รักร้ายๆของยัยหน้าเหลี่ยม

ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ

'กริ้งงงกองเกงกองงงงงงงงงงงงงง'เฮ้ออในที่สุดก็เลิกเรียนซักที

''เหลี่ยมกลับบ้านกัน''เสียงห้าวแต่น่ารักของบลูดังขึ้น

''บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ได้ชื่อเหลี่ยม''เสียงแข็งตอบกลับไป

อ่าวมาเข้าเรื่องกันซะทีข้าพเจ้ามีชื่ออันไพเราะว่าอ้อม(เพราะตรงไหนไม่ทราบ:เอย)ชื่อจริงๆไม่โกหก

คือ  คชาภรณ์  ดั้งสูงเนิน หรือชื่อคนสวยนั้นเอง ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่2คนชื่อ บลู กับ ผึ้ง เราอยู่รร.

มัธยมปลายมีชื่อแห่งหนึ่งชื่อ เซนต์บางนา เป็นรร.หญิงล้วน อายุ 16ปีเคอะ

''ขอโทษๆไปกันเหอะ''

''วันนี้ฉันคงไปกับเธอไม่ได้หรอก''

''ทำไมล่ะ''ผึ้งเลยถามกลับบ้างหลังจากฟังการสนทนาของเพื่อนมานาน

''เออน่า''

''อืมๆ''เพื่อนทั้ง2คนก็ไม่ได้ถามอะไร

***********************************************************************

''เจ้าพระคุณทำไมให้ลูกเกิดมาน่าตาเหลี่ยมขนาดนี้เจ้าค่ะงั้นลูกขอให้มีแฟนหล่อๆซักคนเทิดดดสา..''


''ฮ่าๆฮ่าๆๆๆกร้ากกกนี้เธอรู้เหมือนกันเหรอเนี่ยว่าเธอน่าเหลี่ยม''เสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้น

''นี้!!!!นายน่าสิวตัวเองก็ไม่ได้ดีกว่าฉันซักเท่าไหร่หรอกย่ะ''อ้อมเถียง

''แต่อย่างน้อยฉันก็เป็นที่ชื่นชอบของสาวๆรร.เธอหรอกนะ''

ตาบ้าน่าไม่อายผิวหน้าเหมือนหนังตุ๊กแกคนนี้มีชื่อว่า'เฟิร์ม'เค้าเป็นคู่เเข่งที่อยู่รร.ข้างๆของอ้อมมีดีกรี

เป็นถึงนักบาสของรร.เซนต์บอยบางนา

''หน้าเหมือนหนังตุ๊กแกอย่างนายเนี้ยนะ''ถึงแม้มันจะจริงก็เถอะ

''ดีกว่าเธอเเล้วกัน''เค้าเถียงมาอย่างไม่ลดละ

~ชูวับ  ชูวับ  ชูวับ~โว้ววว~โวว~โว~เสียงโทรศัพท์ของอ้อมดังขึ้น

''ฮัลโหล!!!''อ้อมพูดเสียงตะคอก

''อ้อมใครเหยียบหางแกเหรอ''ผึ้งพูดเสียงกวนๆ

''อะไรรีบๆพูดมา''

''โอ๊ะ..ไม่มีหรอกจะโทรมาบอกว่าแกลืมทำเวรมิซาเอะโกรธมากมายบ๊ายบายโชคดีพรุ่งนี้แกตาย~ปิ๊ป''

''เฮือกลืมสนิท''

''โฮะๆไม่สวยแล้วยังจะขี้ลืมอีก''

''นายนี้มัน!!มาชกกันดีกว่า''อ้อมพลั้งปากท้าไป

''เอาเซ่ผู้หญิงอย่างเธอกับผู้ชายอย่างฉันใครมันจะแน่กว่ากันพรุ่งเจอกันที่นี่''

แล้วเฟิร์มก็จากไปแต่อ้อมยังคงอึ้งๆปนโกรธอยู่

************************************************************************
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

คุยกั๊บผู้เขียน

อ้อมเป็นไงฟ้าบอกให้แต่งนะเนี้ยเริดมั้ยๆล้อเล่นนะ  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วกันนะจ้ะ