_облаки_

ลำดับตอนที่ #80 : Laim Archaic

แบบฟอร์มนะคะ .,

[ PHOTO . ]

บท : ฝั่งที่ไรท์คิดว่าเหมาะสมครับ(?) //โดนไรท์เตะปลิว แต่ตัวเอกก็ดีครับ 5555

ชื่อ : เลม อาร์เคอิก (Laim Archaic)

ความสามารถในการต่อสู้ : พอจะมือเปล่าได้นิดหน่อย แล้วก็ใช้มีดกับปืนพกเป็น

อายุ : 34

ส่วนสูงและรูปร่าง : 183 ซม. รูปร่างค่อนข้างสมส่วน

ลุค / บุคลิก : คุณพ่อ(?) เขาเป็นคนบุคลิกดีมาก มักจะเดินตัวตรงหลังตรง เรียกได้ว่าดูสำรวม สุภาพ แทบจะทุกการกระทำ เนื่องจากเป็นหมอเลยติดนิสัยตรงนั้นมา

เพศ : ชาย

สัญชาติ : อังกฤษ

รูปร่างหน้าตา (สวย/หล่อมั้ย ขอให้บอกสีผมกับสีตาด้วยนะคะ) : ชายหนุ่มวัยกลางคนหน้าตาธรรมดา ผิวสีแทน เส้นผมสีบลอนด์อ่อน ดวงตาสีฟ้าน้ำแข็งคู่คมที่มักจะอยู่หลังแว่นทรงเหลี่ยม

ฐานะทางครอบครัว : ปานกลางค่อนไปทางมีกินมีใช้ แม่เป็นนักเขียนทำงานอยู่ที่บ้าน ส่วนพ่อเขาเป็นแพทย์เหมือนกันกับเขา แต่เป็นแพทย์แผนกกุมารเวช มีลูกชายอายุสิบขวบหนึ่งคน เป็นนักเรียนประถมอยู่ที่โรงเรียนแถวๆบ้าน

ความสามารถพิเศษ : ทำกับข้าวอร่อย(ทำให้พ่อแม่ทานทุกวัน) , ใช้มีดได้คล่องแคล่ว(โดยเฉพาะมีดผ่าตัดกับมีดทำครัว) , ใช้ปืน - ประกอบปืนเป็น(เรียนสมัยเป็นแพทย์ทหาร)

เกลียด หรือ แพ้อะไร : แพ้น้ำหอม

ถนัดใช้อาวุธแบบไหน : มีด(ดังที่กล่าวไปข้างต้น) ส่วนปืนนั้นพอได้ แต่ความแม่นยำประมาณ70-80เปอร์เซนต์

ตัวละครมีความสนใจในอะไรเป็นพิเศษไหม : นอกเหนือจากเทคนิกการผ่าตัดแบบต่างๆแล้วก็สนใจเรื่องพืชพรรณ(ตั้งแต่พืชประดับยันพืชสมุนไพร - มีสวนผักหลังบ้าน(?)และศึกษาสมุนไพรรักษาเป็นงานอดิเรก) จึงทำให้เชี่ยวชาญเรื่องนี้พอสมควร / การทำครัว

ฉายา : Peaceful Death(ความตายอันนิ่งสงบ) - อดีต(?)ฉายาที่ได้มาจากสมัยเป็นแพทย์ทหาร และมักจะปลอบทหารที่กำลังจะตายให้ตายอย่างสงบได้ทุกราย

สเปคที่ชอบ : ไม่สนใจจะมีความรัก(มีอธิบายเหตุผลเพิ่มเติมในประวัติ)

ความกล้าหาญ : 9 (เป็นแพทย์ผ่าตัดไม่กลัวมีด กลัวเจ็บ กลัวเลือด กลัวแผลหรืออะไร แถมด้วยอดีตเป็นแพทย์ทหารผ่านมาหลายสงครามแล้ว ความตายเป็นสิ่งที่เขาไม่กลัว)

ความฉลาด : 8 (ระดับแพทย์เก่งๆ คนหนึ่ง)

ลักษณะนิสัย (ขอคนพูดมากๆ บ้างก็ได้น้า ตอนนี้มีแต่คนพูดน้อย) : เป็นคนพูดปานกลาง รู้จักการใช้คำพูด ใครทักใครถามก็ตอบ แต่ก็มีอยู่บ้างที่เจ้าตัวยืนคิดอะไรคนเดียวแล้วดูห่างเหินจากชาวบ้าน อบอุ่น สุภาพ(พูดสุภาพกับทุกคนกระทั่งเด็ก)และจะใจดีกับเด็กเป็นพิเศษ(?) ฉลาด รอบคอบ ใจเย็นทุกสถานการณ์(เกิดจากประสบการณ์ล่อหลอมทุกสิ่ง) เข้าหาคนเก่ง รู้ว่ากับใครต้องเข้าหายังไง และเป็นผู้ฟังที่ดีมากคนหนึ่ง เขาเป็นคนซื่อสัตย์ แต่ไม่ค่อยพูดสิ่งที่คิดหรือรู้สึก จะเป็นอารมณ์สวมหน้ากากยิ้มบางๆตลอดเสียมากกว่า ถ้าจะต้องโกหก เขาเลือกที่จะไม่พูด แต่ส่วนมากเจ้าตัวก็ชินกับการพูดอะไรที่ฟังดูโหดร้ายตรงๆ แม้บางครั้งจะปรับคำพูดให้มันดูซอฟท์ลงบ้าง (เพราะคนไข้หลายรายของเจ้าตัวอยู่ในเคสที่ความเสี่ยงระหว่างผ่าตัดสูงบ้าง เกินจะช่วยเหลือได้บ้าง) เป็นคนมองโลกทั้งแง่บวกและแง่ลบ แต่มักจะเตรียมใจพร้อมกับด้านลบไว้ก่อนเสมอ จนบางครั้งก็ทำตัวชิวเกินไปในสถานการณ์ที่หน้าสิ่วหน้าขวานและดูเหมือนไม่เเคร์โลก แต่ความจริงคือเจ้าตัวทำใจได้และพร้อมรับเรื่องร้ายๆที่ประดังประเดเข้ามามากกว่า อ่านๆมาอาจจะเหมือนข้อดีทั้งหมด แต่เจ้าตัวก็มีข้อเสียอยู่บ้าง อย่างความกล้าเข้าขั้นไม่กลัวตาย จนลืมนึกไปว่าบางเรื่องคนอื่นไม่ได้ไม่กลัวเหมือนตัวเอง แถมด้วยความห่างเหินที่เจ้าตัวกั้นเส้นไว้กับทุกคน เป็นแนวที่ว่าถึงเจ้าตัวจะพูดคุยกับทุกคนได้และคอยรักษาให้ด้วยความอบอุ่น แต่จะพยายามไม่ทำตัวผูกพัน(เหตุเพราะเป็นแพทย์ที่เจอความตายเป็นเรื่องธรรมชาติ เขาเลยพัฒนานิสัยนี้ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว) จนบางครั้งมีคนตายเจ้าตัวก็ไม่รู้สึกเสียใจ จะเรียกว่าชินชาจนดูเย็นชากับความตายก็ได้แหละครับ แล้วก็เป็นคนชอบฝืนตัวเองพอสมควร แม้ว่าอาชีพหมอจะให้ความถึกทนไม่หลับไม่นอนสองสามวันไหว แต่เขาก็เป็นพวกบ้างาน(?)คนหนึ่งและชอบโหมจนหน้ามืดบ่อยๆ(?)

ประวัติ : เขาโตมาในครอบครัวปกติที่พ่อเป็นหมอเด็กและแม่ที่เป็นนักเขียน และเข้าเรียนเป็นศัลยแพทย์จนเรียนจบตอนยี่สิบสี่ ระหว่างนั้นแต่งงานกับแฟนที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายชื่อแคลร์ตอนอายุ21 และมีลูกชายชื่อไรลี่ย์หนึ่งคนตอน23 หลังจากเรียนจบก็บรรจุเข้าเป็นแพทย์ทหารในสงครามแถบตะวันออกกลางจนถึงสามปีก่อน ในช่วงนั้นก็มีเฉียดตายบ้าง เกือบถูกจับบ้าง สไตล์ทหารทั่วไป(?) ก่อนที่เขาจะย้ายถิ่นฐานจากอังกฤษมาอยู่ที่เมืองxxx(แล้วแต่ไรท์จะกำหนด)กับครอบครัวหนึ่งเดือน  เมื่อย้ายมาก็ทำงานเป็นศัลยแพทย์ที่โรงพยาบาลใหญ่ในเมือง(บ้านอยู่ชานเมือง) จนเมื่อสองปีก่อนแคลร์ป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวและเสียชีวิตไป ปัจจุบันพ่อเขาเกษียณ ในขณะที่แม่เขายังคงแต่งหนังสือขายอยู่ ลูกชายวัยสิบขวบเขาก็เรียนอยู่ใกล้ๆบ้านและมีพ่อแม่เขาช่วยเลี้ยงดูอยู่ 

อยากให้ตัวละครของคุณมีบทมากแค่ไหนในเรื่อง : ตรงนี้ก็อยากให้บทเยอะอยู่แล้วล่ะครับ 555 แต่เอาตามที่ไรท์เห็นว่าเหมาะสมดีกว่าครับ

*เพิ่ม* ทำไมถึงยังรอดชีวิตอยู่ได้ : ตอนที่เกิดเหตุเขาอยู่ระหว่างพักหลังผ่าตัดเสร็จพอดี พอเกิดเรื่องชุลมุนทุกอย่างวุ่นวายไปหมด แต่โชคดีที่สัญชาตญาณสมัยเป็นทหารเขายังไม่ได้หายไปเท่าไหร่เลยใช้ของเเถวๆนั้นฝ่าดงซอมบี้(?)รอดมาได้

เพิ่มเติม : -

กรุณากรอกคำว่า 'ยินยอม' หากคุณยอมรับให้ลูกคุณตายได้ : เอาจริงก็ไม่อยากให้ตาย แต่ก็ยินยอมครับ ^ ^