ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดเทอม
เปิดเทอมม !!~!
“เฟย์ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เฟย์ๆๆๆๆๆๆๆ เสร็จรึยางงงงงงงง ถ้าไม่ออกมา จะพังปาตูแล้วน่ะ หนึ่งงง.. สอ…..”
โอ้ยยยยย …… ( >_O) นี่ใครมานั่งนับเลขอยู่หน้าบ้านฉันเนี่ย บ้านไม่มีที่ให้นั่งหรืองัย แล้วเมื่อกี้พูดอะไรน่ะ พัง ๆๆ บัง ๆๆ
ย๊ากกกกกกกกก !!
เฮ้ยย นั่นมันเสียงไคน์นี่หน่า มันจาพังบ้านฉันหรอเนี่ย = [] = !!
ฉันรีบลุกจากเตียงด้วยอาการงัวเงียสุดๆ แล้วรีบวิ่งไปที่ระเบียงด้วยความเร็วสูงก่อนที่บ้านของชั้นจะพัง เหลือแต่ประตู
“เดี๋ยวก่อนนนน !!!” เฮ้อออ ยังดีที่บ้านยังอยู่ - o - ;;
“นี่ไคน์ จะมาหาเฟย์ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตื่นเช้าล้างหน้าแปรงฟันทำไมห๊า”
ฉันตะโกนว่านายไคน์ชุดใหญ่ ก็ใครให้มาหากันตั้งแต่ 6 โมงเช้าเนี่ย เมื่อคืนฉันก็ดูพี่ไมค์สุดที่รักเล่นคอนเสิร์ตซะด้วย กว่าจะนอนก็ตีสามกว่าแล้ว ยังจะให้มาตื่นเช้าอีก Y^Y
“แล้วเฟย์รู้ได้ไงว่าพระอาทิตย์ ยังไม่ตื่นอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน” ไคน์ถามฉันต่อแล้วฉันจะไปรู้ไหม > o <?? แต่ทำไมไคน์ถึงใส่ชุดนักเรียนเนี่ย
“ไคน์ แค่มาหาเฟย์เดี๋ยวนี้ต้องแต่งชุดนักเรียนด้วยหรอ ??”
“เหอะๆ นี่ไม่รู้ใช่ไหมว่าวันนี้เป็นวัน’ไร”
- _ - ?? ฉันยอมรับว่าฉันไม่รู้ ใครจะไปจำได้ทั้ง 365 วันล่ะย่ะ
“แล้ววันนี้วันอะไรอ่ะ วันเกิดหมาที่บ้านไคน์อ๋อ Happy Birthday ด้วยน่ะ”
“นี่ม.สามแล้ว สมองยังต๋องเหมือนอนุบาลเลยน่ะ”
ม.สาม …… ห๊าาาา วันเปิดเทอมมมมม O o O !!!! อ้ากกก ตายแล้วๆ สายๆๆ
“ไคน์ รอเฟย์แปปน่ะ เดี๋ยวอาบน้ำก่อน” ฉันพูดพร้อมวิ่งกลับเข้าไปในห้อง
“อืมๆ อย่ารีบมากน่ะ เดี๋ยวแกลืมใส่กางเกงใน” เสียงของไคน์ดังตามหลังฉันมา ยังกวนฉันเหมือนเดิมเลยแหะ ^^
ฉันชื่อเฟย์ค่ะตอนนี้ก็อายุ 15 แล้ว และเพื่อนที่อยู่ข้างล่างก็คือ ไคน์ ไคน์จะมารับฉันที่หน้าบ้านทุกวัน เราทั้งสองคนจะเดินไปโรงเรียนด้วยกันทุกวันเพราะโรงเรียนกับบ้านพวกเราอยู่ไม่ไกลกันมากนัก และระหว่างทางเดินก็มีเวลาทานข้าวเช้าอีกด้วย
…. ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง พลั่ก ๆๆ
“โอ้ยยยยยยยยยยย” ทำไมขาฉันมันมาไม่สามัคคีกันตอนนี้ด้วย ใครมาคิดให้บ้านฉันให้เป็นบันไดเวียนเนี่ย เดินก็ยากแถมยังมาล้มอีก T^T
“นั้นไงบอกแล้วว่าอย่ารีบๆ ไปทำลายข้าวของในบ้านมาอีกจนได้”
“ไคน์บ้า !!! ”
ไคน์วิ่งหนีฉันไปหน้าบ้านป้าไหมที่อยู่ถัดจากบ้านฉันไปอีกสามหลังแล้ว ฉันไม่ยอมหรอก ย๊าาาาาาาา !!! ฉันใช้ความเร็วสูงที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดวิ่งไล่ตามไป แต่ขามันไม่อำนวยซะนี่ ฮือๆ > 0 < เจ็บชะมัดเลย ความเร็วของฉันมันค่อยลดลง ลดลง ตอนนี้ขาฉันมันไม่ขยับแล้ว ไคน์บ้าเพราะแกคนเดียวเลย T^T’’
“เฟย์เป็นอะไรไหม ??” ไคน์วิ่งกลับมาหาฉัน
“นี่ไม่เจ็บ ไม่ถามใช่ม๊ะ เจ็บขาจะตายแล้วว Y^Y”
“ลุกไหวไหม ??”
“…..” ฉันหันหน้ามาทางไคน์ พร้อมด้วยส่งสายตาปิ้งๆให้ เผื่อมันจะได้รู้ว่าฉันเดินไม่ไหว
“เอ้าๆ รู้แล้วๆ” แฮ่ๆ อย่างนี้ซิเพื่อนรัก ^^ ~
“.. ฮัลโหล ส่งรถมารับฉันที่หน้าบ้านป้าไหมแถวบ้านเฟย์หน่อย ”
“รอแปปนึงน่ะ ไคน์ให้คนเอารถมารับแล้ว ไหนดูหน่อยยัยซุ่มซ่ามเจ็บตรงไหน”
“..เอ่อ ….. ตรงนี้อ่ะ” ไคน์ก้มหน้าดูที่ขาฉัน ผมสีดำของไคน์ตกลงมาปรกใบหน้า แต่ยังเผยสีหน้าที่เป็นห่วงไว้ให้เห็น
“หน้าไคน์เหมือนเจ้าชายในฝันไงเฟย์ จะจ้องฉันทำไมรู้สึกแปลกๆน่ะเว่ย” เย้ยยย ฉันจ้องหน้าไคน์ตั้งแต่เมื่อไหรเนี่ย !! ชิส์ๆ ถ้าฉันไม่เจ็บขาน่ะ ไคน์ได้เจอมวยกับฉันแน่
ครืน …. ฉันได้ยินเสียงอะไรสักอย่างเคลื่อนที่เข้ามาใกล้กับตัวฉันที่กองอยู่กับพื้น ฉันค่อยเงยหน้าไปดู OoO รถเบ็นซ์สีดำคันเบ้อเริ้มจอดอยู่หน้าฉัน โอ้แม่เจ้าเกิดมายังไม่เคยพบ เคยเห็น
“เอ้าๆ แม่คุณอย่าจ้องนานเดี๋ยวรถฉันสีซีด ไปๆ ลุกๆ”
“…..”
ไคน์ค่อยๆพยุงตัวฉันขึ้นจากพื้น ขาของฉันยังเจ็บอยู่เลย T^T ฉันจะพิการไหมเนี่ย ฉันนั่งข้างหน้าต่างส่วนไคน์นั่งข้างๆ ฉันเพิ่งรู้ว่าข้างในรถเบ็นซ์จะหรูขนาดนี้คงจะเเพงหน้าดูน่ะเนี่ย เพื่อนฉันนี้รวยจริงๆ ^^
“ไคน์ที่จริงไม่เห็นจะต้องเอารถมารับเฟย์เลย ขาเจ็บแค่นี้เอง”
“แค่นี้เอง !! ถ้าเฟย์ขาอักเสบเดินไม่ได้ขึ้นมาทำไง” ไคน์หันหน้ามาทางฉันแล้วทำเสียงดังใส่ ท่าทางดูไม่พอใจเอามากๆ
“แค่นี้เองทำไมต้องเสียงดังด้วย !”
ฉันหันหน้าหนีไคน์แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ทำไมภาพมันเริ่มมัวๆน่ะ หรือตาฉันจะเป็นต้อกระจกแล้วหรือนี่ o_O
“เฟย์ ร้องไห้หรอ??” อ้าวนี่ฉันร้องไห้หรอเนี่ย !!
“เปล่า…… ไม่ต้องมายุ่ง” ฉันปาดน้ำตาออกด้วยความเร็วยิ่งกว่าที่ปัดน้ำฝนเบอร์สาม
เย้ยยยย !! ไคน์ค่อยๆเลื่อนหน้ามาใกล้ๆฉัน จะทำอะไรช้านนน
“ไหนๆ มาดูหน่อย ร้องไห้ทำไม” ไคน์จับตัวฉันแล้วดึงมาหน้าตัวไคน์ ตอนนี้หน้าฉันอยู่ห่างจากมันแค่กะจิดนึงเอง
“ไคน์ขอโทษน่ะ ที่ทำเสียงดุใส่เฟย์ อย่าร้องไห้เลยน่ะ”
“อะ…อือ” ฉันพยักหน้าช้าๆไคน์ขยี้หัวฉันแล้วทำหน้าขำๆใส่อีก หน้าฉันมันน่าขำตรงไหนย๊ะ
เอี๊ยดดดดดดดด … “เอ้าถึงแล้วคุณหนู” ไคน์บอกฉันด้วยท่าทางล้อเลียน
กึ๋ยยยย >.< ตึกประชาสัมพันธ์นี่คุ้นๆ แล้วคนมองอะไรกันอ่ะ เห้ยย นี่มันในโรงเรียนนี่ มีคัยที่ไหนเค้ามาส่งลูกกันหน้าตึกเรียนเนี่ย
“ไคน์ๆๆ นี่มันในโรงเรียนน่ะ เราขับรถเข้ามาได้ไง” ฉันตีไหล่ไคน์ให้ดูคนที่มองเราทั้งสองคน โอ้ยยย… คนมองฉันกับตานี่เหมือนตัวประหลาด แต่มันไม่สนจัยซะงั้น ราวกับว่าทั้งโลกมีมันอยู่คนเดียว
“เข้าได้ ไม่ได้ ก็เข้ามาแล้วไปขึ้นตึกกัน” นั้นดูมันพูด แกเคยรู้สึกอะไรกับเค้าไหมเนี่ย แล้วฉันก็ขึ้นมาตึกเรียนโดยมีสภาพเอากระเป๋าบังหน้า โอ้ยย… อายที่สู้ดดด >/////<
“นี่เฟย์ จะเดินไปเรียนที่ห้องน้ำไง เลยห้องมาแล้ว” อ้าว เดินเลยห้องหรอ
เนี่ย ก็ฉันเอากระเป๋าปิดหัวแล้วตาจะมองเห็นไหมเล่า ??
“307” ฉันเรียนห้องนี้หรอเนี่ย โห !! ในห้องเด็กเยอะฉะมัด นี่คนอื่นกะจองไว้เรียนเผื่อปีหน้าหรือไงเนี่ย โต๊ะโดนจองไปเกือบครึ่งห้องแล้ว
“แล้วไคน์นั่งไหนอ่ะ ?” ฉันถามนายไคน์ก็นี่เดินมาครึ่งห้องแล้ว ไม่เห็นมันจะมองโต๊ะตัวไหนเลย (o_o ) ( o_o)
“.. ก็นั่งข้างฉันไง ยัยเตี้ย !!”
“อ๋อห….” เฮ้ย นั่นมันไม่ใช่เสียงไคน์นี่ แล้วเสียงใครเนี่ย ?? ฉันหันกลับไปมองแล้วพบว่าคนที่พูดคือ………
“ยัยแอลลลลลล !!!!!!” นี่มันแอลเพื่อนฉันนี่น่า ฉันวิ่งเข้าไปกอดมันด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ
“ Goodmorning จ้ะเพื่อน Love” นั่นๆ เอาอีกแล้วไทยคำ อังกฤษคำของมัน
“ ตกลงเฟย์นั่งไหน ไคน์นั่งนี่น่ะ” ไคน์หันมาถามฉันหน้าเซ็งๆ แล้วนั่งลงบนโต๊ะที่อยู่แถวที่สองนับจากหน้าต่างที่อยู่ท้ายห้อง
“อื้มมม เฟย์นั่งข้างๆ ไคน์นี่แหละ” ฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วนั่งลงข้างๆ ไคน์ อย่างน้อยนั่งใกล้ๆ ไคน์ก็สงบสุขสุดแล้วแหละ -*-
“นี่ยัยเฟย์รู้ไหมมีเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนมาเรียนโรงเรียนเราด้วยแหละ” เสียงยัยแอลถาม
“ไม่รู้อ่ะ แล้วใครมาหรอ”
“โอ้ย แกนี่ Out มากเลยน่ะ ก็เด็กนักเรียนชายที่อยู่เขตข้างๆไง เค้าบอกว่าเป็นเด็กศิลป์ภาษานี่แหละ”
“ห๊ะ !!!!!!!! จริงหรอ เห็นไหมไคน์ในที่สุดเจ้าชายก็มาหาเจ้าหญิงแล้ว ฮ่าๆ”
ฉันหันหน้ามาหัวเราะกับไคน์ มันก็หันมาหัวเราะหึหึด้วย ดูแล้วเหมือนจำใจไงไม่รู้
“เห็นเค้าบอกจะเปิดตัววันนี้แหละ แกไปเข้าแถวข้างหน้ากับฉันป่าว ??”
ยัยแอลถามฉันท่าทางเพ้อฝันมาก ๆ
“อ่ะแน่นอน เจ้าหญิงต้องปรากฏตัวให้เจ้าชายเห็นในงานเปิดตัวสิจ้ะ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ด !! พี่ไคน์นนนนนน พี่ไคน์นนนนนนนน
“ นั่นไงพี่ไคน์ ” … “ ตัวจริงน่ารักมากเลย ” … “ แกเค้าหันมามองฉันด้วย ”
“เสียงอะไรเนี่ย (o o ) ( o o) แฟนคลับแกอ่ะไคน์” ฉันหันหน้าไปบอกนายไคน์พร้อมกับเอาศอกกระทุ้ง
“^_____^” ไคน์หันหน้าไปทางแฟนคลับทำหน้ามึนๆ แล้วยิ้มน้อยๆให้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!!!!!! เสียงกรี๊ดเพิ่มขึ้นอีกสามร้อยเท่า โอ้ยยยหูจะพังแล้ว ( > o <” )
“ไคน์แกช่วยไล่เด็กพวกนี้ไปซิ รำคาญ!” แอลบ่นใส่ ไคน์หันหน้ามาทำหน้าแบบไม่พอจัย แล้วหันหน้าไปทางแฟนคลับ
“น้องๆ ครับกลับไปที่ห้องก่อนน่ะครับ เดี๋ยวจะโดนอาจารย์ดุ ^^” นายไคน์บอกหันหน้าไปบอกทางแฟนคลับ ด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย โอ้ววแม่เจ้าเชื่อฟังยิ่งกว่าครูพูดซะอีก สงสัยต้องให้ไคน์ไปเรียนครูแล้วมั้ง นักเรียนคงเชื่อฟังทั้งโรงเรียนเลยแหละ
‘ตึ่ง ตึง ตึ้ง ตึ๊ง นักเรียนที่อยู่บนอาคารเรียนทุกคน ขอให้ลงมาเข้าแถวที่กลางสนามค่ะ’ เสียงประชาสัมพันธ์ประกาศให้นักเรียนลงไปเข้าแถว
“แอลไปเข้าแถวกัน^^” ฉันชวนยัยแอลที่กำลังส่องกระจกอยู่ มันจะไปประกวดนางงามหน้าวอกที่ไหนเนี่ย ปะแป้งซะหนาเตอะ
“โหแอล แกไม่เอาแป้งสาลีมาทาเพิ่มอ่ะ ทาเสร็จก็ลงกระทะได้เลย ฮ่าๆๆ”
“จะบ้าหรอแก ใครเค้าจะไปเหมือนแก ไม่ต้องปะแป้งก็น่าวอกอย่างกะจูออน ฮ่าๆๆๆ” กรี๊ดดด ยัยแอลเดี๋ยวโดนถีบ ว่าใครเป็นจูออนย่ะ ลูกครึ้งซะเปล่าขาวสู้ฉันก็ไม่ได้ : P
“น้องค่ะ ทำไมไม่ลงไปเข้าแถวค่ะ” เสียงไอคณะกรรการ(นักเรียน)นรกที่ยืนอยู่หน้าประตูดังขึ้น ใครบอกไม่ลงกำลังจะลงไม่เห็นหรอไงย่ะ
“อุ้ยย น้องไคน์ทำไมไม่ไปเข้าแถวล่ะ เดี๋ยวพี่จับทำโทษซะเลยหนิ^^” โห !! ลำเอียงอย่างเห็นได้ชัด ทีพูดกะไคน์น่ะ มีนงมีน้อง ทีพูดกะฉันแทบจะเอาปากของสัตว์ตัวอื่นมาพูด
“กำลังจะลงไปพอดี คนน่ารักอย่างพี่คงจะไม่ใจร้ายกับผมใช่ไหมครับ” อี้
= ^ = โครตน้ำเน่า นี่ไคน์มันมารยาทดีตั้งแต่เมื่อไหรเนี่ย เห๊อะๆๆ รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
“แล้วเธอสองคนล่ะ ทำไมยังไม่ลงนี่จะหนีเข้าแถวใช่ไหม” ยัยกรรมการนรกหันหน้ามาทางฉัน ถ้าฉันจะหนีคงไม่ยืนให้เห็นตรงนี้หรอกย่ะ
“ถ้าฉั…”
“พวกเค้าเป็นเพื่อนไคน์เอง พวกเรากำลังจะลงไปแล้ว พวกพี่ๆ อย่าดุเค้าเลยน๊ะ” ไคน์พูดตัดบทฉัน
“ไม่มีต…” ฉันกำลังจะเถียงต่อ แต่ไคน์มันบีบมือฉันไว้แล้วส่งสายตามาทางฉัน ประหนึ่งว่า‘ถ้าอยากรอดก็เงียบไปซะ’ ฉันเลยต้องหุบปากเงียบ ฮึ้ยย…ถ้าไม่เห็นว่าเป็นกรรมการนรกน๊ะ ได้ตายไปตั้งแต่อ้าปากแล้ว >[]<” แล้วพวกฉันก็จรลีวิ่งลงมาเข้าแถว >O<!! โห.. แถวหน้าแน่นเอียด ปกติไม่ยักจะอยากอยู่หน้ากันแต่พอมีนักเรียนใหม่มาน่ะ แถบจะขี่คอกัน ชิส์ แล้วฉันจะไปอยู่ตรงไหนเนี่ย (O_o)
“มายืนไรตรงนี้ มานี่” ไคน์ดึงฉันเดินไปอยู่ข้างหลัง แล้วยัยแอลหายไปไหนแล้วเนี่ย
“โรงเรียนของเราได้รับคัดเลือกให้เป็นโรงเรียนแลกเปลี่ยนกับโรงเรียนชื่อดังของเขตข้างๆ ซึ่งมีนักเรียนที่จะเข้ามาศึกษาที่โรงเรียนของเรา 1 ปีดังนี้”
“นายนัทภัท อมรเลิศภัทระ เด็กเรียนแลกเปลี่ยนสายวิทย์คณิต” เด็กผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังเวทีเดินออกมาข้างหน้าเวที กรี๊ดดดหล่อมั่กมาก เฮ้อๆๆ ใจฉันจะละลาย >3<
“สวัสดีครับเพื่อนๆ ทุกคน ผมขอฝากตัวด้วยน่ะครับ”
“เห๊อะ หน้ายังกับผีดิบ” นายไคน์พูดออกมา ท่ามกลางเสียงกรี๊ดที่กระหึ่ม
“ไคน์ อย่ามาว่าเจ้าชายของเฟย์น่ะ!!!” ฉันตีไคน์ที่นั่งอยู่ข้างหลังฉัน
“โอ้ยย เฟย์แค่นี่ต้องตีไคน์ด้วยอ๋อ นี่เห็นคนอื่นดีกว่าไคน์ใช่ป่ะ” นายไคน์หันมาถามฉันด้วยสีหน้าเจ็บๆ
“โอ๋ๆๆ ใครว่าอ่ะ เค้าอ่ะรักไคน์ที่สุดในโลกเลย ^^” ฉันเลื่อนตัวไปนั่งทับและกอดคอไคน์ แต่นายไคน์ยังทำหน้ามุ้ยอยู่
“นายเวนิส อมรเลิศรัตนะ นักเรียนแลกเปลี่ยนสายศิลป์-ภาษา” เด็กผู้ชายผมสีเผือก(?)เดินตามออกมา
“สวัสดีครับผมเวนิส ฝากตัวด้วยน่ะครับ”
“โห หน้าอย่างนี้ชื่อเวนิส ไม่เห็นหล่อเลยเนอะ” ฉันหันไปชวนคุยกับคนที่เป็นฐานลองนั่งให้ฉันอยู่
“= =” นายไคน์ยังทำหน้าเย็นชาอยู่
“สู้ไคน์ก็ไม่ได้ ^^” ฉันชมมันเต็มที่หายโกรธซะทีเถิดเพื่อนรัก >.<^
“นี่เธอสองคน !!!! ทำอะไรน่ะ” เสียงนี้คุ้นๆ = =”
“นี่ไปนั่งทับเพื่อนทำไม หน้าไม่อายเลยน่ะ เค้าให้เข้าแถวมานั่งพลอดรักกัน เข้าแถวเสร็จไปพบฉันที่ห้องปกครองด้วย!!” พอได้ยินประโยคถัดมาฉันก็สปริงตัวอย่างรวดเร็วแล้วรีบกลับไปนั่งที่เดิม โดยที่ไม่ต้องมองกลับไปเลยว่าใครเป็นเจ้าของเสียงนั้น
“นั้นไง งานเข้าเลย” ไคน์พูดกับฉันหลังจากที่คนทั้งสนามหันกลับไปมองทางเวทีอย่างเดิม
“ก็เพราะใครอ่ะ ง้อเท่าไหรก็ไม่หายโกรธ”
“แล้วใครเค้าง้อ ด้วยการมานั่งทับเนี่ย ?” ฉันหันหน้าไปทางไคน์ แล้วเราสองคนหัวเราะพร้อมกัน ฮ่าๆ ชีวิตมันต้องอย่างนี้สิ ต้องมีเพื่อนสักคนที่รู้ใจ ^^ และแล้วพิธีหน้าเสาธงก็จบลง เวลาของการเผชิญหน้ากับอาจารย์สุดโหดได้เริ่มต้นขึ้น
“เฟย์เอาไง ไปยัง??” ไคน์ถามฉันขณะที่ฉันกำลังเก็บผมหน้าม้าที่ตกลงมาขึ้นไปให้หมด
“เดี๋ยวๆ” ฉันตอบไคน์ในขณะที่กำลังติดกิ๊ฟตัวที่สาม
“โหยย พอเห๊อะไม่ติดไปทั้งแผงเลยอ่ะ” ฉันกำลังจะติดกิ๊ฟตัวที่สี่ลงไปบนหัว แต่ไคน์เอามือมาปัดออก แล้วมันไปหนักหัวส่วนไหนของมันเนี่ย >o<????
“ดูดิ๊ผมเรียบ ยังกับทาเจล” ไคน์เอามือมาลูบหัวฉันเบาๆ
“แล้วใคร บอกไม่ทาอ่ะ”
“นี่ทาจริงหรอเนี่ย !!”
“ล้อเล่น ^_________^” ฮ่าๆๆ ไคน์นี่มันดีแต่หล่อจริงๆ ส่วนสมองเท่ากับขี้มูกมด - -a
“ไปเห๊อะ เดี๋ยวโดนเทศน์ยาว” และฉันกับนายไคน์ก็รีบจรลีไปห้องปกครอง ห้องที่ไม่มีใครอย่างจะย่างกรายเข้าไป TT^TT แต่ฉันดันต้องมาเข้าไปรับความผิด(ที่ไม่ได้ทำสักติ๊ด) กับอิแค่นั่งตักนี่มันผิดขนาดนั้นเชียวหรอนี่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น