คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
Title: Cream and Sugar หอมหวนกลิ่นนมและน้ำตาล
Story: CorvidKohai
Translator: KITDS
Chapter 2
มันไม่แย่เท่าที่คลาวด์คิดไว้
เขาคิดว่าทีฟาจะมาโอ๋เขาไม่ลืมหูลืมตา เธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ควรพอ และในบางสถานการณ์เธอก็สามารถดื้อด้านได้พอ ๆ กับเขา เขาคิดว่าเธอจะมาบ่น มายุ่มย่าม และมาจุกจิกเรื่องเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ทำแบบนั้นเลยแม้แต่น้อย
เขาไม่ได้บอกหญิงสาวไปว่าชีวิตเขาในมิดการ์เป็นยังไงตั้งแต่เขามาถึง และเธอก็ไม่ได้ถาม เธอไม่ถาม แต่เธอก็อาศัยอยู่ในเมืองนี้มานานพอจะเดาคร่าว ๆ ได้ แม้คลาวด์จะไม่เคยอยู่คนเดียว ไม่เคยได้รับความเป็นส่วนตัวจริง ๆ บนถนนด้านนอกนั่น แต่เขาก็ไม่เคยชินกับความสนใจเหมือนที่ได้รับในตอนนี้ ถ้าเขาไม่เล่นเกม เขาก็ถูกมองข้ามโดยสิ้นเชิง ถ้าเป็นคนจรจัด ไม่มีใครอยากจะเห็นคุณด้วยซ้ำ และมันก็เป็นแบบนั้นสำหรับคลาวด์ เขารู้สึกประหม่าถ้ามีใครมาจ้องเขานาน ๆ ถ้าเขาไม่ได้กำลังให้บริการอะไรสักอย่างอยู่ เขาก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงกับการเป็นเป้าสายตาแบบนั้น
ทีฟามัวแต่คอยเฝ้ามองเขา เธอปล่อยให้เขามา ๆ ไป ๆ ตามใจอยาก แต่ก็ขู่เขาเสมอว่าถ้าเขาหนีไปไหนเธอจะไปตามลากเขากลับมา เธอไม่ได้เฝ้าเขาตลอดเวลา และบอกบาเร็ตตอนเขาไม่อยู่ให้ทำเหมือนกัน พวกเขาให้เขาทำงานเป็นบ๋อย/เด็กล้างจานเพื่อให้เขาไม่ต้องเป็นจุดสนใจ แต่ในระหว่างเดือนนั้นก็ให้เขาเข้ามาทำงานหลังบาร์บ้าง เพื่อให้เขาเตรียมพร้อมเมื่อต้องดูแลลูกค้าด้วยตัวเอง เขารับมือกับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้ดี เพราะว่าพวกเขาค่อยเป็นค่อยไป และอย่างระมัดระวังจนเขาไม่ทันสังเกตมันเลย
มันใช้เวลาสักพัก แต่เขาก็กลับมาดูพอสุขภาพดีขึ้นมาบ้าง มันไม่มีถุงใต้ตาเขา มือเขาไม่สั่น และหุ่นเขาก็ดูเป็นกระดูกน้อยลง เขาได้อาบน้ำทุกวัน ซึ่งทีฟามั่นใจว่าเขาอาบทุกวันเพราะก่อนหน้านี้เขาไม่ได้อาบเลยเป็นเวลานาน
เวลานาน ที่กินระยะเวลาเกือบห้าปี ทีฟาไม่ได้บอกอะไรเขา แต่วันหนึ่งเธอก็เห็นเขาตอนที่เขาจ้องหนังสือพิมพ์ไม่วางตากับวันที่บนนั้น เธอไม่รู้มาก่อนว่าเขาหลงวันหลงคืนขนาดไหน แต่ตอนที่เขาวิ่งหนีกลับไปที่ห้องตัวเอง เธอก็ปล่อยให้เขามีเวลาอยู่กับตัวเอง
เขามักจะขี้หงุดหงิดกับทุกคนที่ไม่ใช่ลูกค้า ถ้าใครมาซื้ออะไร เขาก็จะสุภาพเต็มรูปแบบ และยิ้มอย่างพอเหมาะ แต่เมื่อเป็นเจส บิกส์ เวดจ์ บาเร็ต หรือทีฟา เขาจะกลายเป็นคนงี่เง่าคนหนึ่ง ตอนแรกมันแย่ถึงขั้นเลวร้าย เมื่อมันแทบไม่มีคำไหนเลยที่เขาพูดแล้วจะไม่หยาบคาย เขาตกลงจะอยู่ที่นี่ ตกลงจะช่วยและทำงานให้พวกเขา แต่มันก็ยังขัดกับศักดิ์ศรีของเขา จากสายตาที่พวกเขามองมายังเขา โดยเฉพาะเจส กับดวงตาสงสารที่เธอมองเขาในตอนแรก เธอพยายามจะเอาใจเขา และเขาก็ใจร้ายกับเธอกลับ แต่โชคดีที่เธอเป็นคนหนังหนา และไม่ติดใจอะไรกับแมวไม่เชื่องที่เพื่อนเธอตัดสินใจรับมาเลี้ยงตัวนี้
แต่ทุกอย่างก็เข้าที่ในสิ้นเดือนแรก เขายังหยาบคายอยู่ แต่เขาก็พูดมันด้วยสีหน้าไม่จริงจังจนทำให้คนอื่นรู้ว่าชายหนุ่มแค่พูดเล่นหรือไม่ก็รักษาหน้าตัวเองเท่านั้น เขายังไม่ชอบการรับความใจดีจากคนอื่น แต่ในตอนนี้เขาเลิกกินหัวคนอื่นจากการพยายามหยิบยื่นความช่วยเหลือแล้ว เขาแค่ทำสีหน้าหมองและปัดมือที่ยื่นมาพวกนั้นทิ้ง และเมื่อพิจารณาจากตอนแรก มันก็นับว่าพัฒนาแล้ว
และเดือนแรกก็จบลง และร้านกาแฟก็กำลังจะเปิด คลาวด์จำยอมมาเข้าร่วมประชุมการดำเนินการทุกการประชุมส มันมีเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งที่พวกเขาตกลงกันไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องสีร้าน หรือเฟอร์นิเจอร์ หรือเครื่องทำเอสเปรสโซ่
มันคือชื่อร้าน
พวกเขานั่งถกชื่อต่าง ๆ แต่ก็ไม่มีชื่อไหนเข้าท่า คลาวด์แค่นั่งค่อมอยู่ที่เก้าอี้ของเขา พรมนิ้วลงบนหน้าโต๊ะด้วยความเบื่อหน่าย เขามาช่วย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ต้องการความช่วยเหลือของเขา
เขาเกือบจะหลับด้วยความเบื่อจนเวดจ์เหลือบมองมาทางเขาและพูดขึ้นมา “แล้วชื่อ ‘คลาวด์ไนน์’ (Cloud Nine– สวรรค์/เมฆชั้นเก้า) ล่ะ?”
ดวงตาของคลาวด์เบิกกว้างเมื่อได้ยินชื่อของตัวเอง และเข้าใจคำที่เพิ่งพูดไปตามมา เมื่อพวกมันเข้าหัวเขา ทุกคนก็มองมาทางเขา และเขาก็ขมวดคิ้ว
“ไม่มีทาง” เขาบอก
“ทำไมล่ะ? มันฟังดูเหมือน เซเว่น เฮเว่น (Seventh Heaven – สวรรค์ชั้นเจ็ด) ให้ความรู้สึกคล้าย ๆ กันด้วย และนายก็จะเป็นหน้าฉากให้เราอยู่แล้ว ใช่ไหมล่ะ? มันก็ฟังเข้าท่าดีออก”
“อย่าแม้แต่จะคิดเลย” คลาวด์เถียงกลับ
แต่ทีฟามีรอยยิ้มกริ่มอยู่บนใบหน้า รอยยิ้มหยอกล้อที่บอกว่ายิ่งคลาวด์ต่อต้านมากเท่าไหร่ เธอก็จะยิ่งทำแบบนั้นมากเท่านั้น
เขาเบนหน้าหนีและส่งเสียงไม่พอใจ พลางทิ้งตัวลงบนเก้าอี้
“มันน่ารักดีออก” เธอกล่าวทำให้คลาวด์จ้องเธอเขม็ง
“มันไม่น่ารัก มันเฉิ่มต่างหาก”
“มันน่ารักดีออก” เจสเสริม
“น่ารักมากด้วย” เวดจ์เห็นด้วย
บิกส์แค่หัวเราะ
และคลาวด์ก็หน้ามุ่ยกว่าเดิม
“พวกนายมันพวกกวนประสาททั้งนั้น รู้ตัวไหม? อย่ามาตั้งชื่อธุรกิจบ้า ๆ นี่ตามชื่อฉัน มันไม่ใช่ความคิดฉันด้วยซ้ำ”
“เราต้องทำให้มันดูน่าเชื่อถือ คลาวด์” เวดจ์บอก “ถ้าเราตั้งชื่อตามชื่อนาย และทำให้ดูเหมือนนายเป้นเจ้าของ มันจะดูเหมือนเป็นธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับพวกเราน้อยลง และจะดูเหมือนเป็นของนายคนเดียวมากกว่า”
“ฉันไม่เชื่อสักนิดว่านั่นเป็นเหตุผลจริง ๆ ของพวกนาย”
“แต่มันก็ดูเข้าท่านี่” บิกส์เสนอ
คลาวด์เมินอีกฝ่ายไป
“งั้นคลาวด์ไนน์นะ” บาเร็ตประกาศ ดวงตาฉายแววขบขัน
คลาวด์พิงเก้าอี้พร้อมส่งเสียงครวญและยกแขนขึ้นปิดตา
และด้วยเหตุนั้น คลาวด์ไนน์ก็เตรียมพร้อมเปิดร้าน พวกเขามีสินค้าพร้อมแล้ว คลาวด์เองก็ตั้งตาเรียนวิธีการบริหารคาเฟ่ตาแตก เขาไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเครื่องดื่มแม้แต่น้อย ที่นิเบลไฮม์มีแค่กาแฟดริป แค่นั้น เขาไม่เคยได้ยินชื่อเอสเปรสโซ่ด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงเครื่องดื่มอีกหลายโหลที่สามารถทำได้ด้วยเอสเปรสโซ่ เขาใช้เวลาหลายต่อหลายชั่วโมงบนเครื่อง PHS ที่อวาลานช์ซื้อมาให้เขา (บางทีเพื่อให้สามารถติดต่อเขาได้ถ้าจำเป็น) เพื่อศึกษาเกี่ยวกับมัคคิอาโต้และคาปูชิโน่และคอร์ทาโด้ ชื่อของทุกเครื่องดื่มฟังดูแปลกประหลาดสำหรับเขา เขายังเคยชินกับสิ่งของต่าง ๆ จากนิเบลไฮม์
แต่เขาก็ทำการบ้าน และเขาก็ทำมันได้ดีด้วย ถ้าคลาวด์ไนน์จะเป็นธุรกิจของเขา เขาก็จะตั้งใจทำมัน แม่เขาสอนเกี่ยวกับจริยธรรมในการทำงานอย่างตั้งใจจนเขาจำขึ้นใจ เขาจะไม่ทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ ถ้ามันจะเป็นโปรเจกต์ของเขา มันก็จะเป็นงานที่ดีที่สุด เขาตั้งใจอย่างสุดความสามารถในการทำคาเฟ่นี้ให้ออกมาดีมากพอที่ผู้คนจะกลับมาที่นี่เพื่อกาแฟ ไม่ใช่เพราะสารเสพติด ไม่ใช่แค่เพราะว่าตัวเขาเองที่ไม่ยอมรับสิ่งที่ไม่สมบูรณ์แบบ แต่มันจะเป็นฉากหน้าที่ดีกว่าถ้าธุรกิจมันเป็นไปได้ดี
เมื่อกำลังจะข้ามเดือน คลาวด์ไนน์ก็เปิดร้าน พวกเขายื่นแจกใบปลิวและโฆษณาร้านตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อนเปิด ซึ่งช่วยทำให้มีคนมาในวันเปิดตัววันแรกของพวกเขา และยิ่งมีคนเยอะไปอีกเมื่อพวกเขาแจกเครื่องดื่มฟรีในวันนั้น ลูกค้าทุกคนพอใจเพราะยังไงพวกเขาก็ได้เครื่องดื่มฟรี คลาวด์เองก็พึงพอใจเพราะมีคนมาเยอะ และเขามีโอกาสได้ฝึกใช้เครื่องทำเอสเปรสโซ่โดยไม่เสียเปล่า และเขาต้องฝึกด้วย เพราะเขาไม่เคยใช้เครื่องนี่มาก่อน เขาดูวิดีโอมามาก อ่านบทความก็ไม่น้อย เขาเข้าใจวิธีการทำงานตามทฤษฎีของมัน แต่มันก็ต้องอาศัยความคล่องมือด้วย และเขาจำเป็นต้องฝึกมือเพื่อการนั้น
คนอื่นที่พวกเขาจ้างมาทำงานที่ร้าน ซึ่งต่างก็รู้ถึงธุรกิจที่แท้จริงที่พวกเขาทำ ก็ไม่ได้มีประสบการณ์ในการทำกาแฟมากไปกว่าเขาเลย เขาเลยไม่สามารถมอบหมายงานให้พวกเขาจะสนใจแต่การบริหารร้านอย่างเดียวได้ พวกเขาเหมือนจะเป็นกลุ่มที่ไม่ได้เหมาะสมกับงานนี้สักเท่าไหร่นัก
ยุฟฟี่ คิราซากิเป็นน้องเล็กสุด คลาวด์ก็พอเดาได้ว่าเธอเป็นชาววูไทจากชื่อของเธอ แต่เธอก็ชอบบ่นในภาษานั้นด้วยเวลาหงุดหงิด และนั่นก็บอกที่มาที่ไปของเธอได้เป็นอย่างดี เขาไม่รู้ว่าเธอมาลงเอยที่มิดการ์ได้ยังไง และเขาก็ไม่ได้ถาม มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขา เขาไม่จำเป็นต้องถามหญิงสาวด้วยซ้ำว่าทำไมเธอถึงอยากจะต่อต้านชินระ แต่เธอก็เป็นคนช่างจ้อ และเธอช่วยขายของได้ เธอจะช่วยเขารับมือลูกค้าได้เยอะแน่ ตราบใดที่เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่
ซิด ไฮวินด์ดูมีเหตุผล เขาเสนอตัวอธิบายถึงธุรกิจเกี่ยวกับจรวดให้คลาวด์ฟัง เขาบอกว่าเขากลับมาที่มิดการ์ด้วยความหวังที่จะรีดเงินจากชินระเพื่อเริ่มโปรแกรมของเขาใหม่ แต่มันก็ไม่สมหวัง เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงต่อไปตอนที่เขาได้ยินชื่อของอวาลานช์และตัดสินใจว่าถ้าเขาทำงานร่วมกับชินระไม่ได้ เขาก็จะทำงานอยู่ฝ่ายตรงข้าม เขาเป็นคนขี้หงุดหงิดและคลาวด์ก็เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่เหมาะกับงานบริการลูกค้า แต่เขาชอบซิด โดยเฉพาะกับความตรงไปตรงมาไม่โกหก และการที่อีกฝ่ายไม่ทำตัวสงสารเขาตอนที่เขารู้ว่าคลาวด์มาทำงานที่นี่ได้ยังไง คลาวด์ตัดสินใจเงียบ ๆ ว่าเขาจะเป็นคนทำเครื่องดื่ม ไม่ใช่เสิร์ฟพวกมัน
ส่วนวินเซนต์ก็... เอ่อ เขาก็คือวินเซนต์ ไม่มีนามสกุล ไม่มีประวัติบอก เหมือนว่าเขาจะทำงานให้อวาลาน์มานานแล้ว เขาเป็นคนที่พาองค์กรจากการเป็นผู้ก่อการร้ายเพื่อสิ่งแวดล้อมให้กลายเป็นองค์กรอาชญากรรม จู่ ๆ เขาก็โผล่มา บอกว่าได้ยินถึงเรื่องของพวกเขาและอยากจะช่วย และเขารู้วิธีต่าง ๆ ที่จะทำให้ได้รับผลประโยชน์ก้อนโต ไม่มีใครรู้ว่าก่อนหน้านั้นเขาทำงานอะไร หรือเขารู้วิธีตั้งองค์กรอาชญากรรมได้ยังไง แต่พวกเขาต่างรู้สึกขอบคุณที่เขาปรากฏตัวขึ้นมาและปล่อยให้ชายหนุ่มเก็บความลับของเขาได้ เขาทำงานกับคลาวด์ โดยจะเป็นคนดูแลหลังร้าน ชายหนุ่มจะอยู่กับพวกเขาอย่างไม่มีกำหนดจนกว่าทุกอย่างจะดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น เขาจะเป็นคนดูแลธุรกิจใต้ดินของพวกเขาให้
ยุฟฟี่และซิดมักจะเดินชนกัน ทำให้พวกเขาจ้องหน้ากันบ่อย ๆ คลาวด์เองก็ยังมีปัญหากับการทำฟองนม ซิดมักจะสับสนระหว่างคาปูชิโน่และลาเต้ ยุฟฟี่เล่นสนุกกับไซรับรสต่าง ๆ และทำเครื่องดื่มที่ทำให้ถูกคืนกลับมาแม้จะไม่เสียค่าใช้จ่ายในวันเปิดร้านวันนั้น วินเซนต์ก็ยืนเงียบอยู่มุมร้าน เฝ้ามองความวุ่นวาย ยกเว้นช่วงหนึ่ง เมื่อตอนจบวัน ตอนที่ยุฟฟี่กับซิดอยู่หลังร้านและพยายามจะห่อน้ำตาล และคลาวด์กำลังไล่ทำเครื่องดื่มหลายรายการสุดท้าย เขาได้ขอร้องให้วินเซนต์มาช่วยทำเครื่องดื่ม โดยบอกชายหนุ่มว่ามันจะไม่ใช่หน้าที่ประจำของเขา วินเซนต์ไม่พูดอะไร แต่เขาก็ดันตัวเองจากกำแพงที่พิงอยู่และพับแขนเสื้อขึ้น เขาทำคาปูชิโน่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ แถมยังวาดรู้ดอกไม้ด้วยฟองนมด้านบนด้วยการขยับข้อมือของเขา
คลาวด์จ้องอีกฝ่ายค้างอยู่นาน จนยุฟฟี่และซิดพุ่งออกมาจากหลังร้าน
เขาหันไปจัดการกับทั้งสองคน เพราะตอนนี้ไม่มีลูกค้าแล้ว แต่เมื่อเขาเดินผ่านวินเซนต์เขาก็บอกว่า “เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว นายจะต้องสอนฉันทำด้วยนะ”
และพวกเขาก็ทำจนทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ตอนแรกมันลุ่ม ๆ ดอน ๆ ไปบ้าง จากการที่คนที่มาส่วนมากมาเพราะราคาที่ถูกและตำแหน่งของร้านมากกว่าเพราะรสชาติกาแฟ แต่พวกเขาก็ทำมันดีขึ้นเรื่อย ๆ หลายเดือนผ่านไป ผู้คนเริ่มมาจากเขตอื่นเพื่อมาร้านพวกเขา วินเซนต์ได้สอนคลาวด์วาดรูปด้วยนมร้อนและฟองนม และพวกเขาก็ทำได้ดีขึ้นไปอีกหลังจากนั้น
พวกเขาสับเปลี่ยนหน้าที่กันไปตามวันหยุดของทุกคน แต่ส่วนมากแล้วพวกเขาก็จะทำตามหน้าที่ของตัวเอง ยุฟฟี่ดูแลรับออเดอร์ ซิดทำเครื่องดื่มและโดนเรียกตัวไปบางครั้งเวลาลูกค้ามีคำถามเกี่ยวกับชา และคลาวด์ก็สลับระหว่างสองหน้าที่ตามจำเป็น วินเซนต์มักจะยุ่งอยู่ด้านหลัง แต่ก็สามารถเรียกเขามาช่วยงานได้เวลาต้องการให้ช่วย เมื่อเวลาผ่านไป เขาเริ่มออกมาช่วยโดยไม่ต้องขอด้วยซ้ำ โดยมักจะดันคลาวด์ออกไปข้าง ๆ โดยไม่พูดไม่จาและลงมือทำ
วินเซนต์จำเป็นสำหรับธุรกิจของพวกเขาด้วยเหตุผลหลายอย่าง พวกเขาพึ่งชายหนุ่มเวลาซื้อขายสินค้าที่แท้จริงของพวกเขา เพราะคนอื่น ๆ ไม่เคยมีประสบการณ์ในการดูแลเรื่องพวกนั้นมาก่อน และอาจทำพลาดใหญ่หลวงได้ และพวกเขาก็รู้สึกขอบคุณอีกฝ่ายที่ออกมาช่วยงานด้านหน้าด้วย แต่ที่สำคัญคือเขามีความรู้ในการบริการธุรกิจที่ตัวคลาวด์ที่เป็นคนดูแลร้านขาดไป วินเซนต์สอนเขาจัดการทรัพยากร จัดตารางงาน และทำบัญชี (ทั้งที่ถูกและไม่ถูกกฎหมาย) เพื่อคอยดูการเงินของพวกเขา คลาวด์คงจะไม่ประสบความสำเร็จเลยถ้าวินเซนต์ไม่คอยช่วยชี้แนะเขาอยู่เงียบ ๆ
แต่เกี่ยวกับการทำธุรกิจเบื้องหลังของวินเซนต์ คลาวด์ไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่ เขาไม่คิดว่าวินเซนต์ตั้งใจจะปิดบังอะไรจากเขา แต่เขาก็ไม่เกี่ยวข้องกับมัน และเขาก็ไม่สนใจด้วย สิ่งที่เขารู้คือเมื่อมีคนเดินเข้ามาและขอเมนูพิเศษหมายเลขเจ็ดในออเดอร์ของพวกเขา เขาจะต้องเรียกวินเซนต์มาดูแล บางครั้ง สำหรับลูกค้าประจำ คลาวด์เพียงแค่สบตาวินเซนต์เท่านั้น เขาก็จะเดินหายไปด้านหลัง คลาวด์จะบอกให้ลูกค้ารออยู่ด้านข้าง รอรับเครื่องดื่มและถุงกระดาษสีน้ำตาลที่วินเซนต์ไปหยิบมาจากด้านหลัง
บางครั้ง วินเซนต์จะพาลูกค้าไปหลังร้าน และคลาวด์ก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นด้านหลังนั้น เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองอยากรู้ไหม เขาเลยเลือกที่จะไม่ถาม
แต่มันก็เป็นช่วงเดือนแรก ๆ ที่คลาวด์ยังปรับตัวอยู่ เขาไม่ได้ยึดมั่นในอวาลานช์ ไม่ใช่ แม้ว่าเขาจะอยากต่อต้านชินระจากการปฏิเสธไม่รับเขาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งให้เขากลายเป็นคนไร้บ้าน มันก็ไม่ได้ทำให้เขาเป็นเหมือนคนอื่น ๆ เขาสนใจที่จะช่วยอลาวานช์เพราะพวกเขาช่วยเขา เขามอบหลังคาคุ้มหัวและอาหารให้เขากิน
แต่เมื่อเขาปรับตัวได้ เขาก็ช่วยเรื่องด้านหลังมากขึ้น ตอนแรกเขาไม่ชอบและไม่พอใจในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เขาตกลงช่วยเพราะเขาไม่อยากได้รับการสงเคราะห์จากอวาลานช์ และทีฟาก็แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเธอไม่ยอมให้เขาไม่รับมัน แต่อวาลานช์ก็ดูแลเขาตั้งแต่วันที่ทีฟาลากเขาที่ทั้งเตะและร้องโวยวายเข้ามา มันไม่ใช่เขาเลยถ้าเขาจะไม่รักษาน้ำใจพวกนั้น โดยเฉพาะเมื่อไม่ว่าจะผ่านไปหลายเดือน พวกเขาก็ยังมีความจริงใจที่จะช่วยเหลือเขาอย่างเต็มความสามารถ พวกเขาเหมือนจะเห็นด้วยกับทีฟา ที่ว่าจะดูแลพวกพ้องของตัวเอง และตอนนี้เหมือนว่ามันจะรวมเขาเข้าไปด้วย
เขาเป็นเด็กชาวนิเบล เหมือนกับทีฟา เขาเข้าใจดีว่าพวกเขาดูแลพวกพ้องของตัวเองเสมอ และถ้าอวาลานช์จะรับเขาไปดูแล เขาก็จะตอบแทนด้วยการทำแบบนั้นเหมือนกัน
เขาช่วยทำความสะอาดห้องด้านบนเซเว่น เฮเว่นที่ใช้เป็นที่พัก รวมถึงทำความสะอาดบาร์เมื่อมีเวลา และเขาก็ผลัดเวรออกไปซื้อของและทำอาหารด้วย เขายืนยันจะล้างจาน แต่ก็เฉพาะเวลาที่เขาไม่เหนื่อยแทบขาดใจหลังจากกลับมาจากเข้ากะและเวลาที่บางคน (ซึ่งปกติคือทีฟา) ไม่มาก่อกวนให้เขาไปนอนแทนมาล้างจาน และมันไม่ช่วยอะไรเลยที่เขาไม่ยอมหยุดจนกว่าจะถูกบังคับให้หยุด เขามักจะอ้างว่าเขาไม่สามารถทิ้งยุฟฟี้และซิดให้อยู่แค่สองคนได้ เขาจะยอมถูกโน้มน้าวให้พักได้ก็ต่อเมื่อมีคนมายืนยันว่าวินเซนต์สามารถดูแลแทนเขาได้ และคำยืนยันนั้นต้องมาจากทีฟาหรือไม่ก็ตัววินเซนต์เองเท่านั้น เมื่อมันมาจากทีฟา มันมักจะมาพร้อมกับคำขู่ไม่น้อยที่เธอจะอุ้มเขาไปพัก ส่วนวินเซนต์ก็มักจะมองเขาด้วยสายตาดุที่ทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นมา
แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่พอ เขายุ่งตัวเป็นเกลียวระหว่างงานที่ร้านกาแฟและหน้าที่ที่เขาตั้งขึ้นเองในร้านเซเว่น เฮเว่น แต่มันเพราะเขาไม่คิดจะทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ เขาดื้อดึงจะเรียนรู้เพื่อช่วยงานวินเซนต์หลังร้าน ทีฟาดุเขาจากการโหมงานหนัก บิกส์บอกว่ามันไม่จำเป็น เจสบอกว่าแค่นี้เขาก็พักผ่อนไม่เพียงพอแล้ว แต่บาเร็ตกลับสนับสนุน คลาวด์ได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเป็นคนตั้งใจทำงาน แม้เขาจะไม่สนใจเกี่ยวกับเป้าหมายขององค์กร บาเร็ตแอบไม่เห็นด้วยที่เขาไม่สนใจที่จะเอาคืนชินระที่ทำลายสิ่งแวดล้อม แต่มันก็เป็นความจริง ทุกคนเห็นถึงความตั้งใจในการทำงานของเขา และบาเร็ตก็เข้าใจว่าพวกเขามีคนไม่พออยู่แล้ว
เขาอนุญาตให้วินเซนต์สอนงานคลาวด์ได้
เขาหมายถึง “ฝึก” คร่าวๆ และใช่ วินเซนต์สอนเขาเท่าที่บาเร็ตจำเป็นให้เขารู้ แต่ส่วนหนึ่งในการฝึกของคลาวด์คือการป้องกันตัวเอง พวกเขาดูแลพวกพ้อง ใช่ แต่ถ้าคลาวด์อยากเป็นส่วนหนึ่งของธุรกิจนี้ เขาไม่สามารถพึ่งพาคนอื่นให้คอยระวังหลังตลอดเวลาได้ ตอนที่เขาโดนถาม คลาวด์บอกว่าเขารู้พื้นฐานการใช้ดาบนิดหน่อยจากการฝึกกับแม่ของเขา และรู้วิธีการต่อสู้ตัวต่อตัวนิดหน่อยจากการฝึกของซานกัน
วินเซนต์ คนที่มีความเชี่ยวชาญในอาวุธหลากหลายประเภทได้ยื่นข้อเสนอที่จะฝึกเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ก็เตือนเขาถึงข้อจำกัด ถ้าเขาเจอกับโซลเยอร์ แรงและความเร็วของเขาคงสู้ไม่ได้ เขาอาจจะรับมือกับอันธพาลหรือพลทหารราบได้ แต่พวกเขาก็คงจะมีอาวุธปืน โซลเยอร์มักจะได้เปรียบในการต่อสู้ระยะประชิดเพราะความเร็วของพวกเขา ทำให้พวกเขาสามารถลดระยะห่างระหว่างพวกเขากับคู่ต่อสู้ก่อนที่อีกฝ่ายจะทันได้ยิงหรืออะไร คลาวด์ไม่มีความสามารถนั้น เขาได้เตือนทีฟาแบบเดียวกัน แต่เธอก็ยังยืนยันที่จะสู้มือเปล่า และวินเซนต์ก็เคารพการตัดสินใจนั้น
จากที่เป็นอยู่ คลาวด์ไม่คิดว่าเขามีความสามารถพอทั้งการใช้ดาบและต่อสู้มือเปล่า เมื่อวินเซนต์ที่มีทั้งความสามารถและความรู้ได้เสนอการใช้ปืนขึ้นมาแทน คลาวด์เลยเลือกใช้ปืนและตั้งใจจะเรียนวิธีการใช้มัน ในตอนแรกความแม่นยำในการเล็งเป้าของเขายอดแย่ แต่ก็เหมือนกับทุกอย่าง เขาทุ่มสุดตัวจนสามารถเรียกได้เกินไป เขาฝึกไม่ยอมหลับยอมนอน และใช้เวลาว่างที่มีทั้งหมดในการฝึกยิงเป้าหมาย และมีหลายครั้งที่เขาหยุดเพราะวินเซนต์ยึดปืนจากมือเขาและมองเขาด้วยสายตาที่ทำให้เขารู้สึกผิด
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ชายหนุ่มก็กลายเป็นนักแม่นปืน วินเซนต์ไม่ค่อยพูดอะไรเวลาเขายอมรับในฝีมือ แต่บางครั้งเขาก็จะพูดขึ้นมาว่า “ดี“ หรือจับบ่าเขา และคลาวด์รู้ว่าเขาก็ทำได้ดี
การฝึกใช้อาวุธนั้นยากยิ่งกว่าการเรียนรู้วิธีการทำงานของอาชญากรรมต่าง ๆ การทำการค้ายาเสพติดไม่ได้ต่างอะไรจากการทำธุรกิจสักเท่าไหร่ แค่มีเรื่องและช่องที่ต้องคอยระวัง มีสายส่งสินค้าที่ต่างกัน และเรื่องจิปาถะอื่น ๆ แต่เขาก็เรียนรู้มันอย่างรวดเร็ว ความรู้ด้านธุรกิจที่เขามีทำให้มันเป็นเรื่องที่เร็วและง่ายขึ้น
เพียงแค่ปีเดียว คลาวด์ไนน์ก็กลายเป็นธุรกิจมีชื่อใต้เพลท และคลาวด์ก็ทำธุรกิจได้อย่างสบายใจพอที่วินเซนต์ไม่จำเป็นต้องมาที่ร้านทุกวัน และตอนนั้นเองที่คลาวด์รู้สึกว่าตัวเองไปได้ดีกับงานนี้ มันเป็นความรู้สึกพิเศษสำหรับเขา สมัยเรียนเขาทำได้ไม่ดีเท่าไหร่เพราะเขาไม่ชอบและไม่สนใจจะลงมือเรียน เขาไม่เก่งด้านการใช้แรงต่าง ๆ เพราะโครงสร้างร่างกายของเขา เขาไม่เก่งด้านมนุษย์สัมพันธ์เพราะนิสัยของทั้งตัวเขาและคนอื่น แต่เขาไม่จำเป็นต้องมีพละกำลังอะไรมากในการใช้ปืน แค่ความแม่นยำ เขามักจะเป็นคนหัวไว แต่ไม่เคยมีแรงใจจะทำอะไร แต่ตอนนี้เขามีแล้ว เขาเคยได้ยินบาเร็ตบอกทีฟา โดยให้เธอสัญญาว่าจะไม่บอกคลาวด์ ว่าเขาดีใจที่เธอลากเขามาวันนั้น
คลาวด์ไม่คิดว่าตัวเองจะมาเป็นบาริสต้า หรือผู้จัดการร้าน ไม่ต้องพูดถึงพ่อค้ายา หรือไปยิงนู่นนี่ แต่โชคชะตามันก็พลิกผัน เหมือนว่าเขาจะเจอทางที่ใช่ของตัวเองแล้ว
TBC...
ll TALK WITH TRANSLATOR ll
สวัสดีครับผม ขอโทษด้วยนะครับที่หายหน้าไปนาน แหะๆ
เผอิญเจองานนอกนิดหน่อยด้วยแล้วก็ปัญหาส่วนตัวนิดหน่อยด้วย ตอนนี้อาจจะน่าเบื่อนิดนึง แต่ตอนหน้าพระเอกของเราจะโผล่มาแล้วล่ะครับ! อดใจรอกันนิดนึงนะครับผม ตอนนี้ไม่ได้มีการตรวจคำผิดแต่อย่างใด ถ้ามีอะไรยังไงสามารถแจ้งได้นะครับ น้อมรับคำติชมเสมอครับ
ไว้พบกันใหม่ตอนหน้า
ด้วยรัก
พาร์ท
Killer in the Dark Shadow
ความคิดเห็น