just smiled : ก็แค่ยิ้ม : )

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องที่ 4 แว้ววว !

จะเป็นช่วงเรื่องสั้น อิอิ ><

คิดไม่ออก ฮ่า ~

เนื้อเรื่อง

"เฮ้! ยูนิโกะ เดี่ยวนี้เธอเป็นอะไร ? ไม่ยิ้มเลย " อะแคนด๊อนเพื่อนชายพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง
"ป่าวจ้า ^^ " ยูนิโกะพูดแล้วฝืนยิ้มออกมา

 'ฉันอยากระบายกับเธอจัง ตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว TT~ ' ยูนิโกะคิดแล้วเธอก็รีบเดินออกมา..
         ' ทำไมน้ะ ? ทำไมฉันถึงอ่อนแออย่างนี้ทำไม ? ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย ? มันไม่จำเป็นอะไรเลย
ก็แค่ผู้ชายคนนึงทิ้งไป~ ตอนนี้ "ก็แค่ยิ้ม" '

ณ โรงเรียนซึลิกะคอนแซนด์

"ยูนิโกะ เป็นอะไร ?" ฮาสิตะถาม
"ป่าว"
"ยูนิโกะ โอเคไหม ?" สิคุกะถาม
"โอเค"

มีแต่คนถามยูนิโกะ เพื่อนเกือบทั้งห้อง เพราะปกติยูนิโกะร่าเริง  แต่วันนี้ยูนิโกะเปลี่ยนไป ~

"ฮึก..ฮือ ๆ " ยูนิโกะแอบมาร้องไห้ในห้องน้ำ
       "ฉันร้องไห้อีกแล้ว ทำไมฉันถึงอ่อนแออย่างนี้ ? ปกติฉันเป็นคนเข้มแข็งหนิ้ ! ก็คงใช่สิ้น้ะ สักวัน คนเข้มแข็งอย่างฉันก็ต้องมีน้ำตา!" ยูนิโกะอุทานออกมา ปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจไหลรินอาบหน้าน้ำใส ๆ อุ่น ๆ เปรอะเปื้อนทั้งน้ำตา ยูนิโกะค่อย ๆ ปาดคราบน้ำตาที่อาบหน้านั้นอย่างลวก ๆ

"อ่ะ ! สวัสดีค่ะ คุณครู โอคิซิ!" ยูนิโกะพูดพร้อมก้มหน้า
"นี่ ! ยูนิโกะ เธอร้องไห้หรอ ?" ครูถาม
"ปะ...ป่าวค่ะ หนูไปก่อนนะคะ่ะ" ยูนิโกะพูดพร้อมรีบเดินไป ส่วนคุณครูก็สงสัย @_@

ณ บาร์อโลนคึซึยะ

"อึก ๆๆๆๆๆ ขออีกขวดค่ะ ฮึก..ฮือ" ยูนิโกะตัดสินใจลองกินเหล้าลดความเครียด
"นี่ ! หนู พอได้แล้วน้ะ เยอะไปแล้วยังเด็กอยู่เลย" พนักงานสาวพูดขึ้น (เด็กและสตรีมีครรภ์ไม่ควรดื่ม)
"ฉันไม่เด็กแล้ว ! ฉันอายุ 18 แล้ว อย่ามายุ่งกับฉ้านน !!~"

"เฮ้ยย ! ยูนิโกะ " อะแคนด๊อนพูดขึ้น
"ห้ะ ? อารายน๊า อาแคนด๊อนนน"
"นี่เธอเมามากแล้วน้ะ กลับบ้านเดี่๋ยวไปส่ง"
"ม่าย อาววว ~ ม่ายกลับบ ฮือ ๆๆๆ "
"ต้องกลับ ! " หลังจากนั้นอะแคนด๊อนก็พาไปถึงบ้านแต่ยูนิโกะโวยวายใหญ่และไม่นาน ..
ยูนิโกะก็ระบายความในใจออกมา..

"คืองี้นะ อะแคนด้อนนน~ ฉันรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดี ฉัน..ฉัน..ok..ฉันตกลงระบายอารมณ์กับเธอล้ะกัน TOT" ยูนิโกะพูดอย่างงัวเงีย =0=^
"อืม..ฉันก็อยากรู้เต็มทีแล้ว T-T" อะแคนด๊อนสะกิดไหล่ยูนิโกะ
"คืองี้น๊า..." ยูนิโกะพูดพลางจับไหล่อะแคนด๊อนเพื่อนชายเอาไว้
"..."
"ฉัน..ฮึก ๆ ..ฮือ TOT..ฉันพูดไม่ได้อะแคนด๊อนน (T-T) (T T)"
"พูดมาเถอะ..ยูนิโกะ..เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ ?"
"แต่...T-T"
"ไม่มีแต่ !..หรือเธอไม่เชื่อฉัน.."
"ฉัน..เปล่า..เชื่อเธอ.."
"งั้นก็บอกฉันมายูนิโกะ..ยูนิโกะ." อะแคนด๊อนพูดพลางบีบไหล่ยูนิโกะ
"คือ..."ยูนิโกะเอี่ยวตัวให้พ้นจากแรงบีบ เธอกุมไหล่ข้างซ้าย เธอรู้สึกเจ็บแปล็บ ๆ จากแรงบีบ เธอไม่อยากบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะไม่อยากให้เพื่อนเครียดตามเธอไปด้วย..ยูนิโกะจึงคิดแผนอะไรออก..แต่คงต้องใช้ความสามารถในการแสดงสูง T[]T
"อะแคนด๊อน.."
"..."
"คือ..ฉัน..ฉัน..อ๋อยย ~" ยูนิโกะพูดพลางกุมขมับแล้วทิ้งตัวลงบนพื้น
ตุ้บ ! ร่างบางแผ่อยู่บนพื้น
"ยูนิโกะ ! ยูนิโกะ ! " อะแคนด๊อนเขย่าตัวยูนิโกะเบา ๆ
"ครอก..ZzZ"
"นี่เธอหลับหรอ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยน่ะ! ยู!"
"....Zz...zZ..."
"ยู! ฉันรู้น่ะว่าเธอแกล้งหลับตื่นมาน่ะ ยูนิโกะ !!"
"...zZ"
"เธอก็รู้ว่าทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้ประโยชน์..ยู..เธอเชื่อฉันซิ้.."
"...." ยูนิโกะพยายามกลั้นก้อนสะอื้นสุดชีวิต เธอรู้ว่าอะแคนด๊อนหวังดีกับเธอ เธอจึงไม่บอกเรื่องนี้ให้อะแคนด๊อนเด็ดขาด เธอไม่อยากทำให้เพื่อนรักที่สุดเสียใจ..

___________________________________

ฉับบ ! เพิ่มมาอีกตอนแล้วน่ะค่ะ : ))

โปรดติดตามตอนต่อไป...

รักคนเม้นที่สุด <3<3