คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ค่ายพักแรมที่เจมิไน 100 % แล้วจ้า
ตอนที่ 7 ค่ายพักแรมที่เจมิไน กับความเจ็บปวดรอบสอง
" เฮ้ คิล เฮ้ย รอกันหน่อยสิวะ " เสียงเรียกจากเฟรินที่ทำให้ทุกคนหันมามอง
" ก็ช่วยไม่ได้นายอยากตื่นสายเอง " คำตอบที่เฟรินได้รับจากสาวน้อยแองเจลลิน่า โรมานอฟ
" แล้วสรุป จะมีค่ายทัศนศึกษาจริงๆ ใช่ไหม " คำถามจากเฟรินที่ถามเพื่อนในป้อม
" อืม ทั้งหมดเวลา 5 วัน ที่เจมิไนน่ะเฟริน " เสียงจากเจ้าแม่แห่งป้อมอัศวิน เดอะปรินเซส ออฟ เจมิไน
" การไปในครั้งนี้จะเหมือนเป็นการสอบในรายวิชา วิชาหัวใจกษัตริย์ โดยในครั้งนี้จะ มีรุ่นพี่โรเวนไปด้วย ส่วนการทดสอบนั้น พี่โรเวนจะแจ้งให้ทราบอีกที ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม สำหรับการเดินทางในอีก สองวัน " คำกล่าวของ เจ้าแม่แห่งป้อมที่อธิบายแก่ทุกคน
" เฮ้ " เสียงดังจากทุกคนในป้อมอัศวินที่จะได้เดินทางไปเที่ยว
" เฮ้ย คิลแก่จะเอาชุดไปกี่ชุดวะ " เสียงจากเฟรินที่บัดนี้มานั่งเล่นอยู่ในห้องของเพื่อนรัก
" ก็เอาไปเท่ากับวันที่ใส่สิวะ แกจะเป็นบ้าขนไปทั้งตู้หรือไง " คำตอบจากนักฆ่าแห่งซาเรส ที่เล่นเอาเพื่อน งงไปเหมือนกันว่า มันไปโมโหใครมาหรือเปล่า
" อืมๆ ก็แค่ถามความเห็นแกเฉยๆ "
"งั้นไม่กวนและ " เฟรินพูดพลางเปิดประตูห้อง
"พรุ่งนี้เจอกัน" เฟรินพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
ระหว่างที่เฟรินเดินกลับก็ผ่านห้องของใครบ้างคน ที่ เมื่อก่อนคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี แต่บัดนี้ ........
เธอเดินผ่านหองนั้นไป พร้อมกับถอนหายใจเหือกใหญ่ " เฮ้อ.. "
เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็พบว่า แม่มดสาวจากสโนว์แลนด์หลับไปเรียบร้อยแล้ว
เธอจึงเดินออกมานอกระเบียง เมื่อเธอเดินออกมา เธอก็พบกับสายลมที่หนาวเย็นผ่านร่างของเธอไป สายลมที่ทำให้เธอรู้สึกเดียวดาย และพาลให้ไปนึกถึงใครบ้างคนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ความรู้สึกของเธอตอนนี้ ถึงจะอยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อม แต่หัวใจของเขาและเธอทำไมถึงเริ่มรู้สึกห่างออกไปทุกที ทุกที
สองวันต่อมา
" เฮ้ย เฟริน ทำไมมาช้าจังวะ เดียวก็ไปก่อนเลยนิ " เสียงจากนักรบตาเดียวแห่งไนล์
" เออๆ ก็ไม่มีคนไปปลุกนี่หนา ตื่นมาก็หายกันไปหมดแล้ว" คำตอบของ้ฟรินที่ทำให้ทุกคนปลง กับการตื่นสายของเฟริน
" แล้วฉันนั่งเกวียนในละเนี่ย " เสียงจากเฟรินที่ทำให้ มาทิลด้า เจ้าหญิงแห่งอเมซอน หันมา
" เกวียนนู้น น่ะ พี่โรเวนเป็นคนจัด " มาทิลด้าตอบแล้วก็ขึ้นเกลียนไป
เมื่อได้คำตอบเฟรินก็เดินมาที่ เกวียนทันที
" เฮ้ย " เสียงอุทานจากเฟรินที่ทำให้คนในเกวียนหันมา
ทำไมเธอถึงได้นั่งเกวียนเดียวกับคาโลเนี่ย เหอๆ พี่โรเวนเป็นคนจัดสินะ พี่คงไม่รู้ว่าเราทะเลาะกันอยู่
" คุณเฟรินจะนั่งตรงไหน" เสียงถามจาก หนุ่มเรียบร้อยของป้อม ซีบิล
" นั่งไหนก็ได้ " เสียงตอบจากเจ้าตัวยุ่ง
" งั้นคุณเฟรินนั่งข้างคุณคาโลละกันนะครับ " คำตอบที่เฟรินถึงกับอ้าปากค้าง
" หรือ ว่าคุณเฟรินไม่พอใจครับ " คำถามจากซีบิล เมื่อเห็นสีหน้าของเฟริน
" เออๆ ไม่เป็นไร นั่งนี่ก็ได้จะได้ไม่มีปัญหา " คำตอบที่เฟรินพูดพลางลงไปนั่งข้างๆของคาโล
ระหว่างทางที่นั่งไปเรื่อยเธอกับคาโลไม่พูดกันซักคำ จนพักจอดทานอาหารเที่ยงที่ชายแดนของ โคมิเน่
" เฟรินนายจะกินอะไร " คำถามจากเจ้าชายน้ำแข็ง
" ฉันไปซื้อเอง" คำตอบจากเฟริน ที่ตอนนี้วิ่งไปแล้ว
ถึงให้เจ้าชายน้ำแข็งต้องงงว่า มันยังไม่หายโกรธอีกหรอ
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จกันทุกคนแล้ว
" รีบออกเดินทางกันเถอะ " เสียงจากเจ้าชายโรเวนที่ตอนนี้เป็นผู้นำในการเดินทาง
" ครับ คะ " เสียงตอบจากบุคคลในป้อมอัศวิน
เหล่าลิงทะโมน ป้อมอัศวินเดินทางมาเรื่อยๆ จนถึงที่เจมิไนในตอนกลางคืน
" ยินดีต้อนรับสู่ เจมิไน " คำกล่าวของเจ้าชายโรเวน ผู้เป็นเจ้าบ้าน
" ขอให้ทุกคนแยกย้าย ไปพักผ่อน โดยเราจะให้ทหารและนางกำนัลพาไปยังที่พัก "
" ขอให้ทุกคนที่ความสุขกับพักที่นี้ " เมื่อ โรเวนกล่าวจบ ทุกคนก็แยกย้ายออกไปพักผ่อน
เมื่อถึงที่พัก .............
" คุณเฟรินจะไปไหนคะ " เสียงหวานจากเจ้าหญิงแห่งคาโนวาล
" เดินเล่นนิดหน่อยครับ เดี๋ยวผมกลับมา " คำตอบเฟริน พูดจบเจ้าตัวก็เดินออกจาห้องไป
.......................................... ทางด้านคาโล
" เฮ้ย คาโล นายจะไปไหน " เสียงถามจากนักฆ่าแห่งซาเรส
" เดินเล่น " คำตอบสั้นของเจ้าชายน้ำแข็ง พูดจบก็เดินออกไปพร้อมกับถือเสื้อคลุมไปด้วย
"""""""""""""""""""""" ในสวน ของพระราชวังแห่งเจมิไน
" ไอ้คาโลบ้า ไม่คิดจะง้อเลยใช่ไหม" เฟรินตะโกนอยู่ในสวน หารู้ไม่ว่าคนที่เธอพูดถึงกำลังเดินเข้ามา
" ไอ้เจ้าชายน้ำแข็ง บ้า บ้าที่สุด" ขณะที่ตะโกนออกไปก็ทำให้เฟรินนึกถึงเรื่องเก่าๆ ที่ผ่านมาระหว่าง คาโลและเธอ ซึ่งทำให้น้ำตาเจ้ากรรมของเฟรินไหลออกมา
" ฮือๆๆ คาโล นาย.... ฮือๆ " ขณะที่เฟรินร้องไห้อยู่นั้นคาโลก็เดินออกมาจากที่ซ่อนหลังจากแอบฟังอยู่ เดินมาที่ด้านหลังของเฟริน
" เฟริน นาย ร้องไห้ " คำกล่าวของคาโลที่เรียกให้เฟรินหันกลับไปมองด้วยความตกใจ
" คาโล นาย " พูดจบเฟรินก็รีบวิ่งไปทันที
แต่คาโลคว้าข้อมือของเฟรินเอาไว้ ....
" เฟริน ฉันอยากให้นายฟังฉันอธิบายเรื่องราวต่างๆ ก่อน " เสียงจากเจ้าชายคาโลที่ทำให้เฟรินหันมาพร้อมกับหยาดน้ำตาบนใบหน้า
ต่อจากที่ลงไว้
" ฉันกับแคทซานดรา มะ ไม่ " "เฟริน !!! " ไม่ทันที่เจ้าชายน้ำแข็งจะพูดจบแต่เฟรินก็วิ่งหนีออกไปก่อน เพราะกลัวกับความจริง..... ที่จะได้รับฟัง กลัวว่าจะเป็นอย่างที่เธอ คิด
ในความคิดของคาโล
เมื่อไหร่นายจะเข้าใจซักทีเฟริน ว่าหัวใจของฉันตอนนี้มีแต่นายคนเดียวเท่านั้น
เช้าวันต่อมา การปฏิบัติงานวันที่หนึ่ง
" วันนี้พี่จะพาทุกคน ไปที่หมู่บ้านใน เขตรอบนอกของเจมิไน ในการไปครั้งนี้จะเหมือนเป็นการสอบในรายวิชา หัวใจกษัตริย์ โดยพี่อยากให้ทุกคนตั้งใจในการทำกิจกรรมครั้งนี้ด้วย " คำกล่าวของเจ้าชายโรเวน หลังจากที่ ทุกคนรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว
" การเดินทางครั้งนี้จะแบ่งเป็น สี่เกวียน เพื่อให้การนั่งสบายยิ่งขึ้น โดย แต่ละเกวียน จะแบ่งให้ผู้ชาย ผู้หญิงนั่งรวมกันได้ เนื่องจากหากเกิดเหตุร้ายจะได้มีผู้ชายคอยคุ้มกันให้ได้ " เมื่อโรเวนกล่าวจบทุกคนก็แยกย้ายไปนั่งตามเกวียนของตนเอง
" เฮ้ย เฟริน นายจะนั่งไหนวะ " คำถามจากหนุ่มนักฆ่าแห่งซาเรสที่บัดนี้มี เจ้าหญิงแห่งคาโนวาลไปนั่งด้วยเรียบร้อยแล้ว
" นั่งไหนก็ได้ แต่เกวียนนายมี ขวัญใจ (เรนอน) นั่งแล้วนี่หนา ฉันจะไปแย่งได้ไงเล่า " เมื่อเฟรินพูดจบ ก็ต้องรีบวิ่งหนีทันที เพราะตอนนี้คิล มีประกายมรณะเกิดขึ้น ในแววตาอย่างแรงว่า พูดต่อตาย
" นั่งไหนดีละ ที่เนี่ย " เฟรินพูดกับตนเองพลางมองไปรอบๆ
" คุณเฟรินนั่งด้วยกันไหมครับ "" เกวียนอื่นเต็มหมดแล้วครับ "
เสียงจากหนุ่มเรียบร้อยแห่งป้อมอัศวิน ซีบิล
" อ่าๆ นั่งนี่ก็ได้ "
" แต่ว่าเกวียนนี่ก็มีคนนั่งแล้วนิ" เสียงตอบจากเฟรินพลางมองไปที่ แคทซานดราที่นั่งอยู่ข้างๆ คาโล
" ไม่คะคุณเฟลิโอน่า ฉันแค่มาคุยอะไรนิดหน่อยเรื่องานก็ไปนั่งเกวียนอื่นแล้วคะ " คำตอบจาก แม่มดแห่งสโนว์แลนด์ที่ตอบทันทีเพราะเห็นเฟรินมองมา
" แล้ว แคท นั่งเกวียนไหนอะครับ " คำถามจากเฟริน
" นั่งเกวียนเดียวกับ คุณโร เซวาเรส อะคะ " คำตอบของแม่มดจากสโนว์แลนด์ที่ตอบเสร็จก็ออกจากเกวียนไปทันที
" ออกเดินทางได้แล้ว " เสียงตะโกนจากเจ้าชายโรเวนที่อยู่เกวียนที่หนึ่ง
เกวียนออกทันทีตามคำสั่งโดนที่เฟรินยังนั่งไม่เรียบร้อย ทำให้เซไปทับใครบ้างคน ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
" ขอโทษ " เสียงกระแทกจากเฟรินที่บังเอิญไปเซล้มทับเจ้าชายน้ำแข็งแห่งป้อม
" แล้ว ซีบิล คิดว่า จะทำรายงานเกี่ยวกับอะไรอะ " เฟรินเริ่มชวนคนในเกวียนคุย ยกเว้น คนเดียว คือเจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาล
.....................................................
" ถึงแล้วทุกคน " เสียงจากเจ้าชาย
ทำให้เจ้าตัวยุ่งรู้สึกตัวตื่นจากความฝัน " ถึงแล้วเหรอ" เฟรินถามคนภายในเกวียน แต่คนที่ตอบกลับเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง
" ถึงแล้ว "
"ฉันไม่ได้ถามนาย " พูดจบเฟรินก็หันหน้าไปคุยกับคนอื่นๆต่อ
" ถวายบังคม พะยะค่ะ ชาวหมู่บ้านมอนเดร็ด ขอต้อนรับ " คำกล่าวจากหัวหน้าหมู่บ้านที่ออกมาให้การต้อนรับพร้อมกับคนในหมู่บ้าน
" ก่อนอื่น ขอแนะนำชื่อของ กระหม่อม กระหม่อมชื่อ โฟเร็ค คาร์เตอร์"
คำกล่าวจากเจ้าของหมู่บ้าน
" และนี่ ภรรยาของกระหม่อม นางชื่อ มาเรีย คาร์เตอร์ และบุตรสาวของกระหม่อม ทั้งสองคน ชื่อ มารี คาร์เตอร์ และ มีอา คาร์เตอร์ "
เมื่อพูดจบ โฟเร็คก็พาเหล่าบันดา นักรบป้อมอัศวินไปพัก ยังที่พักที่จัดไว้
" บ้านแต่ละหลัง พักได้ หกคน โดยถ้ามีอะไรขาดเหลือ บอกบุตรสาวทั้งสองของกระหม่อมได้ หรือบอกกระหม่อมเลยได้โดยตรง " คำอธิบายจากโฟเร็คเมื่อพูดจบก็ถวายบังคม แล้วเดินออกไป
" ทุกๆคน ขอให้ใช้เวลารวดเร็วในการจัดที่พักและจัดของให้เรียบร้อยแล้วเจอกันที่ศาลา ส่วนกลางของหมู่บ้าน เราจะประชุมเรื่องการสอบกัน " เมื่อเจ้าชายโรเวนประกาศจบก็รีบเดินไปหา หัวกหน้าหมู่บ้านทันที
""""""""""""""""""""""""" หลังจาการจัดของ และจัดห้องเรียบร้อย
ทุกคนก็มาที่ ศาลาส่วนกลาง
" ในวันนี้เราเพิ่งมาถึง ในตอนเย็น กิจกรรมที่ให้ทุกคนทำ ก็คือ ศึกษาการใช้ชีวิต ของคนในหมู่บ้านแล้ว เลือกหัวข้อที่จะทำรายงาน ส่งพรุ่งนี้ เพื่อจะได้ปฏิบัติกิจกรรมต่อไป " คำประกาศจากเจ้าชายแห่งเจมิไน ที่อยู่ในชุดประจำของหมู่บ้าน ดูเรียบง่าย แต่ก็ยังคงความสง่าแบบเจ้าชายเอาไว้
" ครับ / คะ " คำตอบจากเหล่าลิงทะโมนป้อมอัศวินที่บัดนี้ สายตากวาดมองไปทั่วเพื่อหาหัวข้อในการทำรายงาน
" เฮ้ย เฟรินนาย จะไปไหน " เสียงจากนักฆ่าแห่งซาเรส ที่บัดนี้เดินมากับคนที่เธอไปอยากจะเจอเลย
" แถวนี้และ " คำตอบจากเฟรินก่อนเดินจากไป
เฟรินก็เดินไปเรื่อยๆ จนไปผ่านสวนแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยพืชพรรณไม้ สมุนไพร ที่ชาวบ้านปลูกเอาไว้ (ออกจะรกเล็กน้อย) เฟรินก็สนใจเมื่อเดินเข้าไปก็เห็นคนในหมู่บ้านช่วยกัน ปลูก รดน้ำ พรวนดิน ซึ่งเป็นภาพที่เธอเห็นแล้วรู้สึกประทับใจมาก เลยคิดว่า จะทำรายงายเรื่องนี้ "หัวใจของประชาชน กับการเพาะปลูก"
" เฟลิโอน่า " เสียงเรียกที่เฟรินหันไปทันทีพร้อมกับความตกใจที่เห็นเจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาล ซึ่งตอนนี้อยู่ในชุดธรรมดา แต่ก็ยังแฝงไปด้วยความสง่าแบบ เจ้าชายเต็มขั้น
" คาโล นายมาที่ทำไม " คำถามที่เฟรินถามออกไปโดยนึกไม่ถึงว่าจะมาเจอที่นี้
" ฉันมาหานาย " คำตอบจากคาโล ที่ตอนนี้เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ คาโล “ เสียงเรียกที่แผ่วเบาจากสาวน้อยตรงหน้า
“ นายมีเรื่องอะไร รีบพูดๆ ฉันจะได้รีบไป “ คำกล่าวของเฟรินที่ทำท่าเมื่อจะไปจากในสวน
“ นายฟังฉันก่อนได้ไหม เฟริน “ คำขอร้องของคาโลที่ทำให้เจ้าตัวยุ่งหันกลับมา
“ เฟริน !! ระวัง “ ฉึก เสียงของ มีดที่มาจากหลังต้นไม้ต้นใหญ่ภายในสวน เมื่อคว้างเสร็จ ผู้ลอบทำร้ายก็หายไปในทันที
คาโล ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะเป็นห่วงเจ้าตัวยุ่งที่ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บอยู่ในอ้อมแขนของตน
“ เฟรินทำใจดีๆ ไว้ก่อนนะ “ เสียงจากคาโล ที่ตอนนี้เจ้าตัวยุ่งเริ่มได้ยินน้อยลงไปทุกที
“ เฟรินถ้านายเป็นอะไรไป ฉันจะฆ่านาย อย่าหลับตา “ คำกล่าวที่ทำให้เจ้าตัวยุ่ง งงว่ามันเป็นห่วงพูดหวานๆไม่เป็นหรือไงเนี่ย
“ คาโล “ เธอเรียกชื่อของเขาไว้ ขณะที่คาโลอุ้มเฟริน มาที่ศาลา ภายในหมู่บ้าน
“ คทาพิพากษา “ คาโลเรียกคทาพิพากษาออกมา หลังจากวางเฟรินที่เตียง เรียบร้อยแล้ว
“ ลุงหมอรักษาเฟริน เดี๋ยวนี้เลย “ คำพูดของคาโลเมื่อพูดจบก็มานั่งข้างๆเฟริน แล้วเอามือของเธอมากุมไว้
“ นายท่าน ๆ ขอรับ นายหญิงปลอดภัยแล้วขอรับ แต่พิษที่นายหญิงได้รับเป็นพิษที่ ไม่ร้ายแรงแต่จะฝังลึก มันจะมีอาการเป็นระยะๆ “
คำอธิบายโรค ของเฟรินที่ทำให้คาโลโล่งอกไประดับหนึ่ง
“ เดี๋ยว ท่าน ดูแล เฟรินไปก่อนนะ เราจะไปตามเพื่อนๆ และเล่าเหตุการณ์ “ คำกล่าวก่อนเดินจากออกไป
..........................................................................................................
“ เฟรินเป็นยังไงบ้างวะ “ คำทักทายจากคิลมัส ฟีลมัส เพื่อนรัก
“ ไม่เป็นอะไรมากหรอกคนอย่างฉัน ไม่เป็นอะไรมากหรอกเว้ย “ คำตอบจากเฟรินที่เพื่อนฟังแล้วต้องปลงกับความ ไม่ยอมรับสภาพของตนเองว่าตอนนี้บาดเจ็บ
“ เฟริน แกรู้ป่าว ไอ้คาโลมันดูแลแกตลอดเลย ตลอดสองวัน “ คำบอกเล่าของเพื่อนที่เล่นเฟรินถึงกับงง
“ หะ คนยังมันเนี่ยนะ แล้วเรื่องการสอบละ “ คำถามจากเฟรินที่ตอนนี้พอหายแล้วก็เริ่มพูดมากขึ้น
“ พี่โรเวน ตัดสินใจว่าจะรีบกลับเอดินเบิร์กทันที เพราะแถวนี้คงไม่ปลอดภัยแล้ว ส่วนเรื่องการสอบก็เดี๋ยวจะแจ้งใหม่อีกที “ คำอธิบายจากเจ้าชาย น้ำแข็งที่ตอนนี้ถือยามา หนึ่งถ้วย
“ เออๆ “คำตอบของเฟรินที่พูดเสร็จก็หันหน้าหนีเพราะกลัวจะต้องกินยา
“ เฟริน ไม่ต้องมาทำเป็นไม่กินยา หายก็ยังไม่หาย “ คำพูดจากนักฆ่าแห่งซาเรส ที่ตอนนี้กำลังจะเดินออกจากห้องไป เพราะตอนนี้คาโลเข้ามาแล้วก็รู้หน้าที่เลยว่าต้องให้อยู่ด้วยกันสองคน
“ เฟริน “ เสียงเคร่งจากคาโล ที่ตอนนี้เดินมานั่งใกล้เจ้าตัวยุ่งที่กำลังนอนอยู่
“ เออๆ กินก็กิน ฉันกินเสร็จ ก็ออกไปได้แล้ว “ คำพูดของเฟรินที่ยกถ้วยยาเข้าปากทันที
“ เฟริน ..... ดูแลตัวเองด้วยนะ “ คาโลพูดจบก็ออกไป เพราะรู้ว่าตอนนี้เจ้าตัวยุ่งมันยังไม่หายโกรธ
ในใจของเฟริน
“ ฉันเลิกที่จะรักนายไม่ได้เลยคาโล ขอบคุณที่ช่วยดูแลฉัน ”
___________________________________________________________
ความคิดเห็น