ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ห้อมืมิห้อหนึ่เ็มไป้วย้าวอที่ถูวาระเะระะและผ้าม่านที่ถูีา เศษระาษาหน้าหนัสือปลิวว่อนามแรลม หยาไย่ระโยระยาบ่บอว่าห้อนี้าารทำวามสะอามาเป็นเวลานาน ร่าๆหนึ่่อยเลื่อนัวเ้าไปในห้อ หิสาวสวมุสีเหลือย่อไป้าๆราวับว่าลัวะมีนเห็น ้าวอบนพื้นถูระโปรยาววาไป้าๆ หิสาวสำรวรอบรูปที่แและรูปภาพที่าวิ่นอย่าสสัย
แสสีมพูสว่าวาบที่มุมห้อเ้าาเธอพอี หิสาวละสายาารอบรูปแล้ว่อยๆเินไปยัแสนั่น อุหลาบสีมพูสใสลอยอยู่ในที่รอบแ้ว แสสีมพูเรือรอออมาาัวอไม้ทำใหู้มีมน์ลั หิสาวำลัะเปิที่รอบออู
"โฮ!"
เสียำรามัึ้น เานายัษ์ปราึ้นที่ประู หิสาวถอยร่นิิผนั เานั้น่อยๆเลื่อนเ้ามาแล้วระโนใส่เธอ
"รี๊!"
"แบลล์...แบลล์เป็นอะไรลู" มารี เลอบลอ์เย่าัวลูสาว แบลล์ เลอบลอ์ยับัวึ้น้วยวามใ
เธอยัอยู่บนรถที่ำลัแล่นไปสนามบินาร์ล เอ โล และรถ็ำลัแล่นอยู่บนถนน เธอฝันไปอีแล้วหรือนี่
"ฝันร้ายล่ะสิ" อ เลอบลอ์บิาอหิสาวพูะที่ามอูรถบนถนน
"ะอย่านั้น่ะพ่อ" แบลล์บอ
"นี่้ะ เ็หน้าเ็าะ อีแปปเียว็ะถึสนามบินแล้ว" มาามเลอบลอ์บอ แบลล์รับผ้าุบน้ำาแม่แล้วับหน้าัวเอเบาๆ
เธอฝันไป...ฝันอีแล้ว
แบลล์ฝันเรื่อเิมมาั้แ่เ็ ไม่มีใรบอไ้ว่าเพราะอะไร มีแ่นบอว่าเธอิไปเอและวามฝันเป็นเรื่อไร้สาระ แ่ารที่ะฝันเรื่อเิมๆมาลอนี่ไม่ไ้เิึ้นับทุนหรอนะ
สนามบินาร์ล เอ โลแออัไป้วยผู้นาทั่วทุสารทิศ ทั้ผู้โยสาร ทั้าิ เพื่อน นที่มาส่ ทาเินแน่นเอี๊ยไป้วยระเป๋าและแถวยาวอนที่ำลั่อิว พนัานทำานันวุ่นเหมือนเ่นทุวัน
เมอิเออร์และมาามเลอบลอ์ยืนร่ำลาลูสาวอยู่หน้าประูทาเ้าผู้โยสารในสนามบิน แบลล์ไ้ทุนไปเรียนที่รัโอเรอน ประเทศสหรัอเมริาเป็นเวลา10เือน นี่เป็นรั้แรที่แบลล์้อาบ้านไปไลและนาน มาามเลอบลอ์ึไม่ยอมปล่อยลูสาวเธอไป่ายๆ
"ระเป๋า พาสปอร์ เอสาร เอามารบแล้วนะ" มาามเลอบลอ์พูพลารวเ็ัวลูสาว "ลู้อใส่เสื้อันหนาวไว้้วย แอร์บนเรื่ออาะเย็น้ะ"
"โถ่แม่ะหนูไม่ใ่เ็ๆแล้วนะ" แบลล์บอะที่แม่พยายามะยัแนเธอเ้าไปในแนเสื้อันหนาว
"เรียบร้อย้ะ" มาามเลอบลอ์บอหลัาัเสื้อแบลล์เรียบร้อยแล้ว
"หนูเ้าเท่อนนะะ ใล้เวลาแล้ว" แบลล์บอพ่อและแม่อเธอ
"โีลูรั" เมอิเออร์เลอบลอ์อลูสาว มาามเลอบลอ์ับน้ำาเบาๆ
"แม่ะ หนูไปเรียนนะะ แ่แปปเียวเอ" แบลล์ปลอบแม่อเธอ
"็หนูไม่เยไปนานนานี้นี่นา" มาามเลอบลอ์สะอื้น แบลล์อและหอมแ้มแม่อเธอสอฟอ
"หนูะรีบลับมาินบุยยาแบสแสนอร่อยอแม่เลยล่ะ่ะ หนูสัา"
"รีบไปเถอะแบลล์ เี๋ยวนเยอะแล้วะ้อรอนาน" เมอิเออร์เลอบลอ์บอ
"ุนี่ ะไม่ให้ันลาลูเลยหรือไ" มาามเลอบลอ์แวะสามี เธออลูสาวแน่น
"ิ่อลับมา้วยนะแบลล์ ทุวันยิ่ีนะลู"
"เอ่อ...่ะแม่" แบลล์อบเสียอู้อี้เพราะแรบีบาารอ
"เอาน่า ปล่อยลูไ้แล้ว ถ้าลูเรื่อนี่เป็นวามผิอุนะ" เมอิเออร์เลอบลอ์บอภรรยา มาามเลอบลอ์ึยอมปล่อยลูสาว แบลล์เินเ้าไปในประูแล้วหันมาหาพ่อแม่อเธอ
"โอวัวร์่ะ" แบลล์บอพลาโบมือให้
"โอวัวร์แบลล์" ทั้สอโบมือลับ มาามเลอบลอ์แอบับน้ำาับผ้าเ็หน้าลายลูไม้
ร่าอมาามับเมอิเออร์เลอบลอ์เลือนหายไปในลุ่มนที่เินเ้ามา แบลล์ระับระเป๋าเป้แล้วออเินไปามทาที่ป้ายบอไว้ ีวินัเรียนแลเปลี่ยนอเธอำลัะเริ่มึ้นแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น