[Fic D.Gray-man] TNB 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ (ฟิคแปล)

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4: Cleansing with stars (การชำระล้างด้วยดวงดาว)

Title: The Noah’s Bookman 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ

Story: Saturnalius

Translator: KITDS

Chapter 4:  Cleansing with stars (การชำระล้างด้วยf;'ดาว)

ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นมาและมองสำรวจรอบห้องด้วยดวงตาเพียงข้างเดียว เขายังไม่ตาย หัวใจเขาเต้นรัวขึ้นมาครู่หนึ่งก่อนจะกลับไปเต้นตามปกติ เขาเห็นแขนของเขาท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเช้า แขนที่ไร้รอยดวงดาว เขาหนีพิษไวรัสและรอดกลับมายังห้องนอนของตัวเองได้

แต่เมื่อเขาคิดวิเคราะห์ดู ราวี่ก็รู้ว่าอะไรที่ช่วยป้องกันเขาจากพิษร้าย มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว เศษเสี้ยวของดาร์ก แมทเทอร์ที่ฝังลึกในแขนข้างขวา มันเป็นวัสดุเดียวกันกับสิ่งที่ใช้สร้างอาคุม่า อาคุม่าและพวกโนอาต่างมีภูมิคุ้มกัน แต่มนุษย์ไม่มี และเจ้าเศษเสี้ยวนี้ก็ช่วยไม่ให้พิษไวรัสมันลุกลาม ช่วยให้เขารอดชีวิตอีกครั้ง เขายังเดินหน้าต่อไปได้ แต่ได้อีกนานแค่ไหนกัน? เอ็กโซซิสท์สาวของพล่ามออกไปแล้วว่าเธอเจอราวี่ที่ยังมีชีวิตอยู่ และวาติกันก็คงมิวายอยากจะกำจัดเขา ขัดขวางการบันทึกของเขาอีกแน่

“ดีใจที่เห็นนายฟื้นแล้ว”

ราวี่ตกใจกับเสียงนั้นจนผุดลุกออกจากเตียง มือควานหาของมาใช้ป้องกันตัว แต่ก็ต้องยกขึ้นมากุมหัวแทน ในหัวปวดตุ้บจากอาการเสียเลือด “คิดว่าเธอจะไปแล้วซะอีก”

รินาลี่ส่ายหัว เธอยื่นแก้วน้ำชาให้เขา แต่ราวี่ก็ปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “เราอยากจะรอดูให้แน่ใจก่อนว่าเธอไม่เป็นไรน่ะ”เธอเป็นห่วงเขา ก่อนสงครามครั้งสุดท้ายนั่นคงไม่ใช่แบบนี้แน่ และก่อนศึกครั้งนั้น ราวี่ก็คงไม่ถูกอาคุม่าโจมตีอย่างแน่นอน เมื่อตอนที่เธอดูแลอาการเขา หญิงสาวก็ได้เห็นรอยแผลเป็นที่คันดะทิ้งร่องรอยไว้บนแผงอก มันมีแผลลึกอีกแผลหนึ่งที่เธอไม่รู้ที่มาที่ไปด้วย

“ฉันไม่เป็นไรแล้ว เธอไปได้แล้วนิ”น้ำเสียงเขานิ่งเรียบ ไม่มีการบังคับหรือความเกลียดชังในน้ำเสียง เขาแค่อยากให้เธอไปให้พ้นๆ เขาไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับศาสนจักรและคนของที่นั่นอีกแล้ว แต่มันก็มีอะไรบางอย่างแปลกไปกับประโยคที่เธอพูดมาเมื่อครู่ ตอนแรกเขาไม่ทันสังเกต แต่เขาก็รู้สึกถึงมันเมื่อเขาตอบกลับไปเมื่อกี้ “เรา?” ราวี่ถาม

“ใช่ เรา”ชายหนุ่มอีกคนเดินเข้าห้องไล่หลังรินาลี่มา เขาไม่ได้สูงกว่าหญิงสาวเท่าไหร่ ใบหน้าเหลี่ยมคมสัน ผมเสยรวบด้วยผ้าโพกผมเส้นบาง เชาจี๋ ฮัง  ราวี่ไม่เคยคุยกับเขาเลยสักครั้งเดียว แต่เขาเห็นอยู่บ้าง สิ่งเดียวที่ราวี่รู้เกี่ยวกับชายหนุ่มคือเชาจี๋เกลียดทุกอย่างเกี่ยวกับโนอาและทุกคนที่ข้องเกี่ยวกับโนอาเข้าไส้

“พวกนายไม่ได้อยู่เพื่อดูว่าฉันจะรอดนี่ ใช่มั้ย?”ราวี่รู้สึกเหมือนจนมุม เขาอยู่ในห้องกับเอ็กโซซิสท์สองคน และไม่อยู่ในสภาพที่จะสู้ได้ รินาลี่เร็วมากและเชาจี๋ก็แข็งแรงมาก พวกเขาฆ่าราวี่ได้อย่างรวดเร็วโดยที่ราวี่ไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ “พวกนายต้องการข้อมูลล่ะสิ”

เขาพินิจมองทั้งสองอยู่พักหนึ่ง รินาลี่ดูกังวลและเห็นใจ และเหมือนจะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เชาจี๋ทำเพียงแค่กัดฟันกรอด

“ฉันบอกอะไรพวกนายไม่ได้ พวกนายไปซะจะดีกว่า”

เชาจี๋ขมวดคิ้วแน่น ชายหนุ่มพุ่งผ่านรินาลี่ที่ยืนอยู่ข้างหน้า เข้ามาจับราวี่ที่รีบถอยหนี ราวี่เซจะล้มและเอ็กโซซิสท์ก็ใช้ประโยชน์จากตรงนั้น เขาแทบไม่รู้สึกถึงอารมณ์อะไรเลยตั้งแต่สงครามครั้งก่อน เก็บกดความเจ็บปวดและความเศร้าไว้ยังส่วนลึกสุดของจิตใจจนเขาไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น “บอกไม่ได้เพราะมันเป็นกฎของบุ๊คแมน ถ้ามันไม่ใช่บันทึกของพวกนาย ฉันก็บอกอะไรไม่ได้”

“บอกมาซะ!”เชาจี๋สั่งอีกครั้ง น้ำเสียงดังขึ้น

“บอกไม่ได้”ราวี่ตอบ สีหน้าท่าทางยังคงราบเรียบไร้อารมณ์

เชาจี๋รู้สึกหงุดหงิดในตัวราวี่มากขึ้นเรื่อยๆ เขาเอาแต่ปั่นหัวเอ็กโซซิสท์ไปเรื่อยๆ ราวี่แค่เคารพเชื่อฟังตระกูลบุ๊คแมนและกฎของมันมากที่สุด แต่ความเกลียดชังที่เชาจี๋มีต่อทุกอย่างของโนอาบังตาเขาอยู่ มือที่จับแขนบุ๊คแมนหนุ่มกำแน่นขึ้น เขาพยายามที่จะไม่ร้องตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

“เชาจี๋”รินาลี่พูดขึ้นมา “ปล่อยเขา”

“แกยังอยู่กับพวกมันใช่มั้ยล่ะ?!”เชาจี๋ตะโกน “นายก็เลยบอกอะไรพวกเราไม่ได้! นายอยู่กับพวกมัน!”

ราวี่เบ้หน้า แต่ก็ยังจ้องตาเชาจี๋ไม่เปลี่ยน “เผื่อนายไม่ทันสังเกต พวกเขาตายแล้ว”น้ำเสียงเขาเข้มขึ้น แฝงไปด้วยความโกรธและเสี้ยวของความเกลียด พวกเขาไม่อยู่แล้วเพราะศาสนจักรกับเอ็กโซซิสท์ พวกเขาจากไปเพราะไอ้เนียเฮงซวยที่วิ่งเล่นในร่างของอเลน วอล์กเกอร์ และเมื่อไม่มีพ่อขุนนาง พวกเขาก็กลับมาไม่ได้ พ่อขุนนางเป็นต้นกำเนิด เขาอยู่มาตั้งแต่ต้นและตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว แต่หลังจากที่ได้คุยกับแซนดี้และโรนัลด์เกี่ยวกับเทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ ราวี่ก็เริ่มคลางแคลงใจว่าพวกเขาอาจจะฟื้นขึ้นมา

“อีกอย่าง ถึงพวกเขาจะกลับมา ฉันก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่ง ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะจำฉันได้สักหน่อย”เขารู้ว่าคำทรงจำของโนอาทำงานยังไง พวกเขาจำข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับครอบครัว พลังและเรื่องเกี่ยวกับโนอาได้ ราวี่เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา แม้พวกเขาจะเรื่องราวี่ว่าเป็นครอบครัว แต่เขาไม่มีทางจะเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลจริงๆ ความทรงจำเกี่ยวกับเขาจะไม่ถูกส่งต่อข้ามรุ่น มันเป็นเรื่องที่น่าหดหู่เหลือเกิน

“เชาจี๋!”รินาลี่คว้าแขนเขา “หยุดได้แล้ว!”

“แล้วนายใช้พลังนั่นได้ยังไง?!”เชาจี๋ตะคอกต่อ “ฉันเห็นนะ ไฟที่แกใช้กับอาคุม่านั่น! โนอาให้แกมาใช่มั้ยล่ะ?!”

“นายได้ยินที่ตัวเองพูดรึเปล่า?”ราวี่ขมวดคิ้ว เขาเริ่มจะหงุดหงิดเมื่อความเจ็บปวดทวีคูณ แถมเขายังถูกเอ็กโซซิสท์กล่าวหาถึงเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วย

“ตอบฉันมาตรงๆ!”เชาจี๋สั่ง

ถ้ามันทำให้เขาเลิกรังควาญราวี่ได้ล่ะก็ “ฉันเป็นผู้เชื่อมต่อ”

เชาจี๋นิ่งไป มือที่จับแขนบุ๊คแมนหนุ่มคลายออก และรินาลี่ได้แต่ส่งเสียงตกใจ พวกเขาไม่รู้สินะ? ราวี่ไม่คิดว่าพวกเขาจะรู้อยู่แล้ว ในเมื่อศาสนจักรดูจะชอบใช้คนในทางที่ผิดและบอกเรื่องผิดๆ ให้พวกเขาฟังด้วย

ราวี่สะบัดข้อมือออกจากเอื้อมมืออีกฝ่าย และก้าวถอยไปอีกก้าว “พลังฉันมาจากมัน ฉันฝึกควบคุมพลังนั่นเลยใช้ได้” ที่พูดไปนั้นถูกแค่บางส่วน เขาเป็นผู้เขื่อมต่อ และพลังเขาก็มาจากมัน แต่การที่เขาควบคุมมันได้ไม่ได้มาจากการฝึกจิตหรือความลับโบราณอะไร มันแค่ได้รับการช่วยเหลือมาจากเสี้ยวดาร์ก แมทเทอร์ในข้อมือเขา

“ถ้างั้นนายก็เป็นเอ็กโซซิสท์ได้น่ะสิ”รินาลี่เอ่ยขึ้นมา “มากับพวกเราได้นะ”

“ไม่มีทาง”ราวี่สวนกลับทันควัน เขาปฏิเสธคำชวนนั้นไปแล้วตอนที่เชอริลทำลายอินโนเซนส์ของเขาตอนเหตุการณ์อัลม่า “อีกอย่าง เห็นแผลเป็นนี่มั้ย?”เขาไล่อันที่ยาวตั้งแต่ไหล่ถึงไหปลาร้า แม้จะผ่านมาหลายปี มันก็ยังไม่หายสนิทและดูเหมือนเพิ่งได้รับมาไม่นาน “คันดะ ยูเพื่อนเธอเป็นคนให้ฉันมาตอนที่เขาพยายามฆ่าฉันครั้งแรก เอาจริง แผนเป็นทุกแผลมาจากหมอนั่นหมด เพราะงั้นอย่าว่าที่ฉันปฏิเสธข้อเสนอเลยนะ?”

รินาลี่ดูหม่นไป เธอเคยแค่ได้ยินเรื่องที่คันดะทำ แต่การได้เห็นมันกับตาเป็นอีกเรื่องหนึ่งเลย มันทำให้เธอเศร้าที่หนึ่งในเพื่อนของเธอเป็นคนทำเรื่องแบบนี้ พยายามจะฆ่าคนอื่น

“เอาล่ะ ถ้าเธอไม่ว่าอะไร ฉันยังมีเรื่องต้องทำ เพราะงั้นไปเถอะ”บุ๊คแมนมองพวกเขาอย่างระมัดระวัง และหวังว่าทั้งสองคนจะไม่เล่นงานเขาอีก

เชาจี๋เข้าไปจะคว้าตัวราวี่อีกครั้ง แต่รินาลี่ก็ยกส้นเท้าจ่อขู่ที่ชายโครงเขาเป็นการขวางอย่างรวดเร็ว “ไปได้แล้วล่ะ เชาจี๋”

“ว่าไงนะ?!”เขาท้วงติง

“บุ๊คแมน”หญิงสาวหันมาหาราวี่ขณะที่พยายามผลักเชาจี๋ออกนอกประตูไป “ฉันหวังว่านายจะเปลี่ยนใจนะ แต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น เราจะเก็บเรื่องของนายไว้เป็นความลับ”

“เราเรอะ?!”เชาจี๋แย้ง

รินาลี่พยักหน้า “บุ๊คแมนคงต้องเจอปัญหามากมายเพื่อเก็บเรื่องที่นายรอดไว้เป็นความลับ ฉันคงทนเห็นเขาเสียนายไปอีกครั้งที่สองไม่ได้”แม้เธอจะไม่รู้ว่าตอนนี้ชาชราอยู่ที่ไหนแล้วก็ตาม แต่เธอด็ไม่อยากแม้แต่จะคิดถึงมัน ตอนนั้นเขาดูหมดอาลัยตายอยากมาก ตอนที่เขากอดร่างที่ดูไร้วิญญาณของราวี่ เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกรู้สากับอะไร จนถึงวันนั้น

มันเป็นเรื่องหนึ่งที่ทั้งรินาลี่และราวี่เข้าใจตรงกัน รินาลี่เข้าใจว่าชายชราทำลงไปทำไม เขาต้องลงทุนลงแรงมากแค่ไหนเพื่อปลอมความตายของราวี่ ราวี่ก็เคารพหญิงสาวในเรื่องนั้นได้ และหวังว่าเธอจะทำตามที่พูด “ขอบใจ”

TBC…

ll TALK WITH TRANSLATOR ll

ตอนใหม่มาแล้วคร้าบ~

ความจริงตอนนี้เป็นตอนที่ผมแปลไม่มีความสุข เพราะผมไม่ชอบเชาจี๋ 5555

เป็นตัวละครที่ความโกรธบังตาไม่ดูหน้าดูหลังจริงๆ ครับ

การแปลบทเขาเลยอ่านไปหงุดหงิดไปสักหน่อย แหะๆ

แล้วทุกคนคิดว่าไงครับ คิดว่าทุกอย่างจะกลับสู่สภาวะปกติรึเปล่าน้า?

เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณเกี่ยวอะไรกับโนอากัน?

ติดตามต่อได้ในตอนหน้าครับผม~

ปล. เนื่องจากผมแปลฟิคไฟนอลใกล้เสร็จ เลยกำลังหาเรื่องใหม่มาแปลคู่กับเรื่องนี้อยู่

แต่ตัดสินใจไม่ได้เลยอยากขอความร่วมมือทุกคนทำโพลด้วยคร้าบ ชอบอ่านแนวไหนก็บอกกันได้นะ

ขอบคุณครับ!

- พาร์ท

Killer in the Dark Shadow

TF:)