รักร้ายๆของยัยหน้าเหลี่ยม

ลำดับตอนที่ #2 : 2

‘มง มง มง มงเท้งมงเท้งมง เอ้าอ้อมจงตื่น มง มง มง มงเท้ง..... ‘  เสียงใครอ่ะคุ้นๆ

“ไอ้อ้อมตื่นน”ใครอีกว่ะเนี่ย

‘ซู่!!!!!!’เฮือกกหนาววโว้ยใครเล่นไรเนี่ย

“ใครเล่นอะไรกันเนี่ยรู้มั้ยมันหนาวออกมาเดี๋ยวนี้เลยไม่ต้องหลบ”อ้อมบ่นกระปอดกระแปด

“พวกเราเอง’’บลูกับผึ้งพูดพลางออกมาจากหลังประตู

“เล่นอะไรกันเฮอะ”อ้อมถามแบบเซ็งๆ

“ก็แค่อยากปลุกเพราะตอนนี้นะ7.30น.แล้วจะได้ไปรร.พร้อมกันไปอาบน้ำได้แล้ว”เพื่อนทั้ง2รีบหา

ข้อแก้ตัวที่จริงอยากแกล้งอ้อมเฉยๆ

“พวกแกแปลกๆนะไปอาบก็ได้ๆเออเอากลองยาวไปเก็บด้วยนะ”อ้อมไม่อยากไปรร.สาย

เลยไปอาบน้ำ          เมื่ออ้อมอาบน้ำเสร็จอ้อมกับเพื่อนๆก็ไปรร.พร้อมกัน

*****************************************************************

ที่รร.ตอนพักเที่ยง

‘นางสาว คชาภรณ์  ดั้งสูงเนิน  ชั้นม.4/2  มาพบอาจารย์ใหญ่ที่ห้องธุรการค่ะ’

“โอ๊โอ๋..ชื่อเธอไม่ใช่เหรอยะอ้อม”เสียงมารร้ายถามขึ้น

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ”บลูเลยถามกลับบ้าง

“ที่จริงเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับฉันหรอกนะแต่เรื่องเมื่อวานนะเกี่ยว”

เอ๊ะแล้วเรื่องอะไรล่ะฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะช่างเถอะๆอ๋อนางมารร้ายคนนี้เธอมี

ชื่อว่า พิม หน้าตาคล้ายกับกระเหรี่ยงตายอืด+เป็ดแถมอาจจะเป็นโรคดาวซินโดรมซะด้วย

การเรียนเจ๊แกก็ยังได้บ๊วยอีกแต่ด้วยความสามารถทางการเงินของคริบครัวจึงยัดเงินเข้ามาเรียนจน

ได้อยู่ม.5/1(ห้องคิง)แถมครูก็เกรงใจอีกซะด้วยเวลายัยนี้เดินมาจะพาสมุนมาด้วย2คน(เกะกะชะมัด)

“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ”นั้นไงผึ้งช่วยถามคำถามคาใจให้ฉันแล้ว

“ก็เรื่องที่ยัยอ้อมไปอ่อยพี่เฟิร์มของมพิมยังไงล่ะ”สมุนหน้าปลาเก๋าตอบแทนพิม

“หืม? เธอไปเจอพี่เฟิร์มอะไรนั่นเมื่อไหร่นะ”บลูถามพลางหันมามองหน้าฉัน

“ช่างเถอะ..............ฉันไปหาอาจารย์ก่อนนะ”ว่าแล้วทำไงต่อ..ก็เผ่นสิว่ะค่ะ

 ‘ก๊อกๆก๊อก’  “อาจารย์คะ คชาภรณ์มาแล้วค่ะ  ”

“เข้ามาได้”จึ๋ยเสียงเจ๊โหดมิซาเอะ!!!

เมื่อฉันเดินเข้าไปแล้วก็พบกับอาจารย์ใหญ่และอาจารย์ของฉันมิซาเอะนั้นเอง

“ได้ข่าวมาว่าเธอหนีการทำงานครั้งยิ่งใหญ่เลยเหรอ”อาจารย์ใหญ่พูด(ใหญ่มากเลยนะทำ

เวรเนี่ย)เรื่องแค่นี้มาบอกอาจารย์ใหญ่อ่ะโด่เราก็นึกว่าเรื่องอะไรซะอีก

“ค่ะ..ใหญ่มากค่ะ”แดกเข้าให้

“นี่อาจารย์นวลจันทร์(ชื่อจริงของมิซาเอะ)งานที่นร.คนนี้หนีคืออะไรกัน”

“หนีการทำเวรค่ะ...การทำเวรเนี่ยนะค่ะ ...บลาๆๆๆๆ.............”เจ๊ค่ะพูดซะไฟแลบแล้ว

“นี่เธอกลับห้องไปเถอะขอโทษจริงๆพอดีนึกว่ามีเรื่องสำคัญ”อาจารย์ใหญ่พูดแต่ตอนนี้

มิซาเอะก็ยังคงบ่นต่อไปอย่างไม่ลดละ

“เฮ้อออออออออออออ”ฉันถอนหายใจยาวเพราะนึกว่าจะโดนเทศซะแล้ว

“อ้อมแกมีชีวิตรอดออกมาได้อย่างไร”บลูนี่คือคำให้กำลังใจกับฉันมากเลยนะ

“นี่!!ฉันไม่ได้ไปรบนะยะถึงแม้จะเหมือนก็เหอะ”ฉันบ่นอุบอิบ

“ไปเถอะหมดเวลาพักแล้ว”ผึ้งเตือนเพื่อนๆ

“ไปสิ”แล้วทั้ง3คนก็เข้าเรียนกัน

**********************************************

‘กริ้งงงกองเกงกองงงงงงงงงงงงงง’ เลิกเรียนแล้วเย้ๆๆ

เอ๊ะเหมือนลืมอะไรไป  หา!!!ฉันลืม..ลืมนัดของนายเฟิร์มนะสิตายแน่ฉัน
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
.................................................................................................................................
คุยกั๊บผู้เขียน
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะแต่ถ้าโพสจะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยล่ะจ้ะ
ป.ล.รี่ขอบใจนะที่มาอ่านแถมชมว่าสนุกอีก มีกำลังใจขึ้นเยอะ
ป.ล.ล.ฟองน้ำล้างส้วมจ้ะบลูกับผึ้งก็คือแกกับฟ้าอ่ะแหละ...ส่วนที่ไม่มีบทเราเพราะไม่รูจะเขียนชื่อยังไงไม่ใช้แบบที่แกคิดนะ - -*