คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [YunJae] คนขี้แกล้ง
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอ๊ะ เสียงใคร? ไม่ใช่เสียงผมนี่นา '______'??
อ๋อ สวัสดีครับ ผมคิมแจจุง นักเรียนไฮสคูลปีหนึ่ง วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก ผมก็โดนล้อมซะแล้ว สามปีต่อจากนี้ผมจะอยู่ในชนชั้นโดนแกล้งอีกแล้วหรอเนี่ย?! ( ;´Д`)
แต่เสียงร้องเจ็บปวดนั่นไม่ใช่เสียงผมนี่นา
"ยืนบื้ออยู่ทำไม มาเร็ว!" เมื่อผมลืมตาขึ้นก็มีมือปริศนากับเสียงที่คุ้นเคยดึงตัวผมไปจากบริเวณที่เต็มไปด้วยคนตัวใหญ่นอนกองสลบไม่ได้สติเต็มไปหมด
"แฮ่ก แฮ่ก ขอบใจนะ" ผมพูดพลางกุมหัวใจที่เต้นตุบๆเพราะความเหนื่อย ก็ผมไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ส่วนไอหมดนี่ก็วิ่งเร็วอย่างกะนักกีฬาทีมชาติ
"อื้ม ไม่เป็นไร" คนที่ช่วยผมไว้ หน้าตามันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ
"โอ๊ย!"ผมกุมหัวที่เพิ่งโดนคนข้างๆเขก แล้วค้อนวงใหญ่ใส่ แต่ตาบ้านี่กลับหัวเราะออกมาเบาๆอย่างไม่สำนึก
"ก็บอกแล้วไง ว่าเราจะไม่ยอมให้ใครแกล้งนายยกเว้นเรา" อย่าบอกนะว่านายนี่!!
.
.
.
"แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" ผมร้องไห้ตกใจเมื่อมีหนอนลอยจากไหนไม่รู้มาแปะอยู่บนหัวผมทันทีที่ผมออกจากห้องน้ำ
"แจจุง!!เป็นอะไรคะลูก โอ๋ๆๆๆๆๆ" คุณป้าวิ่งมาปลอมผมทันที คุณป้าของผมเป็นผู้ดูแลสถานรับเลี้ยงเด็กอ่อนที่คุณพ่อคุณแม่พาผมมาฝากไว้เพราะต้องไปทำงานไม่มีเวลามาดูเด็กห้าขวบอย่างผม แต่ผมเข้าใจแหล่ะว่าท่านทำเพื่ออนาคตของผม
"ยุนโฮ! หนูแกล้งแจจุงหรอ ทำไมทำแบบนี้ล่ะลูก?!" คุณป้าหันไปดุเด็กผู้ชายที่น่าจะอายุใกล้เคียงกับผม นี่ผมเพิ่งสังเกตเห็นเหมือนกันนะเนี่ย เขาทำหน้าเลิ่กลักอย่างมีพิรุธนะแจจุงรู้สึกได้
"ผม ผม ก็แจจุงมาแกล้งผมก่อน" คนที่ชื่อยุนโฮมาว่าผม พอคุณป้าหันมามองผมก็รีบส่ายหัวทันที
"แจจุงไม่ได้ทำอะไรเลย แจจุงเพิ่งออกมาจากห้องน้ำแล้วหนอนก็ลอยมา"ผมรีบบอกความจริงทันที
"ยุนโฮโกหกแม่หรอ?เดี๋ยวจะต้องโดนทำโทษนะ"คุณป้าพูดเสียงดุใส่ยุนโฮ
"ผมไม่ได้โกหก แจจุงแกล้งผมจริงๆ พอผมมองหน้าแจจุงทีไร ก็มาแกล้งให้ใจผมเต้นตลอดเลย แจจุงนิสัยไม่ดี มาแกล้งเราแล้วยังโกหกอีก" ยุนโฮตะโกนแล้ววิ่งหนีไปทันที
"ฮ่าๆๆยุนโฮโตเป็นหนุ่มแล้วหรอเนี่ย"คุณป้าหัวเราะแล้วพูดเบาๆ หมายความว่าไงหง่าาาาา แจจุงงงไปหมดแล้ว
"แจจุงหนูอย่าโกรธยุนโฮเลยนะลูก" คุณป้าลูบหัวผมเบาๆก่อนจะเดินออกไป ความจริงผมไม่ได้โกรธยุนโฮหรอก แค่ตกใจหนอนเฉยๆ
"มาติดกิ๊บเดี๋ยวนี้นะ!" วันนี้เป็นอีกครั้งที่ผมจะต้องมาอยู่ที่นี่เพราะคุณพ่อคุณแม่ไปทำงานต่างจังหวัดอีกแล้ว แต่วันนี้ผมยังไม่เจอยุนโฮเลย แต่กลับมาเจอยัยผู้หญิงกลุ่มนี้ที่มาว่าว่าผมเป็นผู้หญิงแถมจะติดกิ๊บให้อีก
"อย่าเข้ามานะ"ผมพูดเสี่ยงสั่นๆก็มันกลัวนี่นาผู้หญิงตัวเบ้อเริ่มห้าหกคนกับผมตัวคนเดียว
"หยุดนะอาร่า!"เสียงที่คุ้นๆดังขึ้น ผู้หญิงน่ากลัวทั้งหมดหยุดชะงักแล้วหันไปทางต้นเสียง
"ยุนโฮ!!"ถึงยุนโฮจะเคยแกล้งผม แต่ผมก็แอบดีใจนะที่ตอนนี้เขามาช่วยผม^^
"ห้ามแกล้งแจจุงนะ!" ยุนโฮแหวกวงล้อมแล้วเดินมาโอบไหล่ผม หวาาาแล้วทำไมผมต้องรู้สึกร้อนๆที่หน้าด้วยเนี่ย?!
"ยุนโฮอย่ามาห้ามอาร่านะอาร่าเป็นแฟนยุนโฮนะ!" ผู้หญิงที่ชื่ออาร่าโวยวายใส่ยุนโฮ
"งั้นยุนโฮไม่เป็นแฟนกับอาร่าแล้ว แจจุงไปกันเหอะ"ยุนโฮลากผมให้เดินไปด้วยกัน ว่าแต่ ไปไหนเนี่ย?
"ยุนโฮนิสัยไม่ดี อาร่าจะแกล้งแจจุง!"อาร่าโวยวาย ผมปวดหูเพราะเสียงอาร่าเต็มที่แล้วนะ
"ห้ามแกล้งแจจุง! ไม่ว่าใครก็แล้วแต่ ถ้าไม่ใช่ยุนโฮก็ห้ามแกล้งแจจุง!"ยุนโฮตะโกนกลับไป ผมควรจะดีใจป้ะเนี่ย? ห้ามคนอื่นไม่ให้แกล้งผมแต่จะแกล้งผมซะเองเนี่ย?!
นี่ก็เป็นเวลาตั้งนานแล้วที่ผมกับยุนโฮไม่ได้เจอกันเลยเพราะคุณพ่อคุณแม่ตัดสินใจพาผมไปอยู่กับท่านทีต่างจังหวัด แต่พอผมสอบเข้าไฮสคูลชื่อดังที่นี่ได้ผมเลยต้องย้ายมาเช่าหออยู่คนเดียว เจอยุนโฮก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ไม่เหงามากอ่ะเนอะ
"เหม่ออะไรยัยสวย" ยุนโฮพูดกับผม ผมทำหน้านิ่วทันที ก็ถึงแม้ใครจะคิดว่านี่เป็นคำชม แต่สำหรับผม ผู้ชายเท่ๆแบบผมก็ต้องหมาะกับคำชมว่าหล่อต่างหากเล่า แล้วครั้งแรกที่ผมกับยุนโฮเจอกัน ยุนโฮก็เรีไกผมว่ายัยสวย ผมร้องไห้เลยนะ และตลอดการไปอยู่สถานรับเลี้ยงเด็ก ผมก็ต้องโดนตานี่ทัก 'สวัสดียัยสวย' ไม่หยุดจนกว่าผมจะทำหน้ามุ่ย '^' ให้ตายเหอะโรคจิตรึไงนะ?!
"นี่ จะไม่เลิกแกล้งกันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย?" ผมถามทีเล่นทีจริง
"ไม่ชอบหรอ?"ยุนโฮถามผมกลับ อ๊ะผมเพิ่งสังเกตเห็น เขาใส่เครื่องแบบปีหนึ่งเหมือนผมเลยแฮะ
"ก็ไม่ชอบอ่ะ"ผมตอบตรงๆ ใครจะชอบให้แกล้งกันเล่า
"ไม่ชอบก็อย่าแกล้งคนอื่นก่อนสิ"ยุนโฮพูด ผมก็งงเป็นไก่ตาแตกเลยสิ เกิดมาไม่เคยแกล้งใครมาก่อน เป็นผมเองต่างห่างที่ถูกแกล้งสารพัดเลย พูดแล้วก็เสียใจนะ
"แกล้งอะไร เราไม่เคยแกล้งอะไรใครนะ"ผมทำปากพองลม
"นี่ไงแกล้งเราอีกแล้ว" ยุนโฮหันมามองหน้าผม ผมงงอ่ะดิ เลยเอียงคอสงสัย
"ทำตาโตๆแก้มขาวๆปากแดงๆ ทำตัวน่ารัก แกล้งทำให้คนอื่นหัวใจเต้น"ยุนโฮพูดแล้วก็เอามือกุมที่หัวผมทั้งสองข้าง ผมขมวดคิ้ว ปากพองลม ผมไม่ได้จะแกล้งใครอะไรอย่างงั้นซะหน่อย
"ย้ากกก น่ารักอีกแล้ว แกล้งกันเกินไปแล้วอย่างงี้ต้องโดนทำโทษ!" ยุนโฮส่ายหัวผมไปมา มึนนะเห้ย
อุ้บ! 0.0
ทะ..ทะ..ทำไม ร่างกายผมนิ่งขยับไม่ได้เลย ผลักออกดิแจจุง ผลักออกสิ
"อืออออออออออออ" แง้กก ผมเผลอครางทำไมเนี่ยฮืออออ ใจนึงก็อยากผลักออก แต่สัมผัสหวานๆนุ่มๆอุ่นๆที่ปากผม ผมก็ไม่อยากให้มันหายไปเลย งือออออออคิมแจจุงทำไงดี?!
"เราเป็นหัวหน้าเด็กที่บ้านคุณแม่"ยุนโฮพูดหลังจากที่เขาเลิกเอาปากมาติดกับปากผมแล้วก็นั่งเงียบกันอยู่ซักพัก
"ใครทำอะไรผิด คุณแม่ก็ให้เราช่วยตัดสินใจด้วยว่าจะจัดการยังไง" ยุนโฮพูดต่อ
"เราไม่เคยแกล้งใครเลยรู้มั้ย"ผมหันขวับมาหายุนโฮในจังหวะเดียวกันยุนโฮก็หันหน้ามาหาผมเหมือนกัน ปากทีอ้าปากจะพูดของผมก็ต้องหุบทันทีเมื่อนึกถึงอะไรเมื่อกี้ .///////.
"ละ แล้ว แกล้งเราทำไม" ผมถามหลังจากหันหน้ากลับไม่มองหน้ายุนโฮแล้ว
"ก็บอกแล้วไงว่านายแกล้งเราก่อน เราเลยแกล้งนายกลับ" ยุนโฮพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ
“ก็บอกว่าไม่ได้แกล้งไง เราไม่เคยทำอะไรใครเลยนะ” ผมขมวดคิ้ว ชักเริ่มโมโหแล้วนะ
“ทำสิ นายน่ะ ทำให้เราใจเต้นทุกทีเลย ทำคนอื่นแย่ขนาดนี้ยังจะไม่ยอมรับอีกหรอ?” ยุนโฮมองผมอย่างโกรธๆ ผมว่ามันไม่ใช่แล้วล่ะ
“ชอบเราอ่ะดิ” ผมพูด เล่นเอายุนโฮอ้าปากพะงาบๆเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่พูดออกมา ฮ่าๆหน้ายุนโฮตลกจัง
“ชอบเราใช่มะ ถึงแกล้งเราเนี่ย รู้นะ” หน้ายุนโฮตอนนี้ตลกมากๆเลยล่ะทุกคน ฮ่าๆ หน้าเอ๋อๆเหวอๆเหมือนเด็กโดนจับได้ว่าแอบกินลูกอมตอนแปรงฟันก่อนนอนแล้วเลย ฮ่าๆ
“ก็ ชอบ”
“อะไรนะ ไม่ได้ยินเลยอ่ะ” ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ทั้งๆที่ก็ได้ยินเต็มสองหูนี่แหล่ะ แต่ยุนโฮที่ก้มหน้างุดเหมือนโดนผู้ใหญ่จับผิดนี่น่าแกล้งดีชะมัดเลย
“ก็บอกว่าชอบไง ชอบมากด้วย ชอบตั้งแต่แจจุงทำให้เราหัวใจเต้นเลย ชัดยัง” ยุนโฮพูดเร็วๆก่อนจะก้มหน้าไปอีกรอบ ทิ้งให้ผมเอ๋ออยู่คนเดียวเนี่ยนะ
“งั้นเรายอมก็ได้” ผมตัดสินใจละ เอาตามนี้ละกันนะ
“หืม?” ยุนโฮทำหน้างงเป็นหมีโดนขโมยน้ำผึ้ง ตลกอ่ะ ฮ่าๆ
“ก็เรายอม... ให้นายแกล้งเราคนเดียวไง”ผมตอบ อายนะเฟ่ยยยยย ผมก้มหน้างุดไม่กล้ามองหน้าคนที่จ้องหน้าผมแบบไม่วางตาอีกต่อไปแล้ว >___________<
“หมายความว่าไงอ่ะ?” -________________- ผมอยากต่อยยุนโฮครับ ไมซื่อบื้องี้?!
“ก็แบบ เรายอมให้ยุนโฮแกล้งคนเดียวอ่ะ อารมณ์แบบ พิเศษอ้ะ” โอ๊ยๆๆๆ เข้าใจซะทีสิ ผมงี้อายจนจะมุดพื้นหนีแล้วนะ!
“งั้น เรายอมให้แจจุงแกล้งให้เราใจเต้นคนเดียวด้วยแล้วกัน^^” ยุนโฮตอบผม นี่ยุนโฮจะพูดให้มันกำกวม หรือซื่อบื้อพูดความหมายตรงตัวน่ะเฮ้ย -*- แต่ไม่ว่าจะยังไง ผมก็ขอเออออห่อหมกว่าเป็นความหมายกำกวมแล้วกันนะฮี่ๆ
“ว๊ากกกกกกกกกกกกก แจจุง! แกล้งเราทำไมเนี่ย?!” ยุนโฮทำเสียงโวยวายใส่ผมใหญ่เลย ก็ผมแอบเขียนกระดาษว่า ‘ผมเป็นหมีตัวใหญ่’ แปะหลังยุนโฮไป ฮ่าๆๆๆ ก็ช่วยไม่ได้ ยุนโฮแกล้งผมก่อนหนิ ‘^’
“ก็ยุนโฮแกล้งเราก่อน” ผมทำหน้าบึ้งใส่
“เฮ้ย อะไร เรายังไม่ได้แกล้งอะไรนายเลยนะ” ยุนโฮทำหน้าเหวอ แกล้งผมแล้วไม่รับผิดชอบรึไง
“แกล้งสิ นายแกล้งเราๆๆๆๆ” ผมแกล้งทำเป็นเบะปาก ยุนโฮทำหน้าวิกฤตเลย เห็นแล้วตลกแฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
“แกล้งอะไร??”
“ก็มาแกล้งทำให้เราใจสั่นไง” ผมตอบ แล้วหน้าผมกับหน้ายุนโฮก็แข่งกันแดงขนาดนี้
“งั้นป็นแฟนกัน” อยู่ๆยุนโฮก็พูด ผมได้แต่ถลึงตาทำหน้าอึ้งและงงแดกสิครับงานนี้
“อะไรนะ?” ผมถามอีกครั้ง เผื่อเมื่อกี้หูฝาด
“เป็นแฟนกันไง รับผิดชอบที่นายแกล้งเราให้ใจเต้นแรง แล้วเราก็รับผิดชอบที่แกล้งนายให้ใจสั่นด้วย” โอ๊ยยยยย หัวใจผมจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว ตาบ้าเอ๊ย!!
“ก็ ดะ..ได้ อื้ออออออออ” ผมตอบรับได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องค้างนิ่งไปทันทีเมื่อยุนโฮเริ่มเอาปากมาติดกับผมอีกแล้ว คราวนี้ส่งลิ้นเข้ามาทักทายอีกต่างหาก อืออออออออออออออ รู้สึกตัวเบาๆ จะลอยๆ งืออออออออออออออ
“ทำโทษที่นายแกล้งให้เราใจเต้นแรงอีกแล้ว” ยุนโฮพูดหลังจากที่เรา อ่า... จูบกัน มาได้พักใหญ่
“ใจร้ายที่สุดเลย” ผมทำหน้ามุ่ย แต่ยุนโฮกลับขมวดคิ้ว
-------------------------------------------------END------------------------------------------------------------
ง่าาาา เรื่องนี้แต่งนานมากกกกกกก ไม่รู้จะจบยังไงดี 5555
ยอดวิว ยอดเม้นไม่กระเตื้องเลยง่าาา แอบเฟลนะเนี่ย ;___________;
ความคิดเห็น