คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [YunJae] น้องฮยอนซึง
"เพราะพี่ของพี่เลยเนี่ย ผมเลยรับเคราะห์ไปเลยเห็นมั้ย?! ยุนแจชิปเปอร์นี่เร็วและแรงจริงๆเลย" ฮยอนซึง หนุ่มน้อยหน้าหวานพูดกับรุ่นพี่สุดน่ารักของตนที่หัวเราะน้อยๆในระหว่างที่หกหนุ่มวงอสูรมาเยี่ยมชมการแสดงละครเวทีของรุ่นพี่
"นายนั่นแหล่ะทำตัวเอง สมสมฮิยะฮาฮ่าๆ" ฮยอนซึงทำหน้ามุ่ยน้อยๆ เพราะรุ่นพี่ที่เขาอุตส่าห์เคารพนอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังหัวเราะเขาอีก
"ใช่เลยครับพี่จุนซู พี่ฮยอนซึงอ่ะ มองพี่ยุนโฮซะหวานเยิ้มขนาดนั้น"มักเน่แห่งวงอสูรรีบเข้าข้างรุ่นพี่จุนซูหนึ่งในไอดอลขวัญใจของเขาทันที
"แหมมมมมมมม อิจฉาที่ฮยอนซึงได้เข้าใกล้ท้องฟ้า~ของนายรึไงดงอุนฮ่าๆๆๆๆ" โยซอบพูดแล้วทั้งสองหนุ่มเอฟซีเมนก็หัวเราะกันยกใหญ่
"ผมแค่สงสัยนี่นาาาาาา อย่าหัวเราะสิ" ฮยอนซึงพยายามอธิบาย
"สงสัย?"จุนซูหยุดหัวเราะทันที
"ก็สงสัยว่าทำไมพี่แจจุงถึงรักพี่ยุนโฮขนาดนั้น ถึงขนาดฝากของมาทางพี่จุนซูฝากโยซอบเพื่อเอาไปให้พี่ยุนโฮเนี่ย"ฮยอนซึงตอบ
"แล้วได้คำตอบมั้ยล่ะ?" พี่จุนซูถามอย่างสนใจ ใครๆก็รู้ว่าพี่ชายสุดที่รักของเขาทั้งสองคนรักกันปานจะกลืนกิน แต่ไม่เห็นจะมีใครสงสัยแบบฮยอนซึง หมอนี่ไม่ธรรมดานะเนี่ย
"ได้สิ แค่เห็นพี่เค้าตัวเป็นๆผมถึงกับผงะไปเลย หล่อมากๆจริงๆ" ฮยอนซึงพูด จุนซูก็ยกยิ้มภูมิใจในความหล่อของพี่ชาย แต่แค่เพราะสายตาที่เจ้าฮยอนซึงเรียกว่าผงะเนี่ยมันดูเหมือนจะเคลิ้มซะมากกว่าเนี่ยนะ สาวๆยุนแจชิปเปอร์ก็เลยพร้อมใจกันยกฮยอนซึงเป็นดาวร้ายตัวไหม่ประจำฟิคยุนแจควงคู่ไปกับคารัมอีกคน แค่รูปเดียวเนี่ยอ่ะนะ?!=[. ]='
"ตอนนี้ก็เลยสงสัยแทน...ว่าพี่แจจุงทำไมไม่เห็นเป็นไรเลยตอนเห็นพี่ยุนโฮบ้าง เค้าเก่งจริงๆ แค่ผมเห็นก็ตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกแล้ว"ฮยอนซึงทำให้อีกห้าหนุ่มอสูรและหนึ่งเทพเจ้าแห่งโลกตะวันออกหัวเราะกระจายอีกรอบ
"ก็พี่แจจุงเป็นคนทำให้พี่ยุนโฮระทวยแทนน่ะสิ"จุนซูยักคิ้ว ท่ามกลางความสงสัยของหกหนุ่มอสูรแทน พี่ยุนโฮสุดเท่ห์เนี่ยนะระทวยได้ด้วยหรอ?
"โบแจอ่าาาาาาา อย่างอนสิ หมียุนยังไม่ได้ทำอะไรซะหน่อยยยย"เสียงหัวหน้าวงทงบังชินกิสุดเท่ห์ผู้เป็นไอดอลของศิลปินรุ่นน้องหลายๆคนแต่ในตอนนี้กลับงุ้งงิ้งออดอ้อนซะคนปลายสายอยากจะดีดซักทีนึง
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย"แจจุงตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆที่ทำให้ปลายสายกังวลไปกันใหญ่โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่ทำน้ำเสียงแบบนี้กลับยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งคนขี้อ้อนได้สำเร็จ
"หมียุนไม่ได้คุยกับน้องเค้าเลยนะ เจอแค่ตอนที่น้องโยซอบเอาจดหมายของโบแจมาให้แค่นั้น"คนขี้แกล้งก็หัวเราะเบาๆกับตัวเองไม่ได้สนใจน้ำเสียงเป็นกังวลที่พยายามอธิบายให้คนที่ตนคิดว่าโกรธหายโกรธ
"ช่างมันเหอะ"แจจุงพูด เพราะความจริงเขารู้มาจากจุนซูยูชอนและชางมินหมดแล้วว่าอะไรเป็นอะไร รู้ก่อนที่จะมีข่าวเรื่องยุนโฮกับฮยอนซึงอีกต่างหาก เหลือแต่เจ้าพ่อหมีลีดเดอร์อ้วนๆคนนี้นี่แหล่ะที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ช่างมัน..หมายความว่าไง?! โบแจจะไม่คุยกับหมียุนแล้วอย่างงั้นหรอ?ไม่นะ โบแจอ่าาาาาาา"เสียงโวยวายของยุนโฮทำให้แจจุงหลุดหัวเราะแต่ก็ต้องรีบตะครุบปากตัวเองไว้ทันทีเพราะกลัวอีกฝ่ายจะได้ยิน
"โบแจไม่อยากคุยเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเราแล้วต่างหาก เรามาคุยเรื่องของเราดีกว่าหน่าาาาา"
แล้วแจจุงกับยุนโฮก็พูดคุยกันด้วยเรื่องสัพเพเหระด้วยความสบายใจของยุนโฮซะที
"ห้าวววววววววหมียุน โบแจง่วงแล้วล่ะ"แจจุงที่เคลื่อนย้ายตัวเองมานอนโทรศัพท์บนเตียงกล่าวเมื่อเห็นว่าทั้งสองคุยกันมากว่าสามชั่มโมงแล้ว
"อ่ะก็ได้ๆ ฝันดีนะโบแจ"ยุนโฮพูด
"หมียุนด้วยนะ อ้อจะบอกว่าความจริงเรื่องน้องซึงโบแจรู้หมดแล้วล่ะบายยย"แจจุงรีบตัดสายทันที
"โบแจ!!" ยุนโฮที่รู้ความจริงในที่สุดได้แต่หัวฟัดหัวเหวี่ยงให้ยัยจอมแสบของเขา อุตส่าห์เครียดตั้งนาน กลัวนู่นนี่ไปหมด กลัวสุดที่รักจะโกรธ ที่ไหนได้กลับรู้เรื่องหมดแล้วแถมมาแกล้งหลอกเขาอีก คอยดูนะ เจอกันเมื่อไหร่จะทำโทษให้เดินไม่ได้ไปหลายวันเลยคอยดู!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฟิคเรื่องนี้ไม่ใช่ฟิคสั้นนะคะ
แต่ขอใช้คำว่าฟิคโคตรสั้นชิบหาย 5555555555555
แต่งด้วยแรงอารมณ์(?)ล้วนๆ
ด้วยความน่ารักชวนหยิกแก้มของเหล่าอสูรน้อย
และรูปเจ้าปัญหารูปนี้ค่ะ
เลยออกมาเป็นฟิคสั้นมากเรื่องนี้ ฮี่ๆๆ :)
ความคิดเห็น