คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SENT :: Princess of Curse [คุณบลูเบลล์]
Princess of Curse
ก่อนอื่นเลย ผมต้องเอ่ยคำว่า “ขอโทษ” จริงๆ ครับ ผมไม่สามารถอ่านทุกตอนได้จริงๆ ผมอ่านเพียงแค่ตอนต้นๆ (ราวๆ สิบบท) ไม่ว่าจะด้วยเวลาด้วย (ซึ่งถ้าผมใช้เวลาข้ามวัน การวิจารณ์ของผมจะขาดห้วงและคุณภาพดรอปแน่นอน อีกอย่าง คือ ผมไม่ชอบปล่อยให้งานค้างคาน่ะครับ มันทำให้ไม่มีกะจิตกะใจทำอย่างอื่น) แล้วก็ตรงนี้ คือ เรื่องความชอบส่วนตัวของผมเอง ต้องขอยอมรับว่าองค์ประกอบหลายๆ อย่างในเรื่อง ไม่ได้ดีงดูดผมนัก เหมือนที่มันดึงดูดหลายๆ คน ผมเข้าใจถึงความน่าติดตามของเนื้อเรื่อง แต่ความเข้าใจกับความรู้สึกนั้นก็เป็นคนละเรื่องกันครับ ตรงนี้ต้องขออภัยจริงๆ
ต้องยอมรับด้วยว่างานนี้คุณภาพคงเทียบกับงานก่อนๆ ไม่ได้จริงๆ แต่ผมพยายามที่จะวิจารณ์ด้วยความเป็นกลาง ไม่ใส่อคติอะไรเข้ามาในงานวิจารณ์อย่างที่สุดแล้ว ซึ่งถ้ามีอคติอะไรหลุดเข้าไปนี่ ผมต้องขอยอมรับความผิดโดยไม่มีข้อโต้แย้งเลยครับ (ถ้าอ่านไม่กี่บทนั่นอีกเรื่อง แต่นี่มันเยอะมาก แหะๆ) ซึ่งตรงนี้คุณบลูเบลล์สามารถติมาได้เต็มที่เลยครับ ถ้าเจออะไรที่ไม่พอใจเข้า ขออภัยอีกรอบจริงๆครับ
งานนี้ถึงผมจะตั้งใจทำ แต่ก็มีอ่านผ่านๆ เยอะพอสมควร หากมีข้อผิดดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ที่นี่อีกรอบครับ เพราะเป็นงานแรก(และอาจจะเป็นงานเดียว) ที่ผมนั่งทำเกือบหกชั่วโมง จากที่ปกติอยู่ราวๆสองถึงสามชั่วโมง อาจจะมีมึนๆ เอ๋อๆ ระหว่างทำบ้างอะไรบ้าง แหะๆ
งานวิจารณ์นี้สั้นกว่างานที่แล้วอย่าแปลกใจครับ ถึงผมจะต้องอ่านเยอะกว่า เพราะมันไม่มีตรงส่วนภาษา ซึ่งถ้ามี...อาจจะทำลายสถิติการพิมพ์คราวที่แล้วไปไกลโขครับ อาจจะยาวขนาดนิยายภาคหนึ่งได้ 5555
1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องเหมาะกับเนื้อเรื่องดีครับ แต่ผมแนะนำว่าควรจะมีชื่อเรื่องภาษาไทยด้วย เผื่อคนไม่เก่งภาษาอังกฤษ แล้วก็ชื่อเรื่องยังดูเบสิกๆ อยู่ครับ ไม่ได้ดึงดูดอะไรมาก
2.เนื้อเรื่อง (19 คะแนน/30 คะแนน) – ในความเห็นผมคือ เนื้อเรื่องช่วงแรกๆ ดำเนินเร็วไปหน่อย มันมาเร็ว ไปเร็ว จนบางทีคนอ่านตามไม่ทันได้นะครับ เหมือนคุณบลูเบลล์ต้องการประดังประเดทุกอย่างเข้ามาในทีเดียว บางครั้งหลายๆ เรื่องซ้อนกันมากเกินไปทำให้ผู้อ่านงงอย่างแน่นอนครับ ยิ่งการตำเนินเรื่องของคุณบลูเบลล์รวดเร็วกระชับตัดตอน ทิ้งไว้แต่ข้อสงสัยนู่นนี่นั่น พออ่านๆ ไป คนอ่านจะอ่านไม่รู้เรื่องเอาครับ
เนื่อเรื่องถามว่าลื่นไหลมั้ย? คงต้องตอบว่าลื่นไหลในระดับหนึ่งครับ แต่ผู้อ่านจะสะดุดตรงความงง จนทำให้ความลื่นไหลเหล่านั้นหายไปได้เช่นกัน ผมเองบางครั้งก็มีบ้างที่ต้องหยุดกึกแล้วย้อนอ่านใหม่ แล้วพอกลับมาอ่านก็หลุดจังหวะการอ่านไปซะแล้ว แต่ความลื่นไหลที่ว่าเป็นความลื่นไหลที่ผู้แต่งบรรยายให้รู้สึกอย่างนั้น ซึ่งจัดว่าทำได้ดีครับ แต่ยังไม่ดีเท่าที่ควร ยิ่งการเดินเรื่องเร็ว ตัดข้ามฉากและเวลาที่ไหลอย่างรวดเร็วนั้น ทำให้ความไหลลื่นกลายเป็นจุดอ่อนได้เช่นกันนะครับ ลองพิจารณาตรงนี้ดูด้วยครับ
อีกเรื่อง คือ การอมภูมิของตัวละครครับ เหมือนอมภูมิกันไปอมภูมิกันมา แล้วก็บางครั้งตัวละครจะชอบตัดบทเปลี่ยนเรื่องไปดื้อๆ ซึ่งตรงนี้ทำให้ทิศทางของเนื้อเรื่องในช่วงนั้นเปลี่ยนไป แต่บางทีก็กะทันหันและบ่อยเกินไปหน่อยครับ
การออกนอกทะเล เรื่องนี้เท่าที่อ่านๆ มันก็ไม่เชิงว่าออกนอกทะเลครับ แต่เนื้อเรื่องภายนอกเข้ามาส่งผลกับเนื้อเรื่องหลักมากเกิน จนมันปนๆ กัน สับสนได้อีกเช่นกันครับ ซึ่งตรงนี้ไปสอดคล้องกับเรื่องก่อนหน้าที่เปลี่ยนเรื่องกะทันหัน จนผู้อ่านคงงง ว่าตกลงคุณบลูเบลล์อยากโฟกัสที่ด้านไหนกันแน่ แล้วก็ที่ผมบอกว่าไม่เชิงนั้นก็เพราะว่า หากพูดถึงโรงเรียน มันก็มีเรื่องราวของโรงเรียนเข้ามาข้องเกี่ยวอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าผู้แต่งสามารถบริหารเนื้อเรื่องออกมาได้ดีแค่ไหน ซึ่งในส่วนนี้คุณบลูเบลล์ยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ แต่จากที่ผมอ่านจากเรื่อง Promise Devil หากรีไรท์ คุณบลูเบลล์คงจะทำได้ดีกว่านี้มากครับ ถึงจะยังต้องระวังเรื่องการดำเนินเรื่องที่เร็วเกินไปเสียหน่อย
เรื่องสุดท้าย คือ ความน่าติดตาม ความน่าติดตามเรื่องนี้ ถ้าอ่านภาคแรก ภาคสอง ผมคงบอกได้ว่า มันดึงดูดผู้คนได้ดี มีความน่าติดตาม “ในระดับหนึ่ง” ครับ แน่นอนว่า แค่ในระดับหนึ่งนี้ก็สามารถเรียกผู้คนได้เยอะแล้วล่ะครับ 555 แต่พอเปิดมาภาคสาม ความน่าติดตามก็เพิ่มมากขึ้นไปอีก คาดว่าถ้ารีไรท์ คุณบลูเบลล์จะทำให้ตรงส่วนในภาคแรกๆ เพิ่มขึ้นไปได้
แต่ส่วนหนึ่งที่ผมชอบของเรื่องนี้ คือ ฉากจบครับ ผมชอบปมที่เลือกจะให้ทุกคนลืมเลือนตัวตนของตัวเองไป อะไรแบบนี้มาก มันดูดราม่าดี (ผมเป็นสายโรคจิตเล็กๆ(?)น่ะ) แต่เชื่อผมเถอะครับ ความทรงจำของร่างกายมีอยู่จริง และคุณบลูเบลล์ดึงความจริงตรงนี้ออกมาได้ดีมาก ยิ่งในบทส่งท้ายนั่น – ถ้าผมจะแอบฝากนิยายผมด้วยจะโดนคุณบลูเบลล์ตบมั้ย? ดูแนวเราน่าจะไปกันได้(?) –
ปล. อันนี้เป็นความรู้สึกของผมนะ ผมรู้สึกว่าตัวละครในเรื่องนี้(เกือบ)ทุกตัวดูจะเก่งเกินมนุษย์ไปไม่หน่อยครับ จริงอยู่ว่าในโลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่าอัจฉริยะ พรวรรค์ มีสิ่งที่เรียกว่า พรแสวง แต่การที่(เกือบ)ทุกคนจะมีมันเหมือนกันหมดนี่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยครับ มันจะทำให้ดูเหมือนการลำดับความสำคัญตัวละครยังไม่ดีเท่าไหร่ครับ ลำดับยากด้วย เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นมันจะเหมือนบังคับว่าบทนั้นต้องพยายามถัวเฉลี่ยให้ใกล้เคียงกัน จนตัวเด่นที่สามารถเด่นได้กว่านี้ หมดความเด่นลงไป
ภาคแรก
ในบทนำ ที่พี่เลี้ยงเรียกว่านายน้อย ตรงนี้แก้ไขด้วยนะครับ คำว่านายน้อยมันเป็นคำเรียกเด็กผู้ชายครับ แล้วก็ตรงส่วนที่โดนโจมตี ตรงนั้นนายน้อย(?)และเอลลี่น่าจะอยู่บนกระเช้า ไม่น่าจะถูกโจมตีและวิ่งหนีออกมาได้ เพราะยังไงพื้นที่ก็มีจำกัดด้วย คุณบลูเบลล์อาจจะลืมบรรยายว่าทั้งสองลงมาจากกระเช้าแล้ว ตรงส่วนนี้ก็ลองดูนะครับ
บทแรกเองก็มีเรื่องที่ผมสงสัย คือ ทำไมคารอสต้องดื้อแพ่งขนาดนั้น ดูไม่เข้ากับนิสัยสักเท่าไหร่ ผมรู้สึกอ่านแล้วขัดใจพิลึก (ผมไม่ชอบให้ใครมาบังคับด้วยละมั้ง?) การใช้ชื่อนามสกุลในเรื่องนี้ ตกลงว่าชื่ออยู่ข้างหน้าหรืออยู่ข้างหลังหรอครับ? ผมเห็นของเฟสอยู่ข้างหลัง พวกคารอสอยู่ข้างหน้า ความจริงมีเรื่องความสัมพันธ์ตัวละครด้วย แต่ตรงส่วนนี้ขอไปเอ่ยถึงในหัวข้อตัวละครครับ อีกเรื่อง คือ เรื่องที่ผมเคยพูดถึงไปในเรื่องก่อนแล้วเหมือนกัน คือ การใช้ชื่อเล่นในการบรรยายครับ ในทางที่ดีควรใช้ชื่อเต็มมากกว่านะครับ ถึงจะรู้ว่านางเอกของเราชื่อเล่น ว่า เฟส แต่มันไม่เหมาะต่อการบรรยายเท่าไหร่ ถึงจะเป็นการทำที่ให้ผู้อ่านจำตัวละครได้ก็ตามครับ
บทที่สอง มีตอนที่คุยกันถึง ฟาโรทีส โดนลอบทำร้าย ทำไมโรถึงพูดเหมือนกับพวกเขาเป็นคนลงมือหรอครับ? ฟังดูแล้วมันไม่น่าใช่นะครับ ตรงที่โรพูดว่า “พวกเราไม่มีเหตุผลต้องทำอย่างนั้นกับครอบครัวนั้น”
ในภาคนี้(ผมอ่านแค่สิบบทไม่รวมบทนำ)ที่ผมรู้สึก คือ โรงเรียนดูกิกก๊อก... ดูไม่มีอำนาจอะไรเท่าไหร่เลยครับ ขนาดว่าเป็นโรงเรียนที่ยิ่งใหญ่ อาจารย์แต่ละท่านก็ดูไม่ค่อยมีฝีมือ(?) หรือเป็นความรู้สึกของผมอย่างเดียวก็ไม่รู้ครับ แหะๆ
ภาคสอง
ตามตรงเลย คือ ภาคนี้ เรียบเรียงเนื้อเรื่องได้ดีกว่าภาคแรกเยอะครับ การดำเนินเรื่องเอย อะไรเอยก็ดีขึ้นมากเช่นกัน แต่ยังมีเรื่องการตัดไปตัดมา ตัวละครในแต่ละบทออกมาเยอะเกินไปครับ มันอัดแน่นมากเกินไปหน่อย เท่าที่ผมอ่านนี่ จากหนึ่งตอนสามารถย่อยแล้วเดินเรื่องแบบสบายๆได้สองถึงสี่ตอนเลยทีเดียวครับ มันเหมือนตัวละครมันแย่งบทกันเอง ตรงนี้ก็ต้องระวังด้วยนะครับผม
ส่วนเรื่องความไม่สมเหตุสมผล ก็ไม่ค่อยมีเลยครับ มีบ้างประปราย
ในบทที่หนึ่ง เหมือนคำถามในตอนเลยครับ เฟสกับคารอสกลับมาที่โรงเรียนตอนไหน... ตรงนี้ผมเคยกล่าวรวมๆ ไปแล้ว เรื่องการดำเนินเรื่องของคุณบลูเบลล์ คือ เร็วไป บวกกับบรรยายละเอียดไม่พอในจุดนี้นะครับ
ในภาคนี้(และภาคก่อน) ผมรู้สึกว่าเฟสรับภาระมาเยอะเกินกว่าที่คนคนหนึ่งจะทำได้ ยังไงไม่รู้สิครับ ถึงความสามารถจะถึง แต่การจะทำทุกอย่างเสร็จนั้นอีกเรื่อง สังเกตได้จากนิยายเรื่องอื่นๆ หลายเรื่อง ที่ตัวละครที่เป็นกษัตริย์ มักจะมีงานค้างโต๊ะ ความจริงมันเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล เพราะคนเรา การที่มีภาระใหญ่ จะทำเสร็จมันยากครับ งานใหม่ๆ มันจะเข้ามาทับถมเรื่อยๆ แม้งานเก่าเสร็จ แต่งานใหม่ก็จะตามมา (คหสต.เช่นกันครับ)
ภาคสาม
พัฒนาการของคุณบลูเบลล์ไวมากครับ ภาคสามนี่แทบจะไม่มีอะไรให้ผมติเลย เนื้อเรื่องดำเนินในจังหวะที่พอเหมาะค่อนไปทางเร็วนิดๆ ไม่รวบรัดตัดตอน ไม่อ่านแล้วรู้สึกแน่นเหมือนภาคก่อนๆ ง่ายๆ คือ มีจังหวะให้ผู้อ่านได้พักหายใจระหว่างเหตุการณ์นั่นแหละครับ บทของตัวละครก็มีการเว้นช่วง ไม่แย่งบทกัน กระจายบทได้ดีขึ้นเยอะเลยทีเดียวครับ
3.การใช้ภาษา ( คะแนน - /35 คะแนน) – NO COMMENT
4.ตัวละคร (8 คะแนน/15 คะแนน) – ขออนุญาตเปิดด้วยข้อขัดแย้งเรื่องความสัมพันธ์ตัวละครก่อนเรื่องอื่นๆ เลย คือเรื่องความสนิทสนมในการเรียกชื่อครับ เท่าที่ผมอ่านในตอนแรกนั้น เฟสเพิ่งรู้จักกับพวกคารอสไม่นานเท่านั้น แต่เรียกชื่อกันอย่างสนิทสนมมาก คือคนเพิ่งเจอกันครั้งแรกไม่น่าสนิทกันขนาดนี้ครับ แถมด้วยชื่อนางเอกที่เป็นชื่อเล่นด้วยแล้ว ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ คือคนเราเจอกัน แนะนำตัวด้วยชื่อเต็ม แต่กลับสามารถเรียกชื่อเล่นได้อย่างเต็มปากอะไรแบบนั้นน่ะครับ แถมเรื่องนี้นี่แทบจะเป็นกับทุกตัวละคร ผมไม่ทราบว่าคุณบลูเบลล์วางแผงผังตัวละครอย่างไร แต่ผมรู้สึกเหมือนตัวละครรู้จักกันไปหมดเลย แหะๆ ตรงนี้ก็ลองดูนะครับ ผมกล้าบอกเลยว่าความคุ้นเคยไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ครับ สิ่งที่คุณบลูเบลล์ขาดไปในส่วนนี้คงเป็นเรื่อง การพัฒนาความสัมพันธ์ในช่วงแรกครับ
อีกเรื่องคือตัวละครออกมาเยอะมากครับ เยอะมากแบบ มากมาก เลยทีเดียว เหมือนตัวนี้ตัวนั้นโผล่มา ยังไม่ทันคุ้น ตัวใหม่ก็โผล่มาอีกแล้ว จนผมสับสนพอตัวเลยล่ะครับ ขนาดนิยายผมที่ว่าค่อนข้างเยอะแล้วต้องยกธงขาวเลยล่ะครับ – แอบโฆษณา(?)นิยายตัวเองนิดหนึ่ง(?) – แถมการบรรยายแต่ละตัวก็ชวนงง เพราะบางทีเน้นแต่สีตา (อันนี้คูณบลูเบลล์ให้บรรยายบ่อยมากไป จนผมแทบจะนึกออกแต่สีตาอย่างเดียว) ในขณะที่คนอ่านยังจำชื่อไม่ได้ ผู้อ่านก็จำไม่ได้หรอกครับ ว่าตาสีนี้คือตัวละครตัวนี้ รู้แค่ว่า คือคนที่มีสีตาสีนี้ แต่คือใครก็อาจจะยังสับสนงงๆ กันอยู่ ยิ่งมีตัวละครที่สีตาเหมือนกันนี่เตรียมตัวสับสนได้เลยครับ
แถมนิสัยของตัวละคนแต่ละตัวเองก็ยังคลุมเครืออยู่ ว่าง่ายๆ คือ นิสัยมันไม่มั่นคง แล้วก็คล้ายๆ กันซะเยอะ ถ้าให้มาแต่คำพูด ผมอาจจะรู้ว่าใครเป็นคนพูดแค่ไม่กี่ประโยคเท่านั้นน่ะครับ
อีกเรื่อง คือ เรื่องบทสนทนาครับ บทสนทนาเรื่องนี้ผมอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ คือมันไม่ค่อยปะติดปะต่อยังไงไม่รู้ครับ แม้เนื้อเรื่องจะลื่นไหลพอสมควร แต่บทสนทนากลับไม่ใช่ มันฟังดูขัดๆ ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติน่ะครับ
แล้วก็รีดาเทีย ตอนแรกที่เจอกับพวกโร ทำไมถึงแนะนำว่า “ผม” หรอครับ? หลังจากนั้นก็ดูใช้เป็นปกติดี
ส่วนเฟส ผมขอให้คำนิยามว่า “ยโส” เกินไปหน่อยนะครับ คือไม่ว่าจะอะไร แต่คุณเธอดูไม่ไว้หน้าคนอื่น จนไม่เหมาะกับภาระหน้าที่ของเธอเองมากเกินไป บางคำพูดของเฟสสามารถทำให้มันซอฟท์ลงได้ ไม่จำเป็นต้องสั้นห้วน กระแทกใจคนฟังขนาดข้ามหน้าข้ามตา หากจะมีเวลาบอกคนอื่นเรื่อง “มารยาท” สิ่งแรกที่ควรทำ คือ มีมารยาทในตัวเองด้วยครับ (จากภาคสองตอนแรกๆ )
พอข้ามมาภาคสามตัวละครทำได้ดีขึ้นครับ มีความเสถียรมากขึ้น แม้ว่าจะยังมีหลุดบ้างนิดๆ หน่อยๆ แต่ถือว่าโอเคแล้วครับ\
5.การจัดรูปแบบ (6 คะแนน/10 คะแนน) – มีย่อหน้าเรียบร้อย ฟ้อนท์อ่านง่าย แต่ตัวฟ้อนท์ขนาดเล็กทำร้ายตาสี่ดวง(?)ของผมมากครับ (ในบทแรกๆ สักบท) ผมนี่ขยายจอเป็น 150% เลยทีเดียว.. แล้วก็ระหว่างตัดฉาก เว้นให้กว้างกว่านี้หน่อยก็ดีนะครับ ระยะห่างมันติดกันจนผมที่อ่านต่ออ่านแล้วงงที่จู่ๆก็ตัดฉาก แล้วก็อีกเรื่องคือเรื่องเดิมครับ คือระย่ะหางระหว่างย่อหน้า มันติดกันไปหน่อยนะครับ อ่านยากมากมาย
รวมคะแนน 40 คะแนน/65 คะแนน
คุณบลูเบลล์อาจจะรู้สึกว่าได้คะแนนน้อยจัง แต่ผมกล้าบอกเลยครับ ถ้าคุณบลูเบลล์รีไรท์ คะแนนคุณบลูเบลล์จะพุ่งขึ้นสูงอย่างแน่นอน ตอนนี้มันอาจจะยังไม่ใช่นิยายที่สมบูรณ์แบบ แต่เมื่อคุณบลูเบลล์กลับไปตรงส่วนนั้น คุณบลูเบลล์จะทำตรงนั้นออกมาได้ดีครับ (ผมอยากให้ลองเสนอสนพ.ดูหลังจากรีไรท์แล้วนะ ^ ^)
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น