คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แค่เห็นหน้าก็ใจสั่นแล้ว >
ผ่านพ้นมาทั้งหมดกว่าหนึ่งชั่วโมง คิมแจจุงก็ทำการสืบเสาะค้นหาประวัติเน็ตไอดอลที่กำลังฮอทสุดๆไปเลยในขณะนี้...
“ชอง ยุนโฮงั้นหรอ? เหอะ!” แจจุงพึมพำกับตัวเองอย่างหมั่นไส้คนในสมาร์ทโฟนของตน
“ชองยุนโฮโอป้าน่ารักจังเลย >< ตัวจริงนิสัยดีด้วยนะ ตอนนั้นเราทิ้งขยะ พี่เค้าใจดีเปิดฝาถังขยะให้เราแถมยิ้มให้เราด้วยนะ...
“ความเห็นที่ห้าสิบห้า โชคดีจังเลย อยากให้ยุนโฮซอนเบนิมทำอย่างนั้นให้บ้างจัง หยี แหว่ะ เพ้อเจ้อจริงๆเลยไอพวกแฟนเพจไร้สาระอะไรเนี่ย” แจจุงอ่านความเห็นที่สรรเสริญเยินยอเจ้า’รุ่นพี่ชองยุนโฮ’ว่าดีอย่างงั้นดีอย่างนี้ด้วยน้ำเสียงที่เหน็บแนมและหมั่นไส้อีตาแดมฮอทคนนี้ขึ้นเรื่อยๆ อะไรกันนักกันหนาเนี่ย แค่เปิดฝาถังขยะให้ ยิ้มให้ นี่มันน่ากรี๊ดกันขนาดนั้นเลยหรอวะ? - -
“แจจุง ใครอ้ะ หน้าตาดีจังกิ๊กแกหรอ?” เรียวอุค เพื่อนสนิทร่วมคณะของแจจุงถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดจดๆจ้องๆอยู่แต่มือถือไม่ได้เรียนเลยแม้แต่น้อยทั้งๆที่ปกติแล้วแจจุงจะตั้งใจเรียนจะตาย ก็แหมเป็นถึงวิชาของอาจารย์ฮันเกิงสุดหล่อผู้พิชิตหัวใจเหล่าเคะทั้งหลายในมหาวิทยาลัยรวมทั้งอาจารย์ฮีชอลสุดโหดแห่งห้องสมุดมหาวิทยาลัยเชียวนะ!
“หึย ไม่ใช่หรอกเรียวอุค อย่างหมอนี่อ่ะนะ ไม่เอาเด็ดขาด” แจจุงเบ้ปากสายตาก็ยังคงจับจ้องรูปแอบถ่ายอิริยาบทต่างๆของยุนโฮ
“นี่ คุยไรกัน ไม่เคยจะชวน” ทงเฮผู้นั่งอีกฟากหนึ่งของแจจุงยื่นหน้าเข้ามาในวงสนทนาด้วย
“อ้าว นี่มันยุนโฮนี่นา” ทั้งเรียวอุคและแจจุงหันไปจ้องหน้าทงเฮอย่างสงสัยว่ารู้จักคนในเน็ตคนนี้ได้ยังไง
“อ๋อ เพื่อนใหม่ในคณะของคิบอมน่ะ เห็นเมื่อเช้าคุยอยู่กะพวกคิบอมมินโฮไรพวกนี้ด้วยอ่ะ เค้าดังมากเลยหรอเห็นคนมองเยอะมากแต่ไม่มีใครกล้าไปทัก มีแต่แก๊งเกรียนนี่แหล่ะที่เข้าไปทัก” ทงเฮอธิบาย
“ตัวจริงหรอมั้ยอ่ะทงเฮ” เรียวอุคถาม
“ก็โอเคนะ ไม่ได้แย่ หน้าตาก็.. ดีแหล่ะ แต่ชั้นว่าคิบอมหน้าตาดีกว่านะ” ทงเฮเขินกับคำตอบของตัวเอง ในขณะที่แจจุงกับเรียวอุค ... = =’
“นี่ทงเฮมันจะหลงแฟนมากเกินไปละนะ หมดช่วงโปรโมชั่นเมื่อไหร่ล่ะจะขำให้ฟันร่วงหมดปากเลย” แจจุงกระซิบกับเรียวอุคผู้ที่พยักหน้าสนับสนุนปล่อยให้ทงเฮเข้าสู่โลกสีชมพูของตนต่อไป
“เฮ้ย ไอเย่ กูว่าเทอมนี้กลุ่มเราฮอทขึ้นแปลกๆว่ะ” ยูชอน หนุ่มวิศวะปี3กล่าวขึ้นกับเพื่อนสนิทของตนขณะที่แก๊งค์ปากหวานแห่งคณะวิศวะกำลังเดินทางไปร้านกาแฟหลังมหาวิทยาลัยเพื่อไปเลี้ยงฉลองสมาชิกที่ (โดนลากให้เข้ามา) ใหม่
“ไม่หนิมึง กูว่าเฉยๆนะ” เยซองพูดเสียงธรรมดาอย่างไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร
“แต่คนนู้นคนนี้ก็มีแต่คนมองกลุ่มเรานะเว่ย” ยูชอนยังคงอธิบายต่อไป
“นั่นแหล่ะ ปกติ อ๋อกูลืมไป ปกติมึงไม่ค่อยมีคนมองไง ขนาดจุนซูยังไม่มองมึงเลย ฮ่าๆๆ” เยซองแทงใจดำเพื่อนรักที่หน้ามุ่ยลงไปถนัดตา
“ถุยไอเย่ หน้าตาอย่างกะเต้าหู้ยี้ ไม่ใช่แค่เต้าหู เรียวอุคก็ยังยี้ทำเป็นปากดี” คิบอมที่เดินมาด้วยเงียบๆอดที่จะหมั่นไส้เพื่อนจอมหลงตัวเองไม่ได้
“โหไอ้นี่ เดินเฉยๆก็ได้มึง อ่ะโด่แค่ทงเฮรับรักได้ไม่ถึงเดือนทำมาเป็นพูดดี หมดช่วงทงเฮเห่อเมื่อไหร่กูจะสมน้ำหน้าไม่สงสารเลย” เยซองพยายามเถียงสองเพื่อนรักที่แทคมือกันอย่างสะใจ
“ถ้าพวกมึงจะแขวะกันอย่างงี้กลับบ้านไปเลยไป กูไปเลี้ยงรับยุนโฮมันคนเดียวพอ รำคาญเสียงหมาเห่า” แล้วก็เป็นบทของเจ้าชายประจำกลุ่ม นิชคุณ นักเรียนแลกเปลี่ยนจากเมืองไทยที่มักจะเป็นระฆังห้ามมวยระหว่างเพื่อนๆอยู่เสมอ
“โห เดี๋ยวนี้เห็นยุนโฮดีกว่าพวกกูใช่มั้ย ใช่สิ พวกกูมันไม่สุภาพเรียบร้อยหุ่นดีผิวสีน้ำผึ้งเดินไปไหนมีแต่คนมองแบบแม่งหนิ” ยูชอนทำเสียงตัดพ้อชวนให้นิชคุณเตะตูดซักป้าบนึง
“ปัญญาอ่อนใหญ่ละมึงนี่ ไม่น่าจุนซูถึงไม่เอา” นิชคุณพูดแทงใจดำยูชอนไปอีกหนึ่งจึ๊ก
“พวกมึงนี่ตลกดีอ่ะ ฮ่าๆ”ยุนโฮพูดกับกลุ่มเพื่อนใหม่ของเค้า
“อ่าวไอนี่ ชมหรือด่ากูวะเนี่ย” เยซองถามแต่ก็ยังยิ้มให้เพื่อนใหม่อย่างอารมณ์ดี
“ชมดิ ปกติกูไม่เคยเจออะไรอย่างงี้มาก่อนเลย” ยุนโฮยังพูดต่อ
“อ่าว แล้วกลุ่มมึงตอนอยู่ที่เก่าเป็นไงอ้ะ?” คิบอมถามบ้าง
“กู...ไม่มีเพื่อนว่ะ” ยุนโฮตอบด้วยสีหน้าที่เจื่อนลงไปถนัดตา เล่นเอาทุกคนที่กำลังร่าเริงอยู่หน้าเสียไปตามๆกันเลย
“เออช่างแม่งเหอะ มันเป็นอดีตไปละ ต่อไปมึงก็เป็นเพื่อนพวกกูนี่แหล่ะ ไปๆมึง” นิชคุณที่ตั้งสติได้เป็นคนแรกเดินกอดคอยุนโฮก่อนจะถูกสมทบโดยเยซองยูชอนและคิบอมมุ่งหน้าสู่ร้านกาแฟต่อไป
“คิมแจ ไปรับออร์เดอร์ร้านนั้นหน่อยสิ โอ๊ยตายๆ เปิดเทอมวันแรกก็ลูกค้าเต็มร้านไปหมดเลยแฮะ” คิมจีวอน ผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูกระฉับกระเฉงตะโกนเรียกลูกชายสุดที่รักที่กำลังส่งเงินทอนให้ลูกค้าโต๊ะหนึ่งในร้านกาแฟของเธอ
“คุณนายคิมทำบ่นไปได้ จะได้มีเด็กๆหนุ่มๆให้คุณนายเพลินใจเล่นไง” แจจุงแซะ’คุณนายคิม’แม่แท้ๆของตัวเองเมื่อเดินเอาทิปจากลูกค้าที่ออกจากร้านไปแล้วมาใส่กระปุกเก็บไว้ที่เค้าเตอร์ของร้านที่มีคุณนายคิมยืนชงกาแฟสูตรพิเศษของร้านอยู่ ก็จริงนี่นา ปากก็บ่นไปงั้นแหล่ะ พอถึงเวลามีลูกค้าหนุ่มๆหน้าตาดีๆคุณนายเธอก็จะเข้าไปดูแลเป็นอย่างดี ทิ้งภาระหน้าที่ทั้งหมดให้ลูกชายสุดที่รักทำงานจนตัวเป็นเกลียว
“ก็ตอนนี้ยังไม่มีนี่ยะ เห้อ มีลูกชายกับเค้าทั้งคน แทนที่จะออกมาหล่อๆหน่อยก็ไม่ได้ สวยจนจะหาลูกสะใภ้ไม่ได้อยู่แล้วเนี่ย” คุณนายคิมแกล้งบ่นพึมพำแต่ก็ดังพอที่จะให้ลูกชายที่เดินไปยังโต๊ะลูกค้าโต๊ะใหม่ได้ยิน
“โด่ ทำเป็นพูด คุณนายคิมแก่แล้วไงไม่รู้อะไร ตอนนี้มันหมดยุคผู้ชายหล่อๆแล้ว สาวๆเดี๋ยวนี้เค้าชอบผู้ชายน่ารักกันแล้ว พูดแต่หาลูกสะใภ้ไม่ได้ เดี๋ยวได้ลูกเขยแทนแล้วจะรู้สึก” แจจุงกลับมาเถียงกับคุณนายคิมต่อหลังจากส่งออร์เดอร์ให้เธอไปแล้ว
“สาธุ! ขอให้มันเป็นจริงเหอะ คิมแจคนสวย แต่ขอลูกเขยหล่อๆล่ำๆ ช่วยงานร้านชั้นได้ก็แล้วกัน” แทนที่จะโกรธ คุณนายคิมกลับแกล้งพูดจนกลายเป็นแจจุงที่ไม่รู้จะเถียงต่อยังไงดี
“คุณนายคิม แจจุง สวัสดีค๊าบบบบบบ” เสียงชายหนุ่มหลายคนประสานเสียงกันเป็นเสียงเดียวดังขึ้นทักทายจนสองแม่ลูกต้องสงบศึกหันไปมองต้นเสียง
“อ้าว ว่าไงเด็กคุณนายคิม” แจจุงยิ้มทักทายแก๊งเด็กคุณนายคิมที่เขาตั้งให้เองเพราะเจ้าพวกนี้ชอบมาประจบแม่ของเขาจนได้รับสิทธิพิเศษโปรโมชั่นที่มีเฉพาะเจ้าพวกนี้โดยเฉพาะ แก๊งเด็กคุณนายคิมก็ประกอบไปด้วยยูชอนเยซองคิบอมนิชคุณ..เอ๋ แล้วนั่นใครวะ? หน้าตาคุ้นๆ
“ว่าไงเด็กๆ ซนเหมือนเดิมเลยนะ นั่งก่อนๆ” คุณนายคิมเดินหายเข้าไปในเค้าเตอร์เพื่อจะทำเครื่องดื่มประจำของเจ้าพวกแก๊งเด็กคุณนายคิมโดยที่ไม่ต้องรอออร์เดอร์
“วันนี้ขอเพิ่มอีกแก้วนะครับคุณนายคิม พาเพื่อนใหม่มาเลี้ยง” ยูชอนตะโกนบอกคุณนายคิม
“อ่าว ไอคิมแจ จะยืนจ้องหน้าเพื่อนกูอีกนานมั้ย เพื่อนกูจะทะลุแล้วเนี่ย” คิบอมกัดแจจุงไปหนึ่งที แถมยังเรียกชื่อที่แจจุงหวงให้เฉพาะคุณนายคิมเรียกเท่านั้นอีกต่างหาก
“นี่แจจุง เป็นเพื่อนสมัยมัธยมของยูชอนน่ะ แจจุง นี่ยุนโฮ เพื่อนใหม่พวกกู” นิชคุณแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน
หืม?! อีตานี่น่ะนะยุนโฮ เน็ตไอดอล เออก็..ก็โอเคอ้ะ..ก็..ก็ดูดีแหล่ะ
“สวัสดีครับแจจุง” ยุนโฮยิ้มอย่างเป็นมิตรให้แจจุง
โห..ดูดีชิบหาย..
ไม่ๆ ดูได้เฉยๆ ไม่ได้ดูดีอะไรขนาดนั้นหรอก
“เออ หวัดดีๆ จะกินไรอ่ะ กินแบบไอพวกนี้มั้ย? กินเหมือนกันไปแหล่ะจะได้ไม่เปลืองแรงคุณนายคิมเค้า” แจจุงชะงักไปซักพักกลับมาตั้งสติได้อีกครั้งก็ร่ายยาวก่อนจะเดินกลับไปที่เค้าท์เตอร์
“คุณนายคิมนี่เจ้าของร้าน ใจดีมากๆ พวกกูชอบมานั่งร้านนี้บ่อยๆเลยได้สิทธิพิเศษกลายเป็นแก๊งเด็กคุณนายคิม ฮ่าๆ ส่วนไอแจจุงจอมเสือกของมหาลัย เดี๋ยวต่อๆไปมึงจะเก็ทเอง เพื่อนสนิทกูเองตั้งแต่มัธยมละ แต่มันไปเรียนวิทยา ลูกชายคุณนายคิมเค้า แต่อย่าเผลอไปเรียกมันคิมแจนะ มันเก็บไว้ให้แม่มันเรียกได้คนเดียว” ยูชอนอธิบายเกี่ยวกับแม่ลูกแห่งร้านกาแฟคุณนายคิมโดยมียุนโฮตั้งใจฟังอย่างเต็มที่
“เออแล้วมึงไม่ต้องไปพูดสุภาพกับมันขนาดนั้นก็ได้ เห็นเมื่อกี้ป้ะ หน้าแม่งเหวอมาก สงสัยเจอคุณชายยุนโฮแอทแทค ฮ่าๆๆ” คิบอมหัวเราะก๊าก ก็ปกติคิมแจจุงคนเก่งจะเป็นกันเองแล้วก็ไหลลื่นปรื้ดๆเลยนี่นา ไม่เคยจะเห็นตะกุกตะกักอย่างงี้มาก่อน
“ยิ้มไรคุณนายคิม” แจจุงที่เดินกลับมานั่งที่หลังเค้าเตอร์ถามแม่ของตนที่ยืมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ปั่นชอคโกแลตของโปรดเด็กแก๊งคุณนายคิม
“เปล๊า ชั้นก็แค่เห็นอะไรแปลกๆที่ไม่ได้เห็นมาชาติกว่าละ” คุณนายคิมตอบยังไม่หุบยิ้ม
“อะไรอ่ะ? เจอหมีปล้ำแมวรึไงคุณนายคิม” แจจุงประชด
“นี่ ถ้าชั้นจะได้ลูกเขยน่ะนะ แบบตาหนู ชื่ออะไรนะ ยุนโฮใช่ป่ะ เออก็โอเคอยู่นะ” คุณนายคิมยักคิ้วให้ลูกชาย
“ตลกละคุณนายคิม” แจจุงขมวดคิ้ว อีตาเน็ตไอดอลที่เค้าหมั่นไส้นักหนาเนี่ยนะ ตลกใหญ่ละคุณนายคิมนี่
“เห้อ ผู้ชายอะไร แค่เห็นหน้าก็ใจสั่นแล้ว” คุณนายคิมทำหน้าเคลิ้มขณะที่กำลังเทเครื่องดื่มใส่แก้วทั้งห้าใบ
“ไร้สาระใหญ่แล้วคุณนายคิมนี่นะ” แจจุงบ่นขณะที่ลุกขึ้นมาจับแก้วที่เติมชอคโกแลตปั่นเต็มแก้ววางบนถาดเพื่อจะได้นำไปเสิร์ฟ
“ย่ะย่ะย่ะ อย่ามากลับคำทีหลังแล้วกัน” คุณนายคิมพูดก่อนจะส่งชอคโกแลตแก้วสุดท้ายที่ใหญ่กว่าแก้วก่อนๆวางบนถาด
“อันนี้ของยุนโฮนะ บอกว่าของขวัญต้อนรับสมาชิกเด็กคุณนายคิมคนใหม่” คุณนายคิมสั่ง
“อ๊ะๆ แต่อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ อาจจะเป็นเด็กของคิมแจแทนก็ได้ ฮ่าๆๆๆ” คุณนายคิมยักคิ้ว ส่วนแจจุงที่โดนเล่นไปหลายดอกก็ได้แต่เชิดหน้าไม่พอใจใส่แม่ของตน ให้ตายเถอะ จะไม่มีครั้งไหนที่คิมแจจะเถียงชนะคุณนายคิมเลยรึไงกันนะ
-------------------------------TBC------------------------------
หายไปซะนานเลย ฮ่าๆ กลับมาแล้วนะค๊าาา ^^
ความคิดเห็น