอายคนอื่นเค้า”เดรโกหยอกเธอเล่น ครั้งนี้เธอร้องไห้จริงๆ
“เฮ้ยๆๆๆ เกรนเจอร์ฉันล้อเล่นนะ อย่าร้องสิ พระเจ้า ซวยแล้วเรา”เดรโกปลอบแต่เธอก็ยังร้องไห้อยู่ เธอไม่ได้ร้องไห้แบบผู้ใหญ่หรอกนะ มันเหมือนเด็กที่อยากได้ลูกโป่งมากกว่า
“นายแกล้งฉันตลอดเลยอะ”เธอพูดเสียงอู้อี้ ฟังเกือบไม่รู้เรื่อง
“ฉะ ฉันขอโทษนะอย่าร้องนะเกรนเจอร์” เดรโกทำสีหน้าไม่ถูก พลางเอื้มมือไปลูบหัวของหญิงสาว
พวกเขาทั้งสองนั่งอยู่ที่พื้นนานมากจนไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่ที่รู้คือคนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างพากันคิดว่าเดรโกเป็นคนทำให้หญิงสาวร้องไห้ซึ่งมันก็เป็นความจริง
“อ่ะ ฉันให้นมกล่องนี่ก็แล้วกันแต่เธอต้องหยุดร้องก่อนนะ” เดรโกยิ้มก่อนจะยื่นนมกล่องใหญ่ส่งให้หญิงสาว
“จริงเหรอ”เธอถาม ชายหนุ่มพยักหน้า เฮอร์ไมโอนี่รับสิ่งนั่นมาก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเศร้าเป็นเจ้าเล่ห์แทน
“ในที่สุดฉันก็ได้มา 5555+” หญิงสาวหัวเราะอย่างสะใจ
“นี่เธอ”เดรโกอึ้ง ทึ่ง
“ขอบคุณนะมัลฟอย อิอิ”เธอลุกขึ้นก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับชูกล่องนมขึ้น ทำให้ชายผมบลอนด์ที่นั่งอยู่บนพื้นถึงกลับลุกแทบไม่ทัน
“ยัยผู้หญิงล้างก้นด้วยนมเอ๊ย!”เดรโก ทำหน้าเจ็บใจ
.......................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น