คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : (คิดชื่อตอนไม่ออก^ ^)
10 (คิดชื่อตอนไม่ออก^ ^)
วันพฤหัสฯตอนเย็น (เร็วมั้ย)
“แฮร์รี่ รอน ถ้าฉันไม่อยู่ พวกเธอจะคิดถึงฉันมั้ย” เฮอร์ไมโอนี่ขนกระเป๋าขึ้นหลังรถ
“คิดถึงสิ เธอไม่อยู่เราเหงาแน่ๆ”แฮอร์รี่ ช่วยยกกระเป๋า
“ฉันว่าเธอคงมีความสุขจนลืมพวกเราไปแล้วล่ะ” รอนพูดอย่างหงดหงิด
“โธ่ รอนฉันจะลืมพวกเธอได้ยังไงพวกเธอเป็นเพื่อนที่แสนดีของฉัน” เฮอรืไมโอนี่จับมือของแฮร์รี่แล้วรอน
“ไงก็ ฝากเล่นน้ำด้วยนะ แล้วถ้าไอ้เจ้าเดรโกมัลฟอยมันล่วงเกินเธอเธอรีบบอกฉันทันทีเลยนะ” รอนเตือน
“ใช่พวกเราจะฆ่ามันเอง” แฮร์รี่เสริม
“พวกเธอเป็นแบบนี้ฉันจะลืมได้ไง ขอกอดหน่อย” ทั้งสามโผเข้ากอดกัน
“ขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวตกเครื่องนะ”รอนบอก ก่อนจะขึ้นรถและปิดประตู ตามมาด้วยแฮร์รี่แล้วเฮอร์ไมโอนี่ ทั้งสามมุ่งหน้าไปที่สนามบิน................................................................
หญิงสาวผมสีน้ำตาล ดวงตาสีนิลแววาว แฝงไปด้วยความสับสน เธอยืนอยู่หน้าคฤหาสน์หลังงาม
“ต้องการพบใครคะ อ้าว! คุณหนูกรีนกราส” เดฟน่า เอลฟ์ร่างท่วมร้องทักอยู่ในรั้ว
“เอ่อ สวัสดีค่ะ คือหนูอยากพบกับเดรโก” เธอพูดอย่างสุภาพ
“เชิญเข้ามาเลยค่ะ”เดฟน่าเปิดประตูรั้วขนาดใหญ่อย่างยากลำบาก แต่เธอชินเสียแล้ว “เชิญค่ะ เชิญ”
“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปในสวนขนาดใหญ่ซึ่งกินเนื้อที่หลายไร่ เธอมองหาอดีตคู่หมั้น และแล้วเธอก็เจอเขา
“เดรโก” เธอพึมพำ ก่อนจะเดินเข้าไปและแตะเขาเบาๆที่แผ่นหลัง
“อ้าว!” เดรโกตะลึง “แอสเทอเรีย เธอมานี่ได้ไง เอ่อ สบายดีมั้ย” เดรโกทักทายเธออย่างสุภาพ แอสเทอเรียเป็นผู้หญิงที่เขาให้เกียรติ์มากที่สุดรองจากแม่ แต่ตอนนี้ตำแหน่งนั้นมันตกมาเป็นของเฮอร์ไมโอนี่ ^ ^
“สบายดีค่ะ”เธอพูดอย่างเขินอาย พลางเล่นสายกระเป๋าข้างอย่างน่ารัก จะไม่ให้เธออายได้ยังไง เธอแอบชื่นชมเขาแอบปลื้มเขามาตั้งนานแล้ว แถมยังเป็นอดีตคู่หมั้น ที่เธอเป็นคนถอนหมั้นเอง เพราะอะไรน่ะเหรอ เดี๋ยวค่อยบอก^ ^
“เดรโกฉันมีเรื่องสำคัญต้องบอกเธอ” เธอแสดงสีหน้าลำบากใจ
“อะไรหรอ แอสเทอเรีย” เดรโกถาม
“คือว่าฉัน ฉันไม่รู้จะบอกเธอดีมั้ย แต่ฉันคิดว่ามันไม่ถูกต้องเลยถ้าปล่อยเอาไว้”แอสเทอเรียพูดอ้อมๆ
“งั้นเธอเข้ามาในบ้านก่อนมั้ย ดื่มอะไรหน่อยแล้วค่อยบอกก็ได้” เดรโกถาม อย่างเอาใจ
“ไม่ล่ะ” แอสเทอเรียคิดหนัก “เดรโกฉัน”
“แอสเทอเรีย!”
บุคคลที่มาใหม่ทำเอาแอสเทอเรียถึงกับล้มทั้งยืน แพนซี่ปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของพวกเขา
“มาทำไมยัยหน้าหัก” เดรโกตะโกรข้ามศรีษะของแอสเทอเรีย
“ฉันไม่อยากเสียเวลาทะเลาะกับเธอหรอกนะเดรโก”แพนซี่กอดอกอย่างวางท่า “แอสเทอเรีย กลับบ้าน"
แพนซี่เดินเข้ามาคว้าแขนของเธอ เดรโกพยายามห้ามแต่แพนซีไม่สน
“ปล่อยฉันนะแพนซี่”แอสเทอเรียผู้น่าสงสาร พยายามแกะมือที่เกาะกุมเธอ
“อย่าขัดขืน คิดหรือว่าจะทำลายแผนการของฉันกับคุณอาได้”แพนซี่พูดเสียงกระซิบเพื่อไม่ให้เดรโกได้ยิน
“กลับบ้าน!!”แพนซี่ลากแอสเทอเรียออกไป เดรโกมองอย่างเป็นห่วง นับวันเขายิ่งเกลียดแพนซี่ เธอเหมือนคนเสียสติเข้าไปทุกวัน ไม่เหมือนเด็กสาว สดใส ปากร้ายคนเดิมที่เขารู้จัก อะไรทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้นะ เดรโกคิด พลางสะบัดหัวก่อนจะเข้าบ้านไป
…………………………………………………………………………
วันศุกร์ เวลา 8 โมงเช้า
“เย้!! ถึงสักที!” หญิงสาวร่างบางสวมชุดกระโปรงสีขาวลายดอกไม้เล็กๆ เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องพักที่หรูที่สุดของเกาะ เธอกระโดดโลดเต็นไปมาอย่างร่าเริง พลางสำรวดห้องไปด้วย และแล้วเธอก็เปิดเข้ามาให้ห้องนอน “ว๊าวว! วิเศษ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่า มัลดีฟส์จะมีที่พักหรูๆแบบนี้ สงสัยเพิ่งสร้างมั้ง” เธอเดินเข้ามา มองดูของตกแต่งอย่างสนอกสนใจ เตียงสีขาวน่านอน ตอนนี้มันเป็นของเธอ หญิงสาวไม่รีรอ โยนกระเป๋าเสื้อผ้าทิ้ง ก่อนะจะกระโดดเข้าใส่เตียงนอนแสนนุ่ม เธอกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างมีความสุข แต่แล้วเธอก็หยุดกลิ้ง สายตาสนใจกับกระดาแผ่นเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กๆข้างเล็ก เธอหยิบมันขึ้นมาอ่านในท่านอนอย่างสบาย
ถึงเกรนเจอร์
ฉันหวังว่าห้องที่ฉันจองให้ คงจะถูกใจเธอ เจอกันตอนสามทุ่ม ที่บ้านพักข้างๆ
อย่าลืมใส่ชุดที่ฉันเตรียมไว้ให้ในตู้ด้วยล่ะ
รัก
มัลฟอย
หญิงสาวขมวดคิ้ว หลังจากอ่านจบ ทำไมเดรโกถึงเขียนนามสกุลเธอแทนชื่อล่ะ และทำไมเขาถึงแทนตัวเองด้วยนามสกุลแทนที่จะเป็นชื่อ แถมยังนัดเจอดึกเสียด้วย น่าแปลก.......
เฮอร์ไมโอนี่ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ช่างเถอะ” เธอบ่นพึมพำ ก่อนจะวางมันไว้ที่เดิม และลุกขึ้นตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า และเปิดมันออก ชุดกระโปรงแขนกุดสีครีม ถูกแขวนไว้ในนั้น เฮอร์ไมโอนี่ตะลึงในความงามของมัน แม้จะดูเรียบง่ายไม่มีลูกเล่นอะไร แต่มันสวยมากสำหรับเธอ ใต้ชุดมีกล่องกำมะหยี่สีเขียวเข้มวางอยู่ เธอเปิดมันออกมาดูแล้วพบว่ามันคือสร้อยที่มีจี้เพชรอันเล็กๆรูปหยดน้ำ เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มอย่างมีความสุข “เดรโกน่ารักขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย” เธอปิดกล่องนั้นแล้ววางลงที่เดิม “ว่าแต่เดรโกอยู่ไหนกันนะ ตอนขึ้นเครื่องก็ไม่ขึ้นด้วยกันแปลกคนจริงๆ” เธอบ่น แล้วเดินออกไปเดินเล่นริมทะเล
ความคิดเห็น